Leone Laura - Dziewica.pdf - ebooki(2) - Ninoczka115

LAURA LEONE

DZIEWICA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Długo go szukała. Trochę się bała tego spotkania,

ale nie chciała go odwlekać. Nigdy nie radziła sobie

z życiowymi problemami. Zastosowała więc tę samą

metodę, której zawsze używała do prowadzenia badań

naukowych. Wiedziała, że poszukiwany przez nią

człowiek jest właścicielem łodzi, dlatego najpierw

odwiedziła port.

Weszła do kapitanatu. Dwaj młodzi mężczyźni

uśmiechnęli się wprawdzie do niej, ale byli tak zajęci,

że przez dobre dziesięć minut żaden z nich nie raczył

się zainteresować, po co w ogóle przyszła. Oczywiście,

wszystko przez to, że nie potrafi zwracać na siebie

uwagi. Gdyby tu była jej siostra, Catherine, ci młodzi

brodacze na wyścigi spełnialiby wszystkie jej życzenia.

Ona to osiąga samym tylko podniesieniem głowy

albo skinieniem ręki.

- Nazywam się Clowance Masterson. - Chciała,

żeby to zabrzmiało poważnie. - Szukam Michaela

0'Grady.

Jeden z nich, chudy, zastanawiał się przez chwilę.

- Och! Chodzi pani o Shady'ego - powiedział

wreszcie.

- Shady'ego?

- O Shady'ego 0'Grady.

- Shady 0'Grady - powtórzyła automatycznie.

Widocznie ten człowiek jest jeszcze gorszy, niż się

spodziewała. - Zna go pan?

Obaj mężczyźni roześmiali się głośno, robiąc przy

tym domyślne miny.

DZIEWICA

- No pewnie. Wszyscy go tu znają - powiedział

chudy.

- Rozumiem. - Nerwowo oblizała wargi. - Czy

wie pan, gdzie go mogę znaleźć?

- Stanowisko trzydzieści jeden - chudy pokazał

palcem w kierunku przycumowanych do nabrzeża

łodzi. - Widzi pani?

- Ja...

- Jest tam. - Chudy znów się roześmiał. - I jesz-

cze długo tam będzie.

- Czy mógłby pan... - Odwróciła się, ale on już

sobie poszedł. Od Zatoki Meksykańskiej powiał ciepły

wietrzyk.

Szła po drewnianych balach, zbliżając się coraz

bardziej do Shady'ego 0'Grady i jego łodzi. Nie

spodziewała się, że tak szybko go odnajdzie. Teraz,

kiedy był już blisko, zdała sobie sprawę, że nie

obmyśliła żadnego planu działania. Skończyła dwa

fakultety i prawie całe jej dotychczasowe życie polegało

głównie na studiowaniu. Ma dwadzieścia sześć lat

i żadnego doświadczenia życiowego. Zupełnie nie

wie, jak powinna się w tej sytuacji zachować.

Minęła jakieś łodzie rybackie i parę jachtów.

Wreszcie dotarła do miejsca, w którym Shady 0'Grady

zakotwiczył swoją starą i mocno podniszczoną łódź.

Clowance przystanęła. Patrzyła na kręcącego się po

pokładzie mężczyznę. Wystarczyło jej jedno spojrzenie

na tego obdartego łowcę przygód, żeby zrozumieć,

jak beznadziejną podjęła decyzję.

Nie było najmniejszej wątpliwości, że ma przed

sobą Michaela 0'Grady, tego samego mężczyznę,

którego fotografia sprzed pięciu lat (kiedy został

aresztowany) leżała w teczce z dokumentami w jej

pokoju hotelowym.

Teraz, kiedy stał przed nią żywy, przeraziła się

własnej odwagi. Dlaczego przyszła tu zupełnie sama?

Spodziewała się, że 0'Grady będzie wyglądał pode-

jrzanie, ale nie sądziła, że będzie aż tak źle. I że będzie

taki przystojny... Zawsze w obecności przystojnych

mężczyzn Clowance stawała się roztargniona i nie-

zdarna.

Nie widział jej. Bardzo zaabsorbowany pochylał

się nad rozłożonymi na pokładzie częściami jakiejś

maszyny. Mocno zbudowany, miał szerokie, silne

ramiona. Mięśnie na jego rękach i nogach napinały

się przy każdym ruchu. Był opalony i miał długie

kręcone włosy, spalone słońcem. Sprawiał wrażenie

dzikiego drapieżnika, który potrafi przetrwać w naj-

sroższych warunkach. Kiedy na własne oczy zobaczy-

ła tego łajdaka, poczuła, jak strach bierze górę nad

rozumem i każe jej uciekać, zanim ten przestępca

poczuje na sobie jej spojrzenie, zanim ją zauważy

i przygwoździ wzrokiem, a potem podejdzie, żeby

zabić.

Powoli, jakby się obawiała, że zwyczajem wilków

może w każdej chwili poczuć jej zapach, zaczęła się

wycofywać. W końcu mogę obserwować tę łódź

z bezpiecznej odległości, pomyślała.

- Ty cholerna dziwko! - zaklął nagle.

Clowance aż krzyknęła ze strachu. Shady 0'Grady

zerwał się na równe nogi i rozejrzał wokoło. Zauważył

ją. Jego oczy były błyszczące i niebieskie jak morze.

Miał mocne szczęki, wystające kości policzkowe, prosty

nos. Był tak przystojny, że patrzyła na niego oniemiała.

Jego spojrzenie ześliznęło się w dół, na usta Clowance.

Dziewczyna na chwilę wstrzymała oddech. Wreszcie

udało jej się oderwać od niego oczy.

- Przepraszam, ja tylko... - Miał wyjątkowo

dźwięczny głos. Drżała w oczekiwaniu na to, co

jeszcze usłyszy. Minęła długa chwila, zanim odważyła

się podnieść wzrok. Wciąż jej się przyglądał. Wreszcie

uśmiechnął się trochę zakłopotany. - Spędzam z nią

DZIEWICA

bardzo dużo czasu - powiedział opierając się o reling.

- Już nawet zacząłem do niej mówić.

- Do kogo?

- Do swojej łodzi.

- Ach, tak... - Spostrzegła na burcie wypisaną

czerwoną farbą jej nazwę: „Scarlet Harlot".

Shady jeszcze chwilę patrzył na stojącą przed nim

młodą kobietę. Była taka blada, jakby dopiero co

przyjechała do Key West. Wysoka, szczupła, długie

włosy związała z tyłu w koński ogon. Miała na nosie

ogromne okulary, które nadawały jej wygląd intelektua-

listki, a za okularami kryły się duże szare oczy. Była bez

makijażu, a długa bawełniana spódnica i luźna bluzka

wisiały na niej, jakby chciały ukryć jej wdzięki. Poczuła

na sobie jego spojrzenie. Zaczerwieniła się i przygryzła

dolną wargę. Jej zakłopotanie wzbudziło w nim dziwną

czułość i nagle, zupełnie nie wiadomo dlaczego, poczuł

się odpowiedzialny za tę obcą dziewczynę, która stała

przed nim nieruchomo, jakby wrosła w ziemię.

- Szuka pani kogoś? - zapytał. Na dźwięk jego

głosu mocniej ścisnęła torebkę i zrobiła krok do tyłu.

- Tak, szukam pana - powiedziała.

Shady zastygł. Nie lubił, kiedy go szukano, ale

skoro go znalazła, może lepiej od razu dowiedzieć się,

czego znów od niego chcą.

- Ile? - zapytał.

- Co takiego? - Przestraszyła się.

- Mów śmiało, nie owijaj w bawełnę. Kto chce ode

mnie pieniędzy i ile?

- Ja... Ja nie wiem.

- Nie przyszłaś po pieniądze?

Potrząsnęła przecząco głową.

- No więc, co chcesz mi sprzedać?

- Nic. Niczego nie sprzedaję. To znaczy... moja

rodzina handluje pieczywem, ale ja osobiście nie...

- paplała trochę bez sensu.

- No dobrze, niczego nie kupujesz i niczego nie

sprzedajesz, więc kim jesteś?

- Nazywam się Clowance Masterson. - Popatrzyła

na niego badawczo, ostrożnie podeszła do łodzi

i wyciągnęła rękę.

Rozbawiły go jej salonowe maniery. Uśmiechnął

się, wychylił z łodzi i podał jej rękę.

- Shady 0'Grady - przedstawił się.

- Wiem - powiedziała smutno.

Wydała mu się rozbrajająco delikatna. Na chwilę

zatrzymał jej dłoń w swojej. Miała wiotkie palce,

subtelny zapach i ciepłą skórę. Przypomniała mu o tym,

że już dosyć dawno... Znów się zaczerwieniła i spróbo-

wała uwolnić dłoń z jego uścisku. Puścił ją natychmiast.

- No więc, po co mnie pani szukała, panno

Masterson?

- Pan ma mojego dziadka. Chcę go stąd zabrać

- odrzekła po chwili wahania.

Zaskoczyła go. Nigdy dotąd nikt nie oskarżał go

o porwanie.

- Słucham? - zapytał.

Clowance podniosła szczupłą dłoń i osłaniając oczy

przed promieniami tropikalnego słońca spojrzała na

Shady'ego. Znów poczuł idiotyczną chęć zaopieko-

wania się nią.

- Proszę posłuchać - odezwał się. - Nie powinna

pani stać na słońcu bez kapelusza. Ma pani bardzo

jasną cerę. Proszę wejść na pokład...

- Nie! - Cofnęła się, ujrzawszy jego wyciągniętą

dłoń. - Proszę się do mnie nie zbliżać.

Zdziwiło go przerażenie malujące się na jej twarzy

Rozejrzał się wkoło, żeby sprawdzić, co mogło ją tak

bardzo przestraszyć. Niczego specjalnego nie zauważył.

- W porządku, chudzino - skrzyżował ręce na

piersi - niech będzie po twojemu. Postoimy sobie

w tym palącym słońcu jak oszalałe psy i Anglicy.

Leone Laura - Dziewica.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: