Gry i zabawy a agresja.docx

(18 KB) Pobierz

Gry i zabawy a agresja

Dzieciom i młodzieży zarzuca się obecnie wzrastającą agresywność. Podstawową cechą uczniów agresywnych jest wybuchowość. Ich zachowania stają się coraz bardziej bezwzględne i niepohamowane. Wielu osobom z trudnością przychodzi nawiązywanie i utrzymanie pozytywnych kontaktów z innymi, włączenie się do grupy, radzenie sobie z problemami i konfliktami. Skargi dotyczące agresywnego zachowania dzieci nie są jednak nowym zjawiskiem. Agresywne zachowanie młodzieży odnotowane było już wcześniej. Traktowano je jako najbardziej przeszkadzające postępowanie, na które najtrudniej wywrzeć wpływ.

Złość dzieci pojawia się przede wszystkim wtedy, gdy nie zaspakajamy ich potrzeb, nie spełniamy ich oczekiwań.

Podstawowymi potrzebami dziecka są:

·         potrzeba akceptacji

·         świadomość własnej wartości

·         poczucie przynależności do grupy rówieśniczej.

Problemem pedagogów jest czas wolny uczniów. Mają go bardzo dużo i nie potrafią go odpowiednio zagospodarować. Rodzicie zbyt mało czasu poświęcają dzieciom. Mimo nadmiaru obowiązków powinni oni zadbać o emocjonalne więzi rodziny.

Coraz częściej w zabawie dziecka możemy zaobserwować negatywne zachowania przeniesione z programów telewizyjnych. Przeważają zabawy, w których dominuje agresja i złość.

W pracy pedagogicznej (szczególnie w nauczani zintegrowanym) dużą rolę pełnią gry i zabawy przeciwko agresji. Pozwalają one:

·         dostrzec agresywne uczucia i wyrazić je

·         rozpoznać przyczyny agresywnego zachowania

·         opanować agresje

·         nawiązać nieagresywne kontakty z otoczeniem

·         spokojnie rozwiązać konflikty.

Ćwiczenia i zabawy interakcyjne mogą “przenieść” osoby o agresywnym zachowaniu w stan odprężenia, w którym praca nad konkretnym problemem próba spokojnych rozwiązań staje się możliwe. Duże znaczenie w tym momencie mają ćwiczenia uaktywniające ciało. Dostarczają dzieciom ruchu, a jednocześnie wymagają i uczą wzajemnego szacunku oraz dostosowywania się do siebie nawzajem.

Dzieci muszą nauczyć się bawienia ze sobą, a nie współzawodnictwa (bycia przeciwko sobie). Muszą przekonać się, że dzięki wspólnej pracy i robienia czegoś dla drugiego człowieka zyskują dużo radości i poczucie bezpieczeństwa. Podczas zabaw, w których trzeba dostosować się do pozostałych dzieci uczą się, że aby osiągnąć cel należy współpracować z pozostałymi. Praca nad nawiązywaniem nieagresywnych kontaktów pozwala na ukazanie pozytywnych uczuć w stosunku do siebie.

Życie bez konfliktów jest niemożliwe. Dlatego też mamy nauczyć dzieci przezwyciężać je w odpowiedni sposób, a nie ich unikać. Konflikty nie muszą przeradzać się w walkę. Musimy nauczyć dzieci szanować siebie i innych. Muszą nabyć umiejętności przedstawiania i przeforsowywania swoich interesów tak, aby nie zrobić przy tym ani sobie, ani innym szkody.

Ćwiczenia i zabawy interakcyjne redukują liczbę konfliktów w grupie rówieśniczej. Przyczyniają się do świadomego radzenia sobie z konfliktami (bez agresji) oraz powstawania nowych pomysłów na rozwiązanie konfliktów. Pamiętajmy o stworzeniu odprężonej, pełnej zaufania atmosferze w grupie.

Agresywne dzieci często nie znają swoich uczuć. Muszą nauczyć się uświadamiać je sobie, pozwolić na to by pojawiły się oraz otwarcie je wyrażać. Dzieci tez mogą bez poczucia winy odczuwać złość, wściekłość. My natomiast musimy im pokazać nowe możliwości wyrazu oraz sposób opanowania tych stanów uczuciowych. Widząc jak ludzie radzą sobie ze swoimi uczuciami i uczuciami innych możemy określić jak żyją ze sobą, jak potrafią się porozumieć.

Świadome i ukierunkowane przezwyciężanie agresji i wybuchów złości to zadanie dla wszystkich wychowawców.

Obecnie agresja wśród dzieci i młodzieży poszerza się i przyjmuje nieoczekiwane formy. Jedną z metod pomagającą kształtować młode charaktery są zajęcia związane z ruchem. Ten rodzaj zajęć pozwala dzieciom na właściwe spożytkowanie energii, ale uczy także w jaki sposób nawiązywać nieagresywne kontakty z innym dzieckiem.

Konspekt zajęć ruchowych

Rodzaj zajęć: ruch rozwijający

Temat: “Gry i zabawy przeciwko agresji”

Cel główny: kształtowanie poprawnych relacji w grupie

Cele szczegółowe: wychowanek potrafi:

·         słuchać wypowiedzi innych dzieci

·         nawiązywać nieagresywny kontakt z rówieśnikami

·         zachować ostrożność w czasie zabawy

Metody:

·         Elementy metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

·         Elementy pedagogiki zabawy

Formy:

·         Indywidualna

·         Grupowa

·         W parach

Środki:

1.      Koc

2.      Karteczki z wypisanymi stanami emocjonalnymi

3.      Kartki

4.      Długopisy

Przebieg zajęć:

TOK ZAJĘĆ

TREŚĆ ZAJĘĆ

UWAGI

Powitanie

Dzieci siedzą w kręgu. Witamy się przez „przybicie piątki”.

 

Dziecięcy masaż „rzeczka”

Cała grupa siedzi w rzędzie, wykonujemy wzajemnie znany masaż: „tędy płynie rzeczka, przeszła pani na szpileczkach, przeszły słonie, cztery konie, zaświeciło słoneczko, spadł deszczyk, czujesz dreszczyk?”

Posuwisty ruch ręką wzdłuż kręgosłupa
Stukanie jednym palcem
Silniejsze uderzenia całą dłonią
Koliste ruchy całą dłonią
Lekkie stukanie palcami
Delikatne łaskotanie w bok

Naleśniki z koca

Dziecko kładzie się na podłodze, na kocu, zawijamy je w rulon, w kocu. Następnie energicznym ruchem rozwijamy dziecko z koca.

 

Parada zwierząt

Dzieci zapisują na karteczkach, jakim zwierzątkiem chciałyby być. Chowają karteczki. Następnie cała grupa próbuje określić, jakie zwierzątko najlepiej by pasowało do danego dziecko.

Potem porównujemy to, jak dzieci widzą same siebie, a jak widzą je inni. Dzieci opowiadają, dlaczego akurat takie zwierzątko wybrały.

Huśtawka w kocu

Jedno z dzieci kładzie się na podłodze, na kocu. Cztery inne osoby chwytają za rogi koca i delikatnie unoszą nad ziemię, kołyszą lekko.

 

Dziecięcy masaż „maszyna do pisania”

Cała grupa siedzi w rzędzie, wykonujemy wzajemnie masaż: „wkręcamy papier do maszyny do pisania.

Wygładzamy kartkę papieru i piszemy:

A..B..C, kropka, przecinek

I… przesuwamy wałek”

Pociągnięcie za uszko

Gładzimy plecy

Piszemy palcem

Chwytamy za głowę z wyczuciem, ale stanowczo przechylamy na bok, aż do przewrotu dziecka

Kalambury

Dzieci losują karteczki z wypisanymi stanami emocjonalnymi. Następnie pokazują ten stan nie używając słów, reszta grupy próbuje zgadnąć.

 

Karuzela

Dzieci stają dookoła koca i chwytają jego brzegi, w środku znajduje się dwoje dzieci trzymających się wzajemnie za barki. Pozostałe osoby chodzą dookoła w jednym kierunku.

 

Za głosem

Dzieci w parach. Jedno z nich zamyka oczy, a drugie szeptem wymawia jego imię, pierwsze stara się podążać za głosem.

Dziecko podążające za głosem może być w pozycji „pajączka”.

Nadepnąć na odcisk

Pary. Między dziećmi leży kartka, dzieci próbują przeciągnąć przeciwnika, tak, aby nadepnął on na „odcisk” - kartkę

 

Dziura w murze

Dzieci robią mur, a jedno z dzieci stara się przez ten mur przedostać. Potem pytamy jak się „czuł mur” a jak dziecko przebijające się.

 

Kto jest myszą?

Dzieci siedzą w kole, w pozycji skorygowanej, jeden uczeń staje tyłem do grupy, nauczyciel wskazuje ucznia z grupy, który udaje odgłos myszy, wybrany uczeń zgaduje, kto wydał ten dźwięk

 

Pojedynek na ramiona

Dzieci siadają przy stole i siłują się „na rękę”

 

Iskierka

Grupa stoi w kole, trzymając się za ręce, jedna osoba ściska lekko dłoń jednego sąsiada - wypuszcza iskierkę. Każda następna osoba, gdy poczuje iskierkę przekazuje ją dalej, aż iskierka wróci do pierwszego nadawcy.

 

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin