Ergonomia04.pdf

ERGONOMIA I BiHP

Parametry przestrzenne i

materialne środowiska pracy

Granice przestrzeni roboczej , są determinowane przez :

- minimalną powierzchnię jaką zajmować będzie wyposaŜenie stanowiska,

- łatwość dostarczania materiału,

- długość traktów komunikacyjnych,

- jakość warunków środowiskowych (zwłaszcza oświetlenie),

- warunki bhp.

Struktura przestrzenna stanowisk pracy powinna:

- zapewnić bezpieczną i wygodną pracę dla 90% populacji uŜytkowników,

- być dostosowana do ich ekstremalnych cech wymiarowych,

- umoŜliwiać dopasowanie niektórych parametrów przestrzennych stanowiska do

indywidualnych potrzeb uŜytkowników, wprowadzając moŜliwość regulacji,

- uniemoŜliwiać powstawanie zagroŜeń wypadkowych i szkodliwych dla zdrowia

- zapewniać swobodę ruchów,

- zapewnić minimalny koszt biologiczny podczas wysiłku pracownika,

- zapewniać dobre warunki widoczności procesu pracy i otoczenia.

Punktem wyjścia przy projektowaniu struktury przestrzennej stanowiska pracy jak

i jego elementów składowych są wymiary antropometryczne uŜytkowników

oraz ich granice: pola widzenia i zasięgów ruchu.

1-7 – rozmiary,

a* – granica pola widzenia;

b* – pozioma (normalna) linia widzenia;

c* – centralna linia widzenia;

d* – optymalna linia widzenia;

A – kąt powyŜej którego oświetlenie nie daje olśnienia, strefa

niewaŜnych układów sterowniczych;

B – górna strefa mniej waŜnych układów sterowniczych i

kontrolnych;

C – strefa optymalna dla układów kontrolno-sterowniczych;

D – dolna strefa mniej waŜnych układów kontrolno-

sterowniczych;

E – zasięg.

Główne wielkości pomiarowe

uwzględniane w analizie

struktury przestrzennej

stanowiska pracy w

zaleŜności od:

- pozycji ciała: a) stojącej, b)

siedzącej,

- ustawienia płaszczyzny pracy

lub obserwacji: a) pionowej,

b) poziomej, c) pod pewnym

kątem.

Wysokość manipulacyjna (H manip ) – podstawowa miara właściwego połoŜenia

strefy pracy w stosunku do operatora.

Określa ona wysokość od oparcia stóp do płaszczyzny poziomej przechodzącej

przez miejsce optymalnego przyłoŜenia rąk w czasie pracy.

Wysokość manipulacyjna określa się w zaleŜności od przyjętej pozycji ciała w

trakcie pracy i wymagań dotyczących samych czynności (cechy ruchu).

Dla pracy wymagającej duŜej swobody ruchu, wykonywanej w pozycji stojącej,

wysokością optymalną jest połoŜenie ręki przy zgiętym przedramieniu, 5 cm

poniŜej łokcia.

Ogólne zalecenia doboru H manip w zaleŜności od przyjętej pozycji ciała

pracownika są następujące:

- dla pozycji stojącej - płaszczyzna pracy powinna znajdować się 7,5 cm poniŜej

łokcia,

- dla pozycji siedzącej, wykonanie prac lekkich i średnio cięŜkich powinno być

moŜliwe rękami zgiętymi w łokciu pod kątem 90

lub lekko rozwartymi,

- dla pozycji przemiennej (siedząco-stojącej) - H manip powinna być taka jak dla

pozycji stojącej.

Kolejność postępowania przy ustaleniu wysokości manipulacyjnej (H manip ):

1. ustalenie typu pracy i cięŜkości wykonywanych czynności,

2. ustalenie pozycji ciała przyjętej przez pracownika w trakcie pracy,

3. określenie rodzaju wykonywanych ruchów,

4. ustalenie stopnia ograniczenia ruchowego dla przyjętych ruchów,

5. ustalenie zakresu nastawności siedziska i podnóŜka,

6. określenie strefy wygody związane z danym typem pracy.

7. ustalenie H manip dla odpowiedniej wartości rozkładu normalnego danych

antropometrycznych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: