KONKURENCJA:Jest to współzawodnictwo, rywalizacja podmiotów występujących na rynku. Mamy z nią do czynienia, gdy na tym samym rynku geograficznym lub asortymentowym występuje dwóch przedsiębiorców. Wygrywać mogą te przedsiębiorstwa, które są najbardziej efektywne. ZNACZENIE KONKURENCJI: Jest ona niezbędnym warunkiem występowania mechanizmów rynkowych. Wymaga od przedsiębiorców ciągłego poprawiania wydajności. Ułatwi dostosowanie do postępu technicznego. W ostatecznym rozrachunku ostatecznym beneficjentem jest konsument, który może zakupić coraz tańsze i lepsze towary. Jest najlepszym stymulantem efektywności ekonomicznej.
DZIEDZINY PUPK: Na dziedziny publicznego prawa konkurencji składają się: - prawo antymonopolowe ( reguły, o, których mowa w ustawie), - prawo subwencyjne ( reguły dotyczące pomocy państwa).
Prawo antymonopolowe składa się z:-reguły zabraniające nadużywania pozycji dominującej,-reguły dotyczące przeciwdziałania nadmiernej koncentracji przedsiębiorstwa, - reguły zakazujące porozumień ograniczających konkurencję.
WARUNKI ISTNIENIA KONKURENCJI: 1. Prywatna własność środków produkcji. 2. Zagwarantowana swoboda prowadzenia działalności gospodarczej. 3. Istnienie gospodarki rynkowej. Aby na rynku mogli działać konkurenci muszą najpierw pokonać bariery wejścia na rynek.
BARIERY WEJŚCIA NA RYNEK: 1. Ekonomia skali – obniżenie jednostkowego kosztu wyrobu do skali produkcji. 2. Zróżnicowanie wyrobów- firmy już istniejące mają już wyrobioną swoją markę i swoich klientów. Wyrobienie sobie marki na rynku. 3. Potrzeby kapitałowe – zainwestowanie dużych środków, aby móc konkurować na rynku. 4. Dostęp do kanałów dystrybucji, – jeżeli jest ich niewiele i kanały te są związane z innymi podmiotami to pojawia się problem przy dystrybucji. 5. Gorsza sytuacja kosztowa niezależnie od skali działalności: - wyłączność do produkcji, - korzystny dostęp do surowców, - korzystna lokalizacja, - preferencyjne subsydia państwowe, - krzywa uczenia się lub krzywa doświadczenia ( koszty maleją w związku z większymi kwalifikacjami). 6. Polityka państwa – państwo może ograniczyć lub uniemożliwić wejście na rynek poprzez; np. wymóg koncesji na dane produkty.
POGLĄDY DOKTRYNY:. Doktryna neoliberalna – przełom lat 70-tych, początki XX wieku. Ingerencja powinna polegać, na ochronie i sprawnym funkcjonowaniu gospodarki. Jak najmniej państwa w uczestnictwie gospodarki. Szkoły neoliberalne: - londyńska – przedstawicielem był Hayek. Ingerencja państwa jest uosobieniem zła. Jeżeli już jest to musi być stosowalna zgodnie z przepisami prawa. Umożliwia jednostkom realizację rozmaitych dążeń. – fryburska – przedstawicielem był Encken. Twierdził, że gospodarka jest wolnorynkowa oraz centralnie administracyjna. Była przeciwna szkole chicagowskiej.
- chicagowska zwana również monetarystem. Friedman 1912-2006r. Odrzucał wszelką ingerencję państwa w życie gospodarcze. Uważał, że rynek najlepiej sam reaguje na zmiany. – harvardzka- wolność wejścia, ograniczeniem jest wysoki stopień nadmiernej koncentracji.
POLITYKA KONKURENCJI: Polega na tworzeniu prawa i realizacji określonej polityki ( zasada wolności gospodarczej). – zasady społecznej gospodarki rynkowej, - zasady wolności gospodarczej. Cele są różne w zależności od potrzeb. Celem polityki konkurencji jest ochrona pozycji konsumenta.
INSTRUMENTY KREUJĄCE KONKURENCJĘ: 1. Stanowienie prawa ( jak najmniej monopolów), 2. Ułatwienie przedsiębiorcom wejście na rynek. 3. Prowadzenie polityki gospodarczej w tym podatkowej. 4. Działalność demonopolizacyjna państwa.
INSTRUMENTY WSPIERAJĄCE KONKURENCJĘ: 1. Utrzymanie jednolitego rynku. 2. Utrzymanie uczciwości na rynku. Instrumenty te mają przeciwdziałać wspierającą konkurencję. Cele wspólnotowej polityki konkurencji: 1. Zapobieganie i eliminowanie niezadowolonych praktyk. 2 Zapewnienie wspólnego rynku konkurencji. Celem polityki we wszystkich aspektach jest ochrona pozycji konsumenta, obniżenie cen.
USTAWA O OCHRONIE KONKURENCJI I KONSUMENTÓW: Wyróżnia się trzy kategorie: - normy prawa ustrojowego, - normy prawa materialnego, - normy prawa proceduralnego. Ad.1 Powoływanie, normy dotyczące funkcjonowania i ochrony konsumentów. Ad.2 Reguły dotyczące przedsiębiorców, którzy zawierają niezadowolone porozumienia ograniczające konkurencję i pozycja dominująca na rynku, - kontrola koncentracji przedsiębiorców, - reguły dotyczące przeciwdziałania praktykom naruszającym interesy konsumentów. Ad.3 Określają zasady i tryb praktyk ograniczających konkurencję: - porozumienia ograniczające konkurencję, - nadużywanie pozycji dominującej, - zasady i tryb postępowania w działaniu kontroli i działania przedsiębiorców, - zasady i tryb nakładania kar pieniężnych, - zasady i tryb postępowania w sprawach naruszających interes konsumentów.
CELE USTAWY O OCHRONIE KONKURENCJI I KONSUMENTÓW:
Art. 1. ust.1. Ustawa określa warunki rozwoju i ochrony konkurencji oraz zasady podejmowanej w interesie publicznym ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów.- Określenie warunków do rozwoju i ochrony konkurencji art.1 ust.1; ust.2. Ustawa reguluje zasady i tryb przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję oraz praktykom naruszającym zbiorowe interesy konsumentów, a także antykonkurencyjnym koncentracjom przedsiębiorców i ich związków, jeżeli te praktyki lub koncentracje wywołują lub mogą wywoływać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.- określenie zasad i trybu działań ograniczających konkurencję art.1. ut.2; ust.3. Ustawa określa także organy właściwe w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów.- określenie organów właściwych w ramach naruszenia interesu publicznego art.1 ust.3.
ŹRÓDŁA KRAJOWE: Ustawę stosuje się do zawieranych między przedsiębiorcami: 1)·umów, w szczególności licencji, a także innych niż umowy praktyk wykonywania praw, o których mowa w ust. 1; 2) umów dotyczących nieujawnionych do wiadomości publicznej: a)informacji technicznych lub technologicznych, b)zasad organizacji i zarządzania -co, do których podjęto działania zmierzające do zapobieżenia ich ujawnieniu, jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności gospodarczej stron lub istotne ograniczenie konkurencji na rynku. - Licencja może być albo ograniczona albo pełna, gdzie wynalazca jak i licencjonodawca może korzystać z danego przedmiotu w takim samym zakresie, - licencja wygasa najpóźniej z chwilą wygaśnięcia patentu, - zawieranie umów jest zjawiskiem stymulującym, jak również mogą stanowić naruszenie umów konkurencji. Przepisów ustawy nie stosuje się do przepisów innych ustaw ( np. ustawa o grach i zakładach wzajemnych). Źródłami prawa są także: - dyrektywy, - akty niewiążące ( wytyczne), - decyzje, - orzeczenia sądów wspólnotowych.
ŹRÓDŁA PRAWA ANTYMONOPOLOWEGO. Ustawa z 1890 r Schermana, Ustawa z 28.marca 1939 r w Polsce. Ustawa z 16 lutego 2007 o ochronie konkurencji i konsumentów.
Obszary prawa konkurencji: - reguły antykartelowe ( dotyczą ograniczających konkurencję umów między dwoma lub więcej przedsiębiorstwami), - reguły dotyczące monopoli i przedsiębiorstw zajmujących pozycję dominującą, - reguły dotyczące pomocy państwa, dampingu. Ochrona konkurencji w oparciu o prawa wspólnotowe może być realizowana przez Prezesa UOKiK oraz KE. Relacja pomiędzy publicznym a prywatnym prawem konkurencji: - ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów ma na celu swobodne podejmowanie decyzji przez przedsiębiorców, - ustawa o ochronie nieuczciwej konkurencji chroni przedsiębiorców przed nieuczciwą konkurencją, - ustawa o nieuczciwym działaniu konkurencji z dnia 23.08.2003r.
Prezes Urzędu jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów. Prezes Rady Ministrów sprawuje nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu. 2. Prezes Urzędu jest: 1)organem wykonującym zadania nałożone na władze państw członkowskich UE 2)jednolitym urzędem łącznikowym oraz, w zakresie swoich ustawowych kompetencj 3. Prezes Rady Ministrów powołuje Prezesa Urzędu spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru. 3a. Stanowisko Prezesa Urzędu może zajmować osoba, która: 1)posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny; 2) jest obywatelem polskim; 3)korzysta z pełni praw publicznych; 4)nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5)posiada kompetencje kierownicze; 6) posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;7) posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Prezesa Urzędu 3b. Informację o naborze ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Urzędu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa RM. Ogłoszenie powinno zawierać:1)nazwę i adres Urzędu;2)określenie stanowiska; 3) wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;4)zakres zadań wykonywanych na stanowisku;5)wskazanie wymaganych dokumentów; 6)termin i miejsce składania dokumentów;7) informację o metodach i technikach naboru. 3c. Termin,, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia. 3. Nabór na stanowisko Prezesa Urzędu przeprowadza zespół, powołany przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, liczący, co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze. 3e. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 3d, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę nie będącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.3f. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 3e, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru. 3g. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia Szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 3h. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:1)nazwę i adres Urzędu ;określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze informację o zastosowanych metodach i technikach naboru; 5)uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody nie wyłonienia kandydata; 6)skład zespołu. 3i. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera: 1)nazwę i adres Urzędu;2) określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór; 3)imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o nie wyłonieniu kandydata. 3j. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne. 4. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Urzędu. Prezes u pełni obowiązki do dnia powołania jego następcy.
. Do zakresu działania Prezesa Urzędu należy:1)sprawowanie kontroli przestrzegania przez przedsiębiorców przepisów ustawy; 2)wydawanie decyzji w sprawach praktyk ograniczających konkurencję, w sprawach koncentracji przedsiębiorców oraz w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, a także innych decyzji przewidzianych w ustawie;3)prowadzenie badań stanu koncentracji gospodarki oraz zachowań rynkowych przedsiębiorców;4)przygotowywanie projektów rządowych programów rozwoju konkurencji oraz projektów rządowej polityki konsumenckiej;5)współpraca z krajowymi i międzynarodowymi organami i organizacjami, do których zakresu działania należy ochrona konkurencji i konsumentów;6)wykonywanie zadań i kompetencji organu ochrony konkurencji państwa członkowskiego Unii Europejskiej, 7)wykonywanie zadań i kompetencji właściwego organu oraz jednolitego urzędu łącznikowego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,; 8)opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów projektów aktów prawnych dotyczących ochrony konkurencji i konsumentów;9)przedkładanie Radzie Ministrów okresowych sprawozdań z realizacji rządowych programów rozwoju konkurencji i polityki konsumenckiej;10)współpraca z organami samorządu terytorialnego, w zakresie wynikającym z rządowej polityki konsumenckiej;11)inicjowanie badań towarów, wykonywanych przez organizacje konsumenckie;12)opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących wiedzę o ochronie konkurencji i konsumentów;13)występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów;14)realizacja zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie współpracy i wymiany informacji w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów oraz pomocy publicznej;15)gromadzenie i upowszechnianie orzecznictwa w sprawach z zakresu ochrony konkurencji i konsumentów, w szczególności przez zamieszczanie decyzji Prezesa Urzędu na stronie internetowej Urzędu;16)współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych;
17) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie lub ustawach odrębnych.
I uprawnienia o charakterze kontrolnym – przestrzeganie przepisów ustawy. Kryterium kontroli jest legalność. – czy przedsiębiorcy naruszają przepisy ustawy, - czy struktura przedsiębiorców jest odpowiednia czy nie występuje monopol, - w jakim zakresie przedsiębiorcy stosują się do rozporządzeń Prezesa. II uprawnienia o charakterze decyzyjnym- chodzi o wydawanie wszelkiego rodzaju decyzji np. w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, w spr. Porozumień, w zakresie nadużywania pozycji dominującej.
III uprawnienia o charakterze inicjacyjnym – występowanie do przedsiębiorców w sprawach ochrony interesów konsumentów. IV uprawnienia o charakterze legislacyjnym i opiniodawczym – opracowywanie projektów. V uprawnienia o charakterze kooperacyjnym i pomocniczym – współpraca z krajowym i międzynarodowymi przedsiębiorcami. VI uprawnienia o charakterze badawczym i edukacyjnym – inicjowanie badań towarów i usług przeprowadzane przez organizację konsumentów, gromadzi decyzje, orzeczenia, publikuje je na stronie internetowej. VII uprawnienia o charakterze sprawozdawczym – przedkładanie RM sprawozdań. VIII uprawnienia Prezesa wynikające z prawa wspólnotowego – realizuje określone zadania z prawa wspólnotowego.. INNE ZADANIA: - nadzorowanie pomocy publicznej), - wytaczanie powództw przed Sądem ochrony konkurencji i konsumentów w sprawach o uznanie wzorców umownych za niedozwolone, - prowadzi rejestr postępowań, - uprawnienie do zlecenia inspekcji handlowej przeprowadzenia kontroli. Obecnie kieruje nią Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. – wydaje dziennik urzędowy UOKiK ( orzeczenie sądu apelacyjnego w Warszawie, orzeczenie Sądu Najwyższego). Publikacji dokonuje się z pominięciem pewnych informacji, które stanowić mogą tajemnicę. Prezes Urzędu OKiK działa przy pomocy Urzędu OKiK. Skład: - centrala ( warszawa), - delegatury, kierują nimi dyrektorzy. Mogą załatwiać sprawy, które należą do ich właściwości bądź też inne sprawy przekazane przez Prezesa. Decyzje i postanowienia dyrektorzy delegatury wydają z mocy ustawy. II Sąd Ochrony konkurencji i Konsumentów: Sądy powszechne ( sąd okręgowy). Jest on właściwy w sprawach: - odwołań od decyzji Prezesa OKiK, - zażalenia na postanowienia wydane prze Prezesa, - zażalenia wydawane prze Prezesa na postanowienie Prezesa UOKiK. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Prezesa UOKiK w terminie 2 tygodniowym od dnia doręczenia decyzji. Zażalenie na postanowienie Prezesa UOKiK wnosi się w terminie 1 tygodnia. Stronami są: Prezes UOKiK, podmiot, który jest stroną w postępowaniu przed Prezesem, wnoszący zażalenie. Orzeczenia wydawane przez Sąd OKiK: oddalić odwołanie od decyzji Prezesa, odrzucenie odwołania ( z przyczyn formalnych np.: wniesione po terminie), w sytuacji, gdy Sąd uwzględniając odwołanie to albo uchyla decyzję albo zmienia w całości lub w części i orzeka, co do istoty sprawy. Zasady stosuje się odpowiednia do zażaleń. Postępowanie przed Sądem OKiK jest traktowane, jako postępowanie I instancyjne. Później przed Sądem w Warszawie i na końcu przed Sądem Najwyższym. III Komisja Europejska – najważniejszy organ Unii. Posiada uprawnienia dochodzeniowe np.: przeprowadzanie inspekcji, kary za naruszenie przepisów. Prace komisji wspomaga dyrekcja generalna ds. konkurencji. Wg Rozporządzenia 1/2003 sprawą mającą charakter wspólnotowy może zająć się jeden organ albo kilka organów. IV Sieć konkurencji- platforma współpracy. Nie jest organem wspólnotowym, nie posiada osobowości prawnej. Forum dyskusji i współpracy. Współpraca może polegać na: informowaniu, koordynowanie dochodzeń, pomaganiu w dochodzeniu innym organom. V Komitet Doradcy ds. Praktyk ograniczających konkurencję i pozycji dominujących dyskutuje się o kwestiach wspólnotowych konkurencji. VI Sąd I Instancji – od 1978 roku. Składa się, z co najmniej 1 sędziego z każdego państwa. Kadencja trwa 6 lat. Możliwość ponownego mianowania. Orzeka w sprawach przedsiębiorców lub osób fizycznych w sprawach wspólnot na tle stosowania praw konkurencji. VII Europejski Trybunał Sprawiedliwości – 1952 rok. Składa się z sędziów po 1 z każdego państwa członkowskiego oraz rzeczników generalnych. Powoływani są na 6 letnią kadencję. – pytania prejudycjalne ( jedynie uprawniony w tych sprawach jest właśnie TS), - skargi na uchybienie zobowiązania ( zakres OKiK wszczęcie postępowania wobec danego państwa winnego uchybieniu), - skargi na unieważnienie aktów wspólnotowych, ( jeżeli dany akt nie posiada uzasadnienia uważany jest za nieważny), - skargi na zaniechania działania. Postępowanie podobne jak przed Sądem I Instancji.
1. Interes publiczny – jest to klauzula generalna. Dotyczy ogółu nieokreślonej z góry liczby osób czy też określonej liczby grup. Do naruszenia dochodzi wtedy, kiedy skutki działań mają charakter powszechny. Np. wyrok sądu apelacyjnego, wyrok sądu okik. Różne stanowiska: - wypowiedzenie umowy najmy, odmowa przedsiębiorstwa energetycznego przy rozliczaniu wody, ocena stosowani praktyki przez przedsiębiorcę ( nie ilość, ale potencjalne skutki takiego działania). 2 Przedsiębiorca. Jest to osoba fizyczna ( osoba, która ma pełną zdolność do czynności prawnych). Osoby te stają się przedsiębiorcami z chwilą wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest to osoba prawna ( podmioty tworzone przez jednostki samorządu terytorialnego; spółki kapitałowe, fundacje, stowarzyszenia). Uzyskują z chwilą wpisu do KRS. Jest to j.o która jest osobą prawną, ale której przepisy przyznają os. Prawną np. spółka zoo w organizacji, spółka jawna, komandytowa, partnerska. Wg ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.. 1)przedsiębiorcy - rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a także a)osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o charakterze użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w b)osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek c)osobę fizyczną, która posiada kontrolę, nad co najmniej jednym przedsiębiorcą d)związek przedsiębiorców; 3Działalność gospodarcza - jest to działalność zarobkowa, wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż a także działalność wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. 4. Działalność zarobkowa – działanie z motywem uzyskania zysku. Działalność ta nie musi być zarobkowa, mogą pojawić się również straty. 5. Działalność wytwórcza – czynności związane z wytwarzaniem i przetwarzaniem różnych surowców. 6. Działalność handlowa- może być krajowa lub międzynarodowa, polega na kupnie bądź sprzedaży towarów. 7. Działalność zawodowa – prowadzona w formie działalności gospodarczej, musi być prowadzona we własnym imieniu i na swój rachunek. Prawo wspólnotowe – pojawia się tu pojęcie świadczenia usług oraz przedsiębiorczości. Przedsiębiorczość – może mieć charakter wtórny, czyli prowadzi działalność np. w Polsce a może tak, że otworzyć działalność zagranicą. Jest tu bardzo ważny element stałości. Usługi nie mają tego charakteru stałości. Odróżnia to przedsiębiorczość od świadczenia usług. Przedsiębiorca wg ustawy o OKiK – os. fizyczna, prawna, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, organizują lub świadczą usługi o charakterze użyteczności publicznej, której nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej art.4. Mogą to być również osoby fizyczne wykonujące zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzą działalność w ramach wykonywania takiego zawodu. Osoba fizyczna, która posiada kontrolę, nad conajmnie jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadził działalności gospodarczej. Związki przedsiębiorców na potrzeby ustawy, o OKiK. Związek przedsiębiorców – rozumie się prze to izby, zrzeszenia i inne organizacje zrzeszające przedsiębiorców jak również związki tych organizacji. Przedsiębiorca dominujący - przedsiębiorca, który posiada kontrolę nad innym przedsiębiorcą. Przejęcie kontroli – są to wszelkie formy bezpośredniego lub pośredniego uzyskania przez przedsiębiorcę uprawnień, które osobno albo łącznie, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności faktycznych lub prawnych, umożliwiają wywieranie decydującego wpływu na innego przedsiębiorcę lub przedsiębiorców. Rynek właściwy ( relewantny) - jest to rynek towarów, które ze względu na ich przeznaczenie cenę oraz właściwości w tym, jakość, są uznawane przez ich nabywców za substytutu oraz są oferowane na obszarze, na którym ze względu na ich rodzaj i właściwości, istnienie barier dostępu do rynku, koszty transportu, panują zbliżone warunki konkurencji. Regulują go przepisy prawa antymonopolowego. Jest to pojęcie węższe niż rynek w pojęciu ekonomicznym. Rynek właściwy obejmuje dwa elementy: rynek właściwy terytorialnie, rynek właściwy produktów. Towary –...
solay87