Klauzura Dwóch Serc.doc

Siostro, Bracie!

Poniższe modlitwy przekazuję, aby każdy skutecznie na bazie swojej wiary, modlitwy i praktyk religijnych mógł walczyć o siebie, rodzinę, codzienne sprawy
i relacje ludzkie oraz o to, co jest każdemu drogie. Fundamentem tej walki jest stan łaski uświęcającej oraz systematyczność w uczęszczaniu na Mszę św.
i przyjmowaniu Pana Jezusa w Sakramentach św. (Dobro zyskane na bazie tej modlitwy, walki duchowej, niech się stanie darem ofiarowanym Ojcu Niebieskiemu z racji odnawianych Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego, ślubów,
których celem jest odrodzenie Kościoła i Narodu).

Modlitwę Klauzura Dwóch Serc stosujmy w sprawach konkretnych, abyśmy mogli rozeznać otrzymany dar, łaskę od Pana Boga. Wszystko,
co uzyskujemy mamy obowiązek omadlać w dalszym życiu, aby szatan nam tej łaski nie zabrał i nie uczynił naszego stanu gorszym niż przed modlitwą. Omadlanie, obrona otrzymanej łaski, stanie się przyczyną otrzymania kolejnych łask.
Tą postawą umożliwimy Panu Bogu, aby nas wewnętrznie umocnił i uzdolnił
do pokonywania kolejnych przeciwności. Podstawą jest zachowanie wiary i ufności w stosunku do Pana Bga, wątpliwości złóżmy w krzyżu Jezusa Chrystusa.
W modlitwie z ufnością odwołujemy się do wiary Matki Bożej stojącej pod krzyżem Pana Jezusa.

KLAUZURA DWÓCH SERC

(duchowa zbroja), treść modlitwy wyrażona tłustym drukiem:

Przenajświętsze Serce Jezusa zmiłuj się nad nami – zawierzamy się Tobie (3x),

Niepokalane Serce Maryi módl się za nami – zawierzamy się Tobie (3x).

Duchu Święty bądź pieczęcią tej modlitwy .... (dodajemy własne słowa, którymi określamy jaką osobę lub sytuację obejmujemy modlitwą Klauzury). W sercu czynimy znak krzyża i prosimy, aby Pan Bóg pobłogosławił naszą modlitwę (dobrze, kiedy błogosławieństwa tej sprawie udzieli kapłan).

Słowo Klauzura określa istotę tego aktu strzelistego modlitwy. Bezwarunkowo oddzielamy się od wszystkiego, co jest wewnątrz i na zewnątrz nas, a co nie przechodzi przez Serce Jezusa i Serce Maryi (niejako na osobę, grupę, sprawę, czy relacje nakładamy duchową zbroję Serca P. Jezusa i Serca Maryi,
by była obroną).                      

Szczegółowo:

-         aby do mnie (czy do innej osoby lub rzeczy, obiektu czy sprawy) miało przystęp wszystko przez Serce Jezusa i Serce Maryi,

-         aby ode mnie (od niego, od pewnej sprawy, od grupy osób itp.) wszystko wychodziło przez Serce Jezusa i Serce Maryi,

-         aby ze mnie (z niego, z grupy osób, z tej sprawy itp.) zostało wyrzucone wszelkie zło, cierpienie, choroba.

Zanurzenie się z ranach Pana Jezusa, w Jego Krwi – prosimy, by Pan wypełnił swoją Przenajświętszą Krwią to, co jest (w nas, w kimś, w jakiejś sprawie) słabe, chore, pełne grzechu i uzdrowił, tak jak uzdrowił paralityka. Prosimy, by Pan Jezus, przez swoją Krew, pozostał obecny w naszych słabościach, by dotknął uzdrawiającą dłonią tego, co boli. Uwielbiamy Pana Jezusa w naszych słabościach.

Klauzura Dwóch Serc wraz z zanurzeniem się w ranach Pana Jezusa stanowi formę modlitwy wstawienniczej, którą możemy zawsze stosować, we wszystkich warunkach życia, o każdym czasie i porze dnia. Możemy się modlić indywidualnie lub wspólnotowo. Powyższa modlitwa wstawiennicza nie funkcjonuje samoistnie. Fundamentem dla niej jest nasza cała postawa życiowa, płynąca z wiary, modlitwy, Sakramentów i Mszy św. W zmaganiach ducha konieczny jest stan łaski uświęcającej, dzięki któremu zachowujemy zjednoczenie z Panem Bogiem.

Prawidłowa praktyka modlitwy osobistej umożliwia realny kontakt z Panem Jezusem. Kontakt ten decyduje o sile naszej wiary i nadziei. One z kolei
są nieodzowne jako fundament w modlitwie wstawienniczej.  Prosty schemat modlitwy osobistej:

Modlitwa osobista (namiot spotkania) - według schematu:

1.     Fragment Ewangelii.

2.     Rozważenie.

3.     Słuchanie duszą i ciałem, co Pan Bóg mówi do mnie na bazie tego fragmentu (niejako cały zamieniam się w słuch) – pozwalam, by Pan wszedł we mnie cały.

Przed modlitwą prośmy o dwie potrzebne łaski: (uświadamiam sobie słabość
i grzeszność i że sam bez Boga nic dobrego uczynić nie mogę oraz że staję przed Doskonałym, Nieskończonym, Miłosiernym, Sprawiedliwym Bogiem, który mnie stworzył i cały czas podtrzymuje w istnieniu – inaczej przestałbym istnieć)

-         łaska otwartego serca,

-         by pierwszym wchodzącym był Pan Bóg (dopiero w Nim otwieram się
na siebie, bliźnich i świat).

Post duchowy: ofiarowywanie codzienne Panu Jezusowi pracy, radości, cierpień, odpoczynku, snu …(itd.) jako daru postu.

Intencje zawarte w praktyce postu:

1) oczyszczenie, 2) wynagrodzenie, 3) pokierowanie, 4) pokój.

Post ofiarowujemy Panu Bogu w miłości. Włączamy ten post w ofiarę Pana Jezusa (Mszę św.), zanoszoną codziennie do Boga Ojca na kuli ziemskiej.

Każdy post daje (wyprasza) miłosierdzie Boże, oddala zło, umacnia duszę
i ciało, daje moc do wewnętrznej walki. Post wspieramy dziełami miłosierdzia.

Możemy utworzyć formę postu wieczystego (każdy podejmuje właściwe dla siebie wyrzeczenie – praktykę postną) polegającą na tym, że każdego dnia pości inna osoba. Do tego potrzebna jest grupa ludzi (im więcej tym lepiej). Wszyscy,
poza osobą, która tego dnia pości według wyznaczonej kolejności, starają się zachowywać post duchowy, który nie wymaga wyrzeczeń w dziedzinie pokarmu. Podejmujmy post w intencji Ojczyzny, aby gromadzić dobro dla naszych rodzin.
Z tego wspólnego dobra duchowego postu całej grupy można korzystać
dla wsparcia kogoś nam bliskiego. Dołączane kolejne sprawy z darem dodatkowej modlitwy czynią grupę coraz mocniejszą.

Jeśli możliwe proszę o świadectwo:

kontakt:  tel. 0 15, 866 71 26  lub listownie na adres:

ks. Paweł Cygan, 

Koniemłoty,  Pl. ks. Romana Kotlarza 2, 

28-200 Staszów