Raport
KIERUNKI I DYNAMIKA TEMPO ZMIAN W POLSCE
Niewątpliwie przez ostatnie 20 lat w Polsce wiele zmieniło się na korzyść – jesteśmy społeczeństwem bardziej zamożnym, lepiej wykształconym, bardziej otwartym na świat. Wystarczy porównać tempo rozwoju gospodarczego Polski i innych krajów z byłego bloku komunistycznego, aby zorientować się, że najwyraźniej Polska nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału, nie rozwija się równie szybko jak inne kraje w naszym regionie – np.: Słowacja, Estonia czy Litwa.
Jeżeli nie podejmiemy właściwych decyzji właśnie teraz, tempo rozwoju Polski spadnie i przestaniemy zmniejszać dystans dzielący nas od bardziej rozwiniętych krajów. Grecja, Portugalia, Włochy to przykłady krajów, które po dwóch dekadach szybkiego wzrostu zwolniły i do dziś nie osiągnęły pełnej konwergencji z bogatszymi krajami UE pod względem dobrobytu. Kraje, które odniosły spektakularny sukces gospodarczy, takie jak: Irlandia, Korea Południowa czy Tajwan, potrafiły utrzymać wysokie tempo wzrostu przez minimum 30-40 lat. Jedną z cech wyróżniających te kraje była wyjątkowa zdolność rządów do myślenia w perspektywie długoterminowej i przedkładania działań nastawionych na osiągnięcie celów strategicznych nad działania o charakterze doraźnym.
Polska stoi przed podobnymi dylematami. Dziś niezbędne jest podjęcie kolejnych, trudnych reform w obszarach, takich jak: transfery społeczne, podatki, regulacje gospodarcze czy funkcjonowanie sektora publicznego – w tym służby zdrowia, edukacji i nauki. Należy się liczyć z tym, że reformy te spotkają się z oporem silnych grup interesu, a ich efekty będą widoczne dopiero w perspektywie 5-15 lat.
Wyróżnikiem jest zdolność do budowania kapitału intelektualnego, przejawiająca się w myśleniu długoterminowym, zdolności do uczenia się, zaufaniu do mechanizmów rynkowych i gotowości do otwarcia się na globalną konkurencję, a także w sprawnym rządzeniu.
Polska nie jest krajem funkcjonującym w próżni. Poprzez złożoną sieć powiązań gospodarczych, politycznych, społecznych i kulturalnych jesteśmy częścią światowego ekosystemu społeczno-gospodarczego. Ważne wydarzenia i globalne trendy mają i będą miały wpływ na tempo, w jakim się rozwijamy i dlatego musimy się im przyglądać i rozważać, jakie są ich implikacje dla Polski. Dlatego warto przyjrzeć się kluczowym wyzwaniom i ich implikacjom dla strategii rozwoju Polski, jako gospodarki opartej na kapitale intelektualnym.
Najważniejsze z nich to:
· starzenie się mieszkańców krajów europejskich i rosnąca fala imigrantów z Afryki i Azji;
· regres demograficzny Polski;
· rosnące koszty i pogarszająca się dostępność tradycyjnych źródeł energii;
· coraz większa rola Chin i Indii w globalnej gospodarce;
· starzenie się wiedzy i rosnące tempo postępu technologicznego.
Kapitał intelektualny składa się z następujących komponentów:
· Kapitał ludzki: potencjał zgromadzony we wszystkich Polakach wyrażający się w ich wykształceniu, doświadczeniu życiowym, postawach, umiejętnościach i mogący służyć poprawie aktualnego i przyszłego dobrobytu społecznego Polski.
· Kapitał strukturalny: potencjał zgromadzony w namacalnych elementach infrastruktury narodowego systemu edukacji i innowacji – placówkach oświatowych, naukowych, badawczych, infrastrukturze teleinformatycznej, własności intelektualnej.
· Kapitał społeczny: potencjał zgromadzony w polskim społeczeństwie w postaci obowiązujących norm postępowania, zaufania i zaangażowania, które wspierając współpracę i wymianę wiedzy przyczyniają się do wzrostu dobrostanu Polski.
· Kapitał relacyjny: potencjał związany z wizerunkiem Polski na zewnątrz, poziomem integracji z globalną gospodarką, atrakcyjnością dla jej zagranicznych "klientów" – partnerów handlowych, inwestorów, turystów.
PERSPEKTYWY
To, czy Polska znajdzie właściwą odpowiedź na kluczowe wyzwania jakie przed nią stoją takie jak regres demograficzny, rosnące koszty i pogarszająca się dostępność tradycyjnych źródeł energii, czy też coraz szybsze tempo postępu technologicznego zależy od naszej zdolności do wykorzystania kapitału intelektualnego Polaków.
Imigranci są Polsce potrzebni ze względu na dramatyczny spadek liczebności populacji, szybko starzejące się społeczeństwo i brak rąk do pracy w niektórych zawodach. Jeżeli imigranci będą pracowali, płacili podatki, jeżeli staną się częścią polskiej społeczności, gospodarka na tym skorzysta. Istnieje jednak ryzyko, że wobec braku odpowiedniej polityki imigracyjnej i inte-gracyjnej pojawią się getta imigrantów z biednych krajów, wzrośnie bezrobocie i wydatki socjalne.
Pogłębianie się niekorzystnych procesów demograficznych w długim horyzoncie czasowym grozi zapaścią finansów publicznych i niemożliwością świadczenia opieki przez państwo na rzecz starszych pokoleń. Istnieje ryzyko bankructwa „państw socjalnych”.
Kryzysu wtórnego regresu demograficznego można uniknąć poprzez aktywizację zawodową pokolenia seniorów i wydłużenie okresu aktywności zawodowej.
· Przez wiele lat ceny ropy naftowej utrzymywały się na niskim poziomie, co ograniczyło inwestycje w tym sektorze. Dlatego silny wzrost popytu w ostatnich latach (za który w dużym stopniu odpowiadają Chiny) napotyka na barierę podaży. Prognozy wskazują na utrzymanie się wysokich cen ropy w najbliższych latach, a niektóre przewidywania mówią wręcz o ich dalszym wzroście.
· Ze względu na niskie ceny energii, inwestycje w polskim sektorze energetycznym były znikome. Dlatego w ciągu najbliższych 2-3 lat mogą pojawić się okresowe problemy z utrzymaniem ciągłości dostaw energii.
· Za 3-6 lat w Polsce wystąpi trwały deficyt energii, którego nie wyrównają ograniczone możliwości importowe.
· Ponad 90% energii w Polsce jest wytwarzane z węgla, co oznacza, że choć wykorzystujemy na osobę tylko połowę przeciętnego unijnego zużycia energii, to nasza emisja CO2 na osobę jest wyższa niż przeciętnie w UE.
· Projektowane obecnie regulacje mające na celu radykalne obniżenie emisji CO2 w UE doprowadzą do radykalnego wzrostu cen energii opartej na węglu, co może mieć bardzo negatywne konsekwencje dla perspektyw rozwoju polskiej gospodarki.
· Polska może stanąć przed dramatycznymi wyborami, bo w krótkim okresie nie ma alternatywy dla energii opartej na węglu, którego zasoby w Polsce są bardzo duże, a technologie „czystego węgla” nie są jeszcze dostępne na zasadach komercyjnych.
Jeżeli wszystkie prawa do emisji CO2 trzeba będzie kupić, to żeby opłacało 2 się budować nowe elektrownie węglowe, cena prądu musiałaby się podwoić przy cenie prawa do emisji 1 tony CO2 przekraczającej 50 euro.
· W ciągu kilku najbliższych dekad Chiny znacząco zwiększą swój udział w globalnym PKB; możliwe, że znów będą produkowały połowę światowych dóbr i usług, tak jak na początku XIX w. Chiny stają się globalnym konkurentem nie tylko w produkcji obuwia i odzieży, komputerów i sprzętu RTV/AGD, ale także umacniają swoją pozycję w sektorach wymagających wysokiej wiedzy i innowacyjności.
· Liczba studentów w Chinach przekroczyła 30 milionów, to więcej niż łącznie w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych.
· Chiny są największym światowym eksporterem komputerów i sprzętu telekomunikacyjnego, Indie to światowa stolica programistycznego outsourcingu - zarabiają na produkcji oprogramowania ponad 12 mld USD rocznie.
Chiny nie są papierowym smokiem, Indie nie są plastikowym słoniem. To groźni konkurenci i przyszłe centrum gospodarcze świata.
Bardzo dynamiczny wzrost liczby wniosków patentowych wskazuje na przyspieszenie postępu technologicznego w XXI w. Kraje azjatyckie szybko budują gospodarkę opartą na wiedzy, w ciągu 4 lat Chiny zwiększyły liczbę wniosków patentowych do WIPO ponad trzykrotnie, a Korea Płd. o 140%.
mna15