Gry i zabawy uspokajajace.pdf

ZABAWY I GRY USPOKAJAJĄCE

Zabawy i gry o charakterze uspokajającym tworzą grupę, znajdującą zastosowanie w

różnych zorganizowanych formach aktywności ruchowej człowieka. Wykorzystując duże

walory odprężające i wychowawcze swobodę form, radość płynącą z uczestnictwa w

zabawie oraz duże możliwości kształcące, można w krótkim okresie po intensywnym wysiłku

doprowadzić organizm człowieka do stanu normy spoczynkowej.

Zabawy o charakterze uspokajającym zgrupowano w trzech zespołach:

1) zabawy i gry o charakterze orientacyjno-porządkowym,

2) zabawy ze śpiewem i przy muzyce,

3) zabawy i gry z elementami korektywy.

W dwóch pierwszych grupach dokonano doboru na podstawie głównych elementów

wykorzystywanych w treści zabawy, zgodnie z podziałem Bondarowicza [2], natomiast

trzecią sformułowano z zabaw o różnym charakterze, dla których wspólną cechą jest

występowanie w ich treści elementów ćwiczeń korekcyjnych. Zabawy i gry z elementami

korektywy, w związku z alarmującymi raportami naukowców, badających stan cech

fizycznych dzieci i młodzieży, wydają się szczególnie cenne. Dobór zabaw i gier o

charakterze uspokajającym do zajęć zależy przede wszystkim od charakterystyki grupy

ćwiczebnej oraz intensywności ćwiczeń poprzedzających. Zabawy te stosować można : na

lekcji wf, na zajęciach pozalekcyjnych, boiskach otwartych, w ramach SKS, na treningach w

klubach sportowych, na zajęciach rekreacyjnych dla dorosłych.

Podstawową grupę zabaw i gier o charakterze uspokajającym stanowią zabawy i gry o

charakterze orientacyjno-porządkowym. Prezentowane zabawy i gry o niedużej

intensywności, oprócz doprowadzenia organizmu do stanu normy spoczynkowej, kształtują

szybkość reakcji, spostrzegawczość, orientację na bodźce słuchowe i wzrokowe, rozwijają

koordynację wzrokowo-ruchową. Zabawy te, dają również możliwość zaznajomienia się z

podstawowymi prawami i zasadami rządzącymi aktywnością ruchową.

Część zabaw ze śpiewem i przy muzyce może być również traktowana jako

uspokajająca. Do grupy tej należą: proste zabawy rytmiczne, nieskomplikowane zabawy

inscenizacyjne oraz wymagające małego zaangażowania fizycznego zabawy taneczne i ze

śpiewem. Zabawy te wpływają głównie na rozwój wrażliwości muzycznej, poczucia rytmu,

umiejętności zharmonizowania rytmu z ruchem ciała, rozwijają aktywność twórczą, dają

również kompendium wiedzy o różnych rodzajach rytmów i tańców.

Zabawy i gry korektywne, podobnie jak ćwiczenia korekcyjne, w przeważającej

swojej liczbie są bardzo intensywne. Do grupy zabaw i gier o charakterze uspokajającym

wybrano te, w przebiegu których występują elementy angażujące nieduże grupy mięśniowe,

takie jak np. przeciw płaskostopiu. Zabawy te mają na celu zapobieganie powstawania wad

postawy ciała oraz korekcję wad już powstałych. W zajęciach prowadzonych z grupą

dyspanseryjną zabawy te wprowadza się zwykle po intensywnych ćwiczeniach

korektywnych, jako element: urozmaicenia-przez wprowadzenie treści zabawy lub gry,

uzupełnienia- przez włączenie do zabaw elementów korekcji wcześniej nie stosowanych,

uspokojenia-przez małe natężenie ćwiczeń.

Na lekcji kf korektywne zabawy uspokajające wprowadza się głównie dla zwiększenia

oddziaływania korekcyjnego zajęć w grupach zagrożonych lub jako jedyny akcent korekcyjny

wad, gdy lekcja ze względu na swój charakter nie zawierała innych elementów korekcji.

Praca ta zawiera głównie zabawy i gry uspokajające dla dzieci i młodzieży szkolnej. Jednakże

część z nich można stosować z innymi grupami wiekowymi w formie niżej opisanej lub z

pewnymi modyfikacjami.

ZABAWY I GRY ORIENTACYJNO-PORZĄDKOWE

INICJATOR RUCHU

Uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła. Jedno dziecko wychodzi

na zewnątrz koła i odwraca się tyłem do uczestników. Spośród siedzących wyznaczamy jedno

dziecko, które zapoczątkuje ruch, pozostali naśladują ruchy inicjatora. Po rozpoczęciu zabawy

wraca dziecko stojące na zewnątrz. Zadaniem jego jest odnalezienie inicjatora, który co jakiś

czas powinien zmieniać rodzaj ruchu. Po prawidłowym odgadnięciu na zewnątrz wychodzi

dziecko, które było inicjatorem. Szukające dziecko ma tylko trzy próby po których musi

nastąpić zmiana ról.

MINUTA

Na sygnał prowadzącego wszyscy uczestnicy zabawy maszerują w dowolnych kierunkach

zachowując maksymalną ciszę. W czasie marszu starają się określić czas jednej minuty. W

chwili, gdy poszczególni uczestnicy uznają, że okres jednej minuty upłynał, wykonują siad

prosty. Zwycięża dziecko, które będzie najbliższe prawdy. Prowadzący odmierza czas i

wskazuje zwycięzcę.

ALFABET

Wszystkich uczestników dzielimy na 6-10-osobowe zespoły. Na sygnał prowadzącego każdy

zespół wykonuje literę alfabetu podaną wcześniej przez prowadzącego. Litery budowane są

ze wszystkich członków zespołu. Zwycięża zespół, który ułoży literę szybciej i dokładniej.

ZŁOŚLIWA PIŁKA

Uczestnicy zabawy ustawiają się na obwodzie koła co 1-2 m. od siebie, mając ręce złączone z

tyłu. W środku znajduje się z piłką zawodnik podający.

W dowolnym momencie podaje piłkę do jednego ze stojących na obwodzie koła, który ją

powinien chwycić. Podający może wykonywać podania zwodzone i oszukiwać. Uczestnik

odpada z zabawy jeżeli: piłki nie złapie lub rozłączy ręce przy podaniu zwodzonym.

Zwyciężają dwaj trzej-zawodnicy, pozostający w zabawie.

TRAF PIŁKĄ

Uczestnicy podzieleni na dwa zespoły. Każdy zespół w siadzie skrzyżnym tworzy odrębne

koło. W środku koła stoi piłka, którą stara się kopnąć wyznaczony przez zespół uczestnik,

mający zasłonięte oczy. Na sygnał prowadzącego stojący w środku wykonują trzy obroty w

miejscu i starają się w jak najkrótszym czasie kopnąć piłkę. Zawodnika naprowadza głosem

cały zespół. Zwycięża zespół, którego zawodnik szybciej kopnie piłkę.

MRUCZEK

Uczestnicy siedzą skrzyżnie lub leżą przodem tworząc koło lub półkole, w środku którego

siedzi „Mruczek”. Mruczek przywołuje do siebie na migi kogoś z obwodu koła. Wezwany

podnosi się jak najciszej z zajmowanego miejsca i stara się bezszelestnie dostać do

„Mruczka”. Ten zaś, jak i pozostali uczestnicy, pilnie śledzi ruchy wezwanego. Jeżeli

wezwanemu uda się dostać do Mruczka bez wywołania żadnego szmeru, wówczas ten

ustępuje z zajmowanego miejsca. W przeciwnym wypadku Mruczek odsyła wezwanego na

miejsce i wzywa kogoś innego.

Uwaga: aby zabawa spełniała swą wychowawczą rolę, musi być przeprowadzona

konsekwentnie. Zarówno więc dzieci będące w kole, jak też wezwany i Mruczek muszą

zachowywać bezwzględną ciszę.

WARTOWNIK

Uczestnicy stają w luźnej gromadce na boisku, jedno z nich jako wartownik w wyznaczonym

prostokątnym polu. Wartownik ma zasłonięte oczy. Dzieci starają się dostać do „obozu” od

strony wejścia, przed którym stoi wartownik wsłuchujący się pilnie, czy słyszy szmer

zbliżających się dzieci. Gdy wyraźnie rozezna, wówczas krzyczy „stój” wskazując kierunek, a

prowadzący rozstrzyga czy wezwanie jest słuszne. Jeśli tak, ruchem ręki wywołuje winnych

do tyłu. Gdy któryś z uczestników dostanie się do obozu zostaje wartownikiem, a wartownik

udaje się do grupy, która przechodzi na pozycję wyjściową.

ZGUBIONY KOTEK

Wszyscy uczestnicy siedzą w kole w siadzie skrzyżnym mając opuszczone główki. Jedno z

dzieci miauczy cichutko, podczas gdy drugie wsłuchuje się w głos „zagubionego kotka” i

stara się je znaleźć. Pozostałe dzieci zachowują się cichutko. Odnaleziony kotek idzie na

miejsce szukającego, ten zaś siada wśród innych w kole. Jeśli kotek nie zostanie znaleziony,

można wyznaczyć innego. Szukający za każdym razem wychodzi poza obręb siedzących, aby

można było wybrać zagubionego kotka.

PRĄD

Uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła, mając ręce złączone i

skierowane do środka koła. W środku koła znajduje się jedno dziecko. Na sygnał

prowadzącego wskazane przez niego dziecko wykonuje widoczny uścisk dłoni kolegi, ten z

kolei czując uścisk wykonuje to samo ręką przeciwną. W ten sposób powstaje prąd, który

płynie przez ręce wszystkich uczestników siedzących w kole. Zadaniem środkowego jest

odnalezienie miejsca, w którym znajduje się w danej chwili „impuls prądu”-uścisk dłoni. Po

odnalezieniu impulsu następuje zmiana ról środkowego z uczestnikiem, który wykonał impuls

w czasie odgadnięcia.

Uwaga : zmiana kierunku przepływu prądu może być dokonana dopiero przy zmianie

środkowego uczestnika zabawy.

ZABAWY I GRY Z ELEMENTAMI KOREKTYWY

WYWOŁYWANKA

Wszyscy uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła, realizując rytm

4/4 w następujący sposób: 1-uderzenie prawą ręką o prawe udo, 2-uderzenie lewą ręką o lewe

udo, 3-„skrzydełko” prawą ręką, 7-„skrzydełko” lewą ręką. Wskazane dziecko rozpoczyna

zabawę wypowiadając na „3” swoje imię, na „4” imię drugiego uczestnika. Po wykonaniu

tego zadania dziecko pozostawia ramiona w pozycji „skrzydełek” do końca zabawy. Przy

powtórzeniu zabawy rozpoczyna dziecko wywołane jako ostatnie, a wywołanie imion odbywa

się w odwrotnej kolejności.

LAMPA, NOS, PODŁOGA

Wszyscy uczestnicy w leżeniu przodem na podłodze, na obwodzie koła twarzą do środka lub

w rozsypce. Na sygnał wykonują lekki skłon tułowia, ułożenie ramion w pozycji skrzydełek.

Utrzymując taką pozycję dzieci muszą prawidłowo wskazywać przedmioty lub części ciała

wymieniane przez nauczyciela, który może również zapytać o wyniki dodawania lub

mnożenia pokazywane przez dzieci na palcach. Za niewykonanie zadania dziecko otrzymuje

punkt ujemny, zwycięży dziecko, które otrzyma najmniej punktów ujemnych. Urozmaicenie

stanowią wszelkie ruchy ramion, jak: wystukiwanie narzuconego przez nauczyciela rytmu

pięścią o podłogę, z boku przy barkach lub tzw. „lot samolotów krótko i długoskrzydłowych”.

SMAŻENIE NALEŚNIKÓW

Pozycja wyjściowa uczestników jak wyżej. Każdy uczestnik trzyma oburącz krążek lub

rakietkę pingpongową-„patelnię”, na której znajduje się woreczek „naleśnik”. Zadaniem

uczestników jest podrzucanie woreczka i chwycenie go na

krążku, za co otrzymuje się jeden punkt. Zwycięży dziecko, które „usmaży” więcej

naleśników. Smażenie naleśników można również przeprowadzić w formie gry, dzieląc

uczestników na zespoły, a punkty sumować w obrębie zespołów.

PIŁECZKA DMUCHANA

Uczestnicy w klęku podpartym ustawiają się w parach naprzeciwko siebie. Każda para

posiada piłeczkę pingpongową, którą kładą pomiędzy sobą na podłodze. Na sygnał

prowadzącego uczestnicy przyjmują pozycję średnią Klappa dmuchając w piłeczkę tak, aby

piłeczka przeszła poza linię przeciwnika. Zwycięży ten, który uzyska trzy punkty (trzy razy

przedmucha piłeczkę na stronę przeciwnika).

CZATY

Wszyscy uczestnicy ustawiają się w szeregu na jednym końcu boiska w siadzie klęcznym na

kocykach. Na drugim końcu boiska staje uczestnik, odwrócony tyłem do pozostałych

uczestników. Po rozpoczęciu zabawy dzieci wykonują ślizgi odpychając się rękami od

podłogi, starając się jak najszybciej dotrzeć do czatującego. Gdy czatujący odwraca głowę,

wszystkie dzieci zatrzymują się w bezruchu, przyjmując pozycję niską Klappa. Jeżeli

czatujący dostrzeże, że któreś z dzieci wykona jakikolwiek ruch, poleca mu cofnąć się do tyłu

na miejsce wyjściowe. Czatujący znów odwraca się i zabawa toczy się dalej. Ten, kto

pierwszy dotrze do czatującego i dotknie go, wygrywa i zajmuje jego miejsce. Należy zwrócić

uwagę, aby dzieci zachowywały się bardzo cicho i skupiły całą uwagę na momentach

rozpoczynania i zatrzymywania ślizgu oraz cofały się, jeśli na to zasłużyły.

PRZEPLATANKA

Uczestnicy podzieleni na zespoły kilkuosobowe. W każdym zespole wybieramy dwoje dzieci,

które wykonują przeplatankę. Zespoły mogą startować jednocześnie lub każdy oddzielnie,

wówczas musimy mierzyć czas wykonania zadania przez każdy zespół. Zawodnicy ustawieni

tyłem do drabinek w pozycji stojącej, wykonują szeroki chwyt dłońmi na wysokości głowy,

pięty opierają o pierwszy szczebelek. Na sygnał wszyscy wykonują postawę zwieszoną tyłem,

starając się mocno wypiąć klatkę piersiową w przód. W tym samym czasie wybrana

wcześniej para stara się jak najszybciej przepleść linkę pomiędzy kolegami-pierwszemu za

plecami, drugiemu przed klatką piersiową itd. Zwycięża zespół, który szybciej i dokładniej

przeplecie linkę przez cały zespół. Przy powtórzeniu gry należy zmienić dzieci, które

wykonywały przeploty.

WYŚCIGI PIŁEK W RZĘDACH

Uczestnicy podzieleni na 2-3 zespoły w zależności od liczby ćwiczących i wymiarów sali.

Wszyscy wykonują leżenie tyłem w rzędach. Pierwszy trzyma między stopami piłkę lekarską.

Na sygnał wykonuje leżenie przewrotne i kładzie piłkę między stopami następnego, ten z

kolei wykonuje to samo itd. Zwycięży zespół, który szybciej i dokładniej przeniesie piłkę do

ostatniego z zespołu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: