2

CZY WARTO OPRACOWAĆ I WDROŻYĆ W PRZEDSZKOLU PROGRAM ADAPTACJI WSTĘPNEJ ?

Współczesne przemiany cywilizacyjne sprawiają, że ludzie coraz częściej realizują swoje cele życiowe w kilku środowiskach jednocześnie. Wymaga to od nich ciągłego używania i rozwijania mechanizmów adaptacyjnych. Adaptacja rozumiana jest jako przystosowanie, a uściślając jako proces uzyskania równowagi między potrzebami  jednostki, a warunkami otoczenia społecznego. Problemy związane z adaptacją nie są przypisane tylko ludziom dorosłym, coraz częściej dotykają także dzieci. Wiąże się to z faktem intensywnego rozwoju systemów edukacyjnych włączających coraz więcej małych dzieci w różne zinstytucjonalizowane formy wychowania, rozwijają się przedszkola i rośnie ich prestiż edukacyjny. Jednocześnie obserwuje się poważne problemy niezaradności wychowawczej rodziny i fakt obniżenia się możliwości adaptacyjnych dzieci.

              Wieloletnia praktyka zawodowa uświadomiła mi fakt, że to co oczywiste
i jasne dla nauczyciela nie zawsze jest tak oczywiste dla rodziców przyprowadzających małe dziecko do przedszkola. Znaczna część rodziców nie zna bliżej organizacji życia w przedszkolu, i jest zaskoczona wymaganiami wobec dzieci. Ponadto wiele matek oddających swoje dzieci po raz pierwszy do przedszkola przeżywa różnego rodzaju niepokoje i obawy, zauważa zmiany
w zachowaniu dzieci, ale nie wie jak przyjść im z pomocą, co z pewnością niekorzystnie odbywa się na nich w sytuacji, gdy przeżywają trudności przystosowawcze. Przedszkole jako profesjonalne środowisko wychowawcze może udzielić rodzinie wychowanka wsparcia, ale jeszcze korzystniejszym rozwiązaniem jest zapobieganie trudnościom w procesie adaptacji. Pierwszym wobec tego zadaniem przedszkola jest włączenie rodziny poprzesz odpowiednie jej przygotowanie do udzielenia pomocy dziecku w jego adaptacji do nowego środowiska społecznego. Zadanie to stało się wyzwaniem do podjęcia konkretnych działań. W przedszkolu naszym został powołany  zespół, który opracował model pedagogicznego działania nazwany programem adaptacji wstępnej. Podstawą tego programu było nawiązanie ścisłej współpracy z rodziną przyszłego wychowanka już kilka miesięcy przed rozpoczęciem jego edukacji. Pierwsze kontakty przedszkola z rodziną wychowanka nawiązane na kilka miesięcy wcześniej przed rozpoczęciem roku szkolnego miały na celu zapoznanie rodziców:

ü      z organizacją i trybem życia w przedszkolu,

ü      z przyszłymi nauczycielkami ich dzieci,

ü      z wymaganiami przedszkola,

ü      z możliwością swobodnej rozmowy i wymiany informacji między zainteresowanymi.

Wdrożenie w życie programu adaptacji wstępnej przyniosło korzyści zarówno dziecku, rodzicom jak i przedszkolu. Było dobrym momentem rozpoczęcia współpracy pedagogicznej z rodzicami, ponieważ w większości przejawiają oni zainteresowanie tym co się będzie działo z ich dzieckiem w przedszkolu.

Dziecko – poznaje nauczycielkę. Poznaje nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa i uzyskuje szereg istotnych dla siebie informacji z najbardziej znaczącego dla niego źródła – od rodziców. Nieznane dziecku środowisko powoli staje się bardziej przyjazne. Dziecko wyrabia sobie orientację czasową
i poczucie kontroli nad tym, co się będzie działo z nim w przedszkolu. Poznaje rówieśników, nauczycielkę, woźną, środowisko materialne, pomieszczenia, sposób korzystania z wielu urządzeń, uczy się reagować na wiele sytuacji. Rodzice pełnią tutaj rolę instruktorów lub obserwatorów, wprowadzają indywidualnie dziecko w nowe otoczenie, na co nigdy nie może sobie pozwolić nauczyciel zapewniając opiekę całej grupie. Bardzo ważną sprawą jest zdobycie przez wychowanków informacji organizacyjnych niezbędnych do ich funkcjonowania w przedszkolu np. poznanie swojego znaczka, którym dziecko będzie się posługiwało w różnych sytuacjach. Ponieważ ten znaczek zastępuje tabliczkę z imieniem i nazwiskiem ważne jest aby forma nadania go była dla przedszkolaka przyjazna nie sprowadzała się do czynności administracyjnych.

Rodzice – zyskują spokój, mają możliwość wyjaśnienia swoich wątpliwości, zastrzeżeń, otrzymują wskazania w postaci ustnej od nauczyciela oraz w postaci ulotki – jak przygotować dziecko do zmiany, co w rezultacie też korzystnie wpływa na stosunki w rodzinie. Rodzice poznają nauczyciela daje im to poczucie pewności, że w dobre ręce oddają dziecko. Mają możliwość obserwowania zachowań swojego dziecka na tle grupy. Jest to dla nich niepowtarzalna okazja bliższego poznania wielu aspektów rozwoju swojego dziecka i możliwość konsultowania z nauczycielami swoich obserwacji. Waga tych kontaktów wydaje się być znacząca dla pedagogizacji środowiska rodzinnego wychowanka.

Przedszkole – uzyskuje informację zwrotną o oczekiwaniach rodziców, ma możliwość spokojnego przeanalizowania ich wniosków, nauczycielki zaś bliżej mogą poznać środowisko rodzinne przyszłego wychowanka. Działania te tworzą w obu środowiskach pewien poziom akceptacji dla siebie, zaufania, z czego korzyść bezpośrednio odnosi dziecko, tworzy się wokół niego klimat wychowawczy, zrozumienia dla jego trudności w wypełnianiu nowej roli.

              Przystosowanie jak wiemy z wcześniejszych rozważań nie oznacza pełnej aprobaty jednostki dla wszystkich przejawów życia w nowym środowisku, nie jest to pożądane ani korzystne z punktu widzenia jego rozwoju. Chodzi o to aby środowisko edukacyjne stwarzało jak najlepsze warunki do wykorzystania przez dziecko wszystkich swoich szans rozwojowych w atmosferze stymulującej je do pokonania różnorodnych trudności i aby te ostatnie były na miarę jego możliwości do takich działań zaliczamy program adaptacji wstępnej, który został opracowany i wdrożony w życie w Przedszkolu nr 15 w Koszalinie.

  OPRACOWAŁA

mgr Danuta Salacha

2