Bravo_deprawuje.pdf.pdf

Bravo

deprawuje

Czytelnik z Niemiec przysłał nam artykuł opublikowany w niemieckim tygodniku Focus

(nr 19/2003, str. 202). Tekst nosi tytuł Aufstand aus Anstand i podtytuł: Fałszowane listy

od czytelników i seks zamiast uświadamiania. Z artykułu wynika, że redaktorzy Bravo

wstydzą się za swoje czasopismo (wydawane również w Polsce).

Artykuł nawiązuje do listu, który w imieniu grupy świadomych odpowiedzial- ności redaktorów i redaktorek

pracujących w redakcji Bravo napisał anonimowy pra- cownik, tłumacząc: musieliśmy koniecznie zachować

anonimowość, w przeciwnym razie nasze zatrudnienie znalazłoby się w

poważnym niebezpieczeństwie.

W liście przedłożonym redakcji Focusa, a skierowanym do Heidrun Kaspar, przed- stawicielki działającej w

Monachium orga- nizacji obrony praw dziecka, anonimowi redaktorzy Bravo informują o narastającym nasycaniu

ich czasopisma treściami seksu- alnymi i skrajnie nieprzyzwoitymi ilustra- cjami. Piszą: Przez ostatnie 2 lata zauwa-

żamy tendencję do nasilania się tematyki seksualnej w naszym magazynie, przy jed- noczesnym stałym obniżaniu

się jego pozio- mu. Obawiamy się o nasz wizerunek i wsty- dzimy się być współpracownikami Bravo. Potwierdzają,

że duża część drukowa- nych listów czytelników, tych dotyczących uświadomienia seksualnego, przynaj- mniej

częściowo jest fingowana. Niektóre są czystym wymysłem redakcji. Na pole- cenie naszego redaktora naczelnego

Ulli Weissbrod, i wbrew ostrym protestom psy- chologów, ten sztuczny świat seksu jest cią- gle w gazecie

rozbudowywany zgodnie z hasłem: „Seks się sprzedaje”. W kontekście

tych wypowiedzi autorzy artykułu informu- ją, że od kilku lat obserwuje się malejący nakład pisma. W 1995 r.

wynosił on 1,43 miliona egz. tygodniowo, natomiast mię- dzy trzecim kwartałem 2001 r. i czwartym kwartałem

2002 r. nastąpił spadek z 895 120 egz. do 693 340 egz.

Adresatka listu, Heidrun Kaspar, pra- gnie teraz dobrze rozeznać sytuację od strony prawnej, aby móc

przedsięwziąć zdecydowane działania, tym bardziej, że pod przykrywką uświadamiania mogą się rozgrywać

pornograficzne machina- cje. Heidrun Kaspar ma na myśli wyraźnie narastającą w Bravo częstotliwość poka-

zywania stosunków seksualnych (w tzw. fotonowelach) i listy czytelników opisu- jące różne sposoby masturbacji.

Odnosi się to także do stałej rubryki Bravo opa- trzonej nagłówkiem „Body-Check”, gdzie publikuje się fotografie

nagich chłopców i dziewcząt, z podpisami typu: „Nie mogę przestać zdradzać” albo innymi, nasyco- nymi

wulgarnym słownictwem. Dowiadu- jemy się również, że niemiecka redakcja Bravo płaci młodym ludziom za

pozowanie do takich zdjęć (!).

Badania wykazują, że 37% czytelników Bravo stanowią dzieci w wieku od 10 do 13 lat. Od 1956 r. Bravo

znajduje się na liście pism zagrażających młodzieży.

Każdy, kto ma prawidłowo ukształ- towane sumienie, zdolne do rozróżnienia dobra i zła, nie ma wątpliwości,

że cza- sopisma takie jak Bravo, Dziewczyna itp. wprowadzają swoich młodych czytelników na drogę uzależnienia

od doznań seksual- nych, deprawują dzieci i młodzież, przy- gotowując tym samym nowe zastępy kon- sumentów

pornografii i środków antykon- cepcyjnych. Takie są mechanizmy napę- dzania tego potężnego biznesu, który żeru-

je na ludzkiej słabości, grzechu i zwykłej głupocie.

Jeżeli ktoś, kto uważa się za chrześci- janina, kupuje, czyta i akceptuje demo- ralizujące treści

publikowane w tego rodzaju czasopismach, niech wie, że w ten sposób zdradza Chrystusa i wcho- dzi na

drogę moralnej degeneracji, która prowadzi do uzależnienia od seksu, róż- nego rodzaju dewiacji, a w końcu

do utraty wiary i życia wiecznego.

(Red)

nr 4-2003 •

świadectwo