Bezpieczeństwo-broszura.doc

BEZPIECZEŃSTWO

Temat, z którym trzeba się zmierzyć zawsze, podczas cotygodniowej zbiórki, rajdu, biwaku, wycieczki, obozu, nocowania, gdy jemy posiłki, gramy w piłkę, spacerujemy, idziemy na lodowisko czy do kina. Zawsze i wszędzie trzeba mieć głowę na karku, aby przetrwać. Chciałabym wam przedstawić kilka dziedzin, w których sama głowa na karku to nie wszystko i warto zapoznać się wcześniej z odpowiednimi przepisami, czy ubezpieczyć przed czyhającymi na nas zagrożeniami. Zagadnienie bezpieczeństwa będzie podzielone na kilka różnych sytuacji. W większości postanowiłam zdać się na ogólnie obowiązujące regulaminy oraz to, co wypracowali już inni, mądrzejsi.

A wiec zacznijmy:

Ø       Wyjeżdżamy z drużyną

·         Na obóz

I dlatego warto znać…

ZAKRES CZYNNOŚCI I OBOWIĄZKÓW WYCHOWAWCY

Zakres czynności:

1.     Wychowawca sprawuje opiekę nad grupą dzieci - odpowiada za ich bezpieczeństwo, wygląd, higienę, zdrowie i wychowanie.

2.     Jest bezpośrednim opiekunem i organizatorem czasu powierzonych mu dzieci, zastępuje im rodziców.

3.     Wychowawca powinien poznać dzieci przed wyjazdem na placówkę kolonijną/zimowiska.

4.     Współpracuje ściśle z lekarzem i higienistką, przeprowadza codzienne obserwacje stanu zdrowia i samopoczucia dzieci.

5.     Organizuje i prowadzi zajęcia w swojej grupie.

6.     Posiada podstawowe wiadomości z dziedziny prowadzenia zajęć W-F.

7.     Wychowawca prowadzi dziennik zajęć swojej grupy.

Do obowiązków wychowawcy należy:

1.     Znajomość i systematyczne przestrzeganie zasad i przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

2.     Kontrola miejsc zajęć uczestników (terenu, budynku, pomieszczeń) oraz dróg do nich prowadzących,

3.     w szczególności sprawdzenie, czy ich aktualny stan odpowiada wymogom i przepisom z zakresu bezpieczeństwa i higieny.

4.     Kontrola wyposażenia i stanu urządzeń technicznych, instalacji, sprzętu.

5.     Kontrola zaopatrzenia uczestników w odpowiednią odzież i sprzęt zapewniający bezpieczeństwo w czasie wycieczek, rajdów i kąpieli.

6.     Usunięcie wszelkich dostrzeżonych braków i usterek, jeżeli usunięcie ich we własnym zakresie jest możliwe. Niezwłoczne zgłoszenie kierownictwu placówki wszelkich spostrzeżonych braków i błędów zagrażających zdrowiu i życiu dzieci.

7.     Natychmiastowe przerwanie zajęć, gdy stan terenu, budynku, pomieszczenia, sprzętu, instalacji, materiału zagraża uczestnikom, pracownikom lub innym osobom.

8.     Planowe i okolicznościowe, teoretyczne i praktyczne zapoznawanie uczestników z warunkami i wymogami bezpieczeństwa i higieny, pouczenie o istniejących i mogących zaistnieć niebezpieczeństwach.

9.     Włączenie uczestników do działalności na rzecz poprawy stanu bezpieczeństwa i higieny w placówce i środowisku.

10. Kontrola przestrzegania przez uczestników obowiązujących regulaminów zajęć, zachowania, oraz nadzór i czujność podczas podróży, zajęć, ćwiczeń, wycieczek, kąpieli i plażowania w celu wyeliminowania w porę przejawów działania nieostrożnego

11. Natychmiastowe udzielenie lub zapewnienie uczestnikowi pierwszej pomocy i dalszej opieki w razie nieszczęśliwego wypadku, powiadomienie o wypadku kierownika placówki lub osoby zastępującej kierownika, przeciwdziałanie ujemnym skutkom wypadku i podjęcie innych niezbędnych środków.

UBEZPIECZENIE OC:

Jak wiadomo przezorny zawsze ubezpieczony i dlatego warto zainteresować się wykupieniem ubezpieczenia OC:

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest ubezpieczeniem dobrowolnym. Jeśli chcemy spać spokojnie - to warto się ubezpieczyć. Ubezpieczenie to chroni nas przed finansową odpowiedzialnością za szkody, które mogą powstać w związku z pełnieniem przez nas funkcji wychowawcy.

O jakie szkody chodzi? Głównie dotyczą dwóch aspektów:

1. Kiedy to nasi wychowankowie są sprawcami szkody. Może się zdarzyć, że nasz podopieczny w sposób umyślny lub nieumyślny przyczyni się do zniszczenia lub uszkodzenia mienia osób spoza kolonii. Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że zgodnie z przepisami dziecko do ukończenia 13 lat nie ma tzw. zdolności do czynności prawnych i nie odpowiada za wyrządzoną szkodę, a ukończywszy 13 lat nabywa ją, ale w stopniu ograniczonym (aż do ukończenia 18 lat). Oznacza to, że za szkody wyrządzone przez dzieci odpowiadają ich opiekunowie, a na koloniach to my (wychowawcy) nimi jesteśmy.

2. Kiedy to nasi wychowankowie są poszkodowanymi. Prawie na każdej dużej kolonii mają miejsce kradzieże, również nasze błędne decyzje lub zwykłe "niedopilnowanie" mogą spowodować zniszczenie mienia dzieci lub jego utratę. Wreszcie nie zawsze uda nam się zapobiec pewnym wypadkom na kolonii, podczas których dzieci ulegają urazom. W takich przypadkach rodzice dziecka mogą pozwać nas o odszkodowanie albo o zwrot kosztów leczenia.

Nie wpadajmy jednak w panikę - nie zawsze to wychowawca musi odpowiadać finansowo za powstałą szkodę. Po pierwsze musi nam ktoś udowodnić naszą winę lub zaniedbanie. Po drugie są jeszcze inne ubezpieczenia np. każde dziecko objęte jest ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Zawsze jednak pierwszą osobą, do której zwrócą się rodzice z pretensjami będą wychowawcy, więc dla "świętego spokoju" polisę OC warto mieć. Zwykle zawiera się ją na okres pełnych miesięcy, a jej koszt to 10-70 zł w zależności od firmy ubezpieczeniowej, w której polisę wykupujemy.

W PZU polisa za okres całych wakacji na sumę 20 tys. zł. kosztuje 28 złotych - myślę, że to mało i polecam z całego serca.

·         Na biwak, wycieczkę

OBOWIĄZKI I ZASADY OBOWIĄZUJĄCE OPIEKUNA:

1.     Opiekun wycieczki zobowiązany jest sprawdzić stan liczebny grupy przed wyruszeniem z każdego miejsca pobytu, w czasie zwiedzania, przejazdu oraz po przybyciu do punktu docelowego,

2.     Opiekun nie powinien pozostawiać nigdy uczestników wycieczki bez nadzoru,

3.     Przy noclegach opiekun powinien tak zaplanować zakwaterowanie, aby być jak najbliżej uczestników,

4.     W wycieczkach krajoznawczo- turystycznych nie mogą brać udziału osoby, w stosunku, do których istnieją przeciwwskazania lekarskie,

5.     Z osobami sygnalizującymi chorobę należy udać się do lekarza,

6.     Nauka pływania powinna odbywać się w miejscach specjalnie do tego przeznaczonych i przystosowanych, w grupie liczącej nie więcej niż15 osób na jednego opiekuna,

7.     Podczas nauki pływania uczestnicy powinni pozostawać pod stałym nadzorem i obserwacją ratownika,

8.     Opiekun zobowiązany jest do ubezpieczenia grupy przed wyjazdem,

9.     Każdy wyjazd harcerski powinien być zatwierdzony w komendzie hufca poprzez wypełnienie „Karty biwaku”

Gdy jesteśmy w terenie:

·         Na wycieczkę pieszą

PODSTAWOWE ZASADY PORUSZANIA SIĘ PO DROGACH:

Fragment Kodeksu Drogowego – warto przypomnieć sobie obowiązujące zasady, aby bezpiecznie (i po dobrej stronie drogi) wędrować z drużyną.

Ruch pieszych

Art. 11.

1. Pieszy jest obowiązany korzystać z chodnika lub drogi dla pieszych, a w razie ich braku - z pobocza. Jeżeli nie ma pobocza lub czasowo nie można z niego korzystać, pieszy może korzystać z jezdni, pod warunkiem zajmowania miejsca jak najbliżej jej krawędzi
i ustępowania miejsca nadjeżdżającemu pojazdowi.

2. Pieszy idący po poboczu lub jezdni jest obowiązany iść lewą stroną drogi.

3. Piesi idący jezdnią są obowiązani iść jeden za drugim. Na drodze o małym ruchu,
w warunkach dobrej widoczności, dwóch pieszych może iść obok siebie.

4. Korzystanie przez pieszego z drogi dla rowerów jest dozwolone tylko w razie braku chodnika lub pobocza albo niemożności korzystania z nich. Pieszy, z wyjątkiem osoby niepełnosprawnej, korzystając z tej drogi, jest obowiązany ustąpić miejsca rowerowi.

5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się w strefie zamieszkania. W strefie tej pieszy korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem.

Art. 12.

1. Kolumna pieszych, z wyjątkiem pieszych w wieku do 10 lat, może się poruszać tylko prawą stroną jezdni.

2. Do kolumny pieszych w wieku do 10 lat stosuje się odpowiednio przepisy art. 11 ust. 1 i 2.

3. Liczba pieszych idących jezdnią w kolumnie obok siebie nie może przekraczać 4, a w kolumnie wojskowej - 6, pod warunkiem, że kolumna nie zajmuje więcej niż połowy szerokości jezdni.

4. Piesi w wieku do 10 lat mogą iść w kolumnie tylko dwójkami pod nadzorem, co najmniej jednej osoby pełnoletniej.

5. Długość kolumny pieszych nie może przekraczać 50 m. Odległość między kolumnami nie może być mniejsza niż 100 m.

6. Jeżeli przemarsz kolumny pieszych odbywa się w warunkach niedostatecznej widoczności:

1.              pierwszy i ostatni z idących z lewej strony są obowiązani nieść latarki:

a.              pierwszy - ze światłem białym, skierowanym do przodu,

b.              ostatni - ze światłem czerwonym, skierowanym do tyłu;

2.              w kolumnie o długości przekraczającej 20 m idący po lewej stronie z przodu i z tyłu są obowiązani używać elementów odblaskowych odpowiadających właściwym warunkom technicznym, a ponadto idący po lewej stronie są obowiązani nieść dodatkowe latarki ze światłem białym, rozmieszczone w taki sposób, aby odległość między nimi nie przekraczała 10 m; światło latarek powinno być widoczne z odległości co najmniej 150 m.

7. Zabrania się:

1.              ruchu po jezdni kolumny pieszych w czasie mgły; zakaz ten nie dotyczy kolumny wojskowej lub policyjnej;

2.              ruchu po jezdni kolumny pieszych w wieku do 10 lat w warunkach niedostatecznej widoczności;

3.              prowadzenia po jezdni kolumny pieszych przez osobę w wieku poniżej 18 lat.

Art. 13.

1. Pieszy, przechodząc przez jezdnię lub torowisko, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność oraz, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, korzystać z przejścia dla pieszych. Pieszy znajdujący się na tym przejściu ma pierwszeństwo przed pojazdem.

2. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone, gdy odległość od przejścia przekracza 100 m. Jeżeli jednak skrzyżowanie znajduje się w odległości mniejszej niż 100 m od wyznaczonego przejścia, przechodzenie jest dozwolone również na tym skrzyżowaniu.

3. Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych, o którym mowa w ust. 2, jest dozwolone tylko pod warunkiem, że nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów. Pieszy jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdom i do przeciwległej krawędzi jezdni iść drogą najkrótszą, prostopadle do osi jezdni.

4. Jeżeli na drodze znajduje się przejście nadziemne lub podziemne dla pieszych, pieszy jest obowiązany korzystać z niego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

5. Na obszarze zabudowanym, na drodze dwujezdniowej lub, po której kursują tramwaje po torowisku wyodrębnionym z jezdni, pieszy przechodząc przez jezdnię lub torowisko jest obowiązany korzystać tylko z przejścia dla pieszych.

6. Przechodzenie przez torowisko wyodrębnione z jezdni jest dozwolone tylko w miejscu do tego przeznaczonym.

7. Jeżeli wysepka dla pasażerów na przystanku komunikacji publicznej łączy się z przejściem dla pieszych, przechodzenie do i z przystanku jest dozwolone tylko po tym przejściu.

8. Jeżeli przejście dla pieszych wyznaczone jest na drodze dwujezdniowej, przejście na każdej jezdni uważa się za przejście odrębne. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przejścia dla pieszych w miejscu, w którym ruch pojazdów jest rozdzielony wysepką lub za pomocą innych urządzeń na jezdni.

Art. 14.

Zabrania się:

1.              wchodzenia na jezdnię:

a.              bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściu dla pieszych,

b.              spoza pojazdu lub innej przeszkody ograniczającej widoczność drogi;

2.              przechodzenia przez jezdnię w miejscu o ograniczonej widoczności drogi;

3.              zwalniania kroku lub zatrzymywania się bez uzasadnionej potrzeby podczas przechodzenia przez jezdnię lub torowisko;

4.              przebiegania przez jezdnię;

5.              chodzenia po torowisku;

6.              wchodzenia na torowisko, gdy zapory lub półzapory są opuszczone lub opuszczanie ich rozpoczęto;

7.              przechodzenia przez jezdnię w miejscu, w którym urządzenie zabezpieczające lub przeszkoda oddzielają drogę dla pieszych albo chodnik od jezdni, bez względu na to, po której stronie jezdni one się znajdują.

Kilka zasad zdroworozsądkowych dla piechurów też się przyda.

Przed wycieczką, w szczególności z młodsza ekipą (choć często starszy nie znaczy mądrzejszy) należy sprawdzić kilka informacji. Warto zasięgnąć języka w schronisku i po prostu wiedzieć o planowanej trasie tak dużo jak tylko się da, a w tym:

1.     przebieg szlaku turystycznego, którym będziemy się kierować - czy stokiem leśnym, grzbietami czy halami itp.,

2.     sieć schronisk turystycznych (lub innych baz noclegowych),

3.     czas marszu od planowanego punktu wyjścia do punktu docelowego (z zapasem),

4.     lokalizacja obiektów, które mogę stanowić awaryjne schronienie na szlaku w przypadku załamania się pogody - szałasy, schrony, koleby, leśniczówki itp.,

5.     drogi odwrotu jeżeli podejmiemy decyzję o skróceniu naszej wędrówki (deszcz, mgła, burza),

6.     wysokość nad poziomem morza na jaką będziemy musieli podejść i wędrować oraz różnice wzniesień na podejściach i zejściach w czasie wędrówki,

7.     o której godzinie jest zachód słońca i mogą nas zastać ciemności w trasie.

Liczebność grup na jednego prowadzącego:

·         Na wycieczkę rowerową

Podczas wycieczek rowerowych należy:

1.     respektować przepisy kodeksu drogowego – to podstawowy warunek bezpieczeństwa rowerzysty,

2.     na wycieczkę wyjeżdżać tylko sprawnym rowerem, dostosowanym do warunków fizycznych rowerzysty, zaopatrzonym w komplet narzędzi i zapasową dętkę,

3.     prawidłowo przymocować bagaż,

4.     jadąc rzędem, zachować odległość od 2,5 do 5 m w zależności od szybkości ruchu roweru,

5.     przy zjazdach z dużych pochyłości zwiększyć odległość pomiędzy rowerzystami do 30, a na serpentynach i zakrętach do 50 m,

6.     przy zjazdach ze wzniesień nie rozpędzać roweru, nie wyprzedzać, bo takie zachowania kończą się wzajemnymi potrąceniami i upadkami,

7.     gdy kolumna rowerzystów liczy więcej niż 10 osób, należy ją podzielić na dwie grupy, aby nie utrudniać ruchu drogowego,

8.     jazda w kolumnie dwójkowej dozwolona jest tylko w terenie niezabudowanym przy szerokości drogi powyżej 6 m, gdy nie utrudnia ruchu innych pojazdów; w razie zbliżania się innego pojazdu wymijającego lub wyprzedzającego rowerzysta jadący z lewej strony zobowiązany jest zjechać na prawą stronę do krawędzi jezdni, natomiast jazda obok siebie więcej niż dwóch rowerów jest zawsze zabroniona,

9.     na końcu kolumny rowerowej powinien jechać opiekun,

10. tempo i długość trasy dostosowuje się do najsłabszeg...