Ul warszawski2(1).pdf

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 1 of 3

pszczoły.pl>Dwumiesięcznik Pasieka Szukaj

W MOJEJ PASIECE ABECADŁO NAUKA W PASIECE CHOROBY W PASIECE PRODUKTY PASIECZNE ARCHIWUM

W MOJEJ PASIECE

W numerze

Przedwiośnie w ulu Warszawskim

zwykłym

Przedwiośnie pszczelarskie to okres

między pierwszym oblotem a rozpoczęciem

pierwszego poŜytku towarowego. Chodzi

oczywiście o pierwszy oblot prawdziwie

wiosenny, a nie dokonany na przykład na

początku lutego czy w połowie stycznia.

Obloty takie zdarzają się, a są

spowodowane parodniowym ociepleniem.

Po nim zazwyczaj wraca zima, więc do

prawdziwego startu wiosennego pozostają

jeszcze dwa miesiące. Pierwszy poŜytek

towarowy to ten, który pszczoły mogą w pełni

wykorzystać, a więc oprócz kwitnących roślin

potrzebna jest jeszcze odpowiednia pogoda.

PoniewaŜ bywa z nią róŜnie, to zazwyczaj

pierwszym poŜytkiem jest rzepak i mniszek,

czasem później kwitnące drzewa owocowe.

Tylko przy wczesnej wiośnie będą nim wierzby i

sady. Wieloletnie doświadczenie uczy, Ŝe im

więcej odbierzemy miodu wiosną, tym więcej

będzie go latem, warto więc mieć pszczoły

gotowe do pracy juŜ na początku sezonu. Ul

Warszawski zwykły posiada konstrukcję

wyjątkowo korzystną właśnie do odbioru miodu

z bardzo wczesnych poŜytków. Wynika to z

wąskiej ramki gniazdowej i małej nadstawki.

Wąskie ramki w połowie kwietnia będą

zaczerwione do samej góry nawet w średnio silnych rodzinach. JeŜeli wtedy jest

wiosenna pogoda, śmiało dodajemy nadstawki. Pszczoły nie mieszczą się juŜ w

gnieździe, nadstawkę zagospodarują dosłownie w przeciągu kilkunastu minut i od razu

gromadzić będą w niej miód. To zrozumiałe, miód składany jest bowiem nad czerwiem,

a ten sięga do górnych beleczek ramek gniazdowych. Na wąskiej ramce kula czerwia

nie moŜe się przecieŜ rozejść na boki.

Tak właśnie jest w ulu Warszawskim zwykłym, bo w poszerzonym matka moŜe czerwić

szerzej , przez co czerw nie będzie zajmował plastrów gniazdowych do samej góry.

Nad czerwiem, w plastrach gniazda będzie gromadzony pierwszy miód, a pszczoły nie

przejdą na razie do nadstawki, która jest zresztą większa niŜ ta z Warszawskiego

zwykłego. Miodu tego nie uda się odebrać ani teraz, ani potem, bo ramki gniazdowe

będziemy wycofywać dopiero w lipcu. Dlatego właśnie ul Warszawski zwykły, wbrew

temu co się często o nim słyszy i czyta, jest najlepszy do zimowania pszczół i do

pozyskiwania miodu z najwcześniejszych, krótkotrwałych poŜytków. Co waŜne,

osiągnięcie i jednego, i drugiego celu nie wymaga od pszczelarza jakiś

skomplikowanych zabiegów. Po prostu ul ten został tak skonstruowany, by ułatwić

Ŝycie zarówno pszczołom, jak i pszczelarzom.

Główne zarzuty stawiane ulowi Warszawskiemu zwykłemu to duŜe gabaryty zewnętrzne

i masa, niewygodna praca wynikająca z jego nierozbieralności, mała kubatura

wewnętrzna oraz kłopotliwa w obsłudze wysoka ramka. Zarzuty te są trochę na wyrost,

a w pewnych warunkach wady będą zaletami. OtóŜ stare ule Warszawskie są

rzeczywiście wielkie, cięŜkie i nie nadają się do wędrówek. Ale ich budowniczowie przed

laty nie zamierzali wędrować, nie znali teŜ pianek poliuretanowych i utwardzanych

styropianów. Ul natomiast miał być solidny, by słuŜyć pszczelarzom kilkadziesiąt lat, co

zresztą często ma miejsce. Pszczoły zaś miał chronić przed zimnem zimą i na

przedwiośniu, a latem przed przegrzaniem. Zresztą ul Warszawski dla pasieki

wędrownej moŜna zbudować z materiałów nowoczesnych, będzie on wtedy lekki i

nieduŜy.

Właściwą wymianę powietrza zimą w ulu Warszawskim zapewniają dwa wylotki, otwory

wentylacyjne w daszku i duŜa przestrzeń pozagniazdowa. Te same rozwiązania

konstrukcyjne są stosowane we współczesnych ulach wielokorpusowych. Co do obsługi

ula to wystarczy zdjąć nadstawkę, by dostać się do gniazda. To teŜ czynność

identyczna jak zdjęcie korpusów magazynowych w ulu wielokondygnacyjnym.

Pojemności ula Warszawskiego i zwykłego są podobne. Taka pojemność wystarcza dla

warunków poŜytkowych większości naszych pasiek stacjonarnych. Co innego obfite

Wydarzenia

Jubileusz profesora

Jerzego Woyke

Apimondia 2009

Kamiańskie klimaty

W mojej pasiece

Zimowa pasieka

Drzewa i krzewy dla

naszej pasieki

Ul leŜak dla hobbysty,

cz. 1.

Moja metoda

zintegrowanej walki z

Varroa destructor

Pozyskujmy pierzgę

Kalejdoskop

Miody pitne, sycone

czy niesycone?

Z Pasieką w świat

4 000 000 kilo miodu

w 6 tygodni

Międzynarodowe

Kongresy

Pszczelarskie

Apimondii

Nauka w pasiece

Monitorowanie

mikroklimatu rodziny

pszczelej

system WMA, cz. 1.

Wszystko, co o

plastrze i wosku

pszczelim wiedzieć

naleŜy, cz. 4.

Pasieka poleca

Miód i produkty

pszczele dla zdrowia,

urody i podniebienia

Z pasieki do kuchni

Ptysie, sernik z pianką

Historia

Saga rodu Kurpielów

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=w_mojej_pasiece&artpli...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 2 of 3

Kącik dla dziadków

i wnuczków

O pszczole, kociczce

Kundzi i kocurku

Tetroniuszu

poŜytki wykorzystywane przez bardzo silne rodziny pasiek wędrownych. Tu

rzeczywiście potrzebny jest ul o nieograniczonej kubaturze , a więc wielokorpusowy.

Wysoka, niewygodna ramka nie dająca się odwirować w miodarce promienistej to z

kolei cena za bezproblemową zimowlę.

W ulu Warszawskim bardzo łatwo jest prowadzić wychów matek. Doskonale moŜna

pozyskiwać obnóŜa pyłkowe, trzeba tylko mieć odpowiednie poławiacze. Wyniki w

produkcji miodu osiągniemy doskonałe i to wcale nie większym nakładem pracy niŜ w

ulach stojakach. No i, co bardzo waŜne, poniewaŜ w ulu Warszawskim moŜemy

pozwolić sobie na zimowanie rodzin na niewielkiej liczbie plastrów, powstaje moŜliwość

corocznej ich wymiany w 100 procentach, bez duŜego ubytku miodu na niepotrzebną

przy obecnych cenach produkcję wosku.

Ul Warszawski zwykły stwarza doskonałe warunki nie tylko dla zimowli, ale i dla

wiosennego rozwoju. Gniazdo jest ocieplone ze wszystkich stron. Ściany przednia, tylna

i boczna są podwójne z izolacją w środku, a drugi bok jest zamknięty ocieplanym

zatworem lub matą słomianą. Ciepło nie ucieknie górą, bo powierzchnia powałki jest

niewielka, ocieplana poduszką z materiału przepuszczającego wilgoć, ale

zatrzymującego ciepło (najlepiej z suszonej paproci). Dla prawidłowego

wczesnowiosennego rozwoju waŜne jest dostosowanie wielkości gniazda do siły

rodziny. W ulach juŜ od paru tygodni trwa coraz intensywniejsze czerwienie. Gniazda

nie mogą być więc za małe, bo najsilniejsze rodziny mogą się nie mieścić. Te

obsiadające wszystkie plastry i skrajne uliczki trzeba będzie poszerzyć, dodając po

jednej ramce. Pamiętajmy jednak, Ŝe zajęcie przez pszczoły całej szerokości gniazda w

górnej jego części nie musi oznaczać ciasnoty. MoŜe być jeszcze duŜo wolnego miejsca

na dole, ramka warszawska jest przecieŜ bardzo wysoka. Sprawdzamy to nim dodamy

plastrów, odsuwając nieco zatwór, szybko, by nie schładzać gniazda. Na ogół okaŜe się,

Ŝe miejsca jest duŜo i z poszerzaniem gniazd trzeba poczekać. Tam natomiast, gdzie

pszczół ubyło i po obu stronach gniazda plastry są nieobsiadane, naleŜy je zabrać do

pracowni.

Pozostawienie takiego plastra za zatworem

moŜe spowodować rabunek. Lepiej go po

tygodniu przynieść i po częściowym odsklepieniu

zimowego zapasu wstawić ponownie do gniazda,

jeśli oczywiście pszczół przybyło. Najczęściej

jednak zastaniemy sytuację, kiedy plastrów nie

trzeba będzie wyjmować ani dodawać. To

właśnie specyfika wysokiej ramki warszawskiej,

na której rodziny mogą się rozwijać w górę i w

dół, a dopiero potem na boki.

Opisany krótki wgląd do gniazda wykonujemy

parę dni po oblocie, gdy temperatura wzrośnie

powyŜej 12 stopni Celsjusza. JeŜeli jest zimno

nie zaglądamy, bo pszczołom to tylko zaszkodzi,

a niewiele się dowiemy. Rodzina bowiem nadal

będzie ściśnięta w kłębie, a my niepotrzebnie

odbierzemy plastry, które przy najbliŜszym ociepleniu byłyby pszczołom potrzebne.

Jeśli chodzi o często praktykowaną czynność, jaką jest podmiatanie rodzin, czyli

wyręczanie pszczół w uprzątnięciu osypu zimowego, to najlepiej by nie było ono

potrzebne. Pszczoły z silnych rodzin w trakcie pierwszego oblotu powinny oczyścić

dennicę. Ule Warszawskie starszych typów mają nawet swoiste ułatwienia do

podmiatania w postaci bocznych drzwiczek i zwiększonej przestrzeni podramkowej

(która w pełni sezonu jest utrapieniem, bo pszczoły uparcie zabudowują ją robotą

trutową). MoŜna więc pszczołom pomóc, jeśli same z tym się nie uporały, ale teŜ w dni

ciepłe.

Konstrukcja ula Warszawskiego stwarza wymarzone warunki do pomagania pszczołom

w wiosennym rozwoju. Poddasze, czyli część ponadgniazdowa obudowana kołnierzem,

to idealne miejsce do umieszczenia poidełka powałkowego lub podkarmiaczki z ciastem

czy syropem. Szczególnie poidełko godne jest polecenia. Zapasu węglowodanowego

pszczoły powinny mieć dosyć w plastrach po zimie. Wodę natomiast, niezbędną

rozwijającej się na przedwiośniu rodzinie, muszą przynieść zbieraczki. Na wychowanie

1000 larw pszczoły wykonają 6500 lotów po wodę, często w chłodzie, wietrze, na

dodatek po wodę zimną i nierzadko zanieczyszczoną. To bardzo wyczerpująca praca. A

w ulu Warszawskim, moŜemy na powałkę wstawić poidełko przykryte poduszką, w

którym zawsze będzie dostępna woda ciepła i czysta.

Podkarmianie rodzin ciastem lub syropem w celu przyspieszenia rozwoju nie zawsze da

zamierzony efekt. Pszczoły do karmienia czerwia potrzebują oprócz cukru równieŜ

pierzgi, a tej w gnieździe moŜe nie być. JeŜeli będzie zimno, pszczoły nie wylecą po

pyłek W podkarmianych rodzinach czerwia będzie przybywać, ale przy braku pierzgi

będzie on niedoŜywiony, zaś pszczoły zimowe szybciej zuŜyją się, karmiąc go i

ogrzewając. Podawanie mielonych odnóŜy w cieście miodowocukrowym nie pomoŜe,

czerw bowiem karmiony jest papką z miodu i pierzgi, a nie pyłku. Poprawi to tylko

chwilowo kondycję starych pszczół, które i tak długo nie poŜyją. Dlatego z

podkarmiania lepiej zrezygnować, chyba Ŝe pszczołom grozi głód. Godne polecenia jest

za to odsklepienie pozostałych po zimie zapasów cukrowych. Robimy to w ciepłe dni

kwietnia, a przy wczesnej wiośnie moŜemy zacząć juŜ w marcu. Odsklepiamy nieduŜo

zapasu nad czerwiem i na plastrach bocznych. Pszczoły odsklepiony zapas szybko

pobierają, co jest doskonałym bodźcem przyspieszającym rozwój. Pozbywamy się przy

okazji cukru, który mógłby zafałszować pierwszy miód wiosenny. Odsklepienie

Kącik kolekcjonera

Rzeźby i figurki z

motywami

pszczelarskimi

Zabytkowe ule przodkowie uli Warszawskich w

skansenie w Kobyłce k/Warszawy...

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=w_mojej_pasiece&artpli...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 3 of 3

wykonujemy 1 do 3 razy w zaleŜności od warunków pogodowych. Przy wczesnej i

ciepłej wiośnie moŜe się okazać, Ŝe juŜ w drugiej dekadzie kwietnia pszczoły obsiadają

wszystkie plastry gniazda i na wszystkich jest czerw. Mało tego, próbują ciągnąć

języczki woskowe za zatworem i na macie. Nie poszerzamy wtedy gniazd węzą czy

suszem , tylko dodajemy nadstawkę. Po chwili wejdą do niej pszczoły i jeŜeli pogoda

się nie załamie, za tydzień będzie ona pełna miodu z wierzb i drzew owocowych. Po 2

3 dniach od dodania nadstawki jeśli jest ona nadal zajmowana przez pszczoły gniazdo

poszerzamy jedną lub dwoma ramkami suszu. Cały czas waŜna jest pogoda, jeŜeli

bowiem znacznie się ochłodzi, pszczoły nadstawkę opuszczą.

W ten sposób moŜna pozyskać miód z

najwcześniejszych poŜytków, a udaje się to

właśnie w ulu Warszawskim zwykłym. W ulach

wielokorpusowych czy Wielkopolskim, nawet z

półnadstawką moŜliwe jest to tylko w bardzo

silnych rodzinach. Nie zawsze są takie w

kwietniu. Stąd konieczność stosowania

gospodarki dwurodzinnej, łączenie rodzin czy

nalotów. To jednak juŜ bardziej skomplikowane

zabiegi, natomiast w ulu Warszawskim ten sam

efekt osiągniemy w średnich rodzinach, niewiele

robiąc. Pamiętajmy, by dodawać nadstawki tylko

rodzinom silnym, które je szybko zasiedlą.

Powiększenie w ten sposób kubatury rodziny

słabej przyhamuje jej rozwój. Niektórzy

pszczelarze próbują przyspieszyć przechodzenie

pszczół do nadstawek, przenosząc tam 1 lub 2 plastry z młodym czerwiem. Robi się tak

nie tylko w ulach Warszawskich, ale i półnadstawkach Wielkopolskich czy Dadanta. W

tym celu konstruowane są nawet specjalne podzielne ramki gniazdowe, z których część

(połowa) plastra z czerwiem moŜna wyjąć i przenieść do nadstawki. Wtedy pszczoły są

zmuszone do przejścia na górę i opieki nad przeniesionym czerwiem. Postępowanie

takie jest niepotrzebne. JeŜeli rodzina jest słaba, czerw ten zaziębi się i zamrze.

Rodzina w odpowiedniej sile natomiast zajmie nadstawkę bez Ŝadnych dodatkowych,

skomplikowanych zabiegów.

... i Pszczelej Woli

Sławomir Trzybiński

Pasieka nr 1/2005

«« powrót

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=w_mojej_pasiece&artpli...

2010-01-13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: