Świt 14.pdf

Autor: Katka

Pomoc: Silvia_sb

Beta: Ann!

Rozdział 14:

Alice:

Usiadłam na skórzanej kanapie i po raz kolejny spojrzałam na zdjęcie na którym była cała

nasza rodzina. Tęskniłam za nimi. Za całą trójką. Bardzo brakowało mi Edwarda i Belli. Nie

dzwonili, nie odwiedzali nas, zero kontaktu. Oczywiście za Renesmee też tęskniłam, ale w

mniejszym stopniu. Westchnęłam i wstałam z kanapy. Miałam zamiar pojechać na kolejne

samotne zakupy. Mimo że Bells wiecznie jęczała i nie lubiła na nie ze mną chodzić, to jej

narzekania były lepsze od chodzenia samej po sklepach. Jadąc samochodem zaczęłam się

zastanawiać, czemu Edward nie dzwoni, ale za nic nie mogłam znaleźć przyczyny.

Oczywiście nie było tak, że nie wiedziałam co się u nich dzieje. Umiałam nawet kilka razy

dziennie zaglądać w ich przyszłość. Wiem, że gdyby Edward się o tym dowiedział, to był by

wściekły, ale co mogłam poradzić? Dojechałam do centrum handlowego i zaparkowałam na

piętrowym parkingu. Gdy byłam w przymierzalni w jednym z moich ulubionych sklepów,

nagle pojawiła się kolejna wizja. Edward jadący do domu Belli i Renesmee, a później

wszystko zniknęło. Nie widziałam też nic, co dotyczyło by mojej siostry i jej córki.

Zdenerwowana wypadłam z przymierzalni i szybko odwiesiłam ubrania. W za szybkim, jak

na człowieka tempie, pobiegłam do samochodu i skierowałam się na lotnisko. To nie było

normalne, że nagle wizja znikała. Jedyną możliwą opcją było to, że ktoś ich tak szybko zabił,

że nawet tego nie zauważyłam. Cała spięta zaparkowałam na pierwszym wolnym miejscu na

parkingu koło lotniska i pobiegłam kupić bilet, żeby jak najszybciej dostać się do Wielkiej

Brytanii. Przez cały lot siedziałam jak na szpilkach. Jeszcze nigdy czas tak bardzo mi się nie

dłużył. Gdy tylko samolot wylądował, byłam pierwszą, która wysiadła. Jak najszybciej się

dało, przeszłam przez odprawę i zamiast marnować czas na kradzież samochodu, po prostu

pobiegłam w stronę Oxfordu. Nadal nic nie widziałam w przyszłości Edwarda, Belli i

Renesmee. Moja wyobraźnia nasuwała mi mnóstwo różnych rozwiązań. Mogli zabić ich

Volturi za… coś. Dotarłam na miejsce i bezceremonialnie wpadłam do domu, nawet nie

pukając i stanęłam jak wryta. Bella siedziała na kanapie koło jakiegoś nieprzytomnego

chłopaka i przemywała jego rany. Nessie siedziała w fotelu przy kominku i czytała „Romea i

Julię”, a przed telewizorem w jednym fotelu siedział Edward, a w drugim nie kto inny jak

Jacob Black. Nagle wszystkich zszokowane spojrzenia skierowały się na mnie. Cofam to. W

Edwarda oczach była złość, a nie szok.

- Nie zabili nas Volturi, Alice! – syknął mój wściekły brat. – Dobrze wiesz, że nie widzisz

przyszłości osób które wiążą swoją przyszłość z wilkołakami. Czemu od razu pomyślałaś, że

nas zabito?!

- Eeee...

- Dosyć! – warknęła nagle Bella. – Renesmee idź do siebie czytać. Jake idź się przewietrz.

Edward lepiej wracaj do domu. – wyrzuciła szybko z siebie.

- Jak by coś się działo, to dzwoń. – powiedział mój brat wychodząc i posyłając mi po drodze

wściekłe spojrzenie. Bella warknęła jeszcze na niego, gdy tylko to przyuważyła, a mój brat

zniknął za drzwiami, a zaraz za nim wyszedł Jacob. Nessie poszła do siebie w milczeniu.

Zostałam w pokoju sama z moją siostrą, której tak dawno nie widziałam. Ten nieprzytomny,

zakrwawiony chłopak oczywiście się nie liczy, bo to śmiertelnik. A tak właściwie, co mu jest?

- Co mu jest? – Zadałam na głos pytanie, które chwile wcześniej wślizgnęło się do mojej

głowy. Równocześnie pomyślałam, że nie powinnam jak najszybciej wyjść z tego mieszkania.

Przed wyjazdem nie zdążyłam się posilić, a teraz, spoglądając na zakrwawionego człowieka,

poczułam jaka jestem głodna.

- To… tak jakby chłopak Renesmee. Nie przepadam za nim odkąd przyłapałam go na

kradzieży naszych portfeli, ale jeszcze nic nie powiedziałam Nessie. Mam dosyć jej

partnerów, więc zaproponowałam Jacobowi mieszkanie z nami i studia na Oxfordzie. Jej

poprzedni chłopak był wampirem i chciał ją zabić…

- A co ma do tego fakt, że chłopak jest cały zakrwawiony?

- Jak według ciebie zareagował Jake, jak zobaczył jak ta dwójka się całuje?

- Ten kundel go tak urządził?

- Należało mu się. Nie ma połamanych kości, tylko w paru miejscach siniaki i rany, ale to

wszystko.

- Bella… - zaczęłam, ale nie wiedziałam jak dokończyć.

- Tak? – Zapytała spoglądając mi w oczy. Postanowiłam nie owijać w bawełnę.

- Czy ty mnie tu nie chcesz?

- Czemu tak sądzisz?

- Edward nie jest zadowolony z mojego przyjazdu.

- To nie tak Alice. Nie podoba mi się, że pojawia się tu coraz więcej wampirów i że coraz

więcej naszych pobratymców mnie otacza i on o tym wie, ale z twojego przyjazdu się cieszę.

- Naprawdę?

- Naprawdę, zwłaszcza że moja garderoba potrzebuje kogoś, kto o nią zadba. – powiedziała

uśmiechając się do mnie. – Chcesz to możesz nawet teraz jechać na te zakupy. Weź moje

auto. Klucze są w komodzie koło regału. – dodała wracając do badania ran chłopaka.

Uradowana rzuciłam jej się na szyję i ucałowałam ją w policzek po czym wzięłam kluczyki i

poszłam do samochodu.

- Pokój naprzeciwko mojego na pierwszym piętrze jest wolny i ma dużą garderobę. Udanych

łowów. – powiedziała do mnie zanim wyszłam z domu. Uśmiechnęłam się do siebie i

pojechałam do centrum handlowego. Takie zakupy miały sens. Byłam zadowolona, bo moja

najbliższa przyszłość miło się zapowiadała.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: