System szkolnictwa we Francji.doc

SYSTEM SZKOLNICTWA WE FRANCJI

þ             oficjalna nazwa państwa: Republika Francuska

þ             ustrój polityczny: republika o systemie parlamentarno-prezydenckim

þ             święto narodowe: 14 lipca (rocznica zburzenia Bastylii w 1789 roku)

þ             podział administracyjny: regiony (22), departamenty (96) i gminy (36 300).

þ             wraz z Niemcami, Włochami, Belgią, Holandią i Luksemburgiem Francja jest jednym z krajów założycielskich Unii Europejskiej (1952)

þ             najważniejsze ideały Francji zawarte są w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela oraz w haśle Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność, równość, braterstwo

Cele oświaty

Cele oświaty francuskiej zostały wyznaczone już w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej w 1789 roku. Dokładniej sprecyzowano je po II wojnie światowej (zwłaszcza w ustawie oświatowej z 1989 roku).

Dotyczą one:

Ü             rozwoju osobowości każdego ucznia

Ü             podniesienia poziomu oświaty wszystkich obywateli

Ü             kształcenia stosownie do potrzeb rozwijającej się gospodarki

Ü             równych szans oświatowych dla wszystkich

Ü             ukończenia wyższych klas szkoły średniej przez co najmniej 80 % uczniów

System edukacyjny

Ä             obowiązek szkolny: od 6 do 16 roku życia

Ä             rok szkolny trwa 180 dni i jest podzielony na 5 semestrów

Ä             tygodniowe obciążenie nauką wynosi 26 godzin w szkole elementarnej oraz 30 i więcej godzin w szkole średniej

Ä             całość systemu edukacyjnego jest podzielona na etapy, a każdy z tych etapów na cykle

Ä             szkoły są koedukacyjne na wszystkich poziomach

Administracja i nadzór

ð             francuski system edukacyjny charakteryzuje wysoki poziom centralizacji odpowiedzialności za oświatę. Najważniejszą rolę odgrywa Ministerstwo Oświaty.

Jego zadaniem jest :

o               ustalanie nakazów

o               ustalanie zakazów

o               regulacja dotycząca programów i planów nauczania. Do tych regulacji muszą się stosować zarówno szkoły publiczne, jak i prywatne

ð             w zarządzaniu szkolnictwem mają też udział inne resorty państwowe – każdy z nich prowadzi własną politykę edukacyjną i może powoływać placówki szkolne

ð             szkolnictwo francuskie zorganizowane jest hierarchicznie. Francja jest podzielona na okręgi szkolne (tzw. akademie, których granice pokrywają się zwykle z podziałem kraju na regiony) oraz na departamenty

Szczeble administracji oświatowej

Ü             każdy okręg jest reprezentowany przez rektora, którego mianuje prezydent Republiki. Na poziomie departamentu rektora reprezentuje inspektor, który z kolei kieruje oświatą na poziomie lokalnym – przez dyrektorów szkół,
którzy są ostatnim szczeblem administracji systemu oświatowego

Ü             do obowiązków rektora należy kierowanie wszystkimi urzędami zależnymi od Ministerstwa Oświaty.
Jest on także honorowym rektorem wszystkich wyższych uczelni w nadzorowanym okręgu

Zadania inspektorów

þ             kierowanie siecią szkół

þ             mianowanie dyrektorów przedszkoli oraz szkół elementarnych i średnich

þ             wdrażanie odgórnie ustalonych regulacji

è           Francja wydaje na oświatę publiczną około 6.5% PKB, co w 1990 roku przekładało się na sumę 75,8 mld $

è           ponad 90% wydatków Ministerstwa Oświaty przypada na pensje dla nauczycieli i utrzymanie administracji oświatowej

Pomoc dla uczniów

ð             w ramach obowiązku szkolnego uczniowie otrzymują bezpłatnie podręczniki i pomoce naukowe

ð             23% uczniów otrzymuje pomoc materialną ze względu na niższe zarobki rodziców

ð             stworzono system  3 – letnich pożyczek bankowych, gwarantowanych przez państwo dla studentów, po pierwszym
roku studiów

Kształcenie Nauczycieli

Ü             okres nauki jest podzielony na dwa etapy:

Ä             I etap: min 2 lata studiów wyższych z dowolnej dziedziny na uniwersytetach lub w szkołach pomaturalnych

Ä             II etap: 2 lub 3 lata w szkołach pedagogicznych

Kadra przedszkoli i szkół elementarnych:

¶             przygotowywana jest przez szkoły pedagogiczne dla nauczycieli przedszkoli i szkół elementarnych

¶             rekrutacja odbywa się na podstawie egzaminu konkursowego, w wyniku którego studenci pierwszego roku otrzymują tytuł ucznia – m nauczyciela oraz stypendium na 2 lata

¶             słuchacze są zobowiązani do pracy w zawodzie przez min 10 lat od ukończenia studiów

Kadra szkół średnich I  ̊ i  II  ̊:

¶             przygotowują ją wyższe szkoły pedagogiczne

¶             po egzaminie studenci otrzymują tytuł nauczyciela mianowanego w dwóch specjalnościach:

Ø             ogólnokształcącej (CAPES)

Ø             technicznej (CAPET)

Kształcenie ustawiczne

Ü             jest nieobowiązkowe

Ü             organizowane jest przez akademie w formie krótkich staży w wakacje pod nazwą uniwersytetów letnich 
(universite d’ete)

Ü             przynajmniej jedno szkolenie kończy co roku 62% nauczycieli z kolegiów, 65% z liceów zawodowych i 45% z liceów ogólnokształcących

Przedszkole

Ä             system nauczania przedszkolnego we Francji jest dobrze rozwinięty

Ä             do przedszkoli chodzi ponad: 35% dzieci w wieku 2 lat i 99% w wieku 3 – 5 lat

Ä             nauczyciele przedszkolni mają te same kwalifikacje co uczący w szkole podstawowej

Ä             edukacja na tym poziomie nie jest obowiązkowa

Ä             publiczne przedszkola są prowadzone przez Ministerstwo Edukacji i dzieci uczęszczają do nich bezpłatnie

Ä             dzieci według wieku dzieli się na trzy grupy

Szkoły specjalne

v             polityka integracji dzieci niepełnosprawnych z dziećmi pełnosprawnymi

v             w szkołach podstawowych istnieją klasy integracyjne dla uczniów, którzy mają problemy psychiczne lub problemy
ze słuchem, wzrokiem, czy motoryką ciała

v             na poziomie średnim funkcjonują sekcje realizujące specjalnie dostosowane programy kształcenia ogólnego
i zawodowego

v             tylko niewielki odsetek dzieci (ok. 0,8%) wymagających największej troski trafia do szkół specjalnych, w których uczą się zawodu

Szkoły zawodowe

ý             kształcenie zawodowe kończy się uzyskaniem świadectwa umiejętności zawodowych (pracowici i ambitni mogą uzyskać także tytuł zawodowy inżyniera)

ý             nauka w szkołach technicznych kończy się uzyskaniem matury technicznej, a następnie do wyższej uczelni technicznej (cykl nauki – 2 lata)

Oświata dorosłych

Ü             ustawa o oświacie dorosłych (1971) – pracodawcy są zobowiązani do opodatkowania się na fundusz dokształcania
i doskonalenia dorosłych

Ü             każdy pracujący może z dobrodziejstw ustawy skorzystać, najczęściej robią to: mężczyźni w wieku 25 – 40 lat
oraz bezrobotni

Kształcenie uniwersyteckie

CYKL I :  trwa 2 lata:

ü              częściowa forma przygotowania do zawodu; do dalszych studiów

ü              kończy się uzyskaniem dyplomu DEUG – dyplom uniwersytecki ogólny

CYKL II: studia rozszerzone 3 lub ponad 3 lata:

ü              po 3 latach – tytuł licencjata lub magistra

ü              po 4 – 5 latach – tytuł inżyniera

CYLK III: jednoroczny nastawiony na:

ü              praktykę, zakończony specjalizacją i dyplomem – DESS

ü              3 – 4 letnie studia zakończone uzyskaniem doktoratu

Program nauczania

Ü             szkoła średnia:  obowiązkowa nauka nim. 3 języków obcych (spośród 10)

Ü             szkoły wyższe:

ð             przygotowują własne programy nauczania

ð             przy wydawaniu dyplomów konieczna jest aprobata programu nauczania przez Ministerstwo Oświaty

Egzaminy

þ             promocja uczniów nie jest automatyczna, należy do:

Ä             w...