Dzieci z rodzin alkoholików są bardziej agresywne wobec otoczenia, ale rozpoznać też w nich można reakcje świadczące o nadmiernej lękliwości oraz zamknięcie się w sobie. Za główne źródło zaburzeń zachowania uważa się frustrację, potrzeby kontaktu emocjonalnego, potrzeby bliskości, oparcia, miłości.
Niepowodzenia dydaktyczne, których doznają dzieci alkoholików wynikają w dużej mierze z wyniesionych z życia rodzinnego zaburzeń w sferze procesów emocjonalnych. Wiele kłopotów przysparza tym dzieciom brak umiejętności koncentrowania uwagi, nadpobudliwość psychoruchowa, bądź nadmierna lękliwość i nerwowość.
Szkoła staje się przy tym dodatkowym źródłem frustracji i urazów. Niepowodzenia szkolne i niska pozycja w klasie pogłębiają niskie poczucie własnej wartości oraz brak wiary we własne siły. Są one bardziej niż inne dzieci neurotyczne i chwiejne emocjonalnie. Typowe ich skargi na samopoczucie to: niepokój, rozdrażnienie, przygnębienie, stany lękowe, natrętne myśli, które nie pozwalają zasnąć ani odpocząć, dolegliwości psychosomatyczne: bóle głowy, serca, bolesne skurcze jelit.
Z badań i obserwacji wynika, iż wychowywanie się w rodzinie alkoholika prowadzi do utraty zaufania do świata i przekonania, że ludzie są na ogół fałszywi, obłudni, oszukują swoich bliskich, nie można im ufać, dobroć i życzliwość to rzadkie zjawiska.
Świat napawa lękiem, a źródłem zagrożenia jest nie tylko sytuacja domowa, ale też szkoła i dorośli i w ogóle. Ukształtowana w wyniku wczesno dziecięcych doświadczeń skłonność do postrzegania świata jako źródła zagrożenia ma tendencje do uogólniania i utrwalania się. W taki sposób rodzi się osobowość jednostki nieprzystosowanej, której samej jest źle na świecie i z którą trudno żyje się innym.
agacia_