Errata do biografii – Aleksander Wat
(TVP Polonia 2 VI 2009, 2330)
u ur. się 1 V 1900
u Mój wiek – wydał w wydawnictwie „Nasz dom”
u nie był komunistą, z futuryzmu doszedł do komunizujących ideałów (zaczął redagować „Miesięcznik Literacki”). Po zamknięciu „Miesięcznika...” siedział w więzieniu
u czytał Majakowskiego, nie Marksa i Lenina, i to dzięki Majakowskiemu wszyscy chcieli dojść wtedy do rewolucji
u 1931 – wyszedł z więzienia, nie zaangażował się już w komunizm w takim stopniu jak podczas redagowania „Miesięcznika...”
u pracował w wydawnictwie Gebethner i Wolff, które „gwizdało” na jego (polityczną) przeszłość
u kiedy Sowieci weszli do PL, we Lwowie AW współpracował z władzami sowieckimi. Gdyby nie opublikował materiałów dotyczących przodowników pracy, Ola i Andrzej zostaliby bez środków do życia, które i tak na długo im nie starczyły
u 24 I 1940 – bolszewicy aresztują m.in. AW, Sterna, Broniewskiego (który był bardem komunistów)
u porozumienie z Rządem PL w Londynie – na mocy tego amnestia (AW wychodzi z więzienia). Razem z rodziną przebywa w Kazachstanie, znów siedzi w więzieniu, bo kazał Oli przyjąć paszport ze względu na Andrzeja
u list Adama Ważyka, aby wyciągnąć kolegę AW ze środkowej Azji
u dostaje pracę w PIW-ie; członek Związku Zawodowego Literatów PL, Pen Clubu (obok Borowskiego i Nałkowskiej)
u wracając z Rosji już wie, czym jest komunizm, tylko nie może o tym otwarcie pisać w PL
u socrealizm w literaturze – AW protestował przeciwko temu na ZZLP (publicznie)
u odmówił różnych ofertom Borejszy
u związał się z katolickim środowiskiem
u tłumaczył i z tego rodzina żyła
u przeciwnicy systemu – nie wsadzano ich do więzienia; AW mógł pisać, tylko nie chciał
u istotny element od 1954 – choroba (udar): okropne cierpienie, nie mógł pisać, stąd jeśli są jakieś teksty z tamtego okresu, są one bardzo nieczytelne
u 1956 – odwilż, AW wydaje tom wierszy i dostaje b. dobre recenzje
u 1958 – wyjazd do Paryża: jadą z przekonaniem, że zostaną tam, bo tam AW chciał pisać
u w Paryżu jego osobowość została poddana w wątpliwość (m.in. dlatego, że mówił o rosyjskich gułagach)
u mieszkali na walizkach, mieli tylko stypendium, brak mieszkania, brak zarobku, a AW chciał pisać
u Śmierć starego bolszewika – esej AW opublikowany w czasopismie Borysa Suwarina (nawróconego komunisty)
u w Paryżu był m.in. Kott, Słonimski, Wierzyński, Miłosz, przyjeżdżał Herling Grudziński – niby przedwojenna Ziemiańska
u Miłosz był już w Berkeley, gdzie AW dostał zaproszenie na wykłady. Miał tam napisać książkę o komunizmie, ale klimat mu przeszkadzał. Dlatego z Miłoszem zdecydowali się na Mój wiek (odpłata za stypendium)
u Miłosz okazał się idealnym słuchaczem (jak mówił sam AW): był z innego pokolenia, a więc umiał słuchać, rozumiał, ale i zadawał prowokujące pytania
u zrobił wybór wierszy, które uważał za ważne, kiedy zdawał sobie już sprawę, że nadchodzi koniec życia
u chciał odejść w sposób godny, by przygotować żonę na to, przez ostatni m-c mało mówił, by przygotować do milczenia
u szukał czegoś, potrzebował czegoś więcej – Boga, sensu życia
u niezwykła osobowość, niebywałe szarpanie się z życiem, by wykorzystać je do końca
u zm. 29 VII 1967 po zażyciu krytycznej dawki leków przeciwbólowych
u został pochowany z żoną na cmentarzu po Paryżem
1
mcfly9