polska-zbrojna-nr-27-2008.pdf

NR 27 (598) 6 LIPCA 2008

CENA 4,70 ZŁ (W TYM 7% VAT)

TYGODNIK

FORUM: Mundur zamiast renty str. 13

www.zolnierz-polski.pl

SNAJPER

NA CELOWNIKU

WOJSKO: Transport pod specjalnym nadzorem str. 22

WSPÓŁPRACA: Wojskowo-cywilna symbioza str. 28

KULISY: ŻYCIE CODZIENNE W SIAULIAI str. 57

SNAJPER

W NUMERZE

NASZYM OKIEM

PRZEPRAWA

PRZEZ SAN

Jednym z najważniejszych etapów ćwiczeń

„Merkury”, które odbywały się w Śląskim

Okręgu Wojskowym, była przeprawa

przez San STR. 32

TEMAT NUMERU

MANEWRY

Z CZASEM

SNAJPER NA CELOWNIKU

„Szkoła snajperów”

w 17 Wielkopolskiej Brygadzie

Zmechanizowanej w Międzyrzeczu

chwilami wydawała się istnieć

wyłącznie w medialnej rzeczywistości.

Teraz jest szansa, by projekt już

wkrótce doczekał się realizacji STR. 4

chwilami wydawała się istnieć

wyłącznie w medialnej rzeczywistości.

Teraz jest szansa, by projekt już

wkrótce doczekał się realizacji STR. 4

Chociaż próbowano

rozwiązać problem

żołnierzy nadgodzinami,

sprawa ta ciągle wywołuje

kontrowersje

STR. 18

WOJSKO LOGISTYKA

LOGISTYKA

TRANSPORT POD

SPECJALNYM NADZOREM

Po wypadku ciężarówki przewożącej

amunicję, który miał miejsce dwa

lata temu w centrum Warszawy,

zmieniono przepisy regulujące

transport ładunków

niebezpiecznych STR. 22

SPECJALNYM NADZOREM

Po wypadku ciężarówki przewożącej

amunicję, który miał miejsce dwa

KULISY MISJE

MILITARIA NOKTOWIZJA

ŻYCIE CODZIENNE

W SIAULIAI

Każdy zdaje sobie sprawę,

że misje zagraniczne wiążą się

z obowiązkami, ale mało kto wie,

jak na co dzień wygląda życie

w polskim kontyngencie

wojskowym STR. 57

KOCIE OCZY

W tym roku nasza armia dostanie

nowe urządzenia noktowizyjne.

W pierwszej kolejności trafią one

do żołnierzy w Afganistanie

i do pododdziałów przygotowujących

się do misji STR. 46

TYGODNIK

Redaktorzy prowadzący:

ppłk Artur Goławski , tel.: (0-22) 684 52 30,

CA MON 845 230; Aneta Wiśniewska,

(0-22) 684 52 13, CA MON 845213;

polska-zbrojna@redakcjawojskowa.pl

13, CA MON 262 413; kmdr ppor. Mariusz

Konarski, tel.: (0-58) 626 62 07,

CA MON 266 207; Kraków: Magdalena

Kowalska-Sendek, Jacek Szustakowski,

tel.: (0-12) 613 17 80, CA MON 131 780;

Poznań: Piotr Laskowski, CA MON 572 446,

mjr Tomasz Szulejko, tel.: (0-61) 857 23

59, CA MON 572 359; Wrocław:

Bogusław Politowski, tel.: (0-71) 765 38

53, CA MON 653 853;

Dział graficzny:

tel.: (0-22) 684 51 70, CA MON 845 170;

Marcin Dmowski (kierownik),

Monika Klekociuk, Paweł Kępka,

Andrzej Witkowski

www.polska-zbrojna.pl

Dyrektor Redakcji Wojskowej

Redaktor naczelny

Artur Bartkiewicz, tel.: (0-22) 684 53 65,

684 56 85, faks: 684 55 03; CA MON 845

365, 845 685, faks: 845 503;

sekretariat@redakcjawojskowa.pl

Al. Jerozolimskie 97, 00-909 Warszawa

Zastępca dyrektora Redakcji Wojskowej

sekretarz redakcji „Polski Zbrojnej”:

Wojciech Kiss-Orski, tel.: (0-22) 684 02 22,

CA MON 840 222;

wko@redakcjawojskowa.pl

Publicyści:

Warszawa: Norbert Bączyk, Piotr

Bernabiuk, tel.: (0-22) 684 52 29, CA MON

845 229; Jakub Czermiński, Anna

Dąbrowska, tel.: (0-22) 684 52 44,

CA MON 845 244; Paulina Glińska,

tel.: (0-22) 684 52 29, CA MON 845 229;

Roman Przeciszewski, tel.: (0-22) 684 52

44, CA MON 845 244; Tadeusz Wróbel,

tel.: (0-22) 684 52 44, CA MON 845 244;

Bydgoszcz: Krzysztof Wilewski,

tel. (0-52) 378 25 90, CA MON 415 200;

Gdynia: Tomasz Gos, tel.: (0-58) 626 24

Opracowanie stylistyczne:

tel.: (0-22) 684 03 55,

CA MON 840 355;

Renata Gromska (kierownik),

Małgorzata Mielcarz, Katarzyna Pietraszek,

Joanna Rochowicz

Fotoreporter:

Jarosław Wiśniewski,

tel.: (0-22) 684 52 29, CA MON 845 229;

Współpracownicy:

Andrzej Jonas, Robert Czulda,

Krzysztof Głowacki, Paweł Henski,

Marcin Kaczmarski, Włodzimierz Kaleta,

Damian Markowski

Biuro Reklamy i Marketingu:

Adam Niemczak (kierownik) ,

Małgorzata Szustkowska

tel. (0-22) 684 53 87, 684 51 80, 684 55

03, faks: (0-22), CA MON 845 387;

reklama@redakcjawojskowa.pl

Egzemplarze czasopism dostępne w wewnętrznym kolportażu wojskowym są bezpłatne

2 Polska Zbrojna

nr 27/2008

| | | | | | | | | | |

WOJSKO ĆWICZENIA

REDAKTOR

NACZELNY

Artur Bartkiewicz

Świat po Iraku

PAPIEROWA WOJNA

Dziesięć dni trwała symulowana

wojna obronna na terytorium

Rzeczypospolitej. Ponad

1500 sztabowców wzięło

udział w ćwiczeniach

dowódczo-sztabowych

„Granica ’08” STR. 21

– poinformował przebywający z wizytą w tym kraju minister obrony narodowej

Bogdan Klich. Siły operacyjne dotrą do przygotowanej już dla nich bazy w sierpniu

i we wrześniu osiągną pełną gotowość do działania. Tym samym misja, o której mówi

się od końca ubiegłego roku, nabiera coraz bardziej realnych kształtów. Polscy żoł-

nierze wraz z żołnierzami innych krajów Unii Europejskiej w geście międzynarodo-

wej solidarności pojadą chronić uciekinierów z Darfuru.

Rozpoczęcie misji w Czadzie zbiega się w czasie z zakończeniem blisko pięcioletniej

obecności polskich żołnierzy w Iraku. Kiedy w 2003 r. nasi żołnierze wyjeżdżali nad

Eufrat i Tygrys, wydawało się, że będzie to misja wyjątkowa i jedyna w swoim rodza-

ju. Do tego momentu polska armia miała bowiem doświadczenia z działań stricte po-

kojowych, prowadzonych przede wszystkim pod błękitnym sztandarem ONZ, uzupeł-

nione w latach 90. o lekcje współpracy z NATO na Bałkanach. Tym razem przyszło

polskiemu wojsku bodaj po raz pierwszy od czasów II wojny światowej brać udział

w „gorącym” konflikcie. Irak był spotkaniem polskiej armii ze współczesnością

– z jednej strony obnażył braki w wyposażeniu, wskazał na konieczność modyfikacji

programów szkolenia i korekty w kierunku transformacji armii, która w Iraku nie po-

trzebowała pancernych „zębów”, tylko lekkich i mobilnych jednostek. Z drugiej strony

doświadczenie irackie pokazało, że jeśli chodzi o poziom profesjonalizmu polskich żoł-

nierzy, to nie mamy się czego wstydzić przed światem – nasze wojsko nie odstawało po-

ziomem wyszkolenia od wielokrotnie bogatszej US Army czy innych sojuszniczych jed-

nostek. Polscy dowódcy poradzili sobie z kierowaniem wielonarodową dywizją. Pod

tym względem zdaliśmy egzamin z misji na piątkę.

Jest jeszcze trzeci aspekt irackiej misji – rozpoczęła ona zupełnie nową epokę w dzie-

jach naszego wojska. Misje zagraniczne będące dotychczas co najwyżej uzupełnieniem

działań prowadzonych przez żołnierzy w kraju od czasów misji irackiej sukcesywnie

stają się najważniejszym zadaniem polskiej armii. Blisko półtoratysięczny polski kon-

tyngent jest dziś w Afganistanie, polscy żandarmi mają za sobą doświadczenia misji

w Kongo, teraz wspólnie z żołnierzami Wojsk Lądowych udadzą się do dalekiego Cza-

du. Ciężar służby przesuwa się z macierzystych garnizonów na odległe od granic Pol-

ski zakątki świata. O bezpieczeństwo Starego Kontynentu musimy się troszczyć tam,

gdzie dopiero kiełkują ewentualne zagrożenia, które za 10–15 lat mogłyby realnie za-

grozić euroatlantyckiemu światu. Nie chcemy na to czekać z założonymi rękoma.

Oczywiście nie ma prostego przełożenia misji irackiej na tę, którą rozpoczniemy nieba-

wem w Czadzie. Ich charakter jest zupełnie inny. W Iraku trzeba było powstrzymać

groźny i niestabilny reżim, operacja w Czadzie ma zaś mieć charakter czysto humani-

tarny. Jednak obie te misje mają pewien wspólny mianownik – jest nim gotowość na-

szego kraju do wzięcia na siebie współodpowiedzialności za sytuację na świecie. I to

jest czwarty aspekt misji – nie tylko tej irackiej, ale misji polskich żołnierzy w ogóle.

Nie są one, jak uważają niektórzy sceptycy, realizacją jakichś enigmatycznych snów

o potędze naszego kraju, lecz właśnie wyrazem rozumienia współczesności i chęci

kształtowania jej tak, aby kolejne pokolenia żyły w lepszym i bezpieczniejszym świe-

cie. Świat jest dziś globalną wioską i to, co dzieje się tysiące kilometrów od naszych

granic, tak naprawdę dzieje się tuż obok. Można wzruszyć ramionami, ale można też

nie godzić się na zło. I to nawet z czystego egoizmu – w globalnej wiosce wszystko

dzieje się bardzo blisko nas. Zło jest tylko pozornie daleko.

Irak, Afganistan, Kongo, Czad – to nie są wyjątkowe sytuacje. To nasza rozsądna in-

westycja w bezpieczeństwo świata. Naszego świata.

WOJSKO SZKOLENIE

POKONAĆ RUTYNĘ

Jak szkolić doświadczonych

żołnierzy, którzy mają za sobą

po kilka misji? STR. 24

Prenumerata:

RUCH SA, KOLPORTER SA, Garmond PRESS, GLM.

Informacja: (0-22) 684 04 00

Kolportaż i reklamacje:

Bellona SA – (0-22) 457 04 37,

6879 041, CA MON 879 041

Druk: Drukarnia Wydawnicza „Trans-Druk”, Golina

Numer zamknięto: 30.06.2008 r.

Zdjęcie na okładce: Bogdan Politowski

Projekt graficzny: Łukasz Kaugan, CaStudio

Treść zamieszczanych materiałów nie zawsze

odzwierciedla stanowisko redakcji.

Tekstów niezamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzega sobie prawo do skrótów.

Nakład: 20 000 egz.

nr 27/2008

Polska Zbrojna 3

P olski Kontyngent Wojskowy w Czadzie osiągnął wstępną gotowość operacyjną

TEMAT NUMERU

SNAJPER

PIOTR BERNABIUK

„Szkoła snajperów” w 17 Wielkopolskiej Brygadzie

Zmechanizowanej w Międzyrzeczu chwilami wydawała się istnieć

wyłącznie w medialnej rzeczywistości. Mimo to zdążyła zdobyć

sobie dużą popularność. Dziś jest szansa, by projekt już wkrótce

doczekał się realizacji.

4 Polska Zbrojna

nr 27/2008

NA C ELO WNIKU

Co jakiś czas w różnych pismach po-

jawiają się sensacyjne teksty o strzel-

cach wyborowych, które wzbudzają czę-

sto więcej emocji niż legendarny film

„Snajper”. Obrazowe opisy czaszek roz-

pryskujących się w efekcie snajperskie-

go trafienia, „eliminacja” dziesiątków

celów dziennie podczas misyjnych ope-

racji, a ponadto opisywanie strzelców

jako twardzieli bez problemów moral-

nych – wszystko to tworzyło wokół ich

służby klimat grozy. Dlatego przeraże-

ni tymi historiami wrażliwi lub nasta-

wieni pacyfistycznie czytelnicy na fo-

rach internetowych protestowali prze-

ciwko powstaniu w Międzyrzeczu szko-

ły kształcącej opisywanych przez media

„morderców”.

Sedno problemu tkwi jednakże na-

prawdę zupełnie w czymś innym, a mia-

nowicie w określeniu, jak ma wyglądać

przedsięwzięcie znane jako „szkoła

snajperów”. Z jednej strony ma się ono

zdecydowanie różnić od dotychczaso-

wego szkolenia strzelców wyborowych

(„eswudzistów”), z drugiej nikt nie chce

w Polsce kopiować szkolenia klasycz-

nych snajperów.

Wstępny wzorzec, co prawda jesz-

cze niedoskonały, stanowiła utworzo-

na przed dwoma laty, w 17 BZ, nieźle

już wyszkolona, samodzielna sekcja

strzelców wyborowych, ulokowana

w batalionowej kompanii wsparcia.

Umieszczony w tymczasowej, misyj-

nej strukturze zespół, złożony z dwu-

nastu żołnierzy wyposażonych we

własne środki transportu, uzbrojony

został w cztery 12,7 mm wielkokali-

browe Tory i osiem 7,62 mm karabi-

nów wyborowych Sako TRG-22 oraz

broń automatyczną.

Miłe początki…

Początki przedsięwzięcia nie były ła-

twe, entuzjastycznym zapowiedziom

„szkoły snajperów” towarzyszyły licz-

ne nieporozumienia i niezrozumienie,

począwszy od sporów o to, czy szkoli-

my snajperów, czy strzelców wyboro-

wych, po trudności z zaakceptowaniem

oczywistego dla fachowców faktu, że

w żadnym przypadku żołnierz, jadąc na

misję czy z niej wracając, nie może roz-

stawać się ze swoją bronią. Brakowało

też wyposażenia: odpowiedniej amuni-

cji, dalmierzy, lunet, zestawów meteo-

rologicznych, pokrowców na broń,

umundurowania maskującego, środków

łączności... Nie brakowało jedynie kło-

Rozmowa ze

ZBIGNIEWEM

ŚWIERCZKIEM

Ciągłe szkolenie

Czy międzyrzecka brygada i rejon po-

ligonu w Wędrzynie to dobre miejsce

na „szkołę snajperów”?

– Bardzo dobre. Po pierwsze, realiza-

cji takiego projektu nie można powie-

rzyć ludziom pozbawionym wiedzy i do-

świadczenia. Po drugie, trudno byłoby

też o lepsze miejsce niż okolice Wędrzy-

na, gdzie do walorów terenowych do-

chodzi możliwość szkolenia strzelców

w rejonie zurbanizowanym.

nalenie zawodowe, praca nad utrzyma-

niem i rozwijaniem nawyków.

Od czego należy zacząć?

– Od rozwiązania podstawowych

problemów balistyki i taktyki. Bo dopie-

ro po ich opanowaniu można uczestni-

czyć w dalszym szkoleniu, na przykład

w zagranicznych kursach.

Szkoła musi mieć instruktorów.

– Instruktorzy z prawdziwego zdarze-

nia wyłonią się po dwóch czy trzech la-

tach. Nie wolno jednak zapomnieć

Na wyszkolenie na kursie dobrego

strzelca przewidziano trzy miesiące.

– Pierwszy miesiąc zajmuje prowa-

dzenie selekcji, po której psycholodzy

wyłonią ludzi nadających się do tej spe-

cjalności. Na szkolenie pozostaną dwa

miesiące.

ZBIGNIEW ŚWIERCZEK jest byłym poli-

cjantem, szkoleniowcem jednostki AT,

znakomitym strzelcem, znawcą i entuzja-

stą strzelectwa praktycznego. Ma wielki

wkład w projekt programu „szkoły snaj-

perów” i wyszkolenie pierwszej grupy żoł-

nierzy. Był inicjatorem i współorganizato-

rem oraz sędzią głównym zawodów

„Long Shot 2008”.

Niewiele…

– Tak, a musimy pamiętać, że koniecz-

ne jest przecież szkolenie w rozmaitych

warunkach terenowych, pogodowych

i o różnych porach roku, prowadzenie

zajęć w górach, a także z udziałem śmi-

głowców.

o sprawie podstawowej: ci ludzie muszą

mieć w jednym palcu metodykę.

Przewidziano zbyt mało czasu?

– Nie da się wszystkiego zrobić w cią-

gu jednej sesji. Zajęć nie można po pro-

stu zaliczyć i o nich zapomnieć. Nieod-

łącznym elementem rozwoju tych żoł-

nierzy powinno być ustawiczne dosko-

A doświadczenie bojowe?

– Instruktor powinien przyjeżdżać na

kurs z misji z najświeższymi doświad-

czeniami, bo to go uwiarygodni przed

słuchaczami i da pewność, że wiedza,

którą posiada, jest aktualna.

potów dotyczących etatów, struktur, wy-

posażenia i pomysłów umieszczenia eta-

tów kursu w strukturach wędrzyńskie-

go poligonu.

Mimo tych problemów szkoleniowcy,

mający wsparcie przełożonych – dowód-

cy brygady gen. Mirosława Różańskie-

go oraz patronującego przedsięwzięciu

gen. broni Waldemara Skrzypczaka, do-

wódcy Wojsk Lądowych, robili swoje.

Punktem zwrotnym był powrót wyszko-

lonych w brygadzie strzelców z misji.

Jak napisał Remigiusz Wilk, specjalista

w dziedzinie broni strzeleckiej, „…

struktura sekcji sprawdziła się w warun-

kach bojowych – choć na miejscu wpro-

wadzano do niej pewne poprawki. Zde-

cydowano się na dalszą specjalizację

snajperów, dzieląc ich na specjalistów

w strzelaniach dalekodystansowych,

nocnych i strzelaniach prowadzonych

z wykorzystaniem tłumików dźwięku

i amunicji poddźwiękowej”. W Afgani-

stanie strzelcy z 17 WBZ służyli m.in.

jako obserwatorzy w wysuniętych ba-

zach, w Iraku ochraniali obóz. Pewno-

ści międzyrzeckim „snajperom” doda-

ły pochwały i podziękowania za współ-



nr 27/2008

Polska Zbrojna 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: