"Muzyka, ruch, taniec i zabawa w pracy
z dziećmi przedszkolnymi"

Program warsztatów:

¨      Ćwiczenia doskonalące : percepcję wzrokową, słuchową, prawidłową postawę i reakcję na bodziec, strategię działania, uwagę i koncentrację

¨      Ćwiczenia obniżające : nadmierne napięcie mięśniowe, poziom agresji

¨      Ćwiczenia zorientowane na : cel i tempo działania

¨      Ćwiczenia rozwijające : koordynację ruchową, odwagę w podejmowaniu działań

¨      poczucie równowagi, zdolności manualne

¨      Ćwiczenia wzmacniające motywację

¨      Zabawy integrujące

¨      Ćwiczenia z zastosowaniem relaksacyjnego oddechu

¨      Zabawy taneczne

Zabawy ruchowe

Okno w pociągu

Istota zabawy opiera się na ćwiczeniu „Sowa”. Dzieci tworzą pociąg. Podczas poruszania się w rytm muzyki, odwracają głowy raz w jedną, raz w drugą stronę – jakby wyglądały przez okno. Towarzyszą im przy tym radosne okrzyki (grupy głosek), które wyraźnie artykułują, przy podziwianiu pięknych widoków: ooooo!  uuuu!  Ochooo!

Połącz kolory

Występuje tu wykorzystanie wszystkich możliwych ćwiczeń naprzemiennych i na przekroczenie linii środka. Dzieci otrzymują cztery nalepki w dwóch kolorach. Dwie z nich, tego samego koloru przylepiają na prawej dłoni i lewej stopie (tak, by były widoczne), dwie pozostałego koloru – na lewej dłoni i prawej stopie. Na sygnał wszyscy poruszają się naprzemiennymi podskokami (z wymachem rąk w górę) własnym rytmem i tempem. Po usłyszeniu określonej wcześnie muzyki (lub piosenki) zatrzymują się i wykonują ćwiczenia, łącząc jednakowe kolory ze sobą. Prowadząca może wybrać dziecko, które proponuje naprzemienny ruch taki, aby nastąpiło połączenie kolorów. Po opanowaniu ruchów – dołączamy swobodny oddech.

Motyl

Ćwiczenie to polega na wykonywaniu rękoma leniwych ósemek. Złączone dłonie naśladują trzepotanie skrzydeł motyla. Oczy wodzą za ruchem ręki.

Marionetka (Pajac)

Zabawa w parach. Jedno dziecko jest marionetką (pajacem), druga aktorem poruszającym za niewidzialne sznurki, które poruszają głową, rękoma, nogami.

Ćwiczenia oddechowo – ruchowe dla dzieci

§         Małpka

§         Słoń I

§         Słoń II

§         Żyrafa

§         Krokodyl

§         Kot

§         Pies

§         Jaszczurka

§         Sowa

§         Wąż

§         Ptak

§         Pszczoła

§         Listek

Listek
Pozycja wyjściowa: siad skrzyżny, kręgosłup wyprostowany, dłonie leżą swobodnie na kolanach.
Wdech: wypinanie klatki i ściąganie łopatek wraz z unoszeniem głowy („listek o wschodzie słońca budzi się do życia”)
Wydech: powolne kulenie się, przyciągnięcie brody do klatki.

Pszczoła
Pozycja wyjściowa:  siad skrzyżny, kręgosłup wyprostowany, dłonie leżą swobodnie na kolanach.
Wdech: głęboki, „do brzucha i do klatki”
Wydech: powolny, wraz z dźwiękiem „bzzzzzz….”

Ptak
Pozycja wyjściowa: siad skrzyżny, ręce złączone z tyłu, łopatki ściągnięte, głowa uniesiona.
Wydech: skręt tułowia i głowy w jedną stronę
Wdech: powrót do środka
Wydech: skręt w drugą stronę

Zabawy z balonami (pracuje jedna i druga ręka  - na zmianę)

v     rysowanie w powietrzu „leniwej ósemki”

v     odbijanie balonów

v    

odbijanie – dłonie patrzą na sufit

v     odbijanie – dłonie patrzą na podłogę

v     odbijanie – dłonie patrzą na siebie

v     odbijanie – dłonie patrzą na boki

v     odbijanie – kciukami – na zmianę

v     odbijanie – palcami wskazującymi

v     odbijanie – palcami środkowymi

v     odbijanie – palcami serdecznymi

v     odbijanie – palcami małymi

v     „rodzic” i dziecko (w parach)

v     „rodzic” i dziecko (w dwóch grupach)

v     masaż ( w parach)

v     wystukiwanie rytmu palcami (jednocześnie jedną i druga ręką)

Zabawy plastyczne

§         Rysunki z wykorzystaniem „Leniwej ósemki”

§         Odwzorowywanie  „Leniwej ósemki” po śladzie 

§         Wykonywanie rysunku z „Leniwych ósemek”

§         Malowanie farbami przy pomocy dwóch pędzli (jednocześnie jedną i drugą ręką)  – oburącz

§         Malowanie palcami obu rąk – w powietrzu

-          obrysowując przedmioty, osoby

-          inscenizując treść piosenki lub wiersz

Zabawy konstrukcyjne

¨      Układanie wzoru „Leniwej ósemki” według prawidłowego schematu
z dostępnych materiałów : kartoników (w kształcie koła, kwadratu, prostokąta, figur niesymetrycznych kształtów, itp.), tasiemek, sznurówek, piłek i innych.

Zabawy komunikacyjne

Słucham i opowiadam

Dzieci dobierają się parami i szukają dogodnego dla siebie miejsca w sali. Następnie „sadowią” się twarzą do siebie. Jedno dziecko opowiada drugiemu bajkę (lub jakieś ciekawe wydarzenie), potem – odwrotnie.

Trzy cechy

Dzieci siedzą  parami (jak wyżej ). Każde z nich mówi o drugim przynajmniej trzy POZYTYWNE jego cechy. Na sygnał następuje zmiana w parach.

Wspólna opowieść

Dzieci siedzą w kole. Otrzymują karteczki z ilustracją jednej, konkretnej rzeczy. Każde dziecko wymyśla jedno zdanie z nazwą ilustracji, którą otrzymał. Z czasem podnosimy stopień trudności: ze zdań trzeba ułożyć opowiadanie lub bajkę.

Drzewo.

Cała grupa razem rysuje drzewo. Każdy ma prawo dorysować coś od siebie. Wspólne dzieło wieszamy w sali na widocznym miejscu - jako symbol jedności, akceptacji
i poczucia bezpieczeństwa.

Techniki relaksacyjne

Ziarenko

Proponujemy położenie się na boku. Nogi są zgięte w kolanach – blisko ciała. Podobnie ręce. Broda blisko mostka. Oczy – w miarę możliwości są zamknięte. Włączamy odpowiednią muzykę. Zwracamy uwagę na spokojny oddech.

Zaopiekuj się mną

Dzieci dobierają się parami. Jedno siada na krzesełku, krzyżuje nogi na wysokości stóp, dłonie wkłada pod pachy (Pozycja Dennisona). Partner staje z tyłu i delikatnie kładzie dłonie na czole (nad brwiami). Po 2 – ch minutach zmiana. Ćwiczenie to odbywa się przy dźwiękach spokojnej muzyki.

              W mojej pracy, często stosuję techniki relaksacyjne. Oto jakie efekty uzyskują dzieci
w wyniku korzystania z nich:

q       Uspokojenie i wyciszenie

q       Zmniejszenie napięcia mięśni, co umożliwia lepszy przepływ impulsów nerwowych, szybsze docieranie ich do mózgu, a w efekcie przełamywanie istniejących blokad

q       Aktywizacja mózgu

q       Synchronizacja obu półkul mózgowych

q       Zminimalizowanie wpływu stresu na organizm dziecka

q       Zwiększenie wiary we własne możliwości

q       Doświadczenie osiągnięcia sukcesu

q       Odczucie bycia wspaniałym, wartościowym człowiekiem

q       Podniesienie odporności organizmu

Zabawy taneczne

Ø     Wojownik

Dzieci maszerują wyprostowane i dumne – jak wojownik. Unoszą kolana. Ramiona są zgięte w łokciach. Marsz jest prowokacją do naprzemiennego ruchu rąk i nóg. Na hasło „wojownik” – zatrzymują się i tupią najpierw jedna, a potem drugą nogą.

Okrzyk „ - Ho, ho! (dwa razy)

Ø     Dwa światy

Tworzymy dwie grupy. Jedna porusza się wolno po kole. W drugiej - każde dziecko biega  swobodnie, we właściwym dla siebie rytmie. Wejście lub wyjście z  koła następuje podczas uniesienia rąk.

Ø     Taniec Eleny

1.      akcent – noga lewa do przodu; cofnij

2.      akcent – noga prawa do przodu; cofnij

3.      przeplatanka – lewa noga przed prawą

4.      przeplatanka – lewa noga z tyłu  prawej

Ø     Spacerkiem przez świat

I część : po kole - 3 kroki z prawej nogi, 3 kroki z lewej nogi, balans z prawej nogi, balans z lewej nogi / x2

II część : obrót wokół własnej osi, 4 kroki do centrum, machanie 4 x (ramiona w górze), obrót wokół własnej osi, 4 kroki od centrum, machanie 4 x (ramiona w górze).

STYMULACJA ROZWOJU RUCHOWEGO

METODĄ KINEZJOLOGII EDUKACYJNEJ

              Kinezjologia Edukacyjna to współczesny kierunek nauki i praktyki, zajmujący się wiedzą
o człowieku. Propaguje on holistyczne spojrzenie na człowieka, na rozwój jego osobowości
i doświadczenia. Kierunek ten został utworzony przez amerykańskich autorów dr Paula Dennisona
i Gail Dennison. Jest to nauka i praktyka o naturalnej mądrości systemu- jakim jest nasze ciało oraz nasz intelekt

              Kinezjologia Edukacyjna głosi ideę o ważności skierowania jednostki ku swej naturze – wykorzystywaniu naturalnych zasobów organizmu podczas psychofizycznego  rozwoju dziecka. Jest metodą prostą, bezpieczną i skuteczną, pozwalającą uruchomić pokłady ukryte w naszym ciele
i mózgu oraz wykorzystywać potencjał umysłowy dzieci.

Rozwój ruchowy ma swoją strukturę, własny przebieg i prawidłowości pojawiania się. Podstawowym jego nośnikiem jest ciało, a okresem najistotniejszym – wiek przedszkolny. Zatrzymanie, czy zahamowanie poszczególnych etapów rozwoju ruchowego - odbija się na całej psychice i funkcjonowaniu dziecka w najbliższym otoczeniu. Wiedza o rezerwach naturalnego rozwoju - jaką daje Kinezjologia Edukacyjna – oraz wykorzystanie ich, może pomóc wielu dzieciom doświadczającym problemów
z własną osobowością i zachowaniem, zmienić na lepsze ich życie i uczenie się!

              We współczesnych warunkach kształcenia już w 5 – 7 roku życia zostają zaburzone podstawy naturalnego rozwoju dziecka. Wiąże się to z faktem, że nauka wymaga od dziecka nadmiernej pracy myśli, przy minimalnym wykorzystaniu ruchu, a także wysokiego poziomu wewnętrznej kontroli. Procesowi temu zazwyczaj towarzyszy napięcie, a nie – radość. Wraz z wysokim poziomem kontroli często wzrasta bojaźliwość i obawa, że poniesie się porażkę. Hamuje to rozwój myślenia, twórczości
i spontaniczności. Pojawia się stres. W warunkach stresowych organizm reaguje negatywnie, poprzez oddziaływanie odruchu ochronnego, wprowadzając ciało w stan maksymalnego skurczenia, „ściągnięcia”. Włączają się mechanizmy, które ukierunkowują system umysł – ciało na przeżycie, co
z kolei wywołuje zawężenie pola uwagi i ograniczenie czynności poznawczych. Prowadzi to do pogłębienia koncentracji na czynniku stresowym, na skutek czego dziecko nie może w sposób wartościowy przyjąć i przyswoić nowych wiadomości. W efekcie zaburzone zostają podstawowe czynności, takie jak słyszenie, mowa i pamięć długoterminowa.

              Jednym z najlepszych rozwiązań na obniżenie stanu stresu w procesie poznawczym jest wykorzystanie  ćwiczeń z podstawowego, bazowego programu Kinezjologii Edukacyjnej, opracowanego przez dr Paula i Gail Dennison – „GIMNASTYKA MÓZGU”. Podczas prowadzenia badań, przez ponad 20 lat, autorzy stworzyli całkowity program
z wykorzystywaniem różnorodnych ruchów ciała.

              Ćwiczenia” Gimnastyki Mózgu” skierowane są na ożywienie mechanizmu integracji myśli
i ruchu. Likwidują również stresujący efekt wielu odruchów, co w przypadku odruchu np. chodu
w stresie – hamowane jest przyjmowanie i opracowanie informacji. Ukierunkowane są także na rozwój różnorodnych systemów koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych. Jako przykład można wskazać koordynację „ręce – oczy”, występującą w pracy wzroku, w pracy dużej i małej motoryki rąk podczas pisania, rysowania, komunikowania się oraz podczas wykonywania czynności samoobsługowych.              Każde z ćwiczeń, dzięki ich naturalności, wykonuje się lekko, co wywołuje uczucie zadowolenia z ruchu. Przyczyniają się one do ożywienia podstawowego doświadczenia jednostki, a w szczególności wzrokowego, słuchowego i zmysłowo – ruchowego.

JAK ROZUMIEMY POJĘCIE „RUCHU”

Ø      Ruch jest podstawą naszego życia.

Ø      Ruch jest powiązany ze wszystkimi rodzajami działalności człowieka, w tym również zabawą, uczeniem się, komunikowaniem się, organizacją, koncentracją i zrozumieniem.

...