Zasada optymalizacji opieki.
Opieka nad dziećmi i młodzieżą jest dziedziną, w której niedostatek oraz nadmiar włożonej pracy opiekuńczej przynosi negatywne skutki, zarówno dla podopiecznych jak i dla wymagań społecznych. Wynika to z obiektywnych wychowawczych skutków sprawowanej opieki. Dlatego potrzebna jest:
optymalizacja opieki- konieczność takiego sprawowania opieki, żeby nie była ani nadmierna ani niedostateczna a dostosowana do rzeczywistych potrzeb podopiecznego. Każde z tych norm jeśli nie będzie spełnione to poniesie za sobą negatywne skutki. Opieka nadmierna, skutki: jednostka niesamodzielna, bezradna, nieodpowiedzialna, oczekująca stale pomocy od innych, obawiająca się samodzielności, konsumpcyjna. Opieka niedostateczna, skutki: jednostka agresywna, wykolejona, egoistyczna, zubożała osobowościowo. Optymalna opieka: zaspokojenie wszystkich potrzeb.
Optymalizacja opieki- stworzenie podopiecznym dobrze pojętej „szkoły życia”, w której istnieją do pewnego stopnia świadome ograniczenia w zaspakajaniu niektórych potrzeb, konieczność codziennego wysiłku i przyswojenia pozytywnych wartości.
Zasada aktywności podopiecznych w zaspokajaniu potrzeb
Celem opieki jest nie tylko zaspokojenie potrzeb, ale doprowadzenie do samodzielności. Podstawowym warunkiem osiągnięcia samodzielności jest czynny udział podopiecznych czyli możliwie największa aktywność. Możliwa jest aktywność podopiecznych dopiero gdy zaczyna się aktywny współudział.
Rola opiekuna w stymulacji tego współudziału: ma za zadanie redukować opiekę zastępując ją działaniami pomocnymi jak: pobudzenie, ukierunkowanie, stawianie wymagań w samoobsłudze, przekazywanie starszym wychowankom funkcji opiekuńczych wobec młodszych i słabszych.
Czynny udział w samoobsłudze: wykonywanie praktycznych czynności, forma dyżurów np. zadania porządkowe, realizacja gospodarcza, kulturalna, organizacyjna, wykonywanie zadań opartych na zainteresowaniach np. kółka zainteresowań, samoobsługa opiekuńcza polegająca na spełnianiu zadań i funkcji.
Samoobsługa rozpoczyna się od czynności prostych, osobistych i od zaspokajania potrzeb indywidualnych po działania zespołowe, które są bardziej odpowiedzialne. Wartość opiekuńcza i wychowawcza tych rodzajów samoobsługi zależy od: modyfikacji wychowawczej opieki, stosowania zasad optymalizacji łączenia świadczeń opiekuńczych, rozwijania samoobsługi, określenia wymagań i czynności samoobsługowych oraz ich realizacji praktycznej, wyrabiania odpowiednich umiejętności, pozytywnego przykładu opiekuna, wprowadzenia odpowiednich bodźców aktywizujących.
ti_g_ra