Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego na odbycie i odbytnicy,
specyfika przygotowania przewodu pokarmowego.
Pielęgniarka powinna wyjaśnić pacjentowi na czym polega przygotowanie do operacji, uzupełnić w miarę potrzeby wszystkie informacje udzielone przez lekarza, ułatwić kontakt z rodziną.
Fizyczne przygotowanie pacjenta do zabiegu operacyjnego polega na:
1) przygotowaniu przewodu pokarmowego
2) przygotowaniu pola operacyjnego
3) podaniu leków premedykacyjnych
PRZYGOTOWANIE PRZEWODU POKARMOWEGO:
W przypadku operacji wykonywanej w znieczuleniu ogólnym polega na poinstruowaniu pacjenta, że ostatni posiłek może przyjąć na 10-12 godzin przed zabiegiem operacyjnym. Polecamy pacjentowi wstrzymanie się od przyjmowania płynów doustnie na 6-8 godzin przed zabiegiem operacyjnym. Należy wytłumaczyć choremu, że ma to na celu opróżnienie żołądka i zabezpieczenie go przed wymiotami oraz ewentualnym zachłyśnięciem się wymiocinami.
W ten sposób pacjent łatwiej zanosi uczucie głodu lub pragnienia.
Przed operacją odbytu szczególnie ważne jest przygotowanie jelita grubego. Jeżeli w dniu poprzedzającym operacje u pacjenta nie zaobserwowano wypróżnienia, zamiast lewatywy chory otrzymuje środki przeczyszczające. Wykonanie lewatywy może spowodować zaburzenie równowagi elektrolitowej, podrażnienia błony śluzowej jelita grubego i odbytnicy, zaś sam zabieg jest męczący i krępujący dla pacjenta. Nie wykonujemy lewatywy nigdy
u pacjentów przyjętych w trybie pilnym do natychmiastowego zabiegu operacyjnego.
Co do tej odpowiedzi na to pytanie nie jestem pewna!! Proszę mnie poprawić jeżeli się myle!
. Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych.
Podczas przygotowania przedoperacyjnego pielęgniarka pobiera pacjentowi krew na badania(grupa krwi, morfologia, OB., poziom cukru, czynniki układu krzepnięcia), zaprowadza pacjenta na RTG klatki piersiowej i wykonuje EKG zależnie od stanu zdrowia pacjenta oraz informuje go o tym, że będzie jeszcze badany przez lekarza.
Pielęgniarka toczy płyny wg zleceń lekarskich, by poprawić poziom płynów i elektrolitów, podaje antybiotyki na zlecenie lekarza.
W razie silnych bólów brzucha przykłada choremu termofor w okolicę wątroby.
Informuje chorego, że 10-12 h nic nie wolno mu jeść, a 6-8 h nie wolno pić. W razie potrzeby wykonuje przed dzień operacji lewatywę.
Pielęgniarka uczy chorego gimnastyki oddechowej.
Umożliwia choremu kontakt z lekarzem- chirurgiem, anestezjologiem. Jeśli pacjent sobie zażyczy powinna również umożliwić kontakt z psychologiem, duchownym oraz rodziną chorego.
Pielęgniarka odbiera od chorego pisemna zgodę na operację.
Pielęgniarka mówi choremu z jaką aparaturą może się spotkać, gdy się wybudzi po zabiegu(dreny, zgłębniki, cewniki, aparatura odsysająca, monitor EKG)
Pielęgniarka zabezpiecza dostęp do żyły, zakłada cewnik i zębnik choremu,
goli pole operacyjne oraz podaje czystą koszulę chirurgiczną.
Zaleca się kąpiel pod prysznicem dzień przed zabiegiem operacyjnym.
Jeżeli pacjent musi zażyć leki, powinien zażyć je rano w dniu zabiegu i popić tylko małym łykiem wody. Pielęgniarka informuje o tym chirurga.
Pielęgniarka powinna poinformować chorego, że leki takie jak aspiryna, witamina E, leki przeciwzapalne, inne leki zaburzające krzepnięcie krwi powinny zostać odstawione kilka dni/ około tygodnia przed planowanym zabiegiem.
Pielęgniarka zawozi chorego na blok operacyjny.
. Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w znieczuleniu dokręgowym zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym.
Znieczulenie „rdzeniowe” („spinal” anesthesia) jest odmiana znieczulenia miejscowego. Środek miejscowo znieczulający wstrzykujemy do przestrzeni podpajęczynówkowej. Używa się leków działających krótko (Prokaina) lub działających dłużej (Dibukaina lub Tetrakaina). Innymi często stosowanymi środkami są Mepiwakaina i Lidokaina.
Szybkość powrotu czucia i zdolność ruchu zależy od rodzaju i ilości zużytego leku. Zazwyczaj efekt działania zanika po 3h.
Głównymi problemami związanymi z tym rodzajem znieczulenia są: obniżenie RR, zaburzenia oddechowe.
Ø Spadek RR spowodowany jest rozszerzeniem naczyń, rozluźnieniem mięśni i depresyjnym wpływem leku na serce. Zapobiega się temu układając pacjenta w odpowiedniej pozycji, zwiększającej powrót krwi żylnej do serca.
Ø Przemieszczenie się leku w górę od miejsca wkłucia może spowodowaćØ tzw. znieczulenie bardzo wysokie (totalne), które wpływając mięśnie oddechowe może czasem doprowadzićØ nawet do zatrzymania oddechu. (obserwacja pacjenta)
Ø Działanie ogólnoustrojowe spowodowane absorbcją leku – od zatrzymania akcji serca do zapaści naczyniowej. Te problemy są najczęściej spotykane w okresie śródoperacyjnym.
Ø W niewielu przypadkach występuje tzw. rdzeniowy ból głowy (‘spinal headache’) w kilka godzin do kilku dni po znieczuleniu. Można temu przeciwdziałaćØ utrzymując pacjenta w płaskiej pozycji leżącej przez 12 h.
. Dlaczego diagnoza pielęgniarska jest podstawą prawidłowego planowania opieki pielęgniarskiej?
Ostatecznym celem I etapu pielęgnowania jest postawienie diagnozy pielęgniarskiej. Jest to ważne dla całego procesu gdyż na podstawie diagnozy pielęgniarka może zaplanować indywidualną opiekę pacjenta.
Jest też podstawą ponieważ jest:
jasna, zwięzła, czytelna zrozumiała
powinna uwzględniać stan negatywny lub stan zagrożenia zdrowia jak również stan pozytywny
w formułowaniu diagnozy służyć może stosowanie następujących określeń: zmiana w..., uszkodzenie..., nadwyrężenie..., niezdolność do..., niestosowanie się do...
powinna koncentrować się na osobie diagnozowanej
może być w formie opisowej, np. jeśli nie ma pełnych informacji
powinna być wyrażona jako zestaw przyczyn
I etap procesu pielęgnowania.
Rozpoznanie stanu pacjenta i jego środowiska składa się z 3 faz.
I faza – to gromadzenie danych o pacjencie i jego środowisku. Dane powinny obejmować informacje o stanie biologicznym, psychicznym i społecznym. Dane pozyskujemy poprzez: obserwację pielęgniarską, wywiad, dokonany pomiary, analizę dokumentacji.
II faza - to analizowanie i syntetyzowanie zgromadzonych danych w celu precyzyjnego określania zakresu i charakteru opieki, jakiej potrzebuje pacjent. Sprawdzenie danych pozwala także na wykrycie powstałych w zapisie luk, nieścisłości, pomyłek.
III faza – to stawianie diagnozy pielęgniarskiej – wnioski z danych o pacjencie, wykazujące stan bio-psycho-społeczny, wymagający (lub nie) pielęgnowania z uwzględnieniem genezy i prognozy tego stanu.
Chirurgia jednego dnia – rola pielęgniarki w przygotowaniu do zabiegu operacyjnego i pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym w chirurgii jednego dnia.
Co to jest Chirurgia Jednego Dnia?
Chirurgia Jednego Dnia jest sposobem leczenia zabiegowego realizowanego w Dziennych Oddziałach, których celem jest wykonanie u pacjenta określonego zabiegu chirurgicznego w minimalnym czasie (tzn. pacjenci są przyjmowani i wypisywani w ciągu 24h).
Zalety Chirurgii Jednego Dnia
Główne korzyści wykonywania zabiegów chirurgicznych w ramach Chirurgii Jednego Dnia polegają na skróceniu czasu oczekiwania na zabieg, zmniejszeniu ryzyka zakażeń i stresu oraz skróceniu pobytu w szpitalu ponieważ pacjent przebywa na oddziale w komfortowych warunkach nie dłużej niż 24 godziny oraz na umożliwieniu przeprowadzenia większej ilości zabiegów. Powstanie Oddziału Chirurgii Jednego Dnia jest ściśle związane ze wzrostem wiedzy i świadomości społecznej w zakresie zdrowia i choroby oraz ze zmianą oczekiwań pancjenta. Aktualnie wielu pacjentów wykazuje niechęć do przedłużonych okresów przebywania poza domem, a także pragnie skrócenia okresu nieobecności w pracy.
Dobór i przygotowanie pacjentów do leczenia w Oddziale Chirurgii Jednego Dnia
W Oddziale Chirurgii Jednego Dnia mogą być operowani chorzy w sposób planowy, u których nie stwierdza się zwiększonego ryzyka znieczulenia (klasa I, II wg. ASA-kryterium anestezjologiczne)Pozostałe przeciwskazania to:
· choroby przewlekłe układu krążenia i/lub oddechowego
· cukrzyca
· padaczka
· choroby psychiczne
· choroby zakaźne
· wiek powyżej 70 lat
· choroby hematologiczneReasumując, stan chorego nie może powodować konieczności hospitalizacji. Ze strony pacjenta z kolei muszą być spełnione poniższe warunki:
· nie może mieszkać sam
· musi posiadać telefon
· musi mieć zapewnioną opiekę podczas powrotu i później w domu.Kwalifikację do zabiegu chirurgicznego prowadzi lekarz o odpowiednim profilu specjalistycznym, a wymagane badania: laboratoryjne (morfologia mocz, cukier elektrolity, badanie układu krzepnięcia), EKG, a czasem RTG płuc, są wykonywane ambulatoryjnie.
PRZYGOTOWANIE PRZED ZABIEGIEM OPERACYJNYM:
Bardzo ważne jest bezwzględne zastosowanie się do poleceń lekarza prowadzącego i zaleceń przedoperacyjnych anestezjologa. Wszystkich pacjentów na pewno dotyczy kilka tych samych zaleceń które opisujemy poniżej:
· lekkostrawna kolacja w dniu poprzedzającym zabieg, mały posiłek na 6 godzin przed przybyciem do szpitala na zabieg.
· W dniu zabiegu należy koniecznie przyjąć· leki przyjmowane codziennie. (chyba że anestezjolog postanowi inaczej)
· Ze względu na higieniczne warunki przeprowadzanie zabiegu, pacjent powinien zgłosić· się wykąpany, ze świeżo umytą głową, ubrany w czyste, przewiewne ubranie.
· Bardzo ważne jest terminowe przybycie na wyznaczone wizyty kontrolne. Są one elementem całej procedury leczenia w systemie jednego dnia i są równie istotne jak sam zabieg.
Przygotowanie i pielęgnowanie po zabiegu operacyjnym jest takie samo jak przy zwykłym zabiegu operacyjnym.
1.Przygotowanie chorego do zabiegu op. na jelicie grubym. Specyfika przygotowania przew. pok.
Najczęstszą chorobą jelita grubego, która wymaga leczenia chirurgicznego jest nowotwór.
-łagodny- rośnie bez niszczenia tkanek otaczających, nie tworzy przerzutów
-złośliwy-wrasta i niszczy tkanki otaczające, może tworzyć przerzuty.
Leczenie chirurgiczne jest najpewniejszym sposobem wyleczenia nowotworów jelita grubego, jednak przy odpowiednio wczesnym wykryciu.
Wczesne objawy nowotworu jelita grubego:
Pobolewanie i wzdęcia brzucha
Nieregularne wypróżnianie
Anemia
Obecność krwi lub śluzu w stolcu
Późne objawy:
Niedrożność jelita grubego
Utrata wagi
Brak apetytu
Osłabienie
Przygotowanie do zabiegu planowanego jest standardowe tzn.
1. przygotowanie psychiczne, udzielenie informacji na temat okresu pooperacyjnego (ewentualne przygotowanie pacjenta do wyprowadzenia stomii)
2. niepalenie papierosów
3. przygotowanie anestezjologiczne-wywiad
4. kąpiel pacjenta, obcięcie paznokci, zmycie lakieru
5. przygotowanie miejsca operacji- golenie i dezynfekcja
6. dieta- 1-2 dni przed zabiegiem dieta płynna z lekami przeczyszczającymi + enema w przeddzień i w dniu operacji do efektu tzw. czystej wody
7. usunięcie protez i biżuterii
8. leki wg zleceń uwzględniając profilaktykę p/zakrzepową, antybiotykoterapię, premedykację
9. przygotowanie dokumentacji medycznej
Pielęgnowanie chorego z drenami wyprowadzonymi z jamy otrzewnowej po zabiegu operacyjnym na pęcherzyku żółciowym i drogach żółciowych.
Opieka pielęgniarska nad chorym w bezpośrednim okresie po zabiegu operacyjnym powinna skupić się na kilku ważnych elementach:
kontrola świadomości chorego
monitorowanie podstawowych funkcji życiowych chorego:
- ciśnienie tętnicze
- tętno
- oddech
- ilość wydalanego moczu
- ocena barwy skóry i błon śluzowych tzw. powrotu kapilarnego
obserwacja rany operacyjnej, czystości opatrunku, obserwacja ilości i jakości treści, jaka może wypływać z założonego w trakcie zabiegu drenów. Najczęściej po cholecystektomii laparoskopowej (usunięcie kamieni wraz z pęcherzykiem żółciowym) pacjent ma założony dren Redona. Nadmierny wyciek treści krwistej z drenu Redona może oznaczać brak prawidłowej homeostazy, a obecna w nim treść żółciowa- brak prawidłowego zaopatrzenia przewodu pęcherzykowego, uszkodzenie dróg żółciowych. Po choledochotomii (usunięcie kamieni z przewodu żółciowego wspólnego) z kolei pacjent ma założony dren Kehra (jest to miękka, gumowa rurka w kształcie litery T, której ramie poprzeczne jest umieszczone w przewodzie, a ramie pionowe na zewnątrz i połączone zbiornikiem).
podawanie zaleconych leków i płynów infuzyjnych
dbanie o ogólny komfort pacjenta
dokumentowanie dokonanych czynności
Pielęgnacja drenażu przewodu żółciowego wspólnego polega na:
codziennym płukaniu drenu 20ml fizjologicznego roztworu chlorku sodowego dla zapobiegania zatkaniu się drenu przez skrzep lub „złoto żółciowe”
zabezpieczeniu drenu przed wypadnięciem przez właściwe umocowanie do skóry brzucha.
Pielęgnowanie chorego po zabiegu operacyjnym żołądka i / lub dwunastnicy. Sonda żołądkowa, cel założenia sondy po zabiegu operacyjnym.
Resekcja żołądka może być totalna lub subtotalna- są to zabiegi dokonywane z reguły z powodu choroby nowotworowej żołądka.
. Gastrektomia totalna- polega na całkowitym usunięciu żołądka wraz z węzłami chłonnymi.
. Gastrektomia subtotalna- polega na częściowym usunięciu żołądka; pozostałą część żołądka zespala się z przełykiem ( zespolenie przełykowo- żołądkowe) lub dwunastnicą.
Opieka pielęgniarska nad chorym w bezpośrednim okresie po zabiegu operacyjnym powinna się skupić na:
- kontroli świadomości chorego
- monitorowaniu podstawowych funkcji życiowych: RR, tętno, oddech, ilość wydalanego moczu, ocena barwy skóry i błon śluzowych i temperatury ciała
- obserwacja w kierunku wystąpienia ewentualnych powikłań
- obserwacja rany operacyjnej, czystości opatrunku, obserwacja jakości i ilości treści, jaka wypływa z drenów. Pielęgniarka musi zwrócić- uwagę na założony w trakcie zabiegu zgłębnik / sondę do kikuta żołądka, jaki pozostał lub do wytworzonego z jelita „nowego / zastępczego żołądka”. Ważne jest utrzymywanie zgłębnika/ sondy w jednym miejscu ( nie należy samodzielnie wysuwać i wsuwać zgłębnika!), gdyż jego dystalna część tkwi precyzyjnie w miejscu, gdzie może zbierać się treść, która zgodnie z zaleceniem pooperacyjnym powinna być drenowana przez zgłębnik na zewnątrz, a nie pozostawać w ...
ariadna291