DeNosky Kathie - Ślub przy choince.pdf - 2 - jukama

Kathie DeNosky

Ślub przy choince

Rozdział 1

– Szeryfie! Jest pan tu?

Pytanie, zadane damskim głosem, odbiło się

głuchym echem w wielkiej remizie strażackiej,

zajmującej budynek wspólnie z biurem szeryfa w

miasteczku Tranquillity. Dylan Chandler poczuł, jak

zaciska mu się żołądek, a włoski na karku stają dęba.

Nienawidził, gdy kobieta zwracała się do niego

tonem, w którym wyczuwał jednocześnie lęk i

oburzenie. Odkąd pełnił służbę jako funkcjonariusz

prawa, ten ton nieodmiennie zapowiadał kłopoty.

Przytrzymał się krokwi i spojrzał w dół. Miał rację.

Nowa mieszkanka Tranquillity, Brenna Montgomery,

wyglądała tak, jakby zobaczyła ducha, a na dodatek

ten duch przyprawił ją o wściekłość.

Dylan widział Brennę do tej pory tylko raz, i to z

daleka. Było to podczas zebrania rady miejskiej, gdy

prosiła o pozwolenie na otwarcie sklepu z

rzemiosłem artystycznym. Przy tamtej okazji nie

zostali sobie formalnie przedstawieni, więc właściwie

nie wiedział, czego się po niej spodziewać. Ale jeżeli

teraz miałby potraktować złość malującą się na

twarzy jako wskazówkę co do jej charakteru, nie

wyglądało na to, by zawarcie znajomości sprawiło

mu choćby najmniejszą przyjemność.

Może go nie zauważy, jeśli będzie milczał.

Przecież wisi na linie pod samym sufitem. A jeśli go

nie zauważy, pójdzie do jego gabinetu, dając mu czas

na zejście na podłogę i włożenie koszuli.

Niestety. Brenna zauważyła koniec zwisającej liny

i spojrzała w górę. Nie pozostało mu nic innego, jak

tylko się przedstawić.

– Jestem szeryf Chandler. Czym mogę służyć?

Zsunął się po linie na podłogę, chwycił koszulę i

szybko się ubrał.

Ale Brenna milczała i tylko się w niego

wpatrywała. Pomyślał, że bierze go za wariata. Albo

to, albo ma rozpięty rozporek. Zerknął w dół.

Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie pas

bezpieczeństwa, który tak mu obciskał talię i uda, że

męska część jego anatomii odznaczała się aż zbyt

wyraźnie.

– Pani Montgomery, czym mogę służyć? –

powtórzył, zdzierając z siebie pas.

Na jej policzkach pojawił się rumieniec.

– Dlaczego zwisał pan z sufitu? – spytała

niepewnym głosem.

Coś podobnego! Chce go przesłuchać!

– Musiałem przetestować nowe wyposażenie do

wspinaczki dla naszego zespołu ratowniczego –

wyjaśnił, z trudem powstrzymując uśmiech.

Skinęła głową i obrzuciła salę spojrzeniem. Chyba

bała się mu spojrzeć w oczy. Po chwili niezręcznego

milczenia Dylan lekko położył dłoń na jej plecach i

skierował ją do swojego gabinetu. Ale gdy siadał

przy biurku, musiał zacisnąć pięść, by pozbyć się

mrowienia, które poczuł w całej ręce. Na pewno za

mocno trzymał linę – wytłumaczył sobie. Bo przecież

nie mogło go mrowić od kontaktu z ciałem Brenny, i

to przez bluzkę. To po prostu śmieszne.

– No więc, w jakiej sprawie pani przyszła? –

ponaglił ją, wkładając swój kapelusz typu resistol.

Chwilę, gdy Brenna zbierała myśli, wykorzystał na

to, by dobrze jej się przyjrzeć. Nawet gdyby od tego

zależało jego życie, nie potrafiłby wyjaśnić, czemu

tak piękne miedziane włosy zebrała na czubku głowy

w byle jaki kok. Wyglądało to jak bejsbolowa piłka

wepchnięta w ptasie gniazdo.

– Chciałam złożyć skargę na pewnego starszego

mężczyznę... – zaczęła i gwałtownie zamilkła. –

Szeryfie, słucha mnie pan?

– No więc co z tym starszym mężczyzną? – udało

mu się spytać.

– Jak powiedziałam, pewien starszy mężczyzna

napada kobiety na Main Street.

– Tu? W Tranquillity? Niemożliwe!

Dylan patrzył, jak ona się czerwieni, tym razem z

oburzenia, że podaje jej słowa w wątpliwość, a na

nosie występuje kilka rozkosznych piegów. Ten

widok, a także ogień w wielkich niebieskich oczach i

perfekcyjnie ukształtowane usta sprawiły, że

zamarzyła mu się długa zimowa noc i bardzo miękkie

łóżko.

Potrząsnął głową, by odegnać te głupie myśli.

Brenna jeszcze coś powiedziała, ale sens jej słów mu

umknął. Do diabła! Musi przestać zwracać uwagę na

wygląd tej kobiety i skierować uwagę na służbowe

obowiązki.

– Co pani mówiła?

– Powiedziałam, że jakiś starszy facet objął mnie

na ulicy i pocałował – powtórzyła spokojnie, ale było

widać, że cierpliwość powoli jej się wyczerpuje.

Dylan westchnął. Co się stało z tą miłą kobietą,

która od pierwszej chwili oczarowała całą radę

miejską? Zarówno burmistrz, jak i członkowie rady

od tygodnia potrafili mówić tylko o tym, jaką słodką

dziewczyną jest ta mała Montgomery. Pokręcił

głową. Nigdy nie przestawało go zadziwiać, jak

uprzejma może być kobieta, gdy wszystko idzie po

jej myśli, a jaka kłótliwa się staje, gdy coś jej się nie

podoba.

Przeklął pod nosem. Nie przejąłby się jej tonem i

nieustępliwością, gdyby wyglądała inaczej. Ale

wyglądała tak, że na czole i nad górną wargą

wystąpiły mu kropelki potu. Była po prostu...

rozkoszna!

Tylko... dlaczego jest tak dziwacznie ubrana? –

zastanawiał się, gdy przy poruszeniu zaszeleściła

długą spódniczką. Bluzkę miała zapiętą pod samą

brodą, a spódniczka sięgała aż do ziemi. Przywodziła

DeNosky Kathie - Ślub przy choince.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: