Papierosy.pdf

Papierosy

476 - papieroski produkcji Wietnamskiej, o niecodziennym aromacie. Krążyły pogłoski, że

do papierosów dodawane są włosy Wietnamczyków, co miało tłumaczyć ten dziwny odór.

Nazywane popularnie " napalmami "

8 i pół - W początkowym okresie stanu wojennego weszły na rynek papierosy z filtrem o

nazwie "8 i pół" (białe opakowanie z granatowym napisem), które miały podobne walory

jak Sporty, a może nawet lepsze. Nie cieszyły się jednak taką renomą jak Popularne

wskutek rozpowszechnienia plotki, że są to papierosy dla milicjantów, ponieważ nazwa

określała edukacyjną karierę każdego z z nich (podstawówka plus półroczny kurs

milicyjny). /Radek R./

Arberie – papierosy Albańskie zalegające w kioskach nawet w najtrudniejszym dla

palaczy okresie. Duszące i bez odpowiedniej mocy. Nie dały się „ciągnąć”. Palone z

przymusu z wyraźnym wstrętem.

Carmeny – papierosy eleganckie, wyraźnie dłuższe od pozostałych, pakowane w

czerwony papier z białym napisem CARMEN, foliowane. Traktowane z pogardą przez

klasę robotniczą ze względu na cenę, niepotrzebny filtr (czasem obrywany) i ból głowy,

który wywoływały. W jednym z komiksów Kpt. Żbik demaskuje przestępcę palącego

papierosa – „Robotnik ... i Carmeny pali?!..” W latach 70-tych w środowiskach

podwórkowych krążyła plotka, że "Carmeny" są opiumowane.

Caro – bardzo lubiane papierosy. Początkowo w niebieskich potem w czerwonych

opakowaniach z centralnie umieszczoną durzą literą C. Dość trudne do upolowania z

uwagi na swoją popularność.

Drava - jugosłowiańskie - "ekstra Drava - sucha trawa"

DS – ( popularnie nazywane "sedesami") podobnie jak Alberie nie cieszyły się uznaniem

chociaż były już bardziej tolerowane, Na opakowaniu niebieska kotwica. Za słabe , za

wilgotne, za duszące, ciężkie do ciągnięcia.

Dukaty - były spłaszczone i pakowane w płaskie pudełka zawierające 10 sztuk, co

czyniło je łatwymi do schowania w kieszeni uczniowskiej.

Extra Mocne – (emersony, schabowe) papierosy dla prawdziwych twardzieli.

Występowały w wersji z filtrem i bez filtra( schabowy z kością i bez kości). Mniej

doświadczonego palacza ścinały z nóg często wywołując torsje. Bardzo poszukiwana

marka ze względu na swoje parametry: stosunek mocy do ceny.

Giewonty – papierosy początkowo bez filtra, potem również z filtrem. Śmierdziały

jeszcze przed zapaleniem. Nie cieszyły się uznaniem palaczy. Opakowanie z szorstkiego

papieru (zżółkłego jakby ze starości) z centralnie umieszczoną śnieżynką. W wersji z

filtrem opakowanie z czerwonym stylizowanym zarysem gór. Jak w większości

papierosów w tym czasie, zamiast sreberka papier.

Grunwaldy - małe płaskie kartonowe pudełeczko z białym wieczkiem ozdobionym jakimś

niebieskim motywem militarnym, wieczko odchylane do góry, pudełeczko jak na order .

Papierosy bez filtra dość krótkie, spłaszczone, ułożone jak sardynki. Znaleziony

pojedynczy cały egzemplarz pod talerzem gramofonu Bambino dał się wypalić ze

smakiem. /mfigurski/

Junak - (siekiera!), po 10 sztuk, paczka taka 1.50, opakowanie z burego papieru z

niebieskim niewyraźnym nadrukiem rozpadające się w kieszeni. Po wszystkich się pluło

drobinami tytoniu. W podobnym stylu utrzymane były papieroski "Mazur". /mfigurski/

Kapitan - w niebieskich, twardych pudelkach (dostępne też były w miękkich paczkach).

Pojawiły się na rynku chyba około roku 1992. Na środku pudelka było białe kółko a w nim

czarny cień głowy faceta w czapce kapitana morskiego. To były chyba pierwsze

papierosy które miały konkurować z "zachodnimi fajkami".

Klubowe – dość popularna marka. Opakowanie z białego( a właściwie kremowego)

papieru fatalnej jakości z czerwonym napisem Klubowe. Swój renesans przeżywały w

okrasie stanu wojennego i papierosów na kartki. Czasami do kupienia luzem w

półmetrowych kawałkach. Klubowe dzieliło się jeszcze na podgatunki, te z wytwórni w

Augustowie i z fabryki w Radomiu. Augustowskie były o niebo lepsze i smakowo i

jakościowo co i tak nie warunkowało trafienia na paczkę zrobioną ze zmiotek

poprodukcyjnych.

łódzkie - papieroski pojawiły się w połowie lat 80-tych. Biało- czerwone, papierowe

opakowanie, utrzymane w skromnej a nawet surowej stylistyce. Zaliczane do papierosów

"lekkich". Bibułka użyta do produkcji "łódzkich" przepuszczała powietrze bokiem i każda

porcja nikotyny była mocno rozrzedzona powietrzem otaczającym. Nie wiadomo czy

efekt był zamierzony , ale możemy uznać "łódzkie" za prekursora dzisiejszych light-ów.

Miały jeszcze tą właściwość, że były bardzo mocno "nabite" i przed rozpoczęciem

palenia należało zmiętolić nieco w palcach, usunąć kołki jeżeli było to możliwe i nadmiar

tytoniu wykruszyć./Jędrek65/ Proces ten zwany "wykruszaniem", poprzedzał palenie

większości polskich papierosów. Nie umiejętne "wykruszanie" mogło doprowadzić do

zniszczenia papierosa przez rozklejenie bibułki lub przebicie jej przez ukryte w tytoniu

kołki.

Marlboro – papierosy super elitarne, jedyne produkowane w Polsce na zachodniej

licencji, drogie i do kupienia tylko u szatniarza. Publiczne palenie Marlboro ściągało

wzrok zawistników. Dodatkowo można było spotęgować wrażenie przez postukiwanie

paczką w kawiarniany stolik. Paczka Marlboro wsunięta do kieszeni kierownika sklepu

czy innej instytucji, działała cuda.

Marsy - konkurowały ze "stołkami"

Mdkwari - marka gruzińska, niezwykła rzadkość, określane także jako "palone odchody

kanarków"

Mentolowe - kobiece "Sporty". Bez filtra, zielona miękka paczka, zaklejona celofanem

żeby mentol się nie ulatniał. Ciężkie , ostre, droższe od "Sportów".

Mewy - bardzo aromatyzowane papieroski, przypominające zapachem tytoń fajkowy.

Mocne - krótkie papierosy z filtrem w papierowym miękkim opakowaniu. Na białej

paczce widniała ogromna litera M która składała się z poprzecznych biało-czarnych

pąsów. Poniżej litery M były małe, czerwone literki "ocne" które dopełniały nazwy. Nazwa

była całkowicie usprawiedliwiona, ponieważ papierosy posiadały zadawalającą moc i

były wystarczająco gryzące. W latach 90-tych święciły prawdziwy tryumf, zyskując rzesze

zwolenników. Jedyne papierosy tak podłego gatunku, które doczekały się reklamy

prasowej.

Opal - pojawiły się z okazji manewrów wojsk Układu Warszawskiego Opal 87

partagasy - Kubańskie papierosy o nieprawdopodobnej mocy.

Popularne - (popularesy, killersy, gwoździe) następca Sportów o podobnych walorach

smakowych. Bez filtra z wszelkimi tego konsekwencjami. Te papierosy stanowiły deputat

tytoniowy w Wojsku Polskim dla żołnierzy służby zasadniczej. Najczystszą, koneserską

odmianą "popularnych", były t.z. "prawdziwki" czyli augustowskie " popularne ". Podczas

letnich wojaży, to pierwszy zakup na dworcach kolejowych Ełku, Augustowa czy Olecka.

Radomskie – palone przez desperatów, okrutnie śmierdzące, nafaszerowane „kołkami” i

innym rupieciem. Potrafiły wypalić się bokiem do samego filtra nie naruszając pozostałej

części bibułki. Często podczas palenia tworzyły efektowną miotełkę, czasami coś w nich

strzelało wyrywając kawałki tytoniu. Podobne atrakcje występowały i w innych

gatunkach, jednak o wiele rzadziej.

Silezje – granatowe opakowanie z wielką białą literą „S”.

Sporty – najbardziej popularne papierosy PRL-u (najtańsze, cena 3.50 zł).Bez filtra. U

palacza wyrabiały odruch ciągłego plucia spowodowany koniecznością wypluwania

przeróżnych drobiazgów pozostających w ustach . Wydzielały charakterystyczny swąd

kładzionego asfaltu. Wielu polskich emigrantów palących na obczyźnie Sporty miało z

tego powodu masę nieprzyjemności, jak zwolnienie z pracy za używanie narkotyków czy

kary za uruchamianie systemów przeciwpożarowych. Sprzedawane także w paczkach po

10 szt.

starty - drugie wcielenie sportów. Papierosy utrzymane w podobnym reżimie

technologicznym, zachowujące wszelkie parametry swoich poprzedników, jednak

traktowane gorzej i wciąż konfrontowane z niedostępnymi już sportami. Zmiana nazwy

była spowodowana wzrostem świadomości społecznej decydentów, którzy dopatrywali

się w nazwie "sport" pewnych sprzeczności z produktem i jak się to wtedy mówiło "nazwa

nie licowała..." .

Stołeczne – (stołki) po zniknięciu z rynku Caro objęły prymat wśród najbardziej

lubianych papierosów. Ciemno-niebieskie opakowanie z centralnie umieszczonym żółtym

księżycem czy słońcem w który wpisany był kontur starówki z Kolumną Zygmunta.

Zwane popularnie „stołkami”, niekiedy określane także jako "Czernobyle" z racji słońca

promieniującego na tle warszawskiej Starówki.

Wiarusy – papierosy które wsławiły się tym, że jako pierwsze były sprzedawane w

miękkim i twardym opakowaniu. Opakowanie biało-czerwone z rysunkiem

skrzyżowanego oręża. Domieszka Bułgarskiego tytoniu.

Wawele - coś jak Grunwaldy tyle, że bardziej luksusowe, dłuższe, w większym pudełku.

Wrocławskie - eleganckie, płaskie kartonowe pudełeczko ciemnoniebieskie, z którego

wysuwało się jak szufladkę wnętrze z 20 sztukami. /mfigurski/

Yugo - zwane "jugolami" palone w szkolnych toaletach, dostarczały niezapomnianych

przeżyć. Cena 40 zetów. Często palone przez młodzież z wyrachowania. Były na tyle

śmierdzące, że nikt ich nie podbierał i nie "sępił". "Yugo" było reklamowane hasłem "kto

pali Yugo, umrze niedługo"

Zefiry – (zwane wiatrakami) jedyne papierosy mentolowe, palone głównie przez kobiety.

Po oderwaniu filtra tolerowane również przez bardziej konserwatywnych palaczy. Zielone

opakowanie.

CENY - Porównanie do zarobków w latach 60/70: 1000,1500, wreszcie "czy się stoi czy

się leży 2 tys. się należy" {czyli nominalnie jak dziś mniej więcej}:

Sporty 3zł, 3,50 , lepsze 5,6,7

Szpanerskie: Caro 11 zł, Carmeny-12, Marlboro -26, zachodnie u szatniarzy 30-40.

/mfigurski/

SUPLEMENT

Występowały jeszcze niżej wymienione marki, których jednak nie potrafię odtworzyć w

pamięci dlatego podaję tylko ich nazwy. (jeśli któreś z nich pamiętasz czekam na krótki

opis)

belwedery

damskie

krakusy

MDM

piasty

płaskie

poznańskie

rarytasy - lata 60-te

Watry

wierchowiny

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: