NCZAS_12_2012_1.pdf

Kolej(ka)

złodziejstwa

Omerta

polsku

Premier sądzony

za kryzys

Rok XXIII

Nr 12 (1139)

17 marca 2012

Cena 5 zł

w tym 8% VAT

www.nczas.com

NR 12 (1139) I 17 MARCA 2012

LISTY

konstatując: „Żołnierze wyklęci to ci,

którym dosłownie rozpadła się rzeczy-

wistość. (...) nie zorientowali się w porę,

że wojna jest przegrana i aby przeżyć,

trzeba dostosować się nowej rzeczy-

wistości, ponieważ ma ona charakter

trwały, a nie przejściowy”. Zasadniczo

z taką interpretacją losu Wyklętych nie

mogę się zgodzić. Moim zdaniem, żoł-

nierze tkwili w lesie nie dlatego, że nie

zrozumieli nowej rzeczywistości, lecz

dlatego, że ta nowa rzeczywistość nie

przewidywała miejsca dla nich. Oni zo-

stali skreśleni, zanim ta nowa rzeczy-

wistość w pełni na ziemiach polskich

zaistniała. System ich odrzucił od po-

czątku jako potencjalnych wrogów, ele-

ment potencjalnie niebezpieczny. Sam

Szanowny Autor zauważa przecież, że

„złożenie broni nie dawało gwarancji

bezpieczeństwa”; powiem więcej: nawet

próba ułożenia swojego życia w totali-

tarnej rzeczywistości i pogodzenia się z

nią nie gwarantowała spokoju, a nawet

życia. Świadczy o tym chociażby los

generała Emila Fieldorfa (którego nota

bene pan Engelgard nie zalicza do Żoł-

nierzy Wyklętych, ponieważ nie walczył

w Sowietami; moim zdaniem do Wyklę-

tych powinniśmy zaliczyć także tych

wszystkich, o których „historia głucho

milczy”) (...). Nie mogę się również zgo-

dzić z następująco postawionym przez

Autora pytaniem: „na ile wiedzieli, że

zginą, ale honor nie pozwolił im złożyć

broni, a na ile zorientowali się w porę,

że wojna jest przegrana i trzeba złożyć

broń?”. Moim zdaniem, Wyklęci wie-

dzieli, że wojna bez wsparcia Zachodu

(...) jest przegrana i nie ma większego

sensu walczyć, lecz z drugiej strony to

nie honor nie pozwolił im złożyć broni;

mieli świadomość tego, że żyć w takiej

Polsce, jaka ówcześnie powstawała, nie

byłoby im dane. Przypuszczam, że Wy-

klęci bardzo chcieliby wyjść z lasu i roz-

począć nowe życie nawet w takiej (anty)

rzeczywistości, lecz podejrzewali, jak to

się może dla nich zakończyć...

Patryk Pietrasik

Młodzi mają wpływ

W ostatnich dwóch tygodniach pojawi-

ły się na Państwa łamach dwa ciekawe

artykuły nt. programu stypendialnego

Erasmus. Zwróciłem uwagę na pewien

szczegół w drugim artykule, gdzie autor

pisze, że zagraniczni studenci są znacz-

nie bardziej aktywni obywatelsko i mają

poczucie wpływu na otaczającą rzeczy-

wistość (w tym tę polityczną). Natomiast

w Polsce mało kto się tym interesuje, bo

większość (moim zdaniem słusznie) za-

kłada, że nie ma na to wpływu (gdybym

chciał mieć wpływ, to nie pchałbym się

do polityki, tylko do kontrwywiadu woj-

skowego...). Warto jednak zauważyć, że

zachodnim państwom udał się pewien

majstersztyk, polegający na tym, że mło-

dym ludziom oferuje się dużo obszarów,

na których mogą oni mieć rzeczywiście

wpływ na otaczającą ich bliską rzeczy-

wistość, stąd ich duże zaangażowanie w

te sprawy i (złudna) świadomość, że to

tak funkcjonuje aż do samej góry. U nas

natomiast bardzo rozpowszechniona

jest kultura zerowego zaufania i delega-

cji uprawnień, bo przecież każdy młody

jest potencjalnym zagrożeniem dla star-

szego stażem, nie mówiąc już o szefie,

więc prewencyjnie wbija się w niego

przekonanie o jego zerowym wpływie

na cokolwiek, co skutkuje potem takim,

a nie innym zachowaniem społecznym.

Ryszard Sera ﬁ n

ną? Niewielu rzeczy jestem tak pewien

jak tego, że młode pokolenie naprawdę

nie chce patrzeć już na polityków. Jak ro-

zumieć ten odwrót? Czyżby zdjęcia miło-

ściwie nam panujących i w ogóle zdjęcia

„portretowe” były esencjalnie związane

z myślą konserwatywną? A może jednak

tamta rysunkowa okładka wprowadziła

mały ferment i przełożyła się na mniejszą

sprzedaż, w co trudno mi uwierzyć? Jest

jeszcze następująca możliwość: zosta-

liście zbombardowani listami osób, dla

których był to perfidny wyraz „postępac-

twa”, co jednak stałoby w sprzeczności

z Waszymi zapewnieniami o przewadze

pozytywnych opinii. W to, że nie może-

cie znaleźć rysownika bądź grafika, nie

uwierzę... Szkoda, szkoda! (…)

Adam N.

Od Redakcji: Obawiamy się, że młodym

i zdolnym również zagranicą o rzeczywisty

wpływ dużo łatwiej w służbach specjalnych

niż w organizacji studenckiej lub partii poli-

tycznej. No, chyba że jest się członkiem eli-

tarnego, paramasońskiego stowarzyszenia

(vide Czaszka i Kości na Uniwersytecie Yale).

A tak zupełnie poważnie, to ostatnie prote-

sty młodych przeciw rządowi (w kontekście

ACTA) napawają jako takim optymizmem...

Od Redakcji: Pozytywne opinie dotyczą

w większości zmian, które zaszły w środku

tygodnika Entuzjaści okładek rysunkowych

faktycznie przeważają nad obrońcami bar-

dziej tradycyjnego frontu. Z okładkami ekspe-

rymentujemy, szukając złotego środka. Jeśli

chodzi o sprzedaż, to nie widać wyraźnej róż-

nicy na korzyść okładek rysunkowych.

Jak cię widzą, tak cię piszą!

Kilka tygodni temu opublikowaliście

mój list, w którym wyraziłem swoją

aprobatę dla nowej formy okładkowej.

Kolejny numer podtrzymał moje nadzie-

je na to, że to nie był „wybryk” Redakcji.

Co więcej, zamieściliście dwa inne listy,

których autorzy zgodzili się ze mną. I co?

Ano nic. W następnym tygodniu nastąpił

powrót do sprawdzonej formuły. Niecni

zwolennicy postępu zostali delikatnie

sprowadzeni na ziemię zdjęciem pana,

który walczy z ZUS-em. Kolejne nume-

ry to już walenie z grubej rury zdjęciami

miłościwie nam panujących – wraz z tym

ostatnim, tandetnym zdjęciem Jarosława

Kaczyńskiego. Paradoksalnie brzmi więc

Wasze tłumaczenie się, iż zmiany we-

wnątrz tygodnika powodowane są chę-

cią otworzenia się na nowe pokolenie.

Jak to się przekłada na formę zewnętrz-

Żołnierze Wyklęci.

Vae victis czy gloria victis?

Z zainteresowaniem przeczytałem

tekst pana Adama Wielomskiego pt.

„Żołnierze Wyklęci i ich święto” za-

mieszczony w numerze 11 „NCz!”.

Moim zdaniem, powody, dla których

Szanowny Autor „nie głosi chwały

Żołnierzy Wyklętych”, nie do końca są

przekonujące, a niektóre, moim zda-

niem, po prostu nietrafne. Nie zgadzam

się przede wszystkim z próbą odpowie-

dzi na następujące pytanie postawione

przez Autora: „Czy oni rzeczywiście

dobrowolnie poszli na śmierć, czy też

jest to tylko imaginacja naszego roman-

tyzmu podsycana przez pracowników

IPN?”. Starając się odpowiedzieć na to

pytanie, Szanowny Autor zastanawia

się, kim tak naprawdę byli Wyklęci,

Od Redakcji: Dziękujemy za polemikę! Tekst

(w trochę innej wersji) pojawił się również na

naszym portalu (nczas.com/?p=9721) jako

przyczynek do dyskusji o polskiej martyrologii.

Pan Wielomski – nie po raz pierwszy zresztą

na naszych łamach – szczerze ubolewa nad

śmiercią „najbardziej wartościowego i patrio-

tycznego elementu polskiego narodu”. Wolałby

jednak, abyśmy wiecznie nie mieli tylko „moral-

nej racji”, ale czasem odnosili też zwycięstwa,

choćby i „niemoralne”, ale za to „materialne”.

Innymi słowy: „aby Żołnierze Wyklęci walczyli o

Polskę niesłusznie, niesprawiedliwie, nieboha-

tersko, podle, makiawelistycznie” – być może

na emigracji? – ale aby wygrali. Spór dotyczy

więc tego, czy moralne zwycięstwa to gloria vic-

tis Orzeszkowej, czy jednak bardziej vae victis

starożytnego Liwiusza...

NR 12 (1139) I 17 MARCA 2012

OD REDAKTORA

Cejrowski, Terlikowski

i jaskółki

TOMASZ SOMMER I redaktor naczelny

Gdy przed laty pracowałem w dziale zagranicz-

nym „Super Expressu”, regularnie na moje biur-

ko tra ﬁ ał biuletyn z ambasady Korei Północnej

w Warszawie. Przy pomocy maszyny do pisania

i dosyć specy ﬁ cznej polszczyzny poddani Kim

Ir Sena głosili w nim świetlaną teraźniejszość

i przyszłość swojej ojczyzny.

jest to religia, tak samo jak konfucjanizm), trzeba mieć za

coś wyjątkowo cennego. Bez względu na ich prawdziwą, nie-

kiedy absurdalną, a niekiedy nawet nikczemną naturę.

Historia zderzenia Cejrowskiego z „polskimi buddystami”

to jednak nic w porównaniu do kłopotów Tomasza Terlikow-

skiego, który został pozwany za to, że określił mężczyznę,

który się samookaleczył, mężczyzną właśnie. A tzw. głos

propagandy przyklasnął temu pozwowi. Ciekawe swoją dro-

gą, czy niezawisły sąd potwierdzi, że mężczyzna jest kobietą,

jeśli tak utrzymuje.

To oczywiście tylko najbardziej jaskrawe z lewackich

kłamstw, wśród których żyjemy. Można by ich wymieniać

całe dziesiątki. W dodatku bardzo łatwo je zdemaskować.

W codziennym życiu bardzo często stajemy przed dylema-

tem, czy postępować jak Cejrowski i Terlikowski, czy dla

świętego spokoju w pełni zgadzać się, że jaskółki są piśmien-

ne. I – może to zabrzmi pompatycznie, ale niewątpliwie jest

prawdą – właśnie od tego, jak ten dylemat rozstrzygamy, za-

leży los naszego kraju. Tak więc odwagi!

N awet Kim Ir Sen nie jest jednak nieśmiertelny i pewne-

go dnia zdarzyło mu się umrzeć. Kilka dni później na

moje biurko trafił komunikat z ambasady, w którym do-

wodzono, że przyroda w Korei jest tak wstrząśnięta tym wy-

darzeniem, że postanowiła to zademonstrować. Konkretnie

jaskółki ułożyły się w napis kondolencyjny nad przygotowa-

nym zawczasu mauzoleum wodza. Mojemu szefowi wpadło

wówczas do głowy, bym zadzwonił do koreańskiej ambasa-

dy i dowiedział się szczegółów. Zadzwoniłem i przyszło mi

wysłuchać poważnego wykładu, podczas którego jakiś od-

delegowany do Warszawy Koreańczyk dokładnie opisał ka-

ligraficzny popis jaskółek. Gdy go na koniec zapytałem, czy

aby na pewno tak było, ze słyszalnym oburzeniem w głosie

potwierdził i wyraził zdziwienie, że ktoś może kwestionować

oczywistą oczywistość.

Uśmialiśmy się wtedy z niejakim poczuciem wyższości. Czy

przypadkiem jednak sami nie zaczynamy sięgać północno-

koreańskiego poziomu? Przekonał się o tym niedawno Woj-

ciech Cejrowski – o czym szerzej piszemy wewnątrz numeru

– który powiedział parę słów prawdy na temat buddyzmu.

Natychmiast stał się przedmiotem fanatycznej nagonki, bo

przecież atakować to w Polsce można, a nawet trzeba Kościół

katolicki – przykład daje tu sam premier – a wszelkie inne re-

ligie, szczególnie buddyzm (choć oczywiście w zasadzie nie

JANUSZ KORWIN-MIKKE

WYBIELANIE MURZYNÓW

Dzisiejsi antyrasiści powiadają,

że nie wolno nie lubić

Murzynów, bo co oni są winni,

że urodzili się czarni – a wolno

nie lubić rasistów, bo rasistą

człowiek się staje...

...ale jeśli jutro nauka wymyśli

sposób na wybielanie

Murzynów, to już będzie wolno

być rasistą?

PRENUMERATA:

Prenumeratę pocztową prowadzi Redakcja.

Koszt w prenumeracie krajowej wynosi 229 zł.

Zamówienia dokonuje się po prostu poprzez

wpłatę tej sumy na konto 3S Media Sp. z o.o.:

63 1910 1048 2256 0156 5988 0003,

podając jednocześnie dokładny adres, na który

ma być wysyłane pismo. Prenumerata wysyłana

priorytetem (teoretycznie powinna wszędzie

docierać w środę) kosztuje 289 zł.

Reklamacje dotyczące prenumeraty proszę

zgłaszać pod nr: 796 207 936 lub na adres

mailowy: reklamacje@nczas.com.pl

Sprzedaż i kolportaż za granicą wymagają

pisemnej zgody Wydawcy.

INDEKS: 366692,

ISSN: 0867-0366

WYDAWCA: 3S M EDIA S P . Z O . O .

ul. Lisa Kuli 7/1, 01-512 Warszawa

NIP: 113-23-46-954,

REGON: 017490790

KOREKTA I ADIUSTACJA: Maciej Jaworek

SKŁAD, FOTOEDYCJA: Robert Lijka RLMedia

LAYOUT I OKŁADKA: Radosław Watras

DRUK: Drukarnia Bałtycka Sp. z o.o.

ul. Wosia Budzysza 7, 80-612 Gdańsk

ZAŁOŻYCIEL: Janusz Korwin-Mikke

REDAKTOR NACZELNY: Tomasz Sommer

REDAKTOR PROWADZĄCY: Maciej Kajetan Sołdan

REKLAMA I PROMOCJA: tel.: 606 88 88 82

SKLEP INTERNETOWY:

www.nczas.com/sklep

książki można zamawiać także

telefonicznie pod nr tel. 796 207 936

ADRES REDAKCJI:

ul. Lisa Kuli 7/1, 01-512 Warszawa,

Tel/fax. 22 831 62 38

PUBLICYŚCI: Stanisław Michalkiewicz, Marek

Jan Chodakiewicz (Waszyngton), Kataw

Zar (Tel Awiw), Adam Wielomski, Marian

Miszalski, Wojciech Grzelak (Gornoałtajsk),

Krzysztof M. Mazur, Marek Arpad Kowalski,

Rafał Pazio, Tomasz Teluk, Bogdan Dobosz,

Tomasz Mysłek, Marek A. Koprowski, Paweł

Łepkowski, Jakub Wozinski.

STRONA INTERNETOWA:

www.nczas.com

E-PRENUMERATA:

http://ewydanie.nczas.com/

E-MAIL: redakcja@nczas.com.pl

Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany tytułów, skracania i redagowania nadesłanych tekstów, nie zwraca materiałów nie zamówionych, nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń. Redakcja zastrzega

sobie prawo do nieopłacania materiałów opublikowanych w internecie za wiedzą ich autorów w przypadku opublikowania ich wcześniej niż dwa tygodnie po momencie wydrukowania ich w tygodniku „NCz!”.

III

NR 12 (1139) I 17 MARCA 2012

WASIUKIEWICZ

Kto czyta, nie błądzi

Na stronie Interia.pl wywiad z Jędrzejem „Kodymem”

Kodymowskim z zespołu Apteka. Kilka ciekawszych wypo-

wiedzi: „(...) nie powinniśmy pozwalać na to, żeby sprzedaj-

ne bladzie wyznaczały nam, kto jest naszym przyjacielem.

Bo o naszych najlepszych przyjaciołach to my jesteśmy in-

formowani już od 1945 roku, a nawet wcześniej. Po stracie

marszałka Józefa Piłsudskiego Polska wpadła w wir ślepego

zaufania. Najpierw do tak zwanych aliantów, naszych przy-

jaciół z Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych,

którzy tak naprawdę mieli nas w dupie. Po 1945 roku była

okupacja bolszewicka, a teraz mamy znowu okupację sojusz-

ników z Zachodu. Dopóki nie dotrze do nas fakt, że jesteśmy

pozostawieni sami sobie, to dalej będziemy zarzucani jakimiś

głupimi zakazami. ACTA, zakaz palenia papierosów... Nie-

długo dojdzie do tego, że konstytucyjnie do 18. roku życia

każdy będzie bezpłciowy i dopiero gdy osiągnie pełnoletność,

będzie mógł zadecydować, czy chce mieć fujarę obciętą, czy

sobie ją pozostawi. (...) Ta kwestia kompletnego marginesu,

bo to przecież marginalna historia, która u nas w Polsce od

dawna funkcjonowała i nigdy nie było z tym żadnego proble-

mu. A teraz tak zwany efekt ksenofobiczny czy homofobicz-

ny – z czym walczy nasz wielki wojownik Robert Biedroń – to

jest wynik ich natrętnego narzucania jakiegoś tematu, który

niby jest problemem. A przecież Robertowi Biedroniowi nikt

nie zabrania ani też nikt nie zakazuje używania swojego cza-

kramu. (...) Polska nie decyduje sama o sobie, te wszystkie

prikazy są przekrętnie-pokrętnie przekazywane – jako niby

nasza wola – przez pachołków Brukseli. Jak kiedyś były pa-

chołki Moskwy, tak teraz są pachołki Brukseli”.

„Nasz Dziennik” o tym, jak się robi „historię”: „Angloję-

zyczne wydanie książki Jana T. Grossa pt. »Złote żniwa« ma

ukazać się w najbliższym czasie nakładem wydawnictwa

Oxford University Press. Zapowiedź od jakiegoś czasu wid-

nieje na stronie internetowej wydawcy wraz z informacją,

w której stwierdzono m.in.: Punktem wyjścia »Złotych żniw«

Jana Tomasza i Ireny Grudzińskiej-Gross jest to zdjęcie, któ-

re faktycznie przedstawia grupę wieśniaków – »kopaczy«

– na szczycie góry popiołów w Treblince, gdzie 800 tysięcy

Żydów zostało zagazowanych i poddanych kremacji. Kopa-

cze szukają złota i kamieni szlachetnych, które nazistowscy

oprawcy mogli pominąć. (...) Okradanie ludności żydowskiej

w Europie nie ogranicza się do podboju wojska, wiodących

banków czy muzeów. Było dokonywane również przez miej-

scową ludność, tak jak tych sfotografowanych na zdjęciu.

Informacja powyższa jest nieprawdziwa. Wspomniana fo-

tografia na pewno nie przedstawia »kopaczy« na szczycie

góry popiołów w Treblince. Blisko rok temu zwrócili na ten

fakt uwagę dziennikarze »Rzeczpospolitej«, którzy podjęli

próbę wyjaśnienia zagadki zdjęcia. Doktor Edward Kopów-

ka, kierownik Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince, w

rozmowie z »Naszym Dziennikiem« oświadczył, iż zarówno

miejsce, jak i okoliczności powstania fotografii są nieznane.

(...) Na jakiej podstawie wydawnictwo określiło pochodzenie

zdjęcia? Kilkanaście dni temu z takim pytaniem zwróciłem

się do Nigela Portwooda, dyrektora naczelnego Oxford Uni-

versity Press. Odpowiedzi nie otrzymałem. (...) Wydaje się,

że zapowiedź na witrynie internetowej Oxford University

Press anonsująca książkę pt. »Złote żniwa« nie jest jedyną

manipulacją wydawnictwa. Na jej okładce wydawca umieścił

bowiem wspomnianą fotografię, a w zasadzie jej fragment.

Ze zdjęcia »wycięto« jego lewą część. Nie byłoby w tym może

nic dziwnego, gdyby nie fakt, że to właśnie na tym fragmen-

cie fotografii znajduje się najważniejszy dowód, iż nie została

ona wykonana ani na terenie byłego obozu zagłady w Tre-

blince, ani w jej okolicach. Widoczne są tam bowiem budyn-

ki, których w okolicach miejsca kaźni nie było”.

NR 12 (1139) I 17 MARCA 2012

W NUMERZE

KOLEJ(KA) DO ZŁODZIEJSTW A

Od początku 2005 roku podatnik dopłacił ponad 14 miliardów

złotych do polskich kolei i ponad 6 miliardów do pensji urzędni-

ków odpowiedzialnych za nadzór nad nimi. Takie katastrofy jak

ta, która półtora tygodnia temu wydarzyła się pod Szczekocina-

mi, będą wzbudzać współczucie, ale nie doprowadzą do żadnych

konstruktywnych zmian. Zmiany byłyby nie na rękę armii cwa-

niaków zarabiających krocie na kolejowym dziadostwie

i państwowych dotacjach.

Czytaj na stronie X

NR 12 (1139)

17 MARCA 2012

ZDJĘCIE NA OKŁADCE: cejrowski.com , Archiwum

KRAJ

PUBLICYSTYKA

OMERTA PO POLSKU

VII

Postęp w kraju

Oburzenie „polskich buddystów”

– Rafał Pazio

Omerta po polsku – Jan Piński

Kolej(ka) do złodziejstwa

– Leszek Szymowski

Żałoba narodowa – in ﬂ acja czy

demokratyzacja? – Artur Rumpel

III RP broni okupowanego przez

siebie kraju!

– Janusz Korwin-Mikke

Nadciśnienie polityczne

– Marian Miszalski

Na marginesie partyjnych intere-

sów – Krzysztof M. Mazur

Cudu ma nie być

– Marcin Kuberka

Postępy postępu

W świecie korporacji

– Jacek Kobus

Dzień wiosennej beztroski

– Wojciech Grzelak

Kiedy dolar stanie się śmie-

ciem? – Jakub Wozinski

Jak nie pomagać

– Tomasz Teluk

XXXIII

XXXVI

Z wyliczanki dziwnych zdarzeń, a na-

wet zgonów w aferze PKN Orlen można

by stworzyć książkę. Warto przypomnieć

chociażby tajemniczą śmierć Marka Kar-

pa, szefa Ośrodka Studiów Wschodnich,

który kontaktował się z członkami komisji

śledczej ds. PKN Orlen i chciał mi przeka-

zać ważne materiały dotyczące zagrożeń

ze strony Rosji i korupcji w sektorze.

Teraz sąd skazał byłego szefa Urzędu

Ochrony Państwa Zbigniewa Siemiąt-

kowskiego na rok więzienia, a byłego

szefa Zarządu Śledczego UOP na 10 mie-

sięcy. Oba wyroki (na razie nieprawo-

mocne) wydano w zawieszeniu na trzy

lata. To kara za bezprawne zatrzymanie

w 2002 roku ówczesnego prezesa PKN

Orlen Andrzeja Modrzejewskiego.

VIII

XXXVIII

XII

XLII

XIV

FELIETONY

XVI

XXXIV Marek Jan Chodakiewicz

XLIV Janusz Korwin-Mikke

XLV Stanisław Michalkiewicz

XLVII Marek Arpad Kowalski

L Adam Wielomski

XVIII

Czytaj na stronie VIII

SĄDZONY ZA KRYZYS

Geir Hilmar Haarde z Partii Niepodle-

głości był premierem Islandii w latach

2006-2009. To pierwszy przywódca na

świecie, który stanął w obliczu odpo-

wiedzialności karnej za wywołanie go-

spodarczego chaosu. Jednak nie traci

pewności siebie. Wyzywająco odrzucił

pretensje, że sterując państwową nawą,

powinien przewidzieć ową „awarię”. –

Nie przyjmuję żadnych oskarżeń. Uznaję

je za bezpodstawne – powiedział 60-letni

ekonomista, przed którym maluje się

niewesoła perspektywa odsiadki dwóch

lat w więzieniu. Były premier dodał też z

chyba udawanym zadowoleniem, że na

sali sądowej będzie miał znakomitą oka-

zję do obrony swego dobrego imienia.

ŚWIAT

Postęp w świecie

Islandia: Sądzony za kryzys

– Olgierd Domino

Kurczenie się Rosji

– Marek A. Koprowski

USA: Prezydentura w cieniu

transwestyty – Paweł Łepkowski

Francja: Pocałunek śmierci

– Bogdan Dobosz

Izrael: Sara idzie na wojnę

– Kataw Zar

Ukraina: Czy padną na kolana?

– Antoni Mak

XXII

INNE DZIAŁY

XLVI Vademecum ojca

XLVII Czarna Księga

XLVIII Największe Głupstwo Tygodnia

XLVIII Szachy

XLIX Brydż

XLIX W pajęczynie

XXV

XXVI

XXIX

XXX

Film

XXXII

Czytaj na stronie XXII

NR 12 (1139) I 17 MARCA 2012

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: