Nagroda pocieszenia.pdf

(4507 KB) Pobierz

pocieszenia

Nagroda

Nagroda

pocieszenia

pocieszenia

pocieszenia

784263648.051.png

784263648.062.png

784263648.064.png

784263648.065.png

784263648.001.png

784263648.002.png

784263648.003.png

784263648.004.png

784263648.005.png

784263648.006.png

784263648.007.png

784263648.008.png

784263648.009.png

784263648.010.png

784263648.011.png

784263648.012.png

784263648.013.png

784263648.014.png

784263648.015.png

784263648.016.png

784263648.017.png

784263648.018.png

784263648.019.png

784263648.020.png

784263648.021.png

784263648.022.png

784263648.023.png

784263648.024.png

784263648.025.png

784263648.026.png

784263648.027.png

784263648.028.png

784263648.029.png

784263648.030.png

784263648.031.png

784263648.032.png

784263648.033.png

784263648.034.png

784263648.035.png

784263648.036.png

784263648.037.png

784263648.038.png

784263648.039.png

784263648.040.png

784263648.041.png

784263648.042.png

784263648.043.png

784263648.044.png

784263648.045.png

784263648.046.png

784263648.047.png

784263648.048.png

784263648.049.png

784263648.050.png

784263648.052.png

784263648.053.png

784263648.054.png

784263648.055.png

784263648.056.png

784263648.057.png

784263648.058.png

784263648.059.png

784263648.060.png

784263648.061.png

784263648.063.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Instrukcje na tubce z maseczką kosmetyczną były

jasne. Należało nałożyć ją na twarz, odczekać pięć

minut i już - mamy olśniewającą cerę. Bella owinęła

mokre włosy turbanem z ręcznika, narzuciła biały

płaszcz kąpielowy swojej siostry i przetarła "kawałek

lustra w łazience, chcąc obejrzeć twarz. Nawet poprzez

chmurę pary było wyraźnie widać, że po gorącej

kąpieli jej cera nie nabrała ani odrobiny blasku.

Westchnęła i sięgnęła po tubkę. Cera jej siostry

Alice była zawsze bez skazy, jeśli więc zawdzięczała

to maseczce, to tylko głupiec nie wypróbowałby jej

na sobie.

Zielony krem pachniał ogórkiem i miętą, a na

rozgrzanej skórze Belli wydawał się lodowato zimny.

Rozsmarowała cienką warstwę i sprawdziła efekt

w lustrze. Krztusząc się od powstrzymywanego śmiechu,

instrukcja zabraniała jakichkolwiek ruchów twarzy,

dopóki jest na niej zielone mazidło - poszła do

sypialni, by zgodnie z zaleceniami odpocząć.

Wyciągnęła się na łóżku, czując, jak krem na

twarzy twardnieje szybko niczym wypalona glina.

Naciągał jej skórę i pachniał już bardziej szkolnym

laboratorium chemicznym niż ogórkiem i miętą. Bella

przez jedną, a może dwie minuty zastanawiała

się, czy warto było tym się mazać, gdy nagle usiadła

wyprostowana. Z parteru wyraźnie odbiegły ją jakieś

dźwięki. Poczuła jak serce wali jej głośno. Przecież

Alice miała być poza domem kilka godzin, a dzieląca

z nią mieszkanie Mary już dawno wyszła.

Ponieważ krzyk nic by nie dał, a poza tym był

fizycznie niemożliwy, Bella po cichu zsunęła się

z łóżka i rozejrzała wokół siebie za czymś, co mogłoby

posłużyć do samoobrony. Ku swemu zaskoczeniu

znalazła na podłodze przy łóżku stary hokejowy kij

Alice. Chwyciła go, dziękując losowi, jak najciszej

otworzyła drzwi sypialni i wymknęła się na schody.

Schodziła na dół, walcząc z przemożnym pragnieniem

kichnięcia, łzy wywołane laboratoryjnymi

oparami prawie ją oślepiły kiedy rozglądała się jak

krótkowidz przez poręcze. Krew jej zastygła w żyłach,

bo potwierdziły się najgorsze jej obawy. Drzwi

salonu były szeroko otwarte, a w rogu, nad wideo,

pochylała się ciemna, przerażająca męska sylwetka.

Bella, instynktownie i bez zastanowienia, ruszyła

do ataku, rzucając się w dół ze schodów z kijem

w garści.

Gdy wtargnęła do pokoju, mężczyzna wyprostował

się, a Bella, nie dając sobie czasu na przemyślenie

sprawy, skoczyła i spuściła swój oręż na głowę intruza.

Padł jak podcięte drzewo, przy akompaniamencie

głośnych wrzasków od drzwi i brzęku tłuczonych

naczyń. To Alice Swan upuściła tacę

z filiżankami i biegła przez pokój, by klęknąć przy

leżącym. Był z nią wysoki, ciemnowłosy mężczyzna,

który wstrząśniętej Belli wydał się znajomy.

- Wielkie nieba! - Alice płakała i gorączkowo

głaskała rękę nieprzytomnego mężczyzny - Jak się

czujesz?

Ponieważ było jasne, że nie może on czuć się

dobrze, Alice jak tygrysica rzuciła się ku swej

przerażonej siostrze.

- Dlaczego na miłość boską to zrobiłaś, ty mała

idiotko?! Omal go nie zabiłaś.

- Myślałam, że to włamywacz - wymamrotała

Bella przez ściśnięte usta.

Alice jęknęła i zwróciła się ku poszkodowanemu,

który zaczął dawać oznaki życia. Jęknął, a osłabła

z nagłej ulgi Belli podłożyła poduszkę pod jego

jasną głowę, podtrzymywaną przez Alice.

- Co się stało? - spytał półprzytomnie melodyjnym

głosem - Kto to? - Szare oczy spojrzały na

twarz Belli, rozszerzyły się z przerażenia i zamknęły

znowu, a całym ciałem wstrząsnął dreszcz. Pochylony

nad nim mężczyzna zachichotał.

- Nie bój się, Edward. Nie dam jej znowu cię uderzyć.

- Jasper! - warknęła na niego Alice i zwróciła się

do poszkodowanego.

- W porządku - zapewniła go - to nie zmora

senna. To moja siostra.

- Dlaczego ona jest zielona? - spytała ofiara słabym

głosem, wyraźnie obawiając się ponownie otworzyć

oczy.

- Maseczka kosmetyczna - mruknęła niewyraźnie

Bella. - Czy mam zawołać lekarza?

Mężczyzna usiadł ostrożnie przy pomocy Alice

i wyraźnie rozbawionego Jaspera i patrzył na Bellę

spode łba, krzywiąc się z bólu, ilekroć dotknął ręką

skroni, gdzie z małej rany płynęła krew.

- Nie, chyba że potrzebuje pani chirurga, żeby to

zdjąć.

Niewidoczne policzki Belli zaczerwieniły się ze

złości.

- Myślałam, że może pan potrzebować opieki lekarskiej,

panie ...?

Alice gniewnie spojrzała na siostrę.

- Idź i zmyj to, Bella! Wyglądasz przerażająco.

- To prawda - powiedział zraniony mężczyzna,

wyraźnie poruszony. - Śmiertelnie mnie przestraszyła.

Alice posłała mu zażenowany uśmiech, przywołując

się pospiesznie do porządku:

- To jest oczywiście moja siostra Bella. Bella - to

Edward Cullen

- A ja? - odezwał się urażony drugi mężczyzna.

Z uśmiechem na swej wyraźnie znajomej twarzy odebrał

Belli kij hokejowy i potrząsnął jej dłonią.

- Jestem kuzynem Edwarda. Jasper Hale Wolfs.

- O, nie! - wymamrotała Bella przez ściśnięte

maseczką wargi i zapragnęła, by ziemia otworzyła się

i pochłonęła ją.

- O, tak! -powiedziała Alice uśmiechając się

szeroko. - A teraz zmykaj stąd!

Bella dokonała szybkiego odwrotu, mając bolesną

świadomość, że dwie pary rozbawionych męskich

oczu, jedna ciemna, osadzona w twarzy dobrze znanej

miłośnikom teatru i telewizji, druga szara i rozpromieniona

uśmiechem, obserwują jej ucieczkę po

schodach.

Cierpiąc straszne katusze upokorzenia i wyrzutów

sumienia pospieszyła do łazienki, by - zgodnie z instrukcją

na słoiku - opłukać twarz wodą. Jak niegodziwy

może być czasem los! To jest ten wspaniały

Jasper Hale Wolfs, myślała zrozpaczona, spłukując

i usuwając z twarzy zielone stwardniałe błoto. Alice

poznała go latem na weselu szkolnej koleżanki

i od tej pory mówiła o nim nieustannie. Jako aktor

zdobywał coraz większą sławę, a już z pewnością był

najprzystojniejszym mężczyzną, jakiego Bella widziała

w życiu. Z wyjątkiem jednego. Westchnęła

, ciężko na myśl o tym, którego zraniła i aż wzdrygnęła

się na wspomnienie, ze wyskoczyła na niego jak

zjawa z filmu grozy, jednym ciosem zwalając go

z nóg. Przyznała, że Jasper Hale Wolfs zasługiwał na

opinię jednego z najprzystojniejszych aktorów, ale

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Nagroda pocieszenia.pdf (4507 KB)
Nagroda pocieszenia.docx (274 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin