Stefan Vrtel-Wierczyński
26 grudnia 1886r – urodził się w Hanowcach koło Stryja
1905-1909r. – studia: historia literatury polskiej oraz filologia klasyczna i słowiańska – Uni Lwowski
1925 r. – studia slawistyczne na Uni w Pradze
1909-1919 r. – nauczanie w lwowskim gimnazjum
1918r. – służba w Wojsku Polskim
1919-1920r. – praca w Bibliotece Jagiellońskiej
1920-27r. – praca w Bibliotece Uni Lwowskiego
1027-37r. – dyrektor Biblioteki Uni Poznańskiego
1937r. – dyrektor BN
3 luty 1963r – zmarł w Poznaniu
1920 r. praca na temat egzemplarza obowiązkowego. Doceniał znaczenie e.o, postulował o zmniejszenie jego liczby i niezbędność selekcji.
Koncepcja przejęcia zadań nieistniejącej BN przez biblioteki uniwersyteckie.
Utworzenie Towarzystwa Przyjaciół Biblioteki Uniwersyteckiej – zbieranie funduszy i darów rzeczowych.
„Nie ilość książek, lecz ich jakość odgrywa tu rolę decydującą”.
Sprawa kompletności czasopism. Uzupełnienie zbiorów głównie poprzez wymianę dubletów w kraju i prowadzenie wymiany z zagranicą.
Koncepcja kartoteki haseł wzorcowych ( dla przyspieszenia prac drukowano gotowe strony inwentarzy wg schematów).
Prace nad katalogiem systematycznym Biblioteki Uni w Poznaniu.
Organizacja specjalnego kursu katalogowania, prowadzącego przez Łysakowskiego.
Powstanie czytelni czasopism przy czytelni ogólnej Biblioteki Uni w Poznaniu, z wolnym dostępem.
Zwiększenie obsady kadrowej w BN.
Planowanie gmachu BN ( z zasadą niekrzyżowania się dróg).
BIBLIOGRAF
Na zamówienie Towarzystwa Literackiego przygotował jeden z roczników polskiej bibliografii literackiej.
„Najlepsze nawet bibliografie specjalne mogą być tylko uzupełnieniem bibliografii ogólnych”.
„prace bibliograficzne powinny być dziełem zbiorowym”.
Plan pracy S.Wierczyńskiego:
Opracowanie polskiej bibliografii ogólnej.
Opracowanie bibliografii specjalnych, przede wszystkim polskiej bibliografii literackiej.
Opracowanie bibliografii zawartości czasopism polskich.
Powierzenie Instytutowi Bibliograficznemu zadania inicjowania i koordynowania powyższych prac.
Postulował porządkowanie materiału zawsze w dwóch układach: alfabetycznym i rzeczowym.
Opowiadał się za wprowadzeniem adnotacji treściowych.
Zmiana układu głównego zrębu bibliografii narodowej poprzez zastosowanie schematu 28 działów.
abi77