Przeszklenia strukturalne (punktowe).pdf

Wszystkie nowopowstałe w tym rejonie obiekty nawiązują swoją architekturą do starej zabudowy. Budynki te są

przeważnie 4-5 kondygnacyjne, ich elewacje wykonane są w dużej mierze z cegły klinkierowej oraz szkła. W celu

podkreślenia reprezentacyjnego charakteru nowobudowanego obiektu Centrum Dyspozytorskiego KDG, zaprojektowano

i wykonano przeszklenia strukturalne w systemie Pilkington Planar ™. Przeszklenia strukturalne (punktowe) są

przeszkleniami bezramowymi, w których panele szklane mają nawiercone otwory umożliwiające ich montaż do

konstrukcji nośnej, która jest zawsze przedmiotem indywidualnego projektu instalatora systemu. Ze względu na fakt, że

w systemie bezramowym Pilkington Planar ™ można wykonać tafle szklane o wymiarach maksymalnych 4,8 x 2,4 m,

fasady z bardzo delikatnie zarysowanymi podziałami o dużej przejrzystości, sprawiają wrażenie jednorodnych szklanych

powierzchni

Efekt jednorodności i przejrzystości przeszklenia strukturalnego osiąga się przede wszystkim dzięki zastosowaniu lekkiej

konstrukcji nośnej dla szkła Pilkington Planar ™. Rozwój przeszkleń strukturalnych w obecnym czasie w dużej mierze

stymuluje rozwój lekkich konstrukcji stalowych oraz konstrukcji szklanych na świecie. Fasady strukturalne Centrum

Dyspozytorskiego KDG zaprojektowano właśnie na bazie lekkich konstrukcji nośnych dwojakiego rodzaju:

-żeber szklanych - przeszklenie fasady południowej,

-cięgnowo-prętowych - przeszklenie fasady zachodniej.

Fasada południowa (o łącznej powierzchni 209,96 m 2 ) jest usytuowana w obrębie głównego wejścia do budynku. Składa

się ona z dwóch ścian zwieńczonych szklanym dachem na poziomie 17,95 m. Bezpośrednio nad wejściem głównym

wykonano w systemie punktowym Pilkington Planar ™ przeszklony daszek (12,95 m 2 ) na konstrukcji stalowej

podwieszonej do ściany żelbetowej za pomocą odciągów wykonanych z rur o przekroju φ 38/2,9.

Konstrukcją nośną ścian fasady są żebra szklane o grubości 19 mm. Ponieważ maksymalna wysokość szkła

pojedynczego wynosi 4,8 m, niezbędne jest łączenie żeber szklanych ze sobą za pomocą płytek ze stali nierdzewnej.

Łączenia zaplanowano na poziomach stropów, a blachy łączące ukształtowano w taki sposób, by jednocześnie

stanowiły podpory konstrukcji szklanej. Żebra szklane mają szerokość 0,36 m, podwieszone są do stropu żelbetowego

kondygnacji na poziomie +12,2 m, który przenosi obciążenie od ciężaru własnego szkła. Ponieważ oś szkła znajduje się

w odległości 0,65 - 0,7 m od krawędzi stropu, strop przenosi oprócz sił skupionych obciążenie momentem zginającym.

Podpory żeber szklanych na pozostałych poziomach są elementami przegubowo-przesuwnymi i przenoszą jedynie

obciążenie wiatrem.

Ściany fasady tworzą względem siebie kąt prosty. W celu zminimalizowania konstrukcji szklanego naroża, zamiast żeber

szklanych, które przeniosłyby obciążenie ciężarem własnym naroża fasady, zaprojektowano konstrukcję prętową.

Konstrukcja ta składa się z prętów φ 12 wykonanych ze stali nierdzewnej. Pręty te połączone są ze sobą tworząc jeden

ciągły element o długości łącznej ok. 16,3 m biegnący od kratownic dachowych do poziomu 0,0 budynku.

Jednym z zasadniczych elementów nośnych fasady jest kratownica dachowa, do której podwieszono konstrukcję

prętową szklanego naroża. Wykonana została ona z profili ceowych (C120 i 140) zespawanych ze sobą w taki sposób,

by przekrój pasów i krzyżulców był prostokątny. Kratownica jest elementem wspornikowym o wysięgu ok. 4 m. Podczas

projektowania należało przeanalizować dokładnie sposób ugięcia konstrukcji i wartości przemieszczeń, aby

odkształcenia kratownicy nie powodowały deformacji fasady i nie powodowały zniszczenia paneli szklanych.

Fasada zachodnia (o łącznej powierzchni 139,06 m 2 ) to szklana ściana o szerokości 5,9 m i wysokości 16 m połączona

ze szklanym dachem o długości 7 m. Konstrukcję fasady podzielić można na 3 części:

-konstrukcję ściany,

-konstrukcję dachu,

-konstrukcję na połączeniu ściany z dachem.

Konstrukcję ściany stanowią 2 typy ażurowych kratownic, pełniących odrębne funkcje. Elementami pionowymi

przenoszącymi ciężar własny tafli szklanych oraz obciążenie wiatrem są kratownice prętowe. Pasy tych kratownic

zostały wykonane z prętów φ 12, krzyżulce z prętów φ 8, natomiast słupki z rur kwadratowych 40 x 40 x 4. Elementami

poziomymi przenoszącymi wyłącznie obciążenie wiatrem są kratownice cięgnowe, gdzie pasy zaprojektowane zostały z

lin o przekroju φ 8, krzyżulce z prętów φ 6 a słupki z rur kwadratowych 40 x 40 x 4. Kratownice pionowe i poziome

posiadają wspólne słupki i razem stanowią konstrukcję przestrzenną. Wspólne słupki występują na poziomach stropów,

gdzie zostały zaprojektowane kratownice cięgnowe. Oba typy kratownic zostały wykonane ze stali nierdzewnej by

zapewnić wysoką jakość i estetykę wyrobów. Każdy element ze stali nierdzewnej został poddany obróbce mechanicznej

w warsztacie, w efekcie polegającej na doprowadzeniu powierzchni i spawów do żądanej chropowatości i wymaganego

stopnia polerowania.

Konstrukcję dachu stanowią kratownice cięgnowe stężone ze sobą przy pomocy prętów. Kształt tych kratownic

nawiązuje do układów cięgnowych ściany, ale konstrukcja ta została uzupełniona o słupki potrzebne do podparcia tafli

dachowych w środku ich rozpiętości. Panele dachowe mają wymiary 1,96 x 1,35 m i wykonane zostały ze szkła

zespolonego o grubości tafli nośnej (zewnętrznej) 15 mm. Ze względu na obciążenie ciężarem własnym i śniegiem

wymagane było podparcie ich w 6 punktach. Rozstaw kratownic cięgnowych odpowiada szerokości szklanej tafli, tj.

wynosi 1,35 m. Kratownice stężone są ze sobą poziomymi prętami o przekroju φ 6, które pełnią funkcję stabilizującą dla

układu linowego.

Na zwieńczeniu szklanej ściany i dachu zaprojektowano kratownicę przestrzenną. Kratownica ta jest wykonana z

elementów sztywnych (rury kwadratowe 40 x 40 x 4) i zamocowana przegubowo do ścian żelbetowych budynku. Jej

głównym zadaniem jest przeniesienie obciążenia od ciężaru własnego ściany szklanej fasady zachodniej. Do słupków

kratownicy dospawano żeberka, do których zamocowane zostały pręty kratownic pionowych ściany. Pręty te

zakończone są uchwytami zaopatrzonymi w nagwintowane otwory umożliwiające regulację długości prętów i ich

napięcie. Uchwyty te mocuje się do blach węzłowych przy pomocy sworzni.

Panele szklane fasad wykonano ze szkła zespolonego bezpiecznego firmy „Pilkington Architectural”, gdzie szyba

zewnętrzna miała gr. 12 mm (szkło Pilkington Optifloat ™ Bezbarwny), a wewnętrzna 6 mm (szkło Pilkington K

Glass ™). Zastosowanie, jako powłoki zewnętrznej, szkła o grubości 12 mm wykonanego w technologii float z

zachowaniem reżimów technologicznych, pozwala uzyskać bardzo płaskie powierzchnie dające odbicie o

zredukowanych odkształceniach obrazu. Szyba wewnętrzna wykonana została ze szkła niskoemisyjnego Pilkington K

Glass ™ i dzięki jej użyciu wsp. U dla zestawu szklanego wyniósł 1,7 (W/m 2 K) bez konieczności wypełniania szyb

argonem. W systemach strukturalnych szczeliny pomiędzy sąsiednimi panelami (o szerokości nominalnej 10 mm)

wypełnia się silikonem. Na obwodzie fasady tafle szklane osadza się w ukrytych w elewacji ceownikach aluminiowych.

W wypadku przeszkleń dachów konieczne jest użycie szkła laminowanego. Jest to podyktowane względami

bezpieczeństwa i zależne od sposobu, w jaki tafla szklana ulega zniszczeniu. Szkło hartowane (nie laminowane) w

chwili zniszczenia rozpada się na drobne nieostre odłamki, natomiast szkło laminowane dzięki zastosowaniu warstwy

żywicy lub folii pomiędzy dwiema szybami, podczas zniszczenia nie rozpada się - tafla szklana ulega zbiciu, ale nadal

stanowi jeden element.

Aby zwiększyć bezpieczeństwo i nośność, tafle szklane poddaje się obróbce cieplnej (hartowanie lub wzmacnianie

cieplne) oraz dodatkowo każdą taflę szkła pojedynczego oraz taflę nośną szkła laminowanego poddaje się badaniu

„heat soak” w celu wyeliminowania zanieczyszczeń siarczkami niklu, których nagromadzenie może powodować

samoistne pękanie szkła.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: