Dzięcioł duży
Dzięcioł duży (Dendrocopos major) - gatunek średniego ptaka z rodziny dzięciołowatych. Zamieszkuje całą Europę, lasy północnej i środkowej Azji oraz północnej Afryki. Zasadniczo osiadły, choć część populacji wędruje wykazując inwazyjność. W Polsce zimą pojawiają się większe osobniki z północy i wschodu.
Cechy gatunku
Ptak wielkości drozda. Kuper, ogon, skrzydła, grzbiet i wierzch głowy czarne. U samca na tylnej części głowy jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym. Na szyi dwie białe plamy, podobnie na barkach oraz skrajnych sterówkach.
Wymiary średnie
Długość ciała ok. 23 cm;rozpiętość skrzydeł ok. 44 cm;waga ok. 88 g.
Biotop
Stare lasy liściaste, iglaste (sosnowe) lub mieszane z domieszką osiki. Również parki i aleje.
Pień dębu szypułkowego - "kuźnia" dzięcioła.
Pień dębu szypułkowego - szyszka w "kuźni" dzięcioła.
Gniazdo
Dziupla wykuta w pniu lub bocznym konarze, umieszczona zazwyczaj na wysokości od 0,5 m do 20 m nad ziemią. Średnica otworu dziupli 4,5-5,5 cm, tj. znacznie mniejsza niż w dziuplach dzięcioła czarnego, dzięcioła zielonego i dzięcioła zielonosiwego. Korzysta także ze skrzynek lęgowych.
Jaja
Składane w pierwszej dekadzie maja w ilości 5-7. Mają białą, grubą skorupkę z połyskiem i średnie wymiary 26x19 mm.
Wysiadywanie
Obydwoje rodzice przez okres 12-13 dni, licząc od złożenia ostatniego jaja. Pisklęta przebywają w dziupli 21 do 25 dni. Młode zdradzają swoją obecność w dziupli odzywając się nieprzerwanie.
Pożywienie
Owady wydobywane z drewna, zimą i jesienią również duża ilość nasion. Zimą również nie stroni od wywieszonej w karmnikach słoniny.
Ochrona
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisł
beatynka1