Morgan Sarah - Noworoczne życzenie.pdf - Romanse 2 - koupacz

Sarah Morgan

Noworoczne

życzenie

Tytuł oryginału: The Italian's New-Year Marriage Wish

Witajcie w Penhally!

Na skalistym wybrzeżu Kornwalii rozłożyło się malownicze

miasteczko. Wszystkich, których los rzuci w tamte strony, powitają

urokliwe piaszczyste plaże, zapierające dech w piersiach krajobrazy

oraz wyjątkowo sympatyczni mieszkańcy.

Nasza nowa licząca dwanaście tomów saga daje Wam

niepowtarzalną szansę odwiedzenia tej nadmorskiej osady.

Zapraszamy do Penhally, gdzie w zatoce kołyszą się łodzie rybackie,

surferzy czekają z utęsknieniem na wysoką falę, uśmiechnięci ludzie

wędrują brukowanymi uliczkami, a nadmorska bryza niesie z sobą

jakże romantyczny powiew!

Oto przychodnia w Penhally, którą kieruje pełen poświęcenia,

ale i wymagający doktor Nick Tremayne. Każda książka z serii to

nowa wzruszająca historia o miłości. Wśród głównych bohaterów

będą postaci znad Morza Śródziemnego, a także pewien szejk.

Staniecie się świadkami skandalu z udziałem księżniczki, spotkacie też

cynicznych playboyów, których okiełznają skromne narzeczone.

Mieszkańcy Penhally serdecznie powitają wybitnych lekarzy z

wielkich klinik, słodkie niemowlęta podbiją wasze serca. Ale to nie

wszystko...

W kolejnych tomach poznacie historię boleśnie doświadczonego

przez los Nicka Tremayne'a, szefa i założyciela tej placówki.

Niekwestionowany talent i umiejętności doktora Tremayne 'a

wzbudzają w pacjentach poczucie bezpieczeństwa. Ich zadowolenie

jest świadectwem kompetencji i oddania całego zespołu przychodni.

Zapraszamy, poznajcie ich osobiście...

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Chcę rozwodu, chcę rozwodu, chcę rozwodu...

Amy powtarzała w myślach te dwa słowa, podczas gdy

taksówka wiozła ją krętymi wiejskimi drogami ku północnemu

wybrzeżu Kornwalii. W ciągu nocy śnieg okrył pola, drzewa i krzewy

warstwą białego puchu, który skrzył się teraz w promieniach

porannego słońca. Zapowiadał się naprawdę piękny dzień - niestety

nie dla niej, bo ona w tym dniu miała położyć kres swemu

małżeństwu.

Chyba nigdy w życiu nie czuła się tak okropnie. Kiedy na

jednym z zakrętów w dali zarysowało się morze, jej zdenerwowanie

sięgnęło zenitu i pożałowała nagle, że w ogóle postanowiła wybrać się

w tę podróż i spotkać z Markiem oko w oko.

Ale czy miała wyjście, skoro uparcie nie odpowiadał na listy ani

nie odbierał telefonów?

Obserwując przez okno dobrze znany krajobraz, pomyślała

kolejny raz o tym, jak bardzo zdziwiło ją to uparte milczenie i

rezerwa. Marco jest w końcu Włochem, po którym należałoby się

spodziewać gwałtownych wybuchów, ognistego temperamentu.

Jest zarazem człowiekiem o silnym i zdecydowanym charakterze

- wie, czego chce, i potrafi swoje pragnienia realizować.

Co tym bardziej dowodzi, że Amy nie jest mu potrzebna do

szczęścia.

Poczuła uścisk w gardle i zagryzła wargi, by powstrzymać

wzbierające w oczach łzy, zdając sobie przy tym sprawę z

bezsensowności swojej reakcji. Przecież nie chciała, by Marco stawiał

przeszkody. To by tylko utrudniło jej i tak wystarczająco trudną misję.

Amy zacisnęła ręce w pięści. Najchętniej poprosiłaby kierowcę,

by zawrócił i odwiózł ją z powrotem na dworzec, wiedziała jednak, że

nie może sobie na to pozwolić. Musi raz wreszcie doprowadzić do

końca sprawę, którą już i tak zbyt długo odkładała na później.

Najwyższy czas, by oficjalnie położyć kres ich małżeństwu.

Zatopiona w myślach, nie od razu zdała sobie sprawę, że

kierowca coś do niej mówi.

- Przepraszam, zamyśliłam się. Mógłby pan powtórzyć?

- Pytałem, czy mieszka pani w Penhally.

- Nie, teraz już nie. Ale kiedyś mieszkałam - odparła,

zdobywając się na uprzejmy uśmiech.

Do czasu, aż jej związek z Markiem legł w gruzach.

- Aha... - mruknął, biorąc ostrożnie zakręt na pokrytej warstwą

śniegu drodze. - Pewnie przyjechała pani spędzić Nowy Rok z

rodziną? Ciekawe, na jak długo?

Nie ma rodziny i z nikim nie będzie spędzać Nowego Roku.

- Tylko na jeden dzień. - Słowa z trudem przechodziły jej przez

gardło. - Wracam wieczornym pociągiem o ósmej.

Przyjechała wyłącznie po to, bo powiedzieć Marcowi: „Chcę

rozwodu". I nigdy więcej nie wracać do Penhally.

- W każdym razie proszę się liczyć z kaprysami pogody. W nocy

znowu padał śnieg. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz mieliśmy o tej

porze na wybrzeżu śnieg. Klimat zupełnie zwariował przez to

globalne ocieplenie. A na popołudnie zapowiadają kolejną burzę. Na

wszelki wypadek powinna pani wyjechać wcześniej, żeby się nie

spóźnić na ten pociąg.

Amy patrzyła przez okno, słuchając go jednym uchem. Wyjedzie

dziś z Penhally, choćby miała iść na dworzec piechotą.

Skręcili właśnie w główną ulicę miasteczka i Amy mocno zabiło

serce. Wzięła głęboki oddech. Ze strachu przed czekającą ją

przeprawą skurczyła się na siedzeniu, jakby chciała zniknąć.

No nie, powiedziała sobie w duchu. Nie zachowuj się jak

przestępczyni! Jesteś dorosłą trzydziestopięcioletnią kobietą, a do tego

poważnym i doświadczonym lekarzem!

Cóż, kiedy na myśl o spotkaniu z Markiem straciła resztki

pewności siebie. Przez ostatnie dwa lata nie przestawała o nim śnić,

marzyć i wylewać za nim łez. Obojętne, gdzie była i co robiła, myśl o

nim nigdy jej nie opuszczała. Dlatego uciekła aż do Afryki, aby o-

szczędzić sobie męki przypadkowych spotkań.

W obawie przed własną słabością opuściła miasteczko,

wyjechała z kraju, a nawet udała się na inny kontynent.

- Proszę się zatrzymać - powiedziała nagle. - Tak, tutaj, dziękuję.

Dalej pójdę piechotą. - Sięgnęła do portmonetki po pieniądze, podała

je taksówkarzowi i wysunęła się z auta, kurczowo ściskając w rękach

torebkę.

Taksówka odjechała, a ona stała przez chwilę, rozglądając się po

ulicy. Sklepy były wprawdzie jeszcze zamknięte, lecz na wystawach

mrugały kolorowe światła i połyskiwały świąteczne ozdoby. W sumie

Morgan Sarah - Noworoczne życzenie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: