Zajęcia przeprowadzone w świetlicy
w Szkole Podstawowej …. w Łodzi
w dniu 10 marca 2009
przez Katarzynę Macutkiewicz i Katarzynę Gostyńską
Temat: SKARBY PRZYJAŹNI
Cele ogólne:
Cele operacyjne:
Uczeń
Metody:
Pogadanka, plątanina literowa, piramida priorytetów, promyczkowe szeregowanie „słoneczko”, zabawa, plakat z informacja zwrotną
Formy:
Indywidualna, grupowa, zbiorowa
Środki dydaktyczne:
Tekst bajki M. Molickiej „ Bajka o dwóch ołówkach”, papierowe dłonie, karty pracy dla grup, karteczki z wyrażeniami dotyczącymi przyjaciół, karteczki z aforyzmami, spinacze, mazaki, długopisy, klej, dwie papierowe kule.
Literatura:
M.Molicka „ Bajki terapeutyczne”
J. Griesbeck „Zabawy na wszystkie okazje”
Czas trwania zajęć: 45 minut
PRZEBIEG:
Nauczyciel wita dzieci podając głoskę, a uczniowie wymieniają imię osoby z grupy, której imię zaczyna się tą głoską.
- przeczytanie przez nauczyciela opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach”
- omówienie przeczytanego tekstu:
· Jak wyglądały ołówki leżące w piórniku?
· Jak nazwiemy to co łączyło ołówek szary i kolorowy?
· Jak inne kredki postrzegały przyjaźń dwóch ołówków
· Co zrobił ołówek szary, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście?
· Czy warto mieć przyjaciela i dlaczego?
Dzieci improwizują, że mieszają klej w dużym wiadrze, następnie smarują nim dłonie i sklejają z dłońmi kolegów tworząc krąg. Nie puszczając sklejonych dłoni siadają, kucają, klękają i kładą się na podłodze.
- Podział uczniów na dwie drużyny wg kolorów .
Jedna drużyna otrzymuje kartkę szarą z narysowanym jednym ołówkiem.
Druga drużyna otrzymuje kolorową kartkę z kilkoma narysowanymi ołówkami.
- praca w dwóch grupach – dyskusja i zapis na kartkach, jakie cechy charakteru posiadał ołówek szary, a jakie miały kolorowe kredki mieszkające w piórniku.
- na forum ogólnym – prezentacja wyników pracy w grupach, jako podsumowanie- podkreślenie przez nauczyciela wyższości takich cech jak: uczynność, uprzejmość, chęć niesienia pomocy, poświęcenie, bezinteresowność.
- Wprowadzenie do zabawy – nauczyciel mówi: Nie ma piękniejszego doświadczenia niż to, gdy w ciężkich czasach mamy kogoś, kto nam pomoże. Pewność ta sprawia, że warto żyć. W tej zabawie możemy to wypróbować.
- Następnie objaśnia przebieg zabawy
Uczniowie swobodnie spacerują po klasie. Kierujący dyskretnie dotyka palcem pleców pewnej osoby. Osoba musi po kilku sekundach zawołać „HALO, POMOCY!” i upaść na podłogę. Czujna grupa przybywa na pomoc, by pochwycić wzywającego zanim upadnie.
Omówienie: - spostrzeżenia i odczucia dzieci po tym ćwiczeniu.
- podział na dwie grupy – dzieci młodsze i starsze wg klas.
- Praca w dwóch grupach:
- na forum ogólnym - prezentacja wyników pracy w grupach oraz omówienie jakie cechy i zachowania wybrały grupy.
- Nauczyciel przygotowuje dwie kulki:
l jedna - bardzo ładna, z której łatwo będzie można zdjąć kolejne warstwy
l druga - brzydka, mocno posklejana
l najgłębszą warstwą każdej z nich powinna być błyszcząca kulka.
- Podział dzieci na dwie grupy (wg kolorów)
Każda grupa ma wybrać jedną kulkę. Gdy wybór padnie na ładną z obu grup – przeprowadzamy losowanie. Zadaniem dzieci jest rozpakowanie tych kulek.
- podsumowanie - Gdy na koniec okaże się, że obie mają takie same błyszczące kulki należy podsumować zabawę porównując kulki do człowieka. To, co w człowieku najważniejsze jest niewidoczne na pierwszy rzut oka: charakter, talenty, stosunek do innych.
- „Stajemy w kole”- zabawa
„Stoimy ramię przy ramieniu, możemy być wielcy w oka mgnieniu, możemy też być całkiem mali, ale nigdy nie będziemy sami”.
- Podziękowanie za aktywny udział dzieciom
- Ewaluacja – dzieci naklejają dłonie otrzymane na początku zajęć na drzewie z dwoma konarami. Jeden konar oznacza, że zajęcia były ciekawe, podobały się. Drugi konar – przeciwnie.
- Aforyzmy na pamiątkę jako zakładki do książki - dzieci czytają wiszące w sali aforyzmy i każdy uczeń może zabrać jeden na pamiątkę.
...
thorba