Wojciech Eichelberger - Kobieta bez winy i wstydu(2).pdf - Psychologia zaburzeń - pola-pokot

Wojciech Eichelberger

Kobieta bez winy i wstydu

Wydawnictwo Do

Świętej Ladacznicy

- Autor

Od Autora

Książka ta powstała dzięki inspiracji i pracy niezliczonych

istot. Tak niewiele z nich mogę tutaj przywołać z imienia.

W pierwszej kolejności dzięki Hannie Jakubowicz, która za-

proponowała mi cykl wykładów w EKO-OKO. Dzięki Marii

Malewskiej, z którą wcześniej dyskutowaliśmy zarys telewizyj-

nego programu o kobietach.

Dzięki Dorocie Powałce i Basi Zieleńskiej, które ogromnym

nakładem pracy przygotowały surowy tekst spisany z taśmy i

dopingowały do dalszej pracy.

Dzięki znakomitemu wydawcy tej książki, Markowi Ryćko,

który z anielską cierpliwością pozwalał mi nanosić coraz to nowe

poprawki na gotowe już strony tekstu i zadawał wiele trudnych

pytań.

Dzięki Ani Mieszczanek, która krytycznie przejrzała i zre-

dagowała całość i zaniepokoiła się tym, że książka "za bardzo

pałęta się wokół absolutu".

Wreszcie dzięki wszystkim kobietom napotkanym w moim

życiu prywatnym i zawodowym, które pozwoliły mi poznać

swoje losy, swoje aspiracje i wspaniałe możliwości. Szczególnie

wiele zawdzięczam w tej sprawie kobietom mi najbliższym:

mojej matce Irenie i mojej żonie Joannie.

Dziękuję wszystkim.

Wojtek Eichelberger

Warszawa, 11 marca 1997 r.

Od Wydawcy

Teksty przedstawione w tej książce są zapisem cyklu pięciu

wykładów, jakie przeprowadził Autor w Ośrodku Edukacji

Ekologicznej EKO-OKO w Warszawie na przełomie 1992 i 1993

roku.

Kiedy Autor pracował nad doprowadzeniem tej książki do

obecnej postaci, miałem przyjemność dziesiątki razy spotkać się z

Nim na rozmowach, wspólnej pracy i porannej kawie. Cieszę się,

że mogłem towarzyszyć Mu w tworzeniu tak pięknego tekstu.

Dziękuję Ci, Wojtku.

Z konieczności, z potrzeby i z przyjemnością przeczytałem tę

książkę wielokrotnie i przy każdym czytaniu odkrywałem dalsze

poziomy głębi, których wcześniej nie dostrzegłem.

Wiedza, którą wyniosłem z tej książki już podczas jej doj-

rzewania, okazała się być niezwykle ważna dla mnie. Wiele

zmieniło się w moim życiu po jej przeczytaniu, wyciągnięciu

wniosków i wprowadzeniu ich w czyn.

Z radością i pełnym przekonaniem polecam tę książkę za-

równo kobietom, jak i mężczyznom.

Marek Ryćko

Warszawa, 17 marca 1997 r.

Kusicielka

Co się zdarzyło pod rajskim drzewem?

Nie wiem, co się zdarzyło pod rajskim drzewem. Jeśli my-

ślicie, że wam powiem, jak to było na pewno, zapewniam, że tak

nie będzie. Ponieważ jednak czuję się upokorzony wieloletnim

obcowaniem z równie powszechną, co prymitywną interpretacją

rajskiego mitu, chciałbym podzielić się z wami moimi

wątpliwościami, a także zaprosić was do reinterpretacji przekazu

o rajskim drzewie.

Najpierw jednak muszę powiedzieć parę zdań o moim reli-

gijno-światopoglądowym rodowodzie, bo to może być ważne

podczas rozmowy na tematy tak zasadnicze. Jestem psychologiem

i psychoterapeutą. Korzenie mojego światopoglądu - ujmując

rzecz chronologicznie - tkwią w katolicyzmie, zaś jego pień i

korona wyewoluowały w kierunku buddyzmu. Dzięki temu

zyskałem, jak sądzę, pożyteczny dystans wobec tradycji i

mitologii chrześcijańskiej. Z drugiej strony moje późniejsze

buddyjskie doświadczenie domaga się głębszego zrozumienia

nieświadomie i bezkrytycznie pochłanianych - wraz z mlekiem

matki - katolickich treści i obrazów.

Jakiś czas temu, razem z Marią Malewską, upojeni sukcesem

cyklu Być tutaj, złożyliśmy telewizji propozycję programu o

kobietach. Rozmowy z telewizją przedłużały się, a we mnie temat

się gotował, postanowiłem więc podzielić się moimi

przemyśleniami w cyklu spotkań-wykładów, a przy okazji poddać

je publicznemu osądowi. Cieszę się, że na sali są nie tylko

kobiety, ale i paru mężczyzn. Myślę, że to dobry znak.

Jako motto naszych spotkań wybrałem cytat z książki Fritjofa

Capry Punkt zwrotny:

Przez ostatnie 3000 lat cywilizacja zachodnia i poprzedzające

ją cywilizacje, jak również większość innych kultur, opierały się

na systemach filozoficznych, społecznych i politycznych, w

których mężczyźni, za sprawę swej siły, bezpośredniego nacisku

lub rytuału, a także tradycji, prawa, języka, obyczaju i

ceremoniału, wychowania i podziale pracy decyduję o tym, jaką

rolę maję kobiety odgrywać, a jakiej nie, przy czym płeć żeńska

jest wszędzie klasyfikowana niżej niż miska.

Chcę się zająć tym fragmentem owego systemu dominacji i

represji, który wiąże się z tworzeniem i podtrzymywaniem

stereotypu kobiety, pozostającego w dramatycznej często

sprzeczności z jej archetypem.

Najważniejszym powodem, dla którego zająłem się tym

trudnym tematem, jest potrzeba spłacenia przynajmniej części

mojego własnego, jak i w ogóle męskiego, karmicznego długu

wobec kobiet i przyjścia im z pomocą. W swojej pracy prze-

konuję się wciąż na nowo, że cierpienie w życiu większości

kobiet bierze swój początek z bezkrytycznego przyjmowania i

uznawania za prawdę mitów i stereotypów, którymi nasycona jest

nasza kultura i religijność, nasze koncepcje pedagogiczne i

obyczajowość.

Będę sięgał do jungowskiej tradycji rozumienia mitów i

symboli, zainspirowany w szczególności lekturami książek Jo-

sepha Campbella The Power of Myth (Potęga mitu) a także The

Hero with a Thousand Faces (Bohater o tysiącu twarzy). Prawdę

mówiąc to właśnie odwaga, inteligencja i wspaniała intuicja

Campbella sprawiły, że decyduję się na to karkołomne przed-

sięwzięcie.

W dzisiejszej rozmowie chcę zakwestionować jednoznacznie

negatywną interpretację roli Ewy w tym, co się wydarzyło

w Raju i doprowadzić do - choćby częściowej - jej rehabilita-

cji. Widać gołym okiem, na jak ryzykowną wyprawę się tutaj

wybieramy.

W micie o Adamie i Ewie mówi się, że Bóg stworzył czło-

wieka na wzór i podobieństwo swoje. Człowiekiem tym był

Adam, którego szybko i jednoznacznie uznano za mężczyznę, co

doprowadziło do nieuniknionej konkluzji, że Bóg też jest

mężczyzną. Jesteśmy więc skłonni wyobrażać sobie Boga jako

sędziwego mężczyznę z siwą brodą, który miał niezrozumiały

kaprys stworzenia kogoś na własny wzór i podobieństwo, a więc

"wyposażenia" go (oprócz innych atrybutów) w tę samą płeć.

Taka interpretacja musi budzić wątpliwości. Przypisywanie

Bogu jakiejkolwiek płci jest - zdemaskowaną zarówno przez

historyków, jak i mistyków - socjotechniczną manipulacją, ma-

jącą na celu zapewnienie dominującej pozycji jednej z połówek

ludzkości. Ta manipulacja dokonała się zresztą w erze głęboko

przedchrystusowej. Mniej więcej 3000 lat później powstało w

Ameryce liczące się feministyczne ugrupowanie, które uparcie

wyraża się o Bogu per "ona" i stara się przekonać wszystkich, że

Bóg jest kobietą.

Myślę, że jedno i drugie urąga Bogu jako takiemu - nie

uwzględnia Jego pełni i doskonałości. Przypisując Bogu płeć,

redukujemy Go bezkrytycznie do czegoś połowicznego. Dlaczego

tak trudno nam uznać, że Bóg nie ma żadnej płci - że jest tym, co

przekracza to tak prozaiczne rozróżnienie, bowiem przekracza

wszelkie podziały i wszelki dualizm. Na tym właśnie przecież

zasadza się Jego boskość.

Jeśli przyjmiemy powyższą tezę, którą zresztą mistycy i mi-

styczki różnych religii potwierdzają swoim żywym doświad-

czeniem, wypada zadać sobie pytanie: jakiej płci był Adam? Czy

miał jakąkolwiek płeć? Kto to w ogóle był Adam? Czy na pewno

miał postać ludzką, tak jak to sobie wyobrażamy? A może Adam

był na przykład - jak sugeruje słynny uczony i myśliciel Konrad

Lorenz - obojnaczą komórką, która jest nieśmiertelna w tym

sensie, że rozmnaża się przez podział, produkując w

nieskończoność kolejne, identyczne egzemplarze. Pomijając sens

Czy

Adam był

mężczyzną?

Płeć Boga

Wojciech Eichelberger - Kobieta bez winy i wstydu(2).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: