WYKWALIFIKOWANI
DO SŁUŻBY KAZNODZIEJSKIEJ
CZĘŚĆ IV
„Nasze odpowiednie wykwalifikowanie wypływa od Boga,
który nas istotnie odpowiednio wykwalifikował,
abyśmy byli sługami nowego przymierza.”
- 2 Koryntów 3:5, 6, Przekład Nowego Świata.
T R E Ś Ć
Studium Strona
WIELBIENIE CZYSTE I NIECZYSTE 5
69 Dowody uprawiania wielbienia nieczystego przed potopem 5
70 Babilońska myśl religijna po potopie 10
71 Wczesny chrystianizm a Rzym 16
72 Świadectwa osób postronnych 20
73 Odpadnięcie od chrystianizmu 26
74 Rozwój „człowieka bezprawia” 32
75 Reformacja lecz nie przywrócenie 37
NOWOŻYTNA HISTORIA ŚWIADKÓW JEHOWY 43
76 Wczesne głosy (1870-1878) 43
77 Nieznaczne początki (1879-1889) 48
78 Świadkowie Jehowy w ofensywie (1890-1908) 53
79 Wzrost międzynarodowy (1909-1916) 58
80 Lata kryzysu (1917-1919) 62
81 Energiczne przywrócenie prawdziwego wielbienia
(1919-1928) 68
82 Szermierze wolności wielbienia (1929-1938) 75
83 Świadkowie Jehowy a druga wojna światowa (1939-1945) 82
84 Kształcenie do służby kaznodziejskiej (1942-1955) 88
85 Rozszerzanie na całej kuli ziemskiej (1945-1955) 92
86 Kongresy międzynarodowe (1946-1955) 98
SPOŁECZEŃSTWO TEOKRATYCZNE 104
87 Organizacja uniwersalna i Organizacja Królestwa 104
88 Zarządzanie wczesnym zborem 109
89 Zarządzanie zborem doby obecnej 112
90 Społeczeństwo Nowego Świata 117
INDEKS 122
WIELBIENIE - CZYSTE I NIECZYSTE
Studium 69
DOWODY UPRAWIANIA WIELBIENIA
NIECZYSTEGO PRZED POTOPEM
1 Wielbienie, które jest czyste i niesplamione, musi być takim z punktu widzenia prawdziwego Boga, Jehowy; Jemu bowiem należy się wszelka właściwa adoracja, chwała i służba. (Jak. 1:27, NW) Wielbienie nie spełniające tego warunku jest przeto nieczyste, splamione, czyli jest religią fałszywą. Przez stulecia tylko Biblia uchylała kurtyny czasów przedpotopowych, dając człowiekowi wiarogodny opis zaprowadzenia w Edenie wielbienia nieczystego. (1 Mojżeszowa 3:1-7) W niej też doniesiono o niegodnej przyjęcia ofierze Kaina-mordercy (1 Mojż. 4:3-8), o obłudnym nadużywaniu imienia Jehowy za dni Enocha, co się zaczęło około roku 3791 przed Chr. (1 Mojż. 4:26), i w końcu o potępieniu przez Boga większej części ludzkości, która u schyłku przedpotopowej ery skażonego wielbienia pogrążyła się w bagnie niemoralności. - 1 Mojż. 6:5-7.
2 Na konferencji czołowych archeologów, odbytej w r. 1931 w Lejdzie w Holandii, wyodrębniono w odniesieniu do wszystkich miast przedpotopowych, odkopanych w Iraku, trzy główne okresy kultury i nadano im jednolite nazwy. Okresy te nazwano od miejscowości, w których po raz pierwszy odkryto ich ślady. Najwcześniejszy jest znany jako „okres el-ubaid”, drugi jako „okres uruk”, a trzeci jako „okres jemdet nasr”. Dla wygody wyodrębniamy prócz tego okresy przed rokiem mniej więcej 3400 przed Chr. (przybliżona data początku obróbki metalu za czasów Tubalkaina) i po tym roku aż do początków „okresu el-ubaid” jako po prostu „okresy przed el-ubaid”. Dla każdej z tych czterech wymienionych er przedpotopowych będzie podane krótkie wyliczenie odkrytych dowodów archeologicznych, świadczących o istnieniu wielbienia nieczystego.
OKRESY PRZED EL-UBAID
3 Gassul: Gdy w roku 1929 odkopywano w Palestynie tę miejscowość przedpotopową, odkryto kilka fresków ściennych, które widocznie służyły do dekoracji domów wewnątrz i zewnątrz. Jeden z tych fresków wskazuje, że mieszkańcy Gassulu czcili jakąś boginię (w haftowanych butach) i jakiegoś boga, przy czym bogini miała wyższą rangę. Oczywiście Gassulczycy uwierzyli także pierwszemu kłamstwu Szatana: „Stanowczo nie umrzecie” (1 Mojż. 3:4, NW), ponieważ w ich grobach wyłożonych kamieniami znaleziono ozdoby oraz naczynia gliniane, które pierwotnie zawierały pokarm złożony podczas pogrzebu.
4 Arpacziwa: W tej miejscowości odgrzebano wczesnoreligijną świątynię, wokół której zauważono skupisko rożnych figurek, małych bożków, kształtu zarówno ludzkiego jak i zwierzęcego. Figurynki ludzkie przedstawiały prawie zawsze postacie nagich, wymalowanych kobiet, noszących niedwuznaczne cechy bliskiego rozwiązania.
6 Jerycho: Na przedpotopowym terenie tego miasta znaleziono świątynię składającą się z portyku, podtrzymywanego pierwotnie przez sześć drewnianych słupów, z obszernego przedsionka i dużego pomieszczenia. Wewnątrz i wokół tej budowli nie znaleziono żadnych zwyczajnych przedmiotów gospodarczych, ale za to było tam wiele figurynek zwierzęcych (owiec, bydła, kóz i świń) oraz plastyczne, wyobrażenia falliczne. W owym czasie kult falliczny był już dobrze znany, jak na to wskazują znaleziska z tego wczesnego okresu, wykopane w Magaret el-Wad w Palestynie. Również i tu, w Jerycho, znaleziono trójcę plastycznych statuetek, która pozwala wnioskować, że jego ówcześni mieszkańcy czcili jakąś trójcę, składającą się z ojca, matki i syna.
6 Eridu: Rządowy wydział zabytków podjął w latach 1947 i 1948 prace wykopaliskowe około wczesnoprzedpotopowych miejscowości Eridu. Dokonano tam wielu odkryć o znaczeniu religijnym. Znaleziono prehistoryczną świątynię z małą kapliczką, w której był ołtarz i stół ofiarny. A więc dawny człowiek, ulegając inspiracji swych bogów demonicznych, zaczął budować świątynie na długo wcześniej, zanim -według istniejącego sprawozdania - wielki Bóg nieba wydał polecenie, aby zbudowano jakiś dom wielbienia. Podobnie wbrew pierwotnemu zamysłowi Bożemu, który ustanowił człowieka władcą nad zwierzętami, Szatan już wtedy kazał człowiekowi czcić wyobrażenia zwierząt, co wskazuje na podległość człowieka względem zwierząt. (1 Mojż. 1:26) Zostało to udowodnione odkryciem figurynek boga „z głową jaszczurki” czczonego przez mieszkańców Eridu, którzy wierzyli także w zabobonną naukę o nieśmiertelności człowieka, gdyż dostarczali pokarm umarłym chowanych w wyłożonych kamieniami grobach, które odgrzebano w owej miejscowości. Mieszkańcy Eridu zostali nakłonieni nie tylko do wierzenia, że dusza ludzka żyje po śmierci, ale że i zwierzęta mają dusze, które żyją dalej na tamtym świecie. Po odkopaniu wyłożonego kamieniami grobu jakiegoś chłopca, którego pochowano razem z jego psem, okazało się, że obok miski z pokarmem dla chłopca leżała kość dla psa.
OKRES EL-UBAID
7 El-Ubaid: W miejscowości El-Ubaid znaleziono cztery ręcznie ulepione figurki gliniane bogini „z głową jaszczurki”. Jest to dalszy dowód wpływu demonicznego, który nieczyste wielbienie, spełniane przez człowieka, przedpotopowego, zabarwił wyobrażeniami zwierząt.
OKRES URUK
8 Uruk (Warka): Zdaje się, że wcześni mieszkańcy Uruk (także: Erech lub Erek) wznieśli pierwszą swoją świątynię na sztucznej „górze”, utworzonej z brył gliny, i w ten sposób wprowadzili zasadę budowania świątyń na sztucznych wyniosłościach. Na wierzchołku znajdował się przybytek składający się z kilku pomieszczeń i mający schody, którymi mógł schodzić bóg, ponieważ według przepisów ich religii szczyt tej sztucznej góry był rzekomo miejscem kontaktowania się boga z ziemią. W swoim czasie ów budynek był otoczony murami „Czerwonej Świątyni”, najbardziej imponującej budowli przedpotopowej.
9 Okolice Uruk: „Okres uruk” jest też znany ze sporządzania pieczęci cylindrycznych, których używano nie tylko do pieczętowania dokumentów, lecz także jako marki fabrycznej oraz do znakowania czyjejś własności w celu zabezpieczenia jej. Z wielkiej liczby znalezionych pieczęci cylindrycznych można wnioskować, że kradzież była w owych dniach powszechnym zjawiskiem. Odcisk jednej takiej pieczęci zawiera scenę składania ofiary przed przybytkiem, stojącym po prawej stronie. Widać tam jakąś brodatą postać, która jak gdyby składała na ofiarę lwicę lub panterę z obciętymi łapami.
OKRES JEMDET NASR
10 Uruk: Wybitnym znaleziskiem natury religijnej z tego okresu jest gigantyczna waza kamienna, sięgająca niemal wysokości człowieka. Ozdobiono ją ciosaną płaskorzeźbą, biegnącą trzema pasami. W pasie środkowym przedstawiono procesję kapłanów, niosących ofiary w postaci dzbanów wina i czubatych mis pokarmu.
OCENA DOWODÓW
11 Powyższe dowody dostatecznie popierają sprawozdanie biblijne o szybko postępującym zwyrodnieniu wielbienia nieczystego przed potopem. Zebrane razem znaleziska archeologiczne z dziedziny religii nie dają pięknego obrazu, nie stanowią dokumentu, który przynosiłby chlubę naszym dawnym przodkom według ciała. Odsłonięty przez nie widok wskazuje, że bezpośrednio po wyrzuceniu człowieka z Edenu w dalszym ciągu wierzył on kłamliwej ofercie Szatana co do nieśmiertelności ludzkiej i wymyślał fantastyczne mity na temat dusz mających żyć dalej na tamtym świecie. (1 Mojż. 3:4) Również bałwochwalstwo dość wcześnie stało się sidłem. A zaczynając od bożków ludzkich i zwierzęcych skłaniało się szybko do kultu fallicznego. Ponadto na przekór Jehowie Bogu, któremu podobała się złożona przez Abla właściwa ofiara, składająca się z pierwocin jego stada, ludzie uprawiający wielbienie nieczyste naśladowali Kaina przez ofiarowanie płodów ziemi w postaci wina i różnych pokarmów. (1 Mojż. 4:4) Wznoszono świątynie i przybytki nie otrzymawszy boskiego rozkazu od Wielkiego Boga wszechświata. Wszechmocny Bóg miał więc wszelkie powody do tego, aby ich ostatecznie potępić. - 1 Mojż. 6:5-7.
12 Setki lat po zniszczeniu przez Boga pierwszego złego świata aramejskie Targumy zawierały żywy opis odstępstwa ludzi przedpotopowych. O wprowadzeniu bałwochwalstwa za dni Enocha Targum Palestyński powiada: „To za czasów tego pokolenia poczęto błądzić i czynić sobie bałwany, i nazywać swe bałwany imieniem ze słowa Pańskiego.” Ten sam targum wspomina dalej o adorowaniu kobiet i o szerzeniu się lubieżności: „A gdy synowie ludzcy zaczęli się mnożyć na obliczu ziemi, rodziły się im piękne córki, i synowie wielkiego widzieli, że córki łudzicie były śliczne i wymalowane, i ufryzowane, chodząc z obnażonym ciałem i mając wyobraźnię zajętą niegodziwością; i brali sobie żony ze wszystkich, które im się podobały.”
15 Co się tutaj dowiedzieliśmy o dążności człowieka przedpotopowego do wychwalania ciała, to od dni potopu często powtarzano pod patronatem religii. Wyżej przytoczone dowody istnienia religii demonicznej w pełni potwierdzają dany przez apostoła Pawła dokładny opis wielbienia nieczystego, uprawianego w dawnych czasach i obecnie. - Rzym. 1:21-24.
_____
PRZEGLĄD MATERIAŁU:
1. Co Biblia donosi o wielbieniu nieczystym przed potopem?
2. Jak czołowi archeologowie określili na podstawie wykopalisk z Iraku trzy główne przedpotopowe okresy kultury?
3-6. Opisz znaleziska odgrzebane (a) w Gassul, (b) w Arpacziwa, (c) w Jerycho, (d) w Eridu, oraz fałszywe nauki, na których istnienie one wskazują.
7. Jak rozwinęło się wielbienie nieczyste w okresie el-ubaid?
8, 9. (a) Co jest widoczne z pracowicie wznoszonych budowli świątynnych okresu uruk? (b) Jaką rolę odgrywały w starożytnym wielbieniu nieczystym pieczęcie cylindryczne?
10. Jakie wybitne znalezisko natury religijnej z okresu jemdet nasr odkopano w Uruk?
11. Jaki stopniowy rozwój wielbienia nieczystego doprowadził człowieka do zwyrodniałego stanu, w którym się znajdował w czasie potopu?
12. Jakie doniesienie o tym nieczystym wielbieniu zawierają „Targumy”?
13. Jak Paweł mówił o wielbieniu nieczystym, uprawianym w dawnych czasach i obecnie?
Studium 70
BABILOŃSKA MYŚL RELIGIJNA PO POTOPIE
1 Przez wiele lat po potopie ziemia była wolna od religii fałszywej. Jednak „bóg tego systemu rzeczy” ponawiał wysiłki, aby odzyskać władzę religijną nad człowiekiem. Aż wreszcie za dni Chusa, wnuka Noego, i za dni Nemroda, syna Chusa, na ówczesne dzieci ludzkie zaczęła wywierać wpływ nowa religia diabelska. Poniżające wielbienie władców politycznych, zapoczątkowane na równinach Senaar (Szinar), zostało zaniesione do innych części ziemi, jak o tym świadczy kult faraonów egipskich i czczenie Melchoma przez Ammonitów. - 2 Kor. 4:4, NW; Sof. 1:5, Wu.
2 Pismo Święte donosi, że Nemrod „popisywał się jako możny łowca w opozycji Jehowy”. (1 Mojż. 10:8, 9, NW) Zdaje się, że Nemrod był nie tylko łowcą zwierząt, lecz także łowcą ludzi, co było sprzeczne z prawem Bożym. Tradycja powiada, że Nemroda i około siedemdziesięciu dwóch jego towarzyszów spotkała gwałtowna śmierć z ręki Sema. Sem był synem Noego, który zachował i podtrzymywał prawdziwe wielbienie Jehowy.
3 Nemrod został mężem własnej, matki, którą później czczono w Babilonie jako Isztar, a w Tyrze, Sydonie i w pozostałej części Chanaanu jako Astoret (lub Astaroth). Niewierny Salomon udał się za nią i zbudował jej „wyżynę” przed Jeruzalem. (1 Król. 11:5; 2 Król. 23:13) W Babilonie nazywano ją też „panią nieba”. Niewierni Izraelici za dni Jeremiasza czcili „królowę niebieską” (Jer. 7:18; 44:17-25) Później czczona ją w Efezie i gdzie indziej jako Artemidę (Dianę). - Dz. Ap. 19:25-28.
4 Posługiwanie się symbolami jest w religii diabelskiej szeroko rozpowszechnione. Wierny Ijob oświadczył, że stronił od oddawania czci takim symbolom, jak słońce i księżych (Ijoba 31:24-28) Czczono też gwiazdy. (5 Mojż. 4:19) Dalszym symbolem, za którego pośrednictwem religioniści czcili demonów, był krzyż. Wprowadzony najpierw w Babilonie rozpowszechnił się stamtąd po całej ziemi. Nawę zwierząt użyto za symbole, pod którymi ludzie wielbili demonów. Wymownymi przykładami tego są liczne bogi zwierzęce Egiptu. Dzisiaj narody wywyższające państwo przyrównują swe rządy do lwa, niedźwiedzia, orła itp., umieszczając ich wyobrażenia na godłach i sztandarach, tak samo jak to czyniono od najdawniejszych czasów. Chorągwie były charakterystyczną cechą świątyń egipskich.
5 Od czczenia symbolów do czczenia obrazów był potrzebny tylko mały krok. Ubóstwianie obrazu polegało na machaniu w jego kierunku ręką i salutowaniu mu, na posyłaniu pocałunku lub rzeczywistym całowaniu go. Wiele rytuałów związanych z czczeniem obrazów było nawet jeszcze bardziej poniżające. W związku z czczeniem obrazów Baala i Astoret Diabeł zaprowadził kult falliczny (ubóstwianie płci). „Gaje” lub „aszera” były wyobrażeniami, czyli plastycznymi symbolami, używanymi w związku z fallicznym wielbieniem Baala i Astoret. - 3 Mojż. 18:20-25; 4 Mojż. 31:16; Ps. 106:28.
6 Demoni, na pośmiewisko Bogu i w celu ściągnięcia niesławy na Jego imię, nakłonili ludzi do składania sobie ofiar, i to nawet ofiar z ludzi, które składano np. Baalowi. (Ps. 106:37, 38; 5 Mojż. 12:30, 31; Dz. Ap. 15:29) Wielbiąc Diabła pod symbolem Baala, wystawiano mu ołtarze, wznoszono świątynie, a prorocy składali mu ofiary. Kapłani Baala (kemarim) odróżniali się przy tym czarnymi sukniami, w które się ubierali! - Sof. 1:4.
7 Po śmierci Nemroda Semiramis, matka Nemroda a później jego żona, rządziła w dalszym ciągu przez mniej więcej czterdzieści lat jako królowa Babilonu. Mówią, że po nagłym zgonie Nemroda Semiramis powołała pewną liczbę czołowych mężów babilońskich do tajnej rady „mędrców”, znanych później jako „magowie”, i że w tym czasie dokazała pewnej sztuki magicznej usiłując udowodnić, że jej syn i zarazem małżonek nadal żyje. Pokazana sztuka była po prostu demonizmem, spirytyzmem, za pomocą którego owej łatwowiernej grupie tzw. „mędrców” udowodniono naukę o wrodzonej człowiekowi nieśmiertelności. Semiramis zaraz potem ogłosiła, że jej małżonek Nemrod stał się bogiem.
8 Owa grupa wczesnobabilońskich „magów”, czyli tzw. mędrców, którzy byli in...
WTLibrary