Planowanie przestrzenne
Planowanie przestrzenne jest głównym instrumentem polityki przestrzennej. Dotyczy co najmniej trzech poziomów integracji zjawisk społecznych - miasta (gminy), regionu i kraju. Współcześnie planowaniem obejmowane są także ponadnarodowe całości, co wyraża się we współpracy np. w ramach krajów nadbałtyckich czy rozmaitych regionów europejskich. Im wyższy poziom złożoności struktur społecznych i gospodarczych, tym większa skala trudności w godzeniu interesów różnych podmiotów i harmonizowaniu interesów w życiu społecznym i w gospodarce na poziomie mikro, mezo i makro.
Sens planowania przestrzennego:
1. kierowanie zdarzeniami
2. porządkowanie - ład przestrzenny
3. koordynacja i regulacja/sterowanie
4. osiąganie określonych celów
5. rozwiązywanie problemów
6. ochrona dobra publicznego
7. łagodzenie konfliktów
Cele planowania przestrzennego - akcent na:
1. jakość życia
2. racjonalność użytkowania terenu
3. wartość przestrzeni urbanistycznej
4. wartość nieruchomości
5. aktywności gospodarcze
6. konkurencyjność przestrzeni urbanistycznej
7. równoważenie/harmonizowanie rozwoju
gandhi-be