Etapy rozwoju mowy wg L. Kaczmarka
Rozwój mowy możemy podzielić na cztery okresy:
0.okres przygotowawczy
1. okres melodii
2. okres wyrazu
3. okres zdania
4. okres swoistej mowy dziecięcej
0 okres – przygotowawczy, wstępny
od 3 do 9 miesiąca życia płodowego, wtedy ostatecznie wykształcają się narządy mowy i następuje ich funkcjonowanie. Role pełnią narządy obwodowe jak język, wargi, podniebienie, ale też struktury ośrodkowe, które biorą udział w funkcjonowaniu narządów obwodowych dzięki odpowiednim procesom nerwowym. 4miesiące-odczuwa ruch matki, gdy się porusza
4-5miesiąc-reaguje na bodźce akustyczne
7miesiac-odczuwa bicie serca matki
Rejestruje głos matki
I okres – melodii, tzw. apelu
Okres melodii trwa od urodzenia do 1 roku życia.
Dziecko wydaje krzyk, który spowodowany jest pierwszym oddechem. Pierwszy krzyk dziecka jest oznaką jego życiowej aktywności, i potwierdzeniem funkcjonowania narządów mowy.
Pierwszy krzyk ma charakter diagnostyczny, można dostrzec związek między płaczem dziecka a uszkodzeniem mózgu
Niemowlę posługuje krzykiem, płaczem, i naturalnymi okrzykami –elementy artykulacyjne, i to prawie od razu po urodzeniu. Krzykiem i płaczem reaguje na przykre dla niego wrażenia zimna, głodu, bólu, po pewnym czasie krzykiem komunikuje swoje niezadowolenie. Jest to pierwsze porozumiewanie.
Krzyk jest ćwiczeniem narządu oddechowego: wdech - krótki, wydech - długi i powolny. W krzyku niemowlęcia występują elementy nieartykułowane, zbliżone nieco do samogłosek: a, o, u. Matka dość szybko uczy się odczytywać potrzeby dziecka po rodzaju (barwie, natężeniu) krzyku pragnienie. W miarę nabywania doświadczeń, gdy dziecko zaczyna kojarzyć krzyk z przywołaniem bliskiej osoby, możemy sądzić, że opanowuje pierwszą formę komunikowania się ze światem dorosłych.
głużenie W 2-3 miesiącu życia dziecko głuży, czyli wydaje specyficzne dźwięki o zróżnicowanych, przypadkowych miejscach artykulacji, nie mieszczących się w systemie fonologicznym języka. Brzmią one jak: gli, tli, kli, gla, bli, ebw, itp. Głużenie jest odruchem bezwarunkowym. Aktywność ruchowa sprzyja wydawaniu dźwięków, zwłaszcza gdy jest ono zadowolone, najedzone i suche. Zaczyna wytwarzać przypadkowe dźwięki gardłowe, tylnojęzykowe. W głużeniu wyróżnia się samogłoski, spółgłoski, grupy samogłoskowe i spółgłoskowe. Głużenie występuje również u dzieci głuchych. Taka forma wokalizacji dzieci jest oznaką dobrego samopoczucia. Początkowo ma charakter samorzutny, a następnie pojawia się już jako reakcja na widok bliskiej osoby.
Gaworzenie Około 5-6 miesiąca życia głużenie przekształca się w gaworzenie. Jest to zamierzone powstawanie dźwięków wydawanych przez dziecko zasłyszanych z otoczenia, dziecko bawi się nimi. Metoda prób i błędów. Niemowlę wymawia większość samogłosek i spółgłosek. Sylaby wypowiadane mechanicznie nie mają jeszcze znaczenia, ale pełnią ważną rolę w podtrzymywaniu kontaktu z otoczeniem. Jest to duży krok na drodze rozwoju mowy.
gaworzenie i głużenie jako formy prewokalne są potwierdzeniem zmian rozwojowych dokonujących się w mózgu.
W 7-8 miesiącu życia dziecko zaczyna reagować na mowę otoczenia. Wyraźnie artykułuje sylaby, chociaż jednorodne, to jednak tworzy wyrazy o konkretnym znaczeniu: ma-ma, ba-ba, ta-ta. Poznaje przedmioty i zaczyna kojarzyć je z nazwą, poznaje też melodię i rytm mowy. Wielką radość sprawia dziecku parskanie, prychanie, powtarzanie szeregu sylab: ma - ma..., ba - ba..., ta - ta..., la - la... Sylaby te nie mają jeszcze dla dziecka konkretnego znaczenia. Gaworzenie dostarcza nowych wrażeń słuchowych, dzięki którym dziecko przekonuje się, że odpowiednie ułożenie narządów mowy powoduje wydawanie odpowiednich dźwięków.
echolalia- Trzecia faza okresu melodii pojawiająca się około 9 miesiąca życia. W okresie tym dziecko ma tendencję do powtarzania własnych i zasłyszanych słów, które doskonali metodą prób i błędów. Kojarzenie wielokrotnie powtarzanych dźwięków ze wskazywaniem odpowiedniej osoby lub przedmiotu prowadzi do wypowiadania ze zrozumieniem pierwszych słów: mama, tata, baba, lala. Umiejętność tę zdobywa dziecko około 1 roku życia. W słowniku dziecka możemy już zaobserwować samogłoski a, o, u, e, y, i oraz spółgłoski m., p, b, t, d. Dziecko identyfikuje kilka wyrazów, kojarzy je z przedmiotami. Z końcem 1 roku życia rozumie już dużo z tego, co do niego mówią dorośli, co czynią, o co pytają i czego żądają, więc spełnia ich polecenia.
II okres – wyrazu – sygnału jednoklasowego
1-2 r.ż. dziecka. Burzliwy rozwój ruchowy dziecka w tym czasie pozwala na intensywne poznawanie otaczającego świata, nazywanie interesujących go przedmiotów i odkrywanie ich cech. Dziecko rozumie o wiele więcej, niż jest w stanie samodzielnie wypowiedzieć. Tak oto rozwija się słownik bierny dziecka. W okresie tym obok istniejących już samogłosek doskonali się artykulacja spółgłosek: m., p, b, m., t, d, n, k, ś, ć czasem ź, dź. Wiele samogłosek, oprócz nosowych. Pozostałe głoski niekiedy zastępowane-substytucja; są łatwiejszymi dla dziecka głoskami o zbliżonym miejscu artykulacji. Charakterystyczną cechą wymowy dziecka w tym okresie jest upraszczanie budowy słów przez określanie nazwy wyrazu jego pierwszą lub ostatnią sylabą (np. miś - mi, daj - da, jeszcze - esce, zobacz - obać, kwiaty - katy, pomidor - midol, milot). Wypowiedzi zbudowane są z całości lub części wyrazu- wymowa nagłosowa.
Rozwój mowy w czterech kierunkach
· rozszerzanie zakresu rozumianych słów i wypowiedzi
· wzbogacanie używanego słownika,
· opanowanie struktury gramatycznej
· doskonalenie wymowy
III okres – zdania –sygnału dwuklasowego
2-3r.ż.-czas budowania zdań. Widoczne są poszczególne kategorie gramatyczne, wzbogaca się słownictwo, zdania zaczynają być sensowne. Początkowo bardzo proste, zbudowane z dwóch lub trzech wyrazów i stopniowo przechodzą w wypowiedzi dłuższe, cztero- lub pięciowyrazowe. Charakterystycznym zjawiskiem w tym czasie jest „poprawianie” mowy dorosłych, którzy chcąc przypodobać się dziecku mówią do niego spieszczoną mową (dziecinnym językiem). Świadczy to o różnicowaniu słuchowym prawidłowej i nieprawidłowej wymowy słów znanych dziecku, co jest wyraźnym symptomem rozwoju słuchu fonematycznego. Dziecko jeszcze nie potrafi poprawnie wymawiać wszystkich głosek , ale nieźle słyszy błędy w wypowiedzi i próbuje je poprawiać.
W tym też okresie dziecko wypowiada już prawidłowo spółgłoski: p, b, m, f, w, k, g, h, t, d, n, l oraz samogłoski ustne a, o, u, e, y, i, a czasem nosowe: ą, ę, pod koniec pojawia się s, z, c, dz, które wcześniej mogły być zastępowane przez ś, ź, ć, dź.
· Samogłoski, ale zwykle oprócz nosowych
· Spółgłoski: wargowo -zębowe: p, b, m, i p`, b`, m`
· Środkowo-językowe: ś, ć, ź, ń, i, k`, g`,
· Tylno-językowe: k, g, x,
· Przednio-jezykowo-zebowe: t, d, n,
· Przednio-językowo-dziąsłowe: l,
Wymienione głoski nie zawsze są pełnowartościowe, ze względu na małą sprawność narządów artykulacyjnych. Zwłaszcza w trudniejszych zestawieniach, bywają zastępowane głoskami łatwiejszymi o zbliżonym miejscu artykulacji. Mowa dziecka staje się zrozumiała już nie tylko dla rodziców, ale również dla najbliższego otoczenia.
IV okres - swoistej mowy dziecięcej
3-7r.ż., wzbogacany zasób słownictwa, rozwijana umiejętność budowania zdań złożonych. dalszy rozwój artykulacyjny. 3-latek powinien już wymawiać wszystkie samogłoski ustne i nosowe, chociaż w wymowie może jeszcze zamieniać a-o, e-a, i-y. Powinien również wypowiadać spółgłoski: p, b, m, f, w, ś, ź, ć, dź, ń, k, g, h, t, d, n, l, ł, j. W tym wieku pojawiają się głoski s, z, c, dz. Nadal występują nieprawidłowości fonetyczne. Chociaż dużo głosek umie już dziecko wypowiedzieć poprawnie w izolacji, w mowie potocznej może je nadal zastępować głoskami łatwiejszymi. Najczęściej s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż są zastępowane przez zmiękczone odpowiedniki: ś, ź, ć, dź; r wymawiane jest jako l bądź j, zamiast f niekiedy występuje h.
Prowadzi swobodne rozmowy
Często zdarza się metateza-przestawianie głosek, sylab,
Czasem zjawisko asymilacji- upodobnienia [ debek zamiast chlebek],
Kontaminacja-zlanie dwóch wyrazów w jeden, W procesie kształtowania się mowy dziecka dużą rolę odgrywają rodzice, a zwłaszcza matka. Dziecko uczy się mowy od otoczenia, usiłuje odtworzyć. Sami rodzice przyczyniają się do powstawania opóźnienia w rozwoju mowy dziecka, czy nawet wady wymowy; gdy mówią do niego w sposób pieszczotliwy, zniekształcając wyrazy. tzw. sztuczny język, dziecko zaczyna wymawiać głoski i całe wyrazy nieprawidłowo; lub gdy rzadko zwracają się do dziecka. Należy mówić dużo, możliwie powoli, wyraźnie, zdaniami krótkimi, a ...
ania.gorszczyk