instrukcja udzielania pierwszej pomocy.pdf

Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach

ś ycie poszkodowanego w wypadku przy pracy lub powstałego w innych okoliczno ś ciach bardzo cz ę sto zale Ŝ y od postawy

ratuj ą cych oraz znajomo ś ci udzielania pierwszej pomocy i ich energii. Obowi ą zek ten spoczywa na bezpo ś rednim

przeło Ŝ onym - brygadzi ś cie, mistrzu i kierowniku oraz na osobach znajduj ą cych si ę w otoczeniu osoby poszkodowanej.

Osoby udzielaj ą ce pierwszej pomocy nie powinny obawia ć si ę odpowiedzialno ś ci karnej za niewła ś ciwe jej udzielanie.

Przed prawem odpowiada tylko ta osoba, która tej pomocy nie udzieliła, b ą d ź mogła to uczyni ć bez nara Ŝ enia siebie i

innych osób ratuj ą cych poszkodowanego.

Zaleca si ę stosowanie jednorazowych r ę kawiczek przez udzielaj ą cych pomocy.

1. PRZENOSZENIE POSZKODOWANEGO : Ci ęŜ ko poszkodowanego - naleŜy przenieść w taki sposób, aby nie sprawiać bólu i nie

spowodować pogorszenia jego stanu. Przenosić powinny trzy osoby ustawione z jednej strony, lub dwie osoby i trzecia ze strony przeciwnej

pośrodku. Przyklękają na lewe kolano i wsuwają obie dłonie pod ciało poszkodowanego: jedna osoba - pod głowę i plecy, druga - pod krzyŜ i

miednicę, trzecia pod uda i podudzia. przy czym jednocześnie podnoszą chorego opierając go o prawe kolana, a następnie podnoszą do

góry i składają go na nosze wysłane kocem.

2. OPATRYWANIE RAN: udzielający pierwszej pomocy powinni przede wszystkim dokładnie umyć ręce wodą z mydłem lub spirytusem

czystym lub przynajmniej zajodynować swoje palce. Dotykanie ran rękami nawet wymytymi jest niedozwolone. Rany nie wolno przemywać

wodą środkami leczniczymi, zasypywać proszkami i smarować maściami, gdyŜ utrudniają one gojenie i przenoszą brud z powierzchni skóry

do rany i mogą wywołać zakaŜenie. Na ranę nakładamy wyjałowiony materiał z pakietu opatrunkowego i nie naleŜy dotykać go rękami na

powierzchni, a tylko chwytać za jego obrzeŜa, który przykładamy na ranę i owijamy bandaŜem. Oczyszczenie ran z brudu, ziemi itp. naleŜy

do lekarza.

3. TAMOWANIE KRWOTOKÓW: w przypadku nacięcia, przebicia naczyń kończyn górnych i dolnych (rąk. nóg i stóp) naleŜy kończyny górne

zranione podnieść do góry i na ranę przyłoŜyć wyjałowiony opatrunek i mocno przyciskać w ciągu 4-5 minut nie dotykając rany palcami. Kie-

dy krwawienie ustaje, naleŜy przyłoŜyć jeszcze jeden opatrunek lub kawałek waty i ranę mocno owinąć bandaŜem. Krwotok z dolnych

ko ń czyn wstrzymuje się przyciskając tętnicę biodrową do kości miednicowej, a ze stopy -przyciskać tętnicę znajdującą się na grzbiecie

stopy. Na kończyny dolne nakładamy opatrunek wyjałowiony i podnosimy do góry.

W przypadku krwotoku z nosa - poszkodowanego naleŜy połoŜyć lub posadzić, odchyliwszy mu lekko głowę ku tyłowi, rozpiąć kołnierz,

nałoŜyć okład z zimnej wody, włoŜyć do nosa kawałek wyjałowionej gazy oraz uciskać nos palcami. Gazę umoczyć w wodzie utlenionej.

Krwotoki z ran twarzy wstrzymuje się przyciskając tętnicę szczękową do dolnego brzegu szczęki.

Krwotok z czoła l skroni wstrzymuje się poprzez przyciskanie tętnicy skroniowej z przodu ucha.

Krwawienie z du Ŝ ych ran głowy wstrzymuje się przyciskając tętnicę do kręgów szyi a z dołu pachowego i z barków. przyciskać tętnicę

podobojczykową do kości w dole nadobojczykowym.

Na przedramieniu przyciska się tętnicę ramieniową, pośrodku ramienia od strony wewnętrznej. Po udzieleniu pierwszej pomocy,

poszkodowanych z uszkodzonymi tętnicami naleŜy przewieźć do Stacji Pogotowia Ratunkowego.

W przypadku krwotoku z dróg rodnych, chorą połoŜyć, na brzuch, nałoŜyć zimny okład i przewieźć do szpitala.

4. ZŁAMANIA KO Ś CI: dzielimy na zamkni ę te i otwarte. Złamanie czaszki na skutek upadku na głowę lub uderzenia w głowę. Objawy

nieprzytomności to utrata przytomności oraz krwawienie z uszu i ust. Zimny okład na głowę, przenieść na noszach, kocu, płaszczu itp.,

zapewnić spokój i skierować do szpitala.

Złamanie kr ę gosłupa. Silny ból w kręgosłupie, niemoŜność poruszania plecami. Podsunąć deskę o długości większej niŜ poszkodowany

aby przy przenoszeniu nie nastąpiło przeginanie tułowia i uszkodzenie rdzenia kręgowego.

Złamanie l zwichni ę cie obojczyka objawia się bólem i znacznym obrzękiem w okolicach obojczyka. WłoŜyć do dołu pachowego zwitek

waty, zgiąć rękę pod kątem prostym, zawiesić na temblaku zrobionym z chustki i na uszkodzone miejsce nałoŜyć zimny okład. Złamanie Ŝ eber

objawia się silnym bólem przy oddychaniu, kaszlu, kichaniu i przy ruchach. Mocno obandaŜować klatkę piersiową lub dobrze ściągnąć

ręcznikiem podczas wydechu. W przypadku stłuczenia lub zwichnięcia, stosować zimne okłady z wody i mocno zabandaŜować. Miejsca

stłuczonego nie jodynować, rozcierać lub smarować maściami.

Złamanie ko ń czyn górnych i dolnych. W przypadku r ę ki naleŜy ją unieruchomić za pomocą deski lub szyny tak, aby dwa sąsiadujące

stawy uległy unieruchomieniu, zawiesić na temblaku i przymocować do tułowia.

Przy złamaniu i zwichni ę ciu palców u r ą k naleŜy przymocować deseczkę na szerokość dłoni, zabandaŜować. Długość deseczki powinna

być od końca palców do przedramienia.

Złamanie ko ń czyn dolnych - naleŜy unieruchomić na desce, na odcinku od pięty poza miednicę.

5. USUWANIE OBCYCH CIAŁ Z OKA: najlepiej przemyć oko roztworem kwasu bornego, czystą przegotowaną wodą przy pomocy gazy.

Chorego połoŜyć na bok chorym okiem do góry i kierować na nie strumień wody w kierunku od skroni ku nosowi. Nie wolno trzeć oczu.

Usuwanie obcych ciał z oczu dokonuje tylko lekarz okulista.

6. W PRZYPADKU OBRA ś E Ń BRZUCHA, OMDLENIA, RA śĄ CEJ BLADO Ś CI na twarzy i silnych bólów, naleŜy natychmiast wezwać

pogotowie ratunkowe w celu szybkiego przewiezienia poszkodowanego do szpitala, gdyŜ mogło zaistnieć uszkodzenie organów wewnętrz-

nych (krwotok wewnętrzny).

7. OPARZENIA CIEPLNE: 1-go stopnia naleŜy obmyć skórę zimną wodą lub spirytusem czystym retyfikowanym i połoŜyć okład z płynu

Burowa. W przypadkach ci ęŜ kich oparze ń - 11-go i Ill-go stopnia nie wolno dotykać rękami ani smarować olejami, maściami, wazeliną itp.

Miejsca oparzeń pokryć wyjałowionym opatrunkiem. Pęcherzy nie wolno rozcinać, ani teŜ usuwać z rany ciał obcych, zdzierać części ubrań

przylegających do rany, lecz obciąć odzieŜ ostrymi noŜyczkami wokoło miejsca przylegania, aby nie uszkodzić skóry i stworzenia moŜliwości

zakaŜenia. Poszkodowanych z cięŜkimi oparzeniami ciała szybko skierować do szpitala.

8. OPARZENIA CHEMICZNE: kwasami stęŜonymi (siarkowym, azotowym, solnym) i ługami Ŝrącymi (sodą kaustyczną bielidłami, niegaszonym

wapnem itp.) miejsca oparzone naleŜy niezwłocznie przemywać strumieniem bieŜącej wody z kranu czerpalnego w ciągu 10-15 min. Po dok-

ładnym obmyciu wodą miejsc oparzonych kwasami stęŜonymi, nałoŜyć okład z roztworem sody (jedna łyŜeczka od herbaty na szklankę

wody), a na miejsce oparzone ługiem - okład ze słabego roztworu octu, albo kwasu bornego (jedna łyŜeczka od herbaty na szklankę wody).

9. ZATRUCIA GAZAMI l TRUJ Ą CYMI PARAMI: poszkodowanych wskutek wchłonięcia przez drogi oddechowe trujących gazów i par, dymów

itp. naleŜy natychmiast wynieść z zatrutego pomieszczenia na świeŜe powietrze, rozluźnić wszystkie części ubrania i przykryć kocami przed

utratą ciepła i nadmiernym oziębieniem ciała. Wstrzymanie oddechu następuje przy zatruciach tlenkiem węgla, siarkowodorem,

cyjanowodorem, benzenem i in-•nymi węglowodorami aromatycznymi i pochodnymi, które działają bezpośrednio na ośrodkowy układ

nerwowy i działają dusząco, przez zahamowanie dostawy tlenu z płuc do tkanek. NaleŜy zastosować sztuczne oddychanie metodą

Emersena-Howarda „usta-usta". Metody tej nie stosuje się przy zatruciach benzenem. W przypadku zatrucia przez przewód pokarmowy,

podstawowym zabiegiem jest wywołanie wymiotów poprzez podanie wody o temperaturze pokojowej węgla aktywowanego, białko jaja

(węgiel w postaci gęstej zawiesiny - jaja 4 szt. na 1/2 litra wody). Mleka nie stosujemy przy zatruciach fosforem, gdyŜ przyspiesza wchłania-

nie trucizny. Znakomitą odtrutką przy połknięciu kwasów (solnego, siarkowego, azotowego) jest roztwór tlenku magnezowego. Nie wolno

stosować węglanu sodu. W przypadku zatrucia przez skór ę , jak aniliną, nitrobenzenem, etyliną i pochodnymi, naleŜy skórę zmywać

bieŜącą wodą bez uŜycia gąbki i szmatki, tak, by strumień wody ze spłukaną trucizną nie skaził zdrowych części ciała.

Oparzone oczy spłukujemy strumieniem letniej wody. Wody nie stosujemy przy oparzeniach wapnem niegaszonym. We wszystkich

przypadkach zatruć, poszkodowanych naleŜy skierować do przychodni specjalistycznych.

10. UDAR CIEPLNY: występuje w pomieszczeniach o bardzo wysokiej temperaturze i duŜej wilgotności, tj, powyŜej 40° C i wilgotności powyŜej

75%. W tych warunkach występuje zamroczenie, urata przytomności, nadmierne pocenie, przyspieszone oddychanie, wargi lekko sine,

kończyny chłodne, słabo wyczuwalne tętno, mięśnie zwiotczałe i inne dolegliwości. W tym celu naleŜy choregowynieść z pomieszczenia, na

głowę połoŜyć zimny kompres lub lód, podać do picia chłodne płyny, krople nasercowe (kardiamid), zastosować w razie bezdechu sztuczne

oddychanie (16-20 razy na minutę) do momentu, kiedy chory zacznie oddychać. Chorego naleŜy przewieźć do szpitala.

11. OMDLENIA: stanowią nagłą i krótkotrwałą utratę przytomności, spowodowaną przejściowym niedokrwieniem mózgu. Podstawowymi

objawami są: bledniecie, pocenie się osłabienie, powstające z wielu przyczyn osobistych i znacznego wysiłku przy pracy. W tym celu naleŜy

wynieść chorego z pomieszczenia pracy, rozluźnić ubranie, skropić twarz zimną wodą i połoŜyć chłodny kompres na czole. Osobie

nieprzytomnej nie wolno podawać Ŝadnych płynów (moŜe się zachłysnąć). MoŜna podać pod nos do powąchania watę zmoczoną

amoniakiem lub octem przez krótki czas, przy czym usta powinny być zamknięte, a oddychanie odbywało się przez nos. Chory powinien być

w pozycji leŜącej. Po odzyskaniu przytomności moŜna podać herbatę, kawę, wodę zwykłą lub sodową. W przypadku wystąpienia innych

dolegliwości, naleŜy chorego skierować do szpitala.

12. ODMRO ś ENIA: występują w trzech stopniach, tj. od lekkich do cięŜkich. Lekkie odmroŜenia charakteryzują się uczuciem palenia i kłucia w

miejscu odmroŜonym, blednięciem i utratą czucia. W tym celu naleŜy zastosować ciepłe (lecz nie gorące) kąpiele i ostroŜnie rozcierać

miejsca suchą czystą ręką. Nie wolno rozcierać brudnymi szmatami lub śniegiem. Przy odmroŜeniach ll-stopnia, miejsca odmroŜenia są

ciemnoczerwone lub sine, tworzą się pęcherze wypełnione przeźroczystym lub lekko-krwistym płynem. Nie naleŜy moczyć ani rozcierać

odmroŜonych miejsc, ani przekłuwać pęcherzy. Chorego szybko przewieźć do szpitala. OdmroŜenia lll-stopnia są czerwonosine lub fioletowe

i następuje obumarcie skóry, pozbawienie czucia i silny ból. W tym celu naleŜy ogrzać chorego i podać środki przeciwbólowe oraz przykryć

miejsca odmroŜenia jałowym opatrunkiem i szybko przewieźć do szpitala.

13. PORA ś ENIE PR Ą DEM ELEKTRYCZNYM: poraŜonego szybko usunąć spod działania prądu, wyłączyć energię poprzez wyłączenie i

wykręcenie wszystkich bezpieczników. Ratujący powinien być odizolowany od ziemi i mieć nałoŜone rękawice gumowe, bądź suche

rękawice wełniane i stać na izolacyjnej podłodze (podkładce gumowej, na szkle, suchej płycie drewnianej), w butach gumowych.

PoraŜonemu naleŜy zastosować sztuczne oddychanie z dala od miejsca poraŜenia na twardej i suchej podłodze, rozluźnić ubranie pod

szyją, trzymać w ciepłym otoczeniu i zabezpieczyć przed utratą ciepła i z duŜą ostroŜnością podawać amoniak pod nos. Pomoc tę stosuje

się przy prądzie o napięciu niskim, tj. 250V lub niŜszym. Prąd o napięciu powyŜej 250V wyłącza tylko elektryk i pomocy udzielają osoby

odpowiednio przeszkolone. PoraŜonych szybko naleŜy przewieźć do szpitala.

14. NAPAD PADACZKOWY: (epilepsja) objawia się silnymi drgawkami ciała, utratą przytomności, pianą na ustach, samowolnym oddaniem

moczu. Chorego połoŜyć na wznak, podłoŜyć pod głowę koc, między zęby wsunąć wałeczek z chusteczki lub ręcznika, rozluźnić ubranie i po

napadzie pozostawić w spokoju.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: