ROZPOCZĘCIE ROKU SZKOLNEGO.doc

Narrator Otwierajcie na oścież szkoły naszej wrota!
Jak skrzydła motyla - Radosny tryska w niebo - stubarwna kolumna -
Duch nasz wyzwolony z trosk i niepewności. Niech nam lśni szczęście dzisiaj,
Bo triumf zagościł I serca biją wzruszenia rytmem.
(na podst. wiersza K. Iłłakowiczówny, "Ikarowe loty")

(Podkład muzyczny "Oda do radości")

Recytator I
Lenistwo, nudę, podstępek
Niech każdy
przed progiem omiata,
Bo tu wieczny ma przybytek
Ojczyzna, nauka, cnota.

Recytator II
I kto w naszym będzie gronie,
Wśród pracy
czy wśród zabawy,
Czy przy książce,
czy w sławy koronie
Niechaj pamięta
szkolne ustawy!
(na podst. wiersza A. Mickiewicza, "Hej, radością oczy błysną")

Narrator
(odczytuje głośno tekst przysięgi)
Będę godnie reprezentował swoją szkołę w każdej sytuacji i miejscu.
Wykorzystam w pełni przeznaczony czas na naukę i rzetelną pracę
nad poszerzeniem swej wiedzy i umiejętności.
Będę dbał o honor i tradycję szkoły oraz współtworzył jej autorytet.
Będę okazywał szacunek nauczycielom i innym pracownikom szkoły.
Będę się troszczył o mienie i estetyczny wygląd mojej nowej szkoły.
Będę dbał o piękno mowy ojczystej i wyrażał się w sposób kulturalny.
Będę szanował poglądy i przekonania moich kolegów.
Będę się przeciwstawiał wszelkim przejawom brutalności i wulgarności.
Poświęcę mój czas i umiejętności na rozsławienie imienia swojej szkoły.

Wszyscy
"Przyrzekamy".

Recytator III
Każdy pomny na swoją przysięgę
W każdej chwili szkolnego żywota,
Niechaj mu na myśli stają:
Ojczyzna, nauka, cnota.

Narrator
(czyta z dużej księgi słowa)
Nauka jest jak niezmierzone morze (...). Im więcej pijesz, tym bardziej jesteś spragniony.
(S. Żeromski)
Recytator IV
W parowie cienistym, nad źródłem kroplistym
Wyryto na skale przestrogę:
"Idź zdrojów tych śladem, niech one przykładem Ci będą i wskażą też drogę"
Dwóch przyszło podróżnych, dwóch razem, lecz różnych
I w wieku,
i w myślach i w stanie.
Ów napis zoczyli,
a każdy w tej chwili
Wywodzi z napisu swe zdanie.
Rzekł pierwszy:

Podróżny I
Myśl wzniosła
jak rzeka wyrosła
Z potoku, strumyka i zdroju,
Tak człowiek
powoli dobija się doli
I rośnie w bogactwa
wśród znoju.
Źródełko kroplami,
a człowiek groszami
Rozszerza działalność
prac całą:
Wiek płynie i z laty
staje się bogaty -
Był źródłem
- jest rzeką wspaniałą.

Podróżny II
Tyś kupcem - rzekł drugi
- więc szukasz zasługi
W pieniądzach,
bogactwie i złocie -
Nie taką przestrogę
wam daje na drogę
Ten napis wyryty na grocie.
Zdrój czysty to wiedza,
co wszystko wyprzedza,
Gdy nauk podtrzyma go praca.
Źródełko kroplami,
a człowiek księgami
Swą dolę
w przyszłości wzbogaca.

Podróżny I
Nie w złocie, bogactwie,
które często brudzi,
Lecz w księgach
i rozumu potędze
Tkwi przyszłość i szczęście,
i moc wszystkich ludzi,
Więc pokłoń się
każdej księdze.

Podróżny II
Mądrości! Matko wiedzy,
przyjaciółko człeka,
Wago świata i szczęście
każdego wieka...
To ty mnie nauczasz,
jak się kraje rządzą,
Które są gwiazdy stałe,
które gwiazdy błądzą,
Jak ziemia soki swymi
ożywia rośliny,
Jak wieki drogi diament
z podłej robią gliny,
To ty, która mierzysz
niezmierzoną ziemię,
Gdzie pustka, gdzie ją ludzkie
zamieszkało plemię.
Oświecaj nam swym
światłem ciemne życia progi,
Prowadząc na lepsze
i mądrzejsze tego świata drogi.
(K. M. Weber, Aria z opery "Obero")

(Piosenka St. Sojki, "Tolerancja")

Recytator V
Nie wiadomo,
nie wiadomo wcale,
Co w życiu ciebie czeka.
I ty możesz wyrosnąć
Na wielkiego człowieka.

Recytator VI
Może twoje serce
będzie tak gorące,
Może ty mieć będziesz
tyle siły,
Że obronisz
słabszych i skrzywdzonych,
Że świat zmienisz
na dobry i miły.
Nie wiadomo,
nie wiadomo wcale,
Jak się wielkość
w życiu rozpoczyna.
(E. Szelburg-Zarembina, "Przed pomnikiem wielkiego człowieka")

(Piosenka M. Grechuty, "Dni, których nie znamy")

Zofia Wysocka