5. ZASADY PROJEKTOWANIA SYTUACYJNEGO ULIC

Oś ulicy w planie składa się z odcinków prostych i krzywoliniowych. Odcinki krzywoliniowe mogą zawierać łuki kołowe lub kombinacje łuków kołowych i krzywych przejściowych.

ODCINKI PROSTE

Odcinki proste są podstawowym elementem trasy ulicy w planie. Stosowanie odcinków prostych jest korzystne  w następujących sytuacjach:

-          gdy ulica pełni rolę osi urbanistycznej i widokowej, np. zorientowanej na wybitny obiekt architektoniczny

-          gdy ulica trasowana jest równolegle do prostoliniowego elementu zagospodarowania przestrzennego np. linii kolejowej

-          w obrębie skrzyżowań

-          w miejscach lokalizacji  przystanków komunikacji zbiorowej

-          gdy ulica wykorzystywana jest intensywnie do parkowania pojazdów

minimalna długość odcinków prostych między końcami łuków kołowych wynika z przesłanek estetycznych i wynosi:

-          dla odcinków położonych miedzy łukami o przeciwnych zwrotach:

·         200m dla ulic klasy E i GP

·         100m dla ulic klasy G i Z

·         20 – 30m dla ulic klasy L i D

-          dla odcinków położonych między łukami o tych samych zwrotach:

·         300m dla ulic klasy E i GP

·         150m G i Z

·         30 – 50m L i D

ŁUKI KOŁOWE

Minimalna wartość promienia łuku kołowego w przypadku ulic układu podstawowego ustala się w zależności od Vp i przechyłki.

Minimalna wartość promienia łuku kołowego w planie w przypadku ulic układu obsługującego wynoszą:

-          dla ulic klasy L –  R=50m

-          dla ulic klasy D – R=20m

Na ulicach klasy E, promień łuku następujący po odcinku prostym dłuższym niż 2km, powinien mieć(dla wybranej przechyłki) wartość co najmniej dwukrotnie większą niż zalecana dla danej Vp.

PRZECHYŁKA

Przechyłka stosowana jest na łukach w kołowych w planie, tylko na ulicach układy podstawowego. Na ulicach klasy L i D przechyłki nie stosuje się.

Przechyłka jest to pochylenie poprzeczne jezdni na łuku w planie skierowane do wnętrza tego łuku, zmniejszające niekorzystne wpływ siły odśrodkowej na poruszający się pojazd po łuku.

Maksymalna wartość przechyłki wynosi:

-          6% dla ulic klasy E i GP

-          5% G i Z

-          4% dla ulic położonych na skrzyżowaniu

minimalna wartość przechyłki wynosi 2%.

Wartość przechyłki ustala się z zależności od promienia łuku w planie i Vp.

Wprowadzenie przechyłki dokonuje się na długości:

-          krzywej przejściowej jeżeli jest stosowana

-          odcinka prostego sąsiadującego z łukiem w planie, jeżeli nie stosuje się krzywej przejściowe

zamianę pochylenia poprzecznego jezdni zaleca projektować się poprzez obrót:

-          dookoła osi jezdni – w przypadku ulic jednojezdniowych

-          dookoła krawędzi pasa dzielącego lub osi każdej jezdni – w przypadku ulic dwujezdniowych

KRZYWE PRZEJŚCIOWE

Krzywe przejściowe stosuje się tylko na ulicach układu podstawowego. Jako krzywe przejściowe zaleca się stosowanie odcinka klotoidy.

Krzywe przejściowe stosuje się w celu:

-          wprowadzenia płynnej zmiany przyspieszeni dośrodkowego przy przejściu z prostej w łuku kołowy lub pomiędzy dwoma łukami

-          zapewnieni optycznej płynności trasy

krzywe przejściowe stanowiące połączenie pomiędzy dwoma łukami o przeciwnych zwrotach – to krzywe esowe, o zwrotach zgodnych – to krzywe owalne.

Zaleca się projektowanie krzywy przejściowych esowych i owalnych jako  połączenia, kolejno blisko położonych łuków w planie.