Bajki_terapeutyczne_2.pdf

Lilianna DorodzałaKowalewska "Opowieść o ziarenkach piasku"

I miejsce w konkursie bajkoterapeutycznym w kategorii bajka

psychoedukacyjna

ZASTOSOWANIE BAJKI wg jej autora:

Moja córka ma 11 lat. W zeszłym roku zachorowała na cukrzycę, a

w tym roku na celiakię. Jeszcze przed chorobą miała kłopoty w

klasie z akceptacją i bardzo bałam się, co stanie się, kiedy wróci po

szpitalu do szkoły. Jednak jej wychowawczyni jest wspaniałą

osobą i potrafiła tak pracować z klasą, Ŝe córka po powrocie

spotkała się z pozytywnym przyjęciem. Oczywiście nie obyło się

bez sytuacji nieprzyjemnych, czasem nawet bardzo, ze strony

dzieci z innych klas, na co po prostu nie miałam wpływu. Ale z

rozmów z rodzicami innych dzieci oraz z forum cukrzyków wiem,

Ŝe w szkole bywa naprawdę róŜnie. Właśnie dlatego napisałam tą

bajkę, dla dzieci chorych na cukrzycę. A jest ich coraz więcej i

chorują coraz młodsze.

TREŚĆ BAJKI

Nad brzegiem błękitnego morza na szerokiej, słonecznej plaŜy mieszkały

ziarenka piasku. Dwoje z nich: okrągły, cytrynowy Ziarenek i wysoka,

Ŝółciutka jak słonecznik Ziarenka, było najlepszymi przyjaciółmi pod

słońcem. Razem chodzili do szkoły i siedzieli w jednej ławce. Ziarenek umiał

dobrze i szybko liczyć, a Ziarenka lubiła czytać ksiąŜki i pisała piękne

wiersze. Razem się bawili, razem odrabiali lekcje, w których pomagali sobie

nawzajem, razem spędzali wakacje.

Pewnego dnia Ziarenek i Ziarenka postanowili popływać w morzu na

materacach z liści. Dzień był wietrzny i wysokie fale zalewały liście, dlatego

szybko powrócili na plaŜę. Susząc się w promieniach słońca Ziarenek

spojrzał na przyjaciółkę i zobaczył, Ŝe jest jakaś blada i to od stóp do głów.

Zdecydowanie nie przypominała Ŝółciutkiej jak słonecznik Ziarenki.

MoŜe przestraszyła się fal? pomyślał, ale nic nie powiedział.

Następnego dnia Ziarenka przyszła do szkoły jeszcze bledsza. Ziarenek

przyglądał się jej z niepokojem. Przyjaciółka nie chciała biegać na

przerwach ani grać w piłkę. Nawet pani spoglądała na Ziarenkę uwaŜnie i

postanowiła zatelefonować do jej rodziców.

Wieczorem Ziarenek postanowił odwiedzić koleŜankę, Ŝeby zapytać jak się

czuje i czy wszystko jest w porządku. Wiedział, Ŝe jej rodzice wyjechali na

kilka dni z wizytą do cioci na sąsiednią plaŜę i Ziarenką opiekuję się babcia.

Jestem trochę zmęczona przyznała Ziarenka Pójdę dziś wcześniej spać i

jutro wszystko juŜ będzie dobrze.

Kiedy Ziarenek wyszedł, Ziarenka skuliła się w kącie swojego pokoju i

rozpłakała. Tak naprawdę od kilku dni czuła się bardzo źle, ale bała się

komukolwiek o tym powiedzieć. Nie wiedziała co robić i do kogo się z tym

zwrócić. Nie chciała martwić swojej babci i przerywać wizyty rodziców u

cioci. Postanowiła więc poczekać do następnego dnia. MoŜe rzeczywiście

wystarczy dobrze się wyspać?

Rankiem Ziarenka spojrzała przestraszona w lustro i ujrzała zupełnie obce,

całkowicie białe ziarenko piasku. Podniosła do oczu rękę i przyjrzała się jej z

uwagą.

Hm powiedziała moja ręka pachnie jak cukierki, które mama kupuje w

sklepie. Podniosła do ust palec i polizała koniuszek.

O nie! Nie jestem juŜ ziarenkiem piasku! Zamieniłam się w ziarenko cukru!

Co teraz będzie ? jęknęła zrozpaczona. Nie mogę iść taka biała do

szkoły. Wszyscy będą się ze mnie śmiać. ZałoŜę na siebie kurtkę, spodnie,

czapkę i buciki pomyślała i nikt nie zobaczy, Ŝe jestem taka biała.

Do szkoły dotarła tuŜ przed dzwonkiem i przemknęła szybko na swoje

miejsce w klasie. Wszyscy spoglądali na nią ze zdziwieniem.

Dlaczego jesteś tak grubo ubrana? CzyŜbyś zapomniała, Ŝe mieszkamy w

ciepłych krajach? Ziarenek spoglądał na przyjaciółkę zaskoczony

Na szczęście pani właśnie weszła do klasy i Ziarenka nie musiała

odpowiadać. Na przerwie szybko wymknęła się na boisko i usiadła

samotnie. Podbiegł do niej najmniejszy w klasie Piasecznik, ale Ziarenka nie

miała ochoty na zabawę i niegrzecznie odburknęła, Ŝeby dał jej spokój.

Podniosła się z miejsca, chcąc znaleźć inny spokojny kącik, a wtedy wpadły

na nią rozpędzone ziarenka bawiące się w berka i strąciły jej czapkę.

Wszyscy zamarli bez ruchu, wpatrując się w Ziarenkę.

Jesteś cała biała krzyknęła Piaskunka Co ci się stało?

Ziarenka próbowała coś wyjaśnić, ale nagle podbiegł do niej mały

Piasecznik i pociągnął noskiem.

Pachniesz jak cukierki. AleŜ ty nie jesteś juŜ ziarenkiem piasku tylko

wielkim ziarnem cukru zawołał.

Ziarenka odskoczyły od koleŜanki niepewne. Jeszcze nigdy nie widziały

innego ziarenka piasku niŜ Ŝółte. Poszeptały miedzy sobą i nagle zaczęły

krzyczeć jedno przez drugie:

Cukiernica! Worek cukru! Wielki gruby wór cukru!

Ziarenka skuliła się. Nie wiedziała jak wytłumaczyć ziarenkom coś, czego

sama nie rozumiała i na co nie miała Ŝadnego wpływu. Ziarenka nadal

skandowały coraz wymyślniejsze i coraz bardziej złośliwe przezwiska, kiedy

nadbiegł Ziarenek.

Przestańcie krzyknął. Tak nie moŜna. Ziarenka pewnie jest chora.

Potrzebuje naszej pomocy.

Ale nikt go nie słuchał. Ziarenka okręciła się na pięcie i pobiegła z płaczem

do domu, w którym czekali juŜ na nią rodzice, zawiadomieni przez

nauczycielkę. Od razu zabrali córeczkę do lekarza.

Pan doktor tylko spojrzał na Ziarenkę i od razu wiedział, co jej jest.

Ziarenko powiedział powaŜnie jesteś teraz ziarenkiem cukru, bielutkim

jak śnieg. Musisz o siebie dbać, jeść zdrowe rzeczy i duŜo ruszać się na

świeŜym powietrzu. Kiedy będziesz czuła się słabo, zjedz kostki cukru, a

kiedy będziesz czuła, Ŝe jesteś coraz słodsza, weź lekarstwo, które ci

zapiszę. Jeśli będziesz o tym wszystkim pamiętała, będziesz mogła bawić się

z dziećmi i robić to, co do tej pory.

Nie będę mogła zaszlochała Dziś w szkole ziarenka śmiały się ze mnie.

To dlatego powiedział mądry pan doktor Ŝe nie wiedziały co się z tobą

dzieje. Wszyscy boimy się tego, czego nie znamy. Jeśli razem z panią

wychowawczynią wszystko im wytłumaczycie na pewno zrozumieją.

MoŜe Ziarenka miała duŜe wątpliwości.

Wieczorem długo nie mogła zasnąć. Myśli przelatywały przez głowę jedna

za drugą.

Nie jestem juŜ ziarenkiem piasku, ale cukru. Teraz juŜ na zawsze będę

biała i słodka. Ale dlaczego akurat ja? Dlaczego mnie to musiało się

przytrafić? Czy to dlatego, ze nie zawsze byłam grzeczna? Dlaczego nie

moŜna cofnąć czasu? Chciałabym się jeszcze raz urodzić.

Mamusia zajrzała do jej pokoju. Usiadła na łóŜku, blisko córeczki, przytuliła

ją mocno i powiedziała:

Ziarenko, ja i tatuś kochamy ciebie taką jaką jesteś, Ŝółtą jak słonecznik

czy białą jak śnieg i zrobimy wszystko, Ŝebyś dobrze się czuła i była

szczęśliwa.

Ziarenka w objęciach mamy wreszcie poczuła się bezpiecznie i pomyślała,

Ŝe moŜe wszystko jakoś się ułoŜy.

Przez kilka dni Ziarenka nie chodziła do szkoły. Pani wychowawczyni

wyjaśniła dzieciom w klasie, Ŝe Ziarenka jest teraz ziarenkiem cukru i będzie

bardzo potrzebowała ich przyjaźni. Jednak kiedy Ziarenka wróciła do szkoły,

okazało się, Ŝe niewiele ziarenek piasku naprawdę panią zrozumiało. Nadal

wyśmiewano się z Ziarenki i nie chciano się z nią bawić. Tylko Ziarenek

nadal był jej najlepszym przyjacielem, pomagał w matematyce i odwiedzał

po lekcjach. Przyjaciółka robiła się jednak coraz bardziej cicha i skryta, nie

chciała z nikim rozmawiać ani się bawić. Mamusia i tatuś bardzo się

martwili, więc postanowili poprosić o radę doktora. Ten popatrzył na

Ziarenkę uwaŜnie i powiedział:

Ziarenko, musisz znaleźć sposób, aby nie słyszeć przykrych słów. Kiedy

ziarenka będą dla ciebie niemiłe, pomyśl o tym co najbardziej lubisz robić.

Musisz nauczyć się nie zwracać uwagi na przykre słowa. Inaczej za kaŜdym

razem będzie cię bolało w sercu tak samo mocno.

Ziarenka pomyślała, Ŝe najbardziej lubi szum fal, dlatego po wizycie u

doktora poszła na długi spacer. Nagle zobaczyła, Ŝe morze wyrzuciło pustą

muszlę. W środku było tak przytulnie, cicho, ciepło i spokojnie, Ŝe Ziarenka

postanowiła zostać tam do wieczora. Nakryła się wierzchem muszli i

zasnęła. A kiedy wieczorem wyszła z muszli okazało się, Ŝe nie jest juŜ biała

tylko kremowa. Ziarenko cukru, którym była, zostało otoczone jakąś

połyskliwą, jasną skorupką, w której odbijały się wesoło promyki słońca.

Co się ze mną znowu stało? pomyślała Ziarenka i popatrzyła uwaŜnie na

muszlę. Ach, to była muszla perłopławu.

Jeśli ziarenko piasku dostanie się do środka muszli, staje się prawdziwą

perłą. Niewielu ziarenkom piasku się to udaje i jest to powód do szczególnej

dumy. Ziarenka uśmiechnęła się wesoło i wróciła do domu. Po drodze

spotkała ziarenka ze swojej klasy, które patrzyły na nią ze zdumieniem.

Wołały coś za nią, ale Ziarenka schowana bezpiecznie w swojej perle

niczego nie słyszała. W domu słyszała jednak doskonale co mówili rodzice.

Nazajutrz w szkole okazało się, ze Ziarenka słyszy równieŜ bardzo dobrze

panią i swojego przyjaciela Ziarenka.

To fantastyczne pomyślała. Słyszę tylko ziarenka Ŝyczliwe i dobre a

tych, które mówią niemiłe rzeczy i się ze mnie śmieją, nie słyszę.

Ziarenka była bardzo zadowolona, ale po kilku dniach okazało się, Ŝe

perłowa skorupa staje się coraz grubsza i twardsza i coraz słabiej dochodzą

do niej głosy rodziców, przyjaciela oraz pani wychowawczyni. Ziarenka

poprosiła o radę doktora.

Oj, Ziarenko pan doktor pokiwał głową tak było ci dobrze w tej

perłowej skorupce, Ŝe chciałabyś się niej zamknąć pewnie na zawsze i

rozmawiać tylko z wybranymi ziarenkami. Tak jednak nie moŜna. Albo

słuchasz i słyszysz wszystkich albo nikogo. Jeśli ranią cię przykre słowa, to

raczej zrób tak, jak mówiłem na początku: myśl o rzeczach lub ziarenkach,

które lubisz.

Doktor obiecał Ziarence, Ŝe pomyśli jak jej pomóc. Wieczorem poszedł

naradzić się z wychowawczynią.

Następnego dnia pani przypomniała ziarenkom, Ŝe ostatnio ich lekturą była

ksiąŜka pod tytułem “Mały ksiąŜę”.

Dziś chciałabym mówiła abyście wyciągnęli kredki i bloki do rysowania i

narysowali pracę zatytułowaną “NajwaŜniejsze jest niewidoczne dla oczu”.

Kto powiedział te słowa?

Lis odpowiedział Ziarenek.

Masz rację Ziarenku. A teraz do dzieła. KaŜdy rysuje to co przyjdzie mu na

myśl.

Dzieci bardzo długo zastanawiały się co narysować, ale kiedy zadzwonił

dzwonek, wszyscy zdąŜyli skończyć pracę. Pani zebrała rysunki i obejrzała

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: