eBook Malowanie Drewna i Metalu.pdf

Raport 9

Farby i lakiery. Malowanie drewna i metalu

Malowanie metalu

W ymagaj¹ce malowania ele-

✑

. Na

zewn¹trz budynku najczêœciej ma-

lujemy ogrodzenia (siatka), bramy

i furtki, balustrady balkonów i ta-

rasów, elementy ma³ej architektu-

ry ogrodowej (³awki, sto³y), ryn-

ny, parapety, metalowe pokrycia

dachowe.

✒

Wybór farby

Do malowania elementów me-

talowych stosuje siê najczêœciej

farby rozpuszczalnikowe (olejne

i olejno–¿ywiczne, poliuretanowe,

epoksydowe, chlorokauczukowe),

a z farb wodorozcieñczalnych –

farby emulsyjne (akrylowe). Do

uzyskiwania efektów dekoracyj-

nych na powierzchni metalu mo¿-

na stosowaæ nawierzchniowe la-

kiery nitrocelulozowe .

Farby dostêpne na rynku prze-

znaczone s¹ do malowania: stali,

¿eliwa, powierzchni ocynkowa-

nych, aluminium i metali koloro-

wych. Informacjê o tym, czy farba

nadaje siê na okreœlone pod³o¿e,

mo¿na znaleŸæ na opakowaniu.

Ze wzglêdu na sposób zastoso-

wania farby mo¿na podzieliæ na:

podk³adowe (przeciwrdzewne),

nawierzchniowe oraz uniwersal-

ne – ³¹cz¹ce obie te funkcje. Spe-

cjalistyczne, mog¹ byæ wykorzy-

stane do malowania powierzchni

pokrytych rdz¹, zawieraj¹ bowiem

sk³adniki (np. fosfat cynku) ha-

muj¹ce rozwój korozji. Farby

przeznaczone do malowania me-

talowych pokryæ dachowych maj¹

czêsto w swoim sk³adzie œrodki

antypoœlizgowe, u³atwiaj¹ce poru-

szanie siê po dachu.

Pod³o¿a metalowe maj¹ du¿¹

rozszerzalnoœæ termiczn¹ i s¹ po-

datne na korozjê. Dlatego farby do

malowania powierzchni metalo-

wych (szczególnie nara¿onych na

dzia³anie wysokiej temperatury)

powinny byæ elastyczne (rozsze-

rzaæ siê oraz kurczyæ bez pêkania i

odpryskiwania) a tak¿e chroniæ

pod³o¿e przed rdz¹. Do malowania

grzejników (stalowych i ¿eliw-

Malowanie

drewna i metalu

Fot: TBD SA, Beckers

W pierwszej czêœci raportu przedstawiliœmy przegl¹d farb, lakierów i in-

nych materia³ów przydatnych przy malowaniu oraz omówiliœmy zasady ma-

lowania œcian i sufitów. W drugiej czêœci zajmiemy siê malowaniem ele-

mentów z drewna i metalu wewn¹trz i na zewn¹trz budynku.

Opracowanie: Iwona Król

Grzejniki w ³a-

zience pomalowa-

ne emali¹ ftalow¹

(Polifarb –

Wroc³aw)

nych) oraz rur grzewczych stosuje

siê specjalne farby i lakiery ela-

styczne, odporne na temperaturê

do 180°C i ¿ó³kniêcie. Farby stoso-

wane na zewn¹trz zawieraj¹ dodat-

ki uodporniaj¹ce pow³okê na

wp³yw czynników atmosferycz-

nych i agresywnych zwi¹zków che-

micznych (np. kwaœne deszcze).

Uwaga. Spo¿ycie farb roz-

puszczalnikowych i wdychanie

ich oparów (szczególnie podczas

malowania natryskowego) jest

niebezpieczne dla zdrowia. Przed

wp³ywem materia³ów tego typu

nale¿y chroniæ szczególnie dzieci.

Podczas malowania zalecane jest

stosowanie odpowiedniego ubra-

nia ochronnego oraz rêkawic.

Wskazane jest za³o¿enie masecz-

ki na nos i usta (szczególnie przy

niezbyt sprawnej wentylacji).

W przypadku zabrudzenia skóry,

miejsca te nale¿y umyæ wod¹

z myd³em lub specjaln¹ past¹.

Utwardzacz farb poliuretano-

wych dwusk³adnikowych w bez-

poœrednim kontakcie ze skór¹

mo¿e powodowaæ jej uczulenie.

Litr farby nak³adanej jedno-

krotnie wystarcza na pomalowa-

nie powierzchni od 5 do 12 m 2 .

Pow³oka schnie od trzydziestu mi-

nut do dwunastu godzin. Powtór-

ne malowanie jest mo¿liwe po

6–16 godzinach.

Farby do metalu dostêpne s¹

w podstawowych kolorach: bia-

³ym, czarnym, szarym (czasami

srebrnym). Mo¿emy tak¿e wybraæ

stopieñ po³ysku farby: mat, pó³-

mat, pó³po³ysk lub wysoki po³ysk.

Do malowania u¿ywa siê te¿ lakie-

rów i emalii ogólnego stosowania,

Dom 5 2003

menty metalowe wewn¹trz

budynku to: rury i grzejniki

, lo-

dówki, wanny, umywalki, balu-

strady schodów, drobne przed-

mioty domowego u¿ytku

Malowanie

✑

budujemy

wybór kolorów jest wówczas

znacznie wiêkszy. Grzejniki i rury

w pokojach maluje siê najczêœciej

na bia³o, ale mo¿liwe s¹ tak¿e inne

rozwi¹zania kolorystyczne

odpowiedni¹ farb¹ podk³adow¹

(antykorozyjn¹) lub rozcieñczon¹

farb¹ nawierzchniow¹ (chyba ¿e

stosuje siê specjaln¹ farbê na-

wierzchniow¹ przeznaczon¹ do

bezpoœredniego malowania suro-

wego metalu). Metale nie¿elazne

malujemy stosuj¹c farby do stali

lub specjalne farby do powierzch-

ni nie¿elaznych (ocynkowanych,

aluminiowych itp.).

Malowanie i lakierowanie pod³óg

drewnianych

✑

niane, z fabrycznie utwardzon¹ i polakierowan¹

powierzchni¹. Po ich u³o¿eniu nie s¹ konieczne ¿ad-

ne, dodatkowe zabiegi. Inne typy pod³óg wymagaj¹

odpowiedniego wykoñczenia. Tradycyjnym sposo-

bem zabezpieczenia powierzchni drewnianych jest

woskowanie, nowoczesnym i stosowanym obecnie

powszechnie – lakierowanie. Twarda pow³oka

ochronna zapewnia wysok¹ trwa³oœæ pod³óg i u³atwia

utrzymanie ich w czystoœci.

Malowanie

Pow³okê najwygodniej jest na-

nosiæ przy temperaturze otoczenia

15–20°C (jednak nie ni¿szej ni¿

10°C). Farby gotowe do u¿ytku

trzeba ka¿dorazowo dok³adnie

wymieszaæ. W przypadku farb

dwusk³adnikowych, w odpowied-

nich proporcjach nale¿y wymie-

szaæ barwnik i utwardzacz.

Do malowania mniejszych ele-

mentów metalowych (rury, grzejni-

ki) u¿ywamy pêdzla p³askiego lub

okr¹g³ego, wiêksze powierzchnie

malujemy wa³kiem lub natryskiem.

Najczêœciej stosuje siê 1–2 warstwy

s¹

mniej twarde i charakteryzuj¹ siê ni¿sz¹ trwa³oœci¹.

Lakiery powierzchniowe wystêpuj¹ w wersji mato-

wej, pó³matowej oraz z po³yskiem. Lakier mo¿na

równie¿ zabarwiæ na dowolny kolor, stosuj¹c niewiel-

k¹ iloœæ (3–5%) odpowiedniego pigmentu – najlepiej

tego samego producenta. Umo¿liwia to uzyskanie in-

teresuj¹cych efektów kolorystycznych.

Je¿eli lakierujemy star¹ posadzkê, wa¿ny jest ro-

dzaj uprzednio po³o¿onego lakieru. Na lakier wodny

mo¿emy po³o¿yæ tylko lakier wodny. Natomiast pod-

³ogê powleczon¹ lakierem rozpuszczalnikowym mo-

¿emy pokryæ zarówno lakierem rozpuszczalniko-

wym, jak i wodnym.

Istotne jest przeznaczenie pomieszczenia. Sypial-

nie i pokoje dziecinne wymagaj¹ mniejszej twardoœci

posadzki; w tym przypadku mo¿emy zdecydowaæ siê

na zdrowszy lakier wodny. W salonie lub przedpoko-

ju pod³oga jest nara¿ona na ci¹g³e œcieranie, dlatego

lepsza tu bêdzie twarda pow³oka ochronna, np. lakier

rozpuszczalnikowy poliuretanowy lub lakier wodny

poliuretanowo–akrylowy.

Lampa metalowa pomalowana farb¹

alkidow¹ ( TBD SA, Beckers)

Przygotowanie pod³o¿a

Przed przyst¹pieniem do malo-

wania pod³ogi i inne powierzchnie

nara¿one na przypadkowe zachla-

panie farb¹ przykrywamy foli¹

malarsk¹, kartonem lub gazetami.

Powierzchnie przeznaczone do

malowania nale¿y dok³adnie od-

kurzyæ, oczyœciæ z brudu (szczot-

k¹ drucian¹, papierem œciernym,

przez piaskowanie) i rdzy, odt³u-

œciæ (benzyn¹ lakiernicz¹ lub wo-

d¹ z dodatkiem roztworu amonia-

ku). Usuwamy tak¿e ³uszcz¹ce siê

i s³abo przylegaj¹ce do pod³o¿a

pow³oki starej farby. Je¿eli pod³o-

¿e by³o uprzednio malowane kilka

razy, najlepiej jest ca³kowicie usu-

n¹æ star¹ farbê. Je¿eli rdza nie da-

je siê ca³kowicie usun¹æ, stosuje-

my jedn¹ z dostêpnych na rynku

farb zawieraj¹cych œrodki neutra-

lizuj¹ce jej dzia³anie. Powierzch-

nie metali nie¿elaznych s¹ najczê-

œciej bardzo g³adkie i trudno jest

na nich uzyskaæ dobr¹ przyczep-

noœæ farby, dlatego przed pomalo-

waniem trzeba je zmatowiæ (np.

przez szlifowanie drobnoziarni-

stym papierem œciernym). Na-

stêpnie gruntujemy powierzchniê

Pod³ogê w sypialni lub pokoju dzie-

cinnym mo¿emy polakierowaæ lakierem

wodnym (Bona)

Szlifowanie

Lakierowanie lub woskowanie wymaga uprzednie-

go przygotowania powierzchni pod³ogi. Wszelkie nie-

równoœci oraz stare pow³oki usuwa siê w procesie

szlifowania – najczêœciej szlifierk¹ mechaniczn¹

(mo¿na j¹ wypo¿yczyæ). Jej u¿ycie wymaga pewnej

wprawy, dlatego przy braku doœwiadczenia bezpiecz-

niej powierzyæ tê pracê fachowcowi.

Szlifowanie nie jest tym samym co cyklinowanie.

Cyklinowanie jest rodzajem heblowania; wykonuje

siê je tylko w przypadku bardzo nierównego par-

kietu. W trakcie szlifowania zdziera siê o wiele

cieñsz¹ warstwê drewna.

Do szlifowania pod³ogi w naro¿ach mo¿na u¿yæ

szlifierki krawêdziowej lub szlifierki rêcznej. Kieru-

farby (emalii). Przy malowaniu far-

b¹ rozpuszczalnikow¹, przed po³o-

¿eniem kolejnej warstwy farby, po-

krywan¹ powierzchniê szlifujemy

papierem œciernym (nr 300–600).

Po zakoñczeniu malowania na-

le¿y niezw³ocznie umyæ stosowane

przy tym narzêdzia. Jest to szcze-

gólnie istotne, jeœli u¿ywany by³

pistolet natryskowy. Do usuniêcia

resztek farby stosujemy odpo-

wiedni rozpuszczalnik.

2003 5 Dom

budujemy

N a rynku dostêpne s¹ nowoczesne pod³ogi drew-

Wybór lakieru

Przy wyborze lakieru musimy wzi¹æ pod uwagê

szereg czynników decyduj¹cych o trwa³oœci pow³oki.

Nale¿¹ do nich: dostateczna twardoœæ, odpornoœæ na

œcieranie, dzia³anie promieniowania ultrafioletowego

(promienie s³oneczne) i wody. Jednoczesne spe³nie-

nie wszystkich tych warunków jest czêsto trudne.

Lakiery bardzo twarde i odporne na œcieranie (np.

stosowane dawniej lakiery chemoutwardzalne) s¹

szkodliwe dla zdrowia. Z kolei lakiery wodne

✒

Raport 9

Malowanie drewna i metalu

nek szlifowania zale¿y od rodzaju pod³ogi i sposobu

jej u³o¿enia oraz od tego, czy jest to szlifowanie po-

œrednie czy ostateczne.

Do szlifowania u¿ywa siê papieru œciernego o ró¿-

nej ziarnistoœci. Obróbka wstêpna (zgrubna) wyma-

ga papieru gruboziarnistego (24–40), poœrednia –

œrednioziarnistego (50–80), ostateczna, wykañczaj¹-

ca – drobnoziarnistego (100–150).

Do szlifowania mo¿emy przyst¹piæ po ca³kowitym

przyklejeniu pod³ogi, wtedy gdy mocuj¹cy j¹ klej

osi¹gnie odpowiedni¹ wytrzyma³oœæ. Pod³ogê trzeba

starannie odkurzyæ, poniewa¿ drobne ziarenka, na

przyk³ad piasku, mog¹ wbiæ siê w papier œcierny szli-

fierki i spowodowaæ powstanie rys na drewnie. Szpa-

chlówkê do wype³nienia wiêkszych ubytków nak³ada

siê po szlifowaniu zgrubnym a przed poœrednim.

Lakierowanie

W pomieszczeniu, w którym

prowadzone bêd¹ prace, trzeba za-

pewniæ dobr¹ wentylacjê. Upew-

nijmy siê, ¿e w powietrzu nie uno-

si siê kurz i py³, gdy¿ mo¿e to po-

wodowaæ matowienie pow³oki.

Opakowanie z lakierem otwiera-

my bezpoœrednio przed malowa-

niem i zawartoœæ dok³adnie mie-

szamy mieszade³kiem drewnia-

nym lub mechanicznym (pod³¹-

czonym do wiertarki). Jest to

szczególnie istotne w przypadku

lakierów pó³matowych. Z³e wy-

mieszanie mo¿e spowodowaæ wy-

st¹pienie wad pow³oki lakierni-

czej: ró¿nice w kolorze, nierówno-

mierny po³ysk, s³ab¹ przyczepnoœæ

do pod³o¿a itp. Czasami (np. przy

lakierowaniu natryskiem) po-

trzebne jest rozcieñczenie lakieru.

Nale¿y zawsze stosowaæ rozcieñ-

czalniki zalecane przez producen-

ta. Je¿eli w lakierze znajduj¹ siê

zanieczyszczenia, trzeba je odse-

parowaæ. Filtrowanie stosuje siê

te¿ przed nak³adaniem lakieru

metod¹ natrysku. W warunkach

domowych do oddzielenia zanie-

prowadzenia prac malarskich.

Czynniki te wp³ywaj¹ na szybkoœæ

wysychania. Optymalna tempera-

tura wynosi od +10°C do +25°C,

jednak nie mo¿e byæ ni¿sza od

+5°C. Wilgotnoœæ wzglêdna po-

wietrza nie powinna przekraczaæ

80%. Przy wiêkszej warstwa lakie-

ru d³ugo schnie; dodatkowo na la-

kierowanej powierzchni mo¿e

utworzyæ siê warstwa zaabsorbo-

wanej wody. Zbyt wysoka wilgot-

noœæ jest szczególnie niekorzystna

dla lakierów rozpuszczalnikowych.

Pow³oki nanosimy wa³kiem,

szczotk¹ malarsk¹ lub pêdzlem.

Niektóre rodzaje lakierów mo¿na

nak³adaæ stosuj¹c natrysk pneu-

matyczny. Najbardziej rozpo-

wszechnionym sposobem nak³a-

dania lakierów jest malowanie

pêdzlem. Wad¹ tej metody jest

s³aba wydajnoœæ oraz powstawanie

œladów po pêdzlu (widocznych

szczególnie na powierzchni lakieru

wodorozcieñczalnego). Do wyro-

bów rozpuszczalnikowych najbar-

dziej nadaj¹ siê pêdzle z w³osia na-

turalnego (œwiñskiego), do wyro-

bów wodorozcieñczalnych – pêdz-

le z w³ókien syntetycznych, najle-

piej o miêkkim w³osiu i rozszcze-

pionych na czworo koñcówkach.

Wa³ki malarskie, choæ mniej po-

pularne od pêdzli, s¹ bardziej wy-

dajne, maluje siê nimi ³atwiej

i szybciej. Do malowania lakiera-

mi nadaj¹ siê wa³ki mohairowe,

welurowe lub g¹bkowe. Poniewa¿

wszystkie nowe wa³ki gubi¹ w³ók-

na, przed pierwszym u¿yciem

trzeba je dok³adnie umyæ.

Lakier rozprowadza siê równy-

mi warstwami o gruboœci zale¿nej

od zalecanego (podanego przez

producenta) zu¿ycia. Zachowanie

odpowiedniej gruboœci warstwy

jest szczególnie wa¿ne w przypad-

ku lakierów wodnych, które wsi¹-

kaj¹ szybko w pod³o¿e. Przy zbyt

cienkiej warstwie skraca siê czas

schniêcia powierzchniowego, co

mo¿e byæ przyczyn¹ pêkania po-

w³oki. Najlepiej jest podczas la-

kierowania przez ca³y czas kontro-

lowaæ przybli¿one zu¿ycie lakieru.

Mo¿na to robiæ „na oko“, rozlewa-

j¹c lakier jednorazowo na doœæ du-

¿ej powierzchni lub obliczaj¹c do-

k³adnie wielkoœæ powierzchni

i odmierzaj¹c potrzebn¹ iloœæ la-

Stary sto³ek

pomalowany farb¹

akrylow¹ wygl¹da

jak nowy ( TBD SA,

Beckers )

Meble w mie-

szkaniu mo¿emy

pomalowaæ na ró¿-

ne kolory ( TBD SA,

Beckers )

Przygotowanie pod³o¿a do lakie-

rowania

Pod³oga powinna byæ sucha oraz

wolna od wszelkiego rodzaju zanie-

czyszczeñ, takich jak py³, t³uszcz,

wosk. Je¿eli by³a uprzednio wo-

skowana lub pastowana, przed la-

kierowaniem nale¿y j¹ zeszlifowaæ

do surowego drewna i usun¹æ ze

szpar resztki, które uniemo¿liaj¹

uzyskanie w³aœciwej przyczepnoœci

lakieru. Star¹ warstwê lakieru

trzeba zmatowiæ drobnoziarnistym

papierem œciernym (150–300).

Pozwoli to na zapewnienie odpo-

wiedniej przyczepnoœci nowej po-

w³oki. Przed po³o¿eniem lakieru

stosuje siê czêsto gruntowanie

pod³o¿a. Proces ten ma zapobiec

ciemnieniu drewna wskutek reak-

cji z lakierem (na zmiany barwy

szczególnie podatne jest drewno dêbowe i bukowe).

Jako podk³ad pod lakier rozpuszczalnikowy produ-

cenci zalecaj¹ zwykle lakier nitrocelulozowy (np. Ka-

pon) lub nawierzchniowy rozcieñczony benzyn¹.

Równie¿ przed po³o¿eniem lakieru wodnego zalecane

jest zastosowanie tworz¹cego szczeln¹ warstwê lakie-

ru podk³adowego. Sk³ad chemiczny podk³adów jest

tak dobrany, ¿e nie wchodz¹ one w reakcjê chemicz-

n¹ z substancjami znajduj¹cymi siê w drewnie.

czyszczeñ najwygodniej jest wyko-

rzystaæ poñczochê lub gazê. Je¿eli

stosujemy lakier dwusk³adnikowy,

oba sk³adniki nale¿y zmieszaæ

w podanych przez producenta

proporcjach.

Na jakoœæ gotowych pow³ok

istotny wp³yw maj¹ temperatura

i wilgotnoœæ powietrza podczas

Dom 5 2003

✔

budujemy

ABC ... czyli najważniejsze rady

Farby i lakiery

kieru. Drewno malujemy zawsze

wzd³u¿ us³ojenia. Nale¿y zwracaæ

uwagê, ¿eby py³ i kurz z powietrza

nie osiada³y na wilgotnej warstwie

lakieru.

Liczba warstw zale¿y od rodza-

ju lakieru oraz przewidywanej in-

tensywnoœci u¿ytkowania pod³ogi.

Najczêœciej wystarczaj¹ trzy war-

stwy. Szybkoœæ wysychania kolej-

nych pow³ok zale¿y od temperatu-

ry i wilgotnoœci powietrza w po-

mieszczeniu – zale¿nie od rodzaju

lakieru wynosi od kilku do kilku-

Malowanie stolarki

okiennej

Pow³oki farb ftalowych (alkidowych) miêkn¹ w wodzie. Nie s¹ te¿

odporne na chemikalia i rozpuszczalniki. Z uwagi na to, ¿e ulegaj¹

zmydlaniu, nie powinny byæ stosowane wprost do malowania

powierzchni alkalicznych (np. œwie¿e tynki), cynku i stali

ocynkowanej, jak równie¿ powierzchni pokrytych farbami krzemia-

nowo-cynkowymi. Pow³oki z farb ftalowych s¹ odporne na czynniki

atmosferyczne, chocia¿ po pewnym czasie trac¹ po³ysk.

Farby chlorokauczukowe s¹ odporne na wodê, kwasy i alkalia; nie

ulegaj¹ zmydleniu. Nie s¹ odporne na rozpuszczalniki oraz roœlinne

i zwierzêce oleje i t³uszcze. Farby te mo¿na stosowaæ nawet w naj-

bardziej zanieczyszczonym œrodowisku. Stosowane na zewn¹trz

ulegaj¹ kredowaniu.Farby chlorokauczukowe szybko trac¹ po³ysk

i maj¹ tendencjê do ¿ó³kniêcia.

Farby epoksydowe maj¹ dobr¹ przyczepnoœæ do stali i charak-

teryzuj¹ siê korzystnymi w³asnoœciami mechanicznymi. Wp³yw

warunków atmosferycznych powoduje utratê po³ysku i kredowanie

pow³oki. Wymagaj¹ przygotowania powierzchni poprzez obróbkê

strumieniowo-œciern¹. Farby te maj¹ w³asnoœci antykorozyjne.

Farby krzemianowo-cynkowe zaraz po po³o¿eniu daj¹ pow³okê

porowat¹, która z czasem siê uszczelnia. W celu zapewnienia do-

brej przyczepnoœci, pod³o¿e powinno byæ poddane obróbce stru-

mieniowo-œciernej. Nale¿y te¿ zmyæ z powierzchni sole cynku. Przy

powtórnym malowaniu nowa pow³oka powinna byæ wykonana z far-

by nie zmydlaj¹cej siê (np. epoksydowa, chlorokauczukowa). Farby

krzemianowo-cynkowe maj¹ w³aœciwoœci antykorozyjne.

Farby olejno-¿ywiczne nie nadaj¹ siê do stosowania na pod³o¿a al-

kaliczne. S¹ wodoodporne (odpornoœæ na wodê i wp³yw warunków

atmosferycznych jest wiêksza ni¿ farb alkidowych). Maj¹ jednak ten-

dencjê do ¿ó³kniêcia i kredowania.

Farby winylowe s¹ odporne na œrodowisko kwaœne i alkaliczne, ole-

je mineralne i rozpuszczalniki alifatyczne. Produkowane s¹ jako far-

by HB czyli tiksotropowe - mo¿na je nak³adaæ grub¹ warstw¹ w jed-

nym natrysku.

Podczas malowania mo¿e byæ konieczne stosowanie rozcieñczalni-

ka . Nie rozpuszcza on farby, a jedynie zmniejsza jej lepkoœæ. le

dobrany mo¿e byæ przyczyn¹ warzenia siê farby, z³ej przyczepnoœci

do pod³o¿a, matowania powierzchni, powstawania na niej pêcherzy

i zmarszczek.

2 Przygotowanie pod³o¿a

wymagaj¹ okresowego malo-

wania. Najlepiej zrobiæ to na wio-

snê. Przy okazji malowania okien

mo¿emy siê zastanowiæ nad zmia-

n¹ ich koloru.

Wybór farby

Spoœród farb rozpuszczalniko-

wych, do malowania stolarki

okiennej nadaj¹ siê farby olejne,

olejno–alkidowe i akrylowe. Farby

olejno–alkidowe charakteryzuj¹

siê wiêksz¹ odpornoœci¹ ni¿ trady-

cyjne farby olejne. Przepuszczaj¹

powietrze i parê wodn¹. Farby

akrylowe maj¹ dobr¹ przyczep-

noœæ do pod³o¿a i s¹ bardzo odpor-

ne na uszkodzenia. Do malowania

stolarki okiennej mo¿emy te¿ u¿yæ

farb wodorozcieñczalnych emul-

syjnych (akrylowych lub latekso-

wych). S¹ trwa³e i odporne na

œcieranie oraz na wilgoæ. Mo¿na je

zmywaæ wod¹ z dodatkiem deter-

gentów.

Okna najczêœciej maluje siê na

kolor bia³y lub kremowy, czasami

ciemnobr¹zowy. Je¿eli mieszkamy

w domku jednorodzinnym, mo¿e-

my wybraæ dowoln¹ barwê.

W przypadku okien w bloku zmia-

na koloru musi byæ uzgodniona

z administracj¹ budynku, ponie-

wa¿ wp³ywa na wygl¹d elewacji.

a, b Pomalowaæ mo¿emy te¿ drewniane

zabawki ( TBD SA, Beckers )

Pod³o¿e musi byæ g³adkie, bez rys i szczelin, oczyszczone ze Ÿle

przylegaj¹cych starych warstw farby i odkurzone. Nie powinno siê

kruszyæ. Rysy wype³nia siê mas¹ szpachlow¹ lub zakleja specjaln¹

taœm¹.

Niektóre zabrudzenia (dym nikotynowy, t³uszcz, sadza) nale¿y naj-

pierw zamalowaæ akrylow¹ farb¹ do renowacji i malowania wnêtrz.

Ka¿de pod³o¿e wymaga gruntowania. Powoduje to jego wzmocnie-

nie i równomierne wch³anianie farby, a zatem mniejsze jej zu¿ycie.

3 Malowanie

Przygotowanie pod³o¿a

Zanim przyst¹pimy do malowa-

nia, szyby zabezpieczamy przed

zabrudzeniem kartonem lub taœm¹

malarsk¹. Powierzchnia drewna

powinna byæ g³adka, czysta i su-

cha, bez plam, œladów kleju i ¿y-

wicy. Ramy uprzednio niemalowa-

ne czyœcimy szczotk¹ z kurzu

i brudu. Drewno zawieraj¹ce du¿¹

iloœæ ¿ywicy przemywamy benzy-

n¹ lakiernicz¹ a nastêpnie nanosi-

my stosowny impregnat. Przed

pomalowaniem starych okien usu-

wamy uszczelki. Futryny i ramy

okienne myjemy odpowiednim

œrodkiem, sp³ukujemy wod¹ i po-

zostawiamy do wyschniêcia. Usu-

wamy stare, ³uszcz¹ce siê pow³oki

malarskie i luŸny kit. Trzeba uwa-

¿aæ, ¿eby nie naruszyæ przy tym

impregnowanej warstwy drewna.

Œwie¿e tynki malujemy nie wczeœniej ni¿ w 3-4 tygodnie po ich

po³o¿eniu, najpierw czyszcz¹c wod¹ z myd³em malarskim.

Jeœli powierzchnia ma byæ malowana w kilku kolorach, uzyskanie

równej linii ³¹czenia zapewnia wyklejenie granicy taœm¹ malarsk¹.

Taœmê nale¿y zdj¹æ natychmiast po malowaniu.

Farbê nale¿y kupowaæ z zapasem, gdy¿ zu¿ycie podane przez pro-

ducenta dotyczy malowania na pod³o¿u o przeciêtnej ch³onnoœci

i odpowiednio cienk¹ warstw¹. Zapas farby jest szczególnie istotny

w przypadku kolorów dobieranych na zamówienie (trzeba te¿ za-

pamiêtaæ kod farby).

Przy indywidualnym dobieraniu koloru farby nale¿y bazowaæ na

drukowanym wzorniku kolorów. Kolory ogl¹dane na ekranie monito-

ra zawsze s¹ inne, ni¿ w rzeczywistoœci. Niektóre firmy oferuj¹ prób-

ki kolorów w opakowaniach najczêœciej 50 ml. Mo¿na sprawdziæ,

jak wybrana farba bêdzie wygl¹da³a w naszym domu, przy konkret-

nym oœwietleniu i w zestawieniu w elementami wyposa¿enia wnêtrz.

4 Jak malowaæ

nastu godzin (sprawnie dzia³aj¹ca

wentylacja mechaniczna mo¿e

przyspieszyæ ten proces).

Wydajnoœæ lakierów wynosi

zwykle 6–10 m 2 /l (jedna war-

stwa). Producenci podaj¹ na opa-

kowaniu dodatkowo takie para-

metry, jak: czas schniêcia; czas, po

którym pod³oga mo¿e byæ u¿ytko-

wana; czas, po którym lakier uzy-

skuje pe³n¹ wytrzyma³oœæ.

Malowanie pomieszczenia zaczyna siê od sufitu, w nastêpnej

kolejnoœci maluje siê œciany, a na koñcu okna i drzwi.

Do malowania sufitu powinniœmy u¿ywaæ farby matowej, która do-

brze pokrywa nierównoœci.

Maluj¹c œcianê nanosimy farbê na ma³ych powierzchniach, ka¿d¹

warstwê farby nanosimy poci¹gaj¹c wa³kiem lub pêdzlem na krzy¿.

Du¿e powierzchnie wygodnie jest malowaæ korzystaj¹c z pistoletu

natryskowego. Uzyskana pow³oka jest cienka i jednolita. Po za-

koñczeniu pracy nale¿y pamiêtaæ o bardzo dok³adnym umyciu

narzêdzia - zaschniêta farba mo¿e je ca³kowicie zablokowaæ.

2003 5 Dom

1 Cechy farb

O kna o ramach drewnianych

✖

budujemy

Raport 9

Malowanie drewna i metalu

Star¹ warstwê farby mo¿na usun¹æ trzema sposo-

bami:

– mechanicznie , zdrapuj¹c j¹ np. szczotk¹; jest to

metoda dosyæ pracoch³onna i sprawdza siê najlepiej

na ma³ych powierzchniach;

– chemicznie – zmywaczem do pow³ok lakierni-

czych; na powierzchniê drewna nak³adamy warstwê

preparatu powoduj¹cego rozmiêkczenie pow³oki,

któr¹ nastêpnie mo¿na bez trudu usun¹æ szpachelk¹,

no¿em lub innym narzêdziem;

– termicznie – tzw. opalark¹; pow³oka ulega zmiêk-

czeniu pod wp³ywem strumienia gor¹cego powie-

trza.

Szlifujemy powierzchniê drewna (papierem œcier-

nym) a¿ do uzyskania jednolitej g³adkiej powierzchni.

Wszelkie ubytki uzupe³niamy szpachlówk¹ do drewna.

Po jej wyschniêciu powierzchniê ram szlifujemy po-

nownie drobnoziarnistym papierem œciernym.

okiennej: rozpuszczalnikowe olej-

ne, olejno–¿ywiczne i akrylowe

oraz wodorozcieñczalne emulsyj-

ne (akrylowe i lateksowe). Do la-

kierowania u¿ywa siê lakierów

wodnych akrylowych i rozpusz-

czalnikowych olejnych, olejno–¿y-

wicznych i ¿ywicznych, a tak¿e ni-

trocelulozowych.

cieñczonym lakierem nawierzch-

niowym. Przed malowaniem far-

bami wodorozcieñczalnymi mo¿na

nie gruntowaæ. Nastêpnie nak³a-

damy kolejne warstwy lakieru lub

farby, w odstêpach czasu zaleca-

nych przez producenta (od kilku

do kilkunastu godzin).

Bardzo czêsto stajemy przed ko-

niecznoœci¹ odnowienia zniszczo-

nych mebli kuchennych (pó³ek,

blatów, szafek kuchennych), które

nara¿one s¹ na sta³e dzia³anie pary

wodnej i wilgoci. Przed malowa-

niem szafek kuchennych demon-

tujemy drzwiczki, wyjmujemy

pó³ki, odkrêcamy uchwyty. Znisz-

czon¹ powierzchniê zmywamy

wod¹ z dodatkiem detergentów

(stare, ³uszcz¹ce siê pow³oki usu-

wamy), sp³ukujemy, szpachlujemy

ubytki. Po wyschniêciu szlifujemy

drobnoziarnistym papierem œcier-

nym, odpylamy i dopiero wtedy

przystêpujemy do malowania.

Naprawa drobnych uszkodzeñ la-

kierowanej powierzchni

Je¿eli na powierzchni lakiero-

wanego mebla pojawi³y siê plamy,

zmywamy je benzyn¹ i czyœcimy

powierzchniê z kurzu i brudu. Na-

stêpnie przecieramy powierzchniê

drobnoziarnistym papierem œcier-

nym i nanosimy cienk¹ warstwê

lakieru. Je¿eli nie wiemy, czy u¿yæ

lakieru wodorozcieñczalnego czy

rozpuszczalnikowego, robimy pró-

bê, przecieraj¹c powierzchniê me-

bla w miejscu ma³o widocznym

wod¹ i rozpuszczalnikiem. Na-

stêpnie sprawdzamy, który z tych

dwóch rozcieñczalników rozpuœci

lakier. Bez próby mo¿emy zastoso-

waæ lakier nitrocelulozowy.

Œwie¿e drewno

przed malowaniem

lakierem rozpusz-

czalnikowym grun-

tujemy Kaponem

(Polifarb–Wroc³aw)

Drewniany p³ot

pomalowany na zie-

lono (fot. autorki)

Malowanie

Meble mo¿emy pomalowaæ na

jednolity kolor albo wymalowaæ

na nich wzory. Powtarzalne ele-

menty maluje siê przy szablonie,

który mo¿emy przygotowaæ samo-

dzielnie – na przyk³ad z kartonu.

Przed rozpoczêciem pracy rozk³a-

damy na pod³odze foliê plastiko-

w¹. Do malowania u¿ywamy

pêdzla p³askiego. Trzymamy go

prostopadle do malowanej po-

wierzchni i niezbyt mocno przyci-

skamy. Farbê nak³adamy niezbyt

grub¹ warstw¹. Odczekujemy kil-

ka minut, po czym zdejmujemy

szablon, staraj¹c siê go nie przesu-

waæ. Je¿eli chcemy namalowaæ

fryz, rysujemy kred¹ liniê, wzd³u¿

której przesuwamy wzornik.

Do malowania drobnych przed-

miotów z drewna dobrze nadaj¹

siê lakiery i farby sprzedawane

w pojemnikach, w aerozolu. La-

kier przed u¿yciem trzeba dok³ad-

nie wymieszaæ potrz¹saj¹c puszk¹

(w œrodku znajduje siê kulka –

mieszad³o). Podczas malowania

trzymamy pojemnik w odleg³oœci

25–30 cm od pokrywanej po-

wierzchni. Nale¿y zachowaæ takie

same zasady ostro¿noœci jak przy

pracy pistoletem natryskowym.

Uwaga. Farby i lakiery nitroce-

lulozowe schn¹ bardzo szybko,

Malowanie

Przed na³o¿eniem farby na-

wierzchniowej drewno warto za-

gruntowaæ. Zmniejszy to jego

ch³onnoœæ, zabezpieczy przed wil-

goci¹ i poprawi przyczepnoœæ. Do

tego celu nadaje siê popularny po-

kost lniany (po jego zastosowaniu drewno z czasem

ciemnieje), specjalna farba podk³adowa do drewna

(niektóre z nich zawieraj¹ dodatki przeciwpleœnio-

we) lub rozcieñczona farba nawierzchniowa. Po za-

gruntowaniu malujemy ramy raz lub dwa razy farb¹

nawierzchniow¹ lub emali¹. Do malowania okien

u¿ywamy najczêœciej pêdzla.

Lakier rozprowadzamy pêdz-

lem lub szmatk¹ (kolistymi rucha-

mi na powierzchni plamy i wokó³

niej). G³êbsze rysy na lakierowa-

nej powierzchni wype³niamy kil-

koma warstwami lakieru. Nanosi-

my go przy pomocy cienkiego pê-

dzelka. Wiêksze ubytki trzeba wy-

pe³niæ szpachlówk¹ do drewna. Po

jej wyschniêciu szlifujemy po-

wierzchniê drobnoziarnistym pa-

pierem œciernym i lakierujemy.

Malowanie i lakierowanie drew-

nianych sprzêtów domowych

P omalowania lub polakierowania czêsto wymagaj¹

meble i drobne przedmioty w domu: sto³y, sto³ki

✔

pó³ki

, szafki kuchenne, drewniane zabawki

✖

a , b ,

Przygotowanie pod³o¿a przed

malowaniem lub lakierowaniem

Œwie¿e drewno przed malowa-

niem lakierem rozpuszczalniko-

wym gruntujemy lakierem nitroce-

lulozowym (Kaponem

a tak¿e boazerie i blaty z p³yt drewnopochodnych.

Wybór farby

Do malowania kryj¹cego drewnianych sprzêtów

domowych stosujemy podobne farby, jak do stolarki

✗

) lub roz-

Dom 5 2003

budujemy

✗

✘

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: