1.Pandora.pdf

Anne Rice

Pandora

New Tales of the Wampires

Tłumaczył Jacek Spólny

Dedykowane

Stanowi, Christopherowi i Michele Rice,

Suzanne Scott Quiroz

i Victorii Wilson

Pamięci Johna Prestona

Irlandczykom z Nowego Orleanu,

którzy w połowie XIX wieku wznieśli

na Constance Street wspaniały kościół św. Alfonsa,

przekazując nam, przez wiarę, architekturę i sztukę,

wspaniały pomnik „chwały Grecji i wielkości Rzymu”.

O pani Moore i echach w jaskiniach Marabar: „[…] ale echo zaczynało w jakiś nieokreślony

sposób osłabiać jej więź z życiem. Odezwawszy się w chwili, kiedy odczuwała szczególne

znużenie, zdołało wyszeptać: »Patos, pobożność, odwaga — one istnieją, ale są tożsame i takie

jest plugastwo. Wszystko istnieje, nic nie ma wartośck”.

Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz — lecz także i złe duchy wierzą i drżą.

List św. Jakuba Apostoła 2,19

„Jakże godzien drwiny i dziwaczny jest człowiek, który dziwi się czemukolwiek, co zdarza się

w życiu”.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

1 * E.M. Forster, Droga do Indii, tłum. K. Tarnowska, A. Konarek, Czytelnik, Warszawa 1979.

E.M. Forster, Droga do Indii * 1

„Kolejnym artykułem naszej wiary jest to, że wiele stworzeń zostanie potępionych; na

przykład anioły, wygnane z nieba wskutek pychy i zmienione w diabły; i ci spośród ludzi na

ziemi, którzy żyją nie objęci Świętą Wiarą Kościoła, to znaczy poganie; oraz ci z ochrzczonych,

którzy wiodą życie niechrześcijańskie i umierają poza zasięgiem miłości — wszyscy oni zostaną

skazani na wieczne męki piekielne, jak naucza Kościół Święty. Wobec czego nie mogłem pojąć,

w jaki sposób wszystko może skończyć się dobrze, co ukazywał mi wówczas Pan. Lecz na

pytanie to otrzymałem jedną tylko odpowiedź: »Co niemożliwe dla was, nie jest niemożliwym

dla mnie. Dotrzymam każdego danego słowa, tak by wszystko skończyło się dobrze«. Tak

pouczyła mnie łaska Boża…”

Julian z Norwich, Objawienia Bożej miłości

Nie minęło jeszcze dwadzieścia minut od chwili, gdy zostawiłeś mnie w tej kawiarni,

odmówiłam twej prośbie oraz oświadczyłam, że nie spiszę historii swego śmiertelnego życia i

tego, jak stałam się wampirem — jak zetknęłam się z Mariuszem, który niewiele przedtem

zakończył ludzkie życie.

I oto siedzę i mam przed sobą twój otwarty notatnik, trzymam jedno z ostro zakończonych

wiecznych piór, które mi zostawiłeś, i napawam się zmysłowym spływaniem czarnego atramentu

na kosztowny, nieskazitelnie biały papier.

To zrozumiałe, Davidzie, że zostawiłeś mi coś eleganckiego, kuszącą stronę papieru. Ten

oprawny w czarną, lakierowaną skórę notatnik, ozdobiony na okładce wybujałymi, a

pozbawionymi cierni różami, czyż nie jest to wzór jedynie w ostatecznym rozrachunku, czyż nie

bije z niego autorytet? To, co spisane między ciężkimi oprawami księgi, będzie mieć swą wagę

— zdaje się mówić okładka.

Gruby papier pokryty jasnoniebieskimi liniami —jesteś praktyczny, o wszystkim myślisz.

Wiesz zapewne, że prawie nigdy niczego nie piszę.

Nawet przenikliwy zgrzyt pióra jest pokusą: przypomina najlepsze pióra w starożytnym

Egipcie, gdy przykładałam je do pergaminu i pisałam listy do ojca, gdy wylewałam swe żale w

dzienniku… ach, ten dźwięk. Brakuje tylko woni atramentu, za to mamy doskonałe plastikowe

pióro, które wystarczy na wiele ksiąg, pozostawiając na papierze eleganckie ślady, których

głębokość zależy wyłącznie ode mnie.

Rozmyślam na piśmie o twej prośbie. Widzisz już więc, że coś ze mnie jednak wydobędziesz.

Powoli jej ulegam, niemal tak, jak stopniowo poddają się nasze ludzkie ofiary. Być może zresztą

odkrywam (gdy za oknami nie ustaje deszcz, a we wnętrzu kawiarni słychać ciągły szmer

rozmów), że nie czeka mnie wcale męka, jakiej się spodziewałam — trud sięgania pamięcią

przez dwa tysiące lat — lecz przyjemność, jak samo picie krwi.

Wyciągam ręce ku ofierze, z którą nie pójdzie mi łatwo: ku mojej przeszłości. Możliwe, że

umknie i nie będę jej w stanie dogonić. Tak czy owak, staję przed ofiarą, z jaką jeszcze nigdy się

nie zmierzyłam. I odzywa się instynkt myśliwego, podniecenie tym, co świat współczesny

określa mianem śledztwa.

Bo chyba jedynie tym można wytłumaczyć fakt, że tak wyraźnie widzę tamte czasy? Nie

podałeś mi żadnego magicznego napoju, który przyspieszyłby bieg myśli. Dla nas istnieje zresztą

tylko jeden napój, i jest nim krew.

W pewnym momencie, gdy szliśmy do kawiarni, stwierdziłeś:

— Na pewno będziesz wszystko pamiętała.

Ty, który jesteś pośród nas młodzieńcem, starcem zaś wśród śmiertelników, który byłeś, jako

śmiertelnik, tak uczony. Być może nie ma w tym nic dziwnego, że z taką śmiałością próbujesz

zebrać nasze opowieści.

Ale po co zastanawiam się nad twą ciekawością, zuchwałą w obliczu przesiąkniętej krwią

prawdy?

Jak udało ci się rozpalić we mnie pragnienie powrotu dwa tysiące lat wstecz, niemal dokładnie

tyle — bym opowiedziała o swych śmiertelnych dniach na ziemi w Rzymie, gdy przyłączyłam

się do Mariusza, który nie miał szans w pojedynku z fatum.

Dlaczego owe dawno zasypane i wyschnięte źródła wołają teraz z taką siłą? Drzwi się nagle

rozwierają. Wpada przez nie światło. Wejdź.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: