Temat: Pinokio C. Collodiego uczy i śmieszy.
Czas realizacji: 45 minut.
Cel nauczania: Uczeń potrafi
– odczytać sens utworu,
– wskazać jego wartości wychowawcze,
– opowiadać tekst przeczytany i budować samodzielnie opowiadanie.
Metody pracy: drama (techniki – wchodzenie w rolę, inscenizacja),
metoda poszukująca (heureza)
Formy pracy: indywidualna, zespołowa
Pomoce: Pinokio C. Collodiego, Słownik wyrazów bliskoznacznych.
Tok lekcji
1. Zgromadzenie słownictwa:
pouczający – dydaktyczny, kształcący, umoralniający, wychowawczy;
zabawny – ucieszny, śmieszny, pocieszny, komiczny, wesoły, poradny, humorystyczny.
2. Gry dramatyczne.
Uczniowie w dwuosobowych zespołach wchodzą w role Dżeppetta, Wróżki, Gadającego Świerszcza, Raka, Kosa i Pinokia i pokazują sytuacje, z których wynika pouczenie. W tym celu układają dialogi.
Przykładowe sytuacje:
a) Pajac rozmawia z Gadającym Świerszczem (s. 15);
b) Pinokio jest głodny, rozmawia ze swoi tatusiem (s. 22);
c) Pajac wpada w sidła, rozmowa z Robaczkiem Świętojańskim (s. 70);
d) Wróżka rozmawia z Pinokiem o nauce i pracy (s. 86);
e) Pajac jedzie do Krainy Zabawek, osiołek ostrzega go (s. 114-115);
f) Pinokio spotyka Kota i Lisa, nie wierzy im już i poucza (s. 140).
3. Które sytuacje są najzabawniejsze?
Uczniowie opowiadają o nich z pozycji jednego z uczestników zdarzenia.
Przykłady:
– Bójka między mistrzem Antonio a Dżeppettem,
– Pajac spotyka Kota i Lisa, którzy opowiadają mu o Krainie Głupków,
– Doktorzy badają chorego pajaca,
– Pinokio nie chce wypić lekarstwa,
– Pajac kłamie,
– Zamiana w osła.
4. Sformułowanie wniosku.
Uczniowie przepisują wniosek z tablicy uzupełniając luki.
"Pinokio” to książka, która . . . . . . . . . . . i . . . . . . . . . . . . . Wiele postaci występujących w utworze, np. . . . . . . . . . . . . . , . . . . . . . . . . . . , . . . . . . . . . . . , poucza Pinokia, że . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Rady te Pinokio . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . , ale mimo to zapadają one w jego
. . . . . . . . . . . . . . i . . . . . . . . . . . . . . . . . W chwilach . . . . . . . . . . . . . , . . . . . . . . . przypomina sobie, co mu mówiono i żałuje, że nie jest. . . . . . . . . . . . . . . . . . Utwór też śmieszy. . . . . . . . . . . . . . . . . są sytuacje wynikające głównie z . . . . . . . i . . . . . . . . . . . . . pajaca. W . . . . . . . . . . . . . . . . sprawdzają też niektóre . . . . . . . . bohaterów ze względu na komiczny dobór . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Wyrazy i zwroty do uzupełnienia treści:
bawi, śmieszy, Wróżka, Dżeppetto, Gadający Świerszcz, pajac, odrzuca, serce, pamięć, krytycznych, ciężkich, dobrym chłopcem, zabawne, łatwowierność, naiwność, dobry humor, rozmowy, słów.
5. Praca domowa (tematy do wyboru)
1. Napisz w kilku zdaniach odpowiedź:
czy współczesny młody człowiek może skorzystać z nauk moralnych wypowiadanych przez bohaterów utworu?
2. Które z rad, udzielanych pajacowi, wydają Ci się najważniejsze?
(napisz w kilku zdaniach).
3. To była naprawdę zabawna sytuacja w moim życiu (opowiadanie).
3
Kaacha91