indeks tekstów zakazanych.pdf

(50 KB) Pobierz
W służbie ciemnoty, czyli indeks ksiąg zakazanych
W służbie ciemnoty, czyli indeks ksiąg zakazanych
Autor tekstu: Witold Ryniuk
Przez stulecia Kościół święty był ofiarą prześladowań, z wolna pomnażających szeregi
bohaterów, którzy wiarę chrześcijańską pieczętowali własną krwią; ale dzisiaj piekło wspiera
straszniejszy jeszcze oręż przeciw Kościołowi, zdradliwy, banalny i szkodliwy: złowrogą
maszynę drukarską. Nie było w przeszłości większego zagrożenia spoistości Kościoła i
moralności, zatem święty Kościół nigdy nie zaprzestanie podtrzymywać tej świadomości wśród
chrześcijan (...) Kościół ustanowiony został przez Boga, jako nieomylny przewodnik dla
wiernych i z tego powodu, wyposażony w niezbędną władzę, nie może uczynić inaczej; ma
obowiązek, a w konsekwencji uświęcone prawo, do zapobiegania, jakkolwiek zamaskowanym,
błędom i zgorszeniu trzody Jezusa Chrystusa (...) Nie wolno również twierdzić, że zakaz
dotyczący szkodliwych książek jest naruszeniem wolności, kampanią przeciwko światłu
prawdy, oraz że ‘Lista‘ jest występkiem przeciw erudycji i nauce (...) Ateistyczne i niemoralne
książki są często pisane w ujmującym stylu, poruszają tematy pobudzające żądze cielesne,
zarozumiałość ducha i zawsze są zamierzone jako ziarno zepsucia w umysłach i sercach
czytelników, przez swą ozdobność i chwytliwość; dlatego Kościół, jako troskliwa matka, strzeże
wiernych przez stosowne zakazy, ażeby nie przykładali warg do czary z trucizną. Nie z lęku
przed światłem Kościół zabrania czytania pewnych książek, ale z ogromnej gorliwości,
rozgorzałej przez Boga, nie toleruje utraty dusz wiernych, nauczając, że człowiek upadły w
pierwotnej prawości, ulega silnej skłonności do zła, a zatem znajduje się w potrzebie opieki i
ochrony (...)"
Powyższy tekst nie jest przykładem średniowiecznej literatury sakralnej, lecz pochodzi z
przedmowy „Indeksu książek zakazanych", którego ostatnie wydanie ukazało się w 1948 roku,
z uzupełnieniem w 1959. Autorem jego był Rafael Merry del Val, ultrakonserwatywny dostojnik
watykański.
Historia „Indeksu książek zakazanych" sięga roku 1542, kiedy papież Paweł IV powołał
urząd Inkwizycji Papieskiej, bardziej radykalnej w dziedzinie wiary niż wcześniejsze trybunały
we Włoszech. Tradycja zakazywania i publicznego palenia książek niebezpiecznych w opinii
Kościoła dla wiary chrześcijańskiej nie była nowa. Przyjmuje się, że zakaz publikacji i czytania
nieautoryzowanego „Życiorysu św. Pawła" uchwalony podczas zjazdu biskupów w Efezie w 150
roku, był pierwszym przypadkiem oficjalnej kontroli nad działalnością intelektualną chrześcijan.
Indeks został oficjalnie zawieszony w 1966 roku. Do tego czasu katolikom nie wolno było
zaglądać w karty około 4000 dzieł i publikacji. Analiza dokonana w roku 1936 przez Giovaniego
Casati ukazuje, że zakaz odnosił się do 692 autorów francuskich, 655 włoskich, 483
niemieckich, 143 angielskich, 109 hiszpańskich, oraz 552 prac anonimowych. (Casati, L‘Indice
dei Libri Prohibiti , str. 27-28). W chwili zawieszenia „na indeksie" znajdowały się wszystkie lub
niektóre prace autorów takich jak: Bruno, Hobbes, Wolter, Zola, Kartezjusz, Kant, Spinoza,
Locke, Mill, Rousseau, Darwin, Defoe, Gibbon, Stern, Stendhal, Sartre, Russell i wielu innych.
Pomimo oficjalnego anulowania zakazu swobodnego wyboru lektury, publikacje dotyczące
zagadnień celibatu, rozwodów, kontroli urodzeń, zapłodnienia pozamacicznego, inżynierii
genetycznej, wolnomularstwa oraz reformatorskich trendów wewnątrz Kościoła są zakazane dla
katolików i członków instytucji kościoła, chociaż nie grozi już za ich czytanie kościelna klątwa.
Instytucje o charakterze totalitarnym charakteryzują się zwykle lękiem przed rozkwitem
wolnej myśli u swych poddanych. Drastyczna cenzura, palenie książek, oraz represje za
posiadanie „wywrotowych" opinii miały miejsce pod opresją chrześcijaństwa, faszyzmu,
komunizmu, junt wojskowych w Ameryce południowej i środkowej, fundamentalistycznego
islamu, oraz wszędzie tam, gdzie grupa rządząca opiera swą władzę na posiadaniu absolutnej
racji. Zwykle nie jest istotne czy „prawda absolutna" ma jakikolwiek sens. Ważne natomiast
jest, że jej wyłącznym posiadaczem i nauczycielem jest kasta kapłanów, członków partii lub
junty. Organizacje represyjne opierające swój autorytet na „prawdzie absolutnej"
(nawiedzonej) nie mogą pozwolić sobie na tolerancję, więc zwykle brutalnie likwidują
oponentów na stosie, w obozie koncentracyjnym, a w najlepszym wypadku rujnują ich
przyszłość przez ekskomunikę czy odebranie przywilejów.
Kościół rzymski już od IV wieku stosował metody represji dla zachowania swej pozycji
posiadacza wiedzy absolutnej. Ostatnie egzekucje za herezję miały miejsce na początku XIX
wieku. Upadek wielu monarchii, z politycznej wygody zwykle kolaborujących z instytucją
Racjonalista.pl
Strona 1 z 3
 
Kościoła, spowodował sekularyzację większości państw europejskich, co powstrzymało falę
zbrodni w imię chrześcijańskiego bóstwa. Kościół nie zrezygnował jednak z kontroli nad
umysłami wyznawców chrześcijaństwa. Jego sukces w narzucaniu bliskowschodniego zabobonu
sprzed 2000 lat zależy w ogromnym stopniu od rodziców i wychowawców. Powinniśmy zdawać
sobie sprawę, że nauczając chrześcijańskich (lub innych) zabobonów wprowadzamy do
światopoglądu swych dzieci kolekcję pojęć, które prawie przez 1500 lat gloryfikowały ciemnotę
i zbrodniczą nietolerancję, oraz tak zwane racje wyższe (wyższe od czego!?).
Większość masowych zbrodni w historii ludzkości popełniono w imię racji nadrzędnych,
dogmatyzmu religijnego, oraz prawd absolutnych. Losy ludzkości nie powinny być przesądzane
na podstawie irracjonalizmu i zabobonu. Służą one tylko Kościołowi w jego misji szerzenia
kulturowej choroby, jaką jest każda forma mitologii, włącznie z religią chrześcijańską.
*
„Horyzont", Numer 1 (3), Brisbane, 1997
Zobacz także te strony:
Cenzura
Kościelna cenzura
My, opozycja... Racjonalista kontra cenzorzy
Kościół w służbie ciemnoty
Witold Ryniuk
Publikował w "Horyzoncie". Mieszka w Australii
Pokaż inne teksty autora
(Publikacja: 12-03-2005)
Oryginał.. (http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3997)
Contents Copyright © 2000-2008 by Mariusz Agnosiewicz
Programming Copyright © 2001-2008 Michał Przech
Autorem tej witryny jest Michał Przech, zwany niżej Autorem.
Właścicielem witryny są Mariusz Agnosiewicz oraz Autor.
Żadna część niniejszych opracowań nie może być wykorzystywana w celach
komercyjnych, bez uprzedniej pisemnej zgody Właściciela, który zastrzega sobie
niniejszym wszelkie prawa, przewidziane
w przepisach szczególnych, oraz zgodnie z prawem cywilnym i handlowym,
w szczególności z tytułu praw autorskich, wynalazczych, znaków towarowych
do tej witryny i jakiejkolwiek ich części.
Wszystkie strony tego serwisu, wliczając w to strukturę podkatalogów, skrypty
JavaScript oraz inne programy komputerowe, zostały wytworzone i są administrowane
przez Autora. Stanowią one wyłączną własność Właściciela. Właściciel zastrzega sobie
prawo do okresowych modyfikacji zawartości tej witryny oraz opisu niniejszych Praw
Autorskich bez uprzedniego powiadomienia. Jeżeli nie akceptujesz tej polityki możesz
nie odwiedzać tej witryny i nie korzystać z jej zasobów.
Informacje zawarte na tej witrynie przeznaczone są do użytku prywatnego osób
odwiedzających te strony. Można je pobierać, drukować i przeglądać jedynie w celach
informacyjnych, bez czerpania z tego tytułu korzyści finansowych lub pobierania
wynagrodzenia w dowolnej formie. Modyfikacja zawartości stron oraz skryptów jest
zabroniona. Niniejszym udziela się zgody na swobodne kopiowanie dokumentów
serwisu Racjonalista.pl tak w formie elektronicznej, jak i drukowanej, w celach innych
niż handlowe, z zachowaniem tej informacji.
83889475.001.png 83889475.002.png
Plik PDF, który czytasz, może być rozpowszechniany jedynie w formie oryginalnej,
w jakiej występuje na witrynie. Plik ten nie może być traktowany jako oficjalna
lub oryginalna wersja tekstu, jaki zawiera .
Treść tego zapisu stosuje się do wersji zarówno polsko jak i angielskojęzycznych
serwisu pod domenami Racjonalista.pl, TheRationalist.eu.org oraz Neutrum.eu.org.
Wszelkie pytania prosimy kierować do redakcja@racjonalista.pl
Racjonalista.pl
Strona 3 z 3
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin