TECHNOLOGIA INFORMACYJNA - usługi w sieciach informatycznych.pdf - technologie informacyjne - przemekn5

Usługi w sieciach informatycznych

Moduł 7

Rozdział I - Internet

1. Podstawowe wiadomo Ļ ci o sieciach komputerowych i Internecie

Ró Ň nice mi ħ dzy WWW a URL

Poznanie poj ħę typu TCP/IP,

domena, hipertekst, http, ISP, FTP

Wygl Ģ d i struktura adresu WWW Przegl Ģ darki, wyszukiwarki

1.1. Sieci

Budowa : zespół urz Ģ dze ı transmisyjnych (karta sieciowa, koncentrator), medium

transmisyjne (kabel, Ļ wiatłowód, podczerwie ı czy fale radiowe.), software (oprogramowanie

umo Ň liwiaj Ģ ce przesyłanie danych pomi ħ dzy stacjami roboczymi).

Internet : Poł Ģ czenie ze sob Ģ małych sieci lokalnych LAN (ang. Local Area Network), które s Ģ

ł Ģ czone w miejskie sieci MAN (ang. Metropolitan Area Network), a te z kolei s Ģ ł Ģ czone w

ogromne sieci WAN (ang. Wide Area Network} obejmuj Ģ ce swoim zasi ħ giem tysi Ģ ce kompu-

terów. Taka budowa Internetu pozwala na nieograniczony rozwój. Struktura Internetu jest

hierarchiczna. W tej samej sieci przesyłanie informacji nast ħ puje bezpo Ļ rednio mi ħ dzy

komputerami, natomiast przesyłanie informacji pomi ħ dzy sieciami wymaga ju Ň znajomo Ļ ci

drogi poł Ģ cze ı . Tym zajmuj Ģ si ħ specjalne urz Ģ dzenia zwane routerami .

Dostawca usług internetowych (ISP - ang. Internet Servi-ce Provider lub provider ) , zwykle

odpłatnie zapewnia nam dost ħ p do Internetu, konfiguracj ħ sprz ħ tu i oprogramowania,

bezpieczne ł Ģ czenie z si ħ z sieci Ģ oraz ochron ħ naszego konta pocztowego. Z providerem

ustalamy tak Ň e przepustowo Ļę , czyli wydajno Ļę naszego ł Ģ cza.

1.2. Dost ħ p do informacji WWW

Strony WWW s Ģ plikami tekstowymi (hipertekstowymi), przygotowywanymi w j ħ zyku

HTML (ang. Hypertext Markup Langua ge).

Hipertekst - niektóre słowa lub wyra Ň enia s Ģ wyró Ň nione, s Ģ to odsyłacze hipertekstowe

(ang. links) , po wskazaniu kursorem i klikni ħ ciu powoduj Ģ przej Ļ cie do innego dokumentu,

b ħ d Ģ cego rozwini ħ ciem danego ł Ģ cznika. System powi Ģ zanych ze sob Ģ dokumentów tekstowych

posługuje si ħ specjalnym protokołem http (ang. Hypertext Transfer Protocol), aby serwery oraz

programy mogły komunikowa ę si ħ ze sob Ģ i otwiera ę wskazane pliki.

System rozproszony - hiperł Ģ cza tworz Ģ obecnie struktur ħ interaktywnej nawigacji, z któr Ģ

mo Ň emy spotka ę si ħ nie tylko w Internecie, ale tak Ň e w publikacjach elektronicznych

dostarczanych na płytach CD-ROM (encyklopedie, słowniki itp.)

Podstaw Ģ do stworzenia Internetu w obecnym jego kształcie były dwie sprawy: poł Ģ czenie

komputerów w sie ę oraz stworzenie struktury interaktywnej nawigacji WWW.

1.3. FTP - ang. File Transfer Protokół , protokół transmisji plików

Internet daje mo Ň liwo Ļę pobierania plików bezpo Ļ rednio z serwera za pomoc Ģ protokołu

FTP. Usługa ta umo Ň liwia nam przesyłanie plików z i na serwer poprzez sie ę . Przykładowo

interesuje nas jaki Ļ program, który chcemy pobra ę z Internetu na swój komputer. Ł Ģ czymy si ħ z

serwerem FTP wybranej witryny np.: ftp://ftp.tpnet.pl/ - katalog FTP /d1/apache/httpd/ w

ftp.tpnet.pl – Windows Internet, kopiujemy na swój dysk wybrane pliki. Mo Ň emy tak Ň e

przenie Ļę pliki z naszego komputera na dany serwer (np.: własn Ģ stron ħ internetow Ģ .

Przesyłanie plików za pomoc Ģ usługi FTP jest o wiele bardziej efektywne (wi ħ ksza

pr ħ dko Ļę transmisji), ni Ň przesyłanie plików z witryn WWW.

Przy pomocy FTP dane przesyłane s Ģ w dwóch trybach : zwykłym i anonimowym. W

zwykłym trybie korzystamy z zasobów konta chronionego. Aby u Ň y ę tego trybu nale Ň y mie ę

odpowiednie uprawnienia - takie jak własne konto i hasło. Tryb anonimowy słu Ň y do

korzystania z informacji na serwerach ogólnodost ħ pnych. Popularnym serwisem do

wyszukiwania danych jest FTPSearch (http://FTPsearch.ntnu.com/), a z polskich

wyszukiwarek na przykład PLIKoskop (http://plikoskop.internauci.pl/). Po wpisaniu nazwy

pliku otrzymujemy list ħ adresów zawieraj Ģ cych dany plik. Gdy nie znamy konkretnej nazwy

pliku, a jedynie jego nazw ħ opisow Ģ mo Ň emy skorzysta ę z serwisu pod adresem

http://www.shareware.com/. Serwis ten przeszukuje du Ň e archiwa zawieraj Ģ ce opisy

programów i wyszukuje w nich fragment opisu zawieraj Ģ cego opis poszukiwanego pliku.

Zamiast przegl Ģ darki internetowej mo Ň na tak Ň e u Ň ywa ę innych programów do transferu

plików, które nazywamy klientami FTP.

1.4. Adres komputera w sieci

Ka Ň dy komputer w sieci ma swój niepowtarzalny numer IP (ang. host ). Sk Ģ da si ħ z czterech

liczb od 0 do 255 oddzielonych kropkami. W celu uproszczenia tej procedury wprowadzono

słowne adresy domenowe (ang. Internet Domain Names) , które zostaj Ģ odczytane przez serwery

jako numery.

Aby wysła ę jak ĢĻ informacj ħ z jednego miejsca na Ļ wiecie do innego, komputery posługuj Ģ

si ħ specjalnymi protokołami, które nazywaj Ģ si ħ TCP/IP (ang. Transmission Control

Protocol/Internet Protoco/). S Ģ to protokoły komunikacji mi ħ dzy dowoln Ģ kombinacj Ģ urz Ģ dze ı

w sieci.

1.5. Domena internatowa

U Ň ytkownicy Internatu szukaj Ģ danych zasobów za pomoc Ģ specjalnych nazw. Te

niepowtarzalne nazwy identyfikuj Ģ ce usługi internetowe (strony WWW, konta e-mail, serwery

FTP) nazywamy domenami. Dzi ħ ki nim u Ň ytkownik mo Ň e odnale Ņę i zidentyfikowa ę dan Ģ

witryn ħ , czy adres mailowy. Adres domenowy ma odzwierciedlenie w podziale geograficznym

czy bran Ň owym:

• domeny krajowe z sufiksem (ko ı cówk Ģ ): pl (Polska), eu (Unia Europejska), de (Niemcy)

• domeny funkcjonalne: com (komercyjne), org (organizacje), net (sieci), edu (edukacyjne),

info (informacyjne), gov (rz Ģ dowe)

• domeny regionalne: katowice.pl, wroclaw.pl

Na Ļ wiecie istnieje kilkadziesi Ģ t milionów domen internetowych i niestety sama ko ı cówka

domeny niewiele powie nam o tym, kto si ħ za ni Ģ kryje. Jak zatem poprawnie czyta ę adres

internetowy i co on oznacza?

• Je Ļ li mamy adres: www.jakas-firma.com to znaczy, Ň e mamy do czynienia z podmiotem,

który zarejestrował swoj Ģ stron ħ pod tym adresem. Nie wiemy z jakiego kraju pochodzi

firma ani jak Ģ prowadzi działalno Ļę . Nie wiemy te Ň , czy jest to firma, czy osoba fizyczna.

• Adres www.jakas-nazwa.pl oznacza osob ħ lub firm ħ działaj Ģ c Ģ (chocia Ň niekoniecznie) w

Polsce.

• Adres www.jakas-nazwa.com.pl oznacza region Polsk ħ (te Ň nie zawsze) i prawdopodobnie

b ħ dzie to firma, gdy Ň osoby fizyczne zazwyczaj nie rejestruj Ģ adresów w com.pl.

• Adres www.jakas-nazwa.katowice.pl oznacza osob ħ lub firm ħ działaj Ģ c Ģ w Katowicach.

Jak sprawdzi ę , co tak naprawd ħ kryje si ħ pod wskazanym adresem internetowym na

podstawie powy Ň szych domen?

• Wchodzimy na stron ħ i po zamieszczonych na niej informacjach mo Ň emy zazwyczaj

domy Ļ le ę si ħ , czyja jest dana domena. Nale Ň y jednak pami ħ ta ę , Ň e na stronach WWW

mo Ň na umieszcza ę dowolne informacje, dlatego te Ň nie zawsze jest to wiarygodne Ņ ródło

informacji.

• Korzystamy z bezpłatnego serwisu WhoIs . Serwis ten dla domeny PL udost ħ pnia NASK

(Naukowa Akademicka Sie ę Komputerowa), który administruje domen Ģ krajow Ģ PL

(adres serwisu: www.dns.pl). Tam wpisuj Ģ c adres WWW mo Ň emy bezpłatnie sprawdzi ę ,

jaka firma zarejestrowała domen ħ . Przykładowo, je Ļ li chcemy sprawdzi ę , kto kryje si ħ pod

adresem www.ecdl.com.pl wpisujemy ecdl.com.pl i otrzymamy w odpowiedzi informacje

o wła Ļ cicielu domeny, jego adresie, dacie rejestracji domeny itp.

1.6. Adres URL

ņ eby zlokalizowa ę konkretny dokument w sieci stron WWW posługujemy si ħ adresem

URL (ang. Uniform Resource Locator), czyli uniwersaln Ģ „ Ļ cie Ň k Ģ dost ħ pu" do pliku.

Popularnie nazywany jest adresem internetowym lub adresem sieci Web. Adres wskazuje nie

tylko katalog i nazw ħ dokumentu, ale tak Ň e jego rodzaj oraz adres komputera w Internecie, na

którym si ħ on znajduje.

Usługa WWW pozwala nam przegl Ģ da ę zasoby Internetu za pomoc Ģ programów zwanych

przegl Ģ darkami (ang. browser), w których jest miejsce na wpisanie adresu URL. Podczas

przegl Ģ dania strony sieci Web jej adres jest wy Ļ wietlany na pasku adresów.

Typowy adres URL dla dokumentów WWW składa si ħ z czterech cz ħĻ ci:

1. Nazwy protokołu (protokół jest to zbiór zasad i standardów umo Ň liwiaj Ģ cych wymian ħ

informacji mi ħ dzy komputerami), np. http: , manto: , FTP: news : .

2. Lokalizacji witryny, np. www oznacza, Ň e witryna znajduje si ħ w sieci Web, 3. nazwy

organizacji utrzymuj Ģ cej witryn ħ ,

4. Sufiksu okre Ļ laj Ģ cego rodzaj organizacji (np. sufiks .com jest cz ħĻ ci Ģ adresów organizacji

komercyjnych).

Na przykład adres http://www.ecdl.com.pl zawiera nast ħ puj Ģ ce informacje: http: - cz ħĻę

pocz Ģ tkowa adresu (prefiks) URL identyfikuje, o jaki rodzaj dokumentu chodzi, a wi ħ c w tym

wypadku b ħ dzie to dokument hipertekstowy. Ta cz ħĻę jest nadpisywana przez wszystkie

przegl Ģ darki, a wi ħ c nie musimy jej wpisywa ę . www - witryna znajduje si ħ w sieci World Wide

Web. ecdl - nazwa organizacji, serwera. com.pl - ko ı cówki okre Ļ laj Ģ ce rodzaj oraz miejsce

organizacji.

1.7. Przegl Ģ darki stron internatowych

Przegl Ģ darka do stron WWW (ang. browser albo vie-wer). Najcz ħĻ ciej wykorzystuje si ħ

przegl Ģ dark ħ Windows Internet Explorer (ok. 70% na Ļ wiecie) nazywan Ģ te Ň IE lub MSIE

(stały komponent systemu Windows). Inne przegl Ģ darki: Netscape Nawigator, Mozilla

Firefox, Opera, Safari, Konqueror.

Ka Ň da przegl Ģ darka ma pasek menu, pasek adresów, pasek wyszukiwarki oraz wiele

podobnych elementów i pomimo pojawiania si ħ stale nowych wersji, w ka Ň dej przegl Ģ darce s Ģ

pewne stałe elementy (pasek narz ħ dzi):

• nawigacja stron internetowych „wstecz", „dalej" i niedawno u Ň ywane strony (strzałki w lewo i

prawo w pasku narz ħ dzi),

• zatrzymanie ładowania strony (X),

• historia odwiedzanych stron internetowych w ci Ģ gu ostatnich dni i tygodni (historia),

• od Ļ wie Ň anie strony, czyli powtórne jej pobieranie,

• zapisywanie w jednym miejscu adresów najch ħ tniej i najcz ħĻ ciej odwiedzanych stron –

ulubione,

• ustawianie strony startowej, która zawsze pojawia si ħ jako pierwsza po uruchomieniu

programu (przycisk z ikon Ģ domu).

Cookies (ciasteczka ) – krótkie informacje tekstowe wysyłane przez serwery WWW i

zapisywane na twardym dysku komputera u Ň ytkownika Internetu.

Do czego słu ŇĢ ? Odczytywane s Ģ tylko przez ten serwer, który nam je przesłał. Jeste Ļ my

zatem automatycznie rozpoznawani przez tak działaj Ģ cy mechanizm, co ma swoje dobre i złe

strony. Portale i sklepy internetowe gromadz Ģ w ten sposób informacje na temat naszych

zainteresowa ı , Ļ ledz Ģ nasz Ģ aktywno Ļę w Internecie. Ciasteczka stosowane s Ģ tak Ň e w

przypadku ankiet, liczników czy stron wymagaj Ģ cych logowania. Umo Ň liwia to tworzenie

spersonalizowanych serwisów WWW, obsługi logowania, „koszyków zakupowych" w

internetowych sklepach itp. Bez nich nie mo Ň na skorzysta ę z wielu serwisów. Konstruktorzy

niektórych stron WWW wykorzystuj Ģ cookies do gromadzenia danych o u Ň ytkowniku bez jego

wiedzy. W przegl Ģ darkach istniej Ģ narz ħ dzia do zarz Ģ dzania plikami cookies od akceptowania

ka Ň dego pliku, a Ň do całkowitego zablokowania wszystkich plików tego typu. W wi ħ kszo Ļ ci

przegl Ģ darek wł Ģ czanie, blokowanie lub usuwanie odbywa si ħ z poziomu menu: Narz ħ dzia ŗ

Usu ı histori ħ przegl Ģ dania lub Narz ħ dzia ŗ Opcje internetowe

1.8. Wyszukiwarki, Katalogi, Portale

Wyszukiwarki internetowe (ang. search engine) to narz ħ dzia, które za pomoc Ģ

wbudowanych mechanizmów efektywnie wyszukiwa ę potrzebne informacje. Okre Ļ lenie

wyszukiwarka stosujemy zarówno do stron internetowych serwisów wyszukuj Ģ cych, jak i do

oprogramowania przeznaczonego do indeksowania i wyszukiwania informacji w sieciach

komputerowych. Wyszukiwarki automatycznie tworz Ģ swoje zasoby dzi ħ ki działaniu robotów

zwanych crawler lub spiker , dlatego nazywane s Ģ te Ň szperaczami sieciowymi. S Ģ

samoaktualizuj Ģ cymi si ħ bazami danych. Przykładami takich wyszuki-warek s Ģ Google , czy

polski Szukacz . Obecnie najnowszymi urz Ģ dzeniami do wyszukiwania informacji w Internecie

staj Ģ si ħ multiwyszukiwarki , które posługuj Ģ si ħ zasobami kilku wyszukiwarek i katalogów

(np. Serach.com ).

Szukaj Ģ c informacji mo Ň emy korzysta ę z katalogów internetowych , które ró Ň ni Ģ si ħ tod

wyszukiwarek tym, Ň e s Ģ systemem klasyfikowania stron przeznaczonym do dokumentowania

adresów internetowych i s Ģ tworzone w oparciu o informacje dostarczane przez internautów.

Katalogi same si ħ nie uaktualniaj Ģ , s Ģ zarz Ģ dzane przez zespoły redakcyjne, które decyduj Ģ o

umieszczeniu okre Ļ lonej informacji w okre Ļ lonej kategorii tematycznej. Zanim dana strona

zostanie dodana do katalogu, jaka Ļ osoba sprawdza j Ģ i zale Ň nie od przyj ħ tych kryteriów dodaje

lub nie. Z tego powodu wyszukiwarki dysponuj Ģ znacznie wi ħ kszymi zasobami ni Ň katalogi.

Zbiory katalogów s Ģ bardziej uporz Ģ dkowane. Przykłady popularnych katalogów to Hoga.pl ,

Yahoo !, Gery.pl .

Portale sieciowe to witryny, które oferuj Ģ dost ħ p do serwisów informacyjnych oraz

umo Ň liwiaj Ģ łatwy i szybki dost ħ p do innych zasobów sieciowych. Oferuj Ģ tak Ň e podstawowy

zestaw usług sieciowych, takich jak poczta elektroniczna, katalogi sieciowe, wyszukiwarki,

zakupy internetowe, grupy dyskusyjne, pogaw ħ dki (tzw. czaty), dost ħ p do informacji

giełdowych, prognozy pogody, programu telewizyjnego, itp. Najbardziej znane i popularne

portale w Polsce to Onet , Interia , Wirtualna Polska czy Tlen .

2. Bezpiecze ı stwo w sieci Web

Bezpieczne strony, logowanie

u Ň ytkownika.

Certyfikat elektroniczny,

Szyfrowanie,

Firewall

2.1. Bezpieczne strony WWW

Wirusy, robaki, trojany s Ģ to zło Ļ liwe programy, które kto Ļ napisał albo dla zabawy, albo w

celu zdobycia naszych danych.

• Wirusy potrzebuj Ģ programu lub dokumentu, aby doprowadzi ę do infekcji naszego

komputera.

• Robaki wyszukuj Ģ luki w zabezpieczeniach komputerów podł Ģ czonych do sieci, albo

rozprzestrzeniaj Ģ si ħ za pomoc Ģ poczty elektronicznej i zazwyczaj wykorzystuj Ģ programy

pocztowe Microsoft Outlook lub Outlook Express.

• Konie troja ı skie, potocznie nazywane trojanami, ró Ň ni Ģ si ħ tym od robaków i wirusów,

Ň e nie potrafi Ģ same si ħ rozprzestrzenia ę tylko udaj Ģ inne programy wykorzystuj Ģ c

nieostro Ň no Ļę u Ň ytkowników.

Pobieranie ze stron WWW plików i programów jest najbardziej niebezpiecznym zabiegiem.

Musimy wi ħ c by ę pewni, Ň e s Ģ to bezpieczne, znane witryny i pliki tam umieszczane s Ģ

sprawdzane przez administratora.

Zabezpieczenie strony WWW bardzo cz ħ sto polega na zastosowaniu logowania na stronie,

które jest powszechnie stosowanym mechanizmem autoryzacji u Ň ytkownika odwiedzaj Ģ cego

stron ħ WWW. Aby załogowa ę si ħ musimy wcze Ļ niej przej Ļę przez proces rejestracyjny, w

którym nale Ň y poda ę dane okre Ļ lone przez wła Ļ ciciela serwisu. Od strony technicznej,

logowanie jest oparte najcz ħĻ ciej o mechanizmy sesji z u Ň yciem ciasteczek (ang. cookies).

Celem logowania jest przede wszystkim:

• Autoryzacja u Ň ytkownika, czyli mo Ň liwo Ļ ci jego identyfikacji.

• Personalizacja ustawie ı : osoba zalogowana mo Ň e mie ę wpływ na elementy wy Ļ wietlane

na stronie, wysyłane do niej komunikaty, skróty klawiszowe itp.

• Umo Ň liwienie dost ħ pu do pewnych elementów serwisu tylko zalogowanym

u Ň ytkownikom (zazwyczaj na płatnych stronach).

• Dost ħ p do stron ekskluzywnych : maj Ģ tylko zalogowani u Ň ytkownicy, jednak by móc si ħ

załogowa ę potrzebna jest akceptacja administratora strony lub wyznaczonej grupy osób.

• Wiarygodno Ļę : czasami, aby aktywowa ę zało Ň one konto i móc si ħ na nie załogowa ę ,

potrzebne s Ģ dane przesyłane na podan Ģ przez u Ň ytkownika skrzynk ħ pocztow Ģ lub na

jego adres domowy. Dzi ħ ki temu mo Ň emy mie ę wi ħ ksz Ģ pewno Ļę , i Ň osoby

zarejestrowane i zalogowane w systemie posługuj Ģ si ħ adresami e-mail, do których maj Ģ

dost ħ p, czy te Ň mieszkaj Ģ w miejscu zamieszkania, które podali podczas rejestracji.

Poufne dane osobowe przesyłane przez Internet s Ģ chronione poprzez szyfrowanie, na

przykład za pomoc Ģ protokołu SSL (ang. Secure Socket Layer) w wersji 3.0 (najwy Ň sza

dost ħ pna wersja tego protokołu), wykorzystuj Ģ cym klucz o długo Ļ ci 128 bitów. SSL jest

ogólno Ļ wiatowym, powszechnie stosowanym standardem transmisji danych pomi ħ dzy kompu-

terami w Internecie zapewniaj Ģ cym bezpieczne przesyłanie danych.

Jak sprawdzi ę czy wł Ģ czona jest obsługa szyfrowania SSL 3.0?

• Internet Explorer: menu Narz ħ dzia ŗ Opcje internetowe ŗ Zaawansowane ŗ

zaznaczone ŗ U Ň yj SSL 3.0

• Firefox: m enu Narz ħ dzia ŗ Opcje (lub Preferencje zale Ň nie od wersji) ŗ

Zaawansowane > Bezpiecze ı stwo > zaznaczone „Wł Ģ cz obsług ħ SSL 3.0"

• Opera: menu Narz ħ dzia ŗ Preferencje ŗ Zaawansowane ŗ Zabezpieczenia ŗ

Protokoły zabezpieczaj Ģ ce ŗ Wł Ģ cz SSL 3.0

W przegl Ģ darkach poł Ģ czenia z zabezpieczon Ģ witryn Ģ sygnalizowane s Ģ na stronie ikon Ģ z

symbolem zamkni ħ tej kłódki , której klikni ħ cie otwiera okno z bardziej szczegółowymi

informacjami. Bezpieczne poł Ģ czenie potwierdzane jest równie Ň prefiksem https w pasku

adresu witryny pkointeligo: https://www.inteligo.pl Alert e

Po otwarciu takiej strony sprawdzamy jeszcze, czy poł Ģ czyli Ļ my si ħ z wła Ļ ciw Ģ witryn Ģ

internetow Ģ . Do potwierdzenia to Ň samo Ļ ci serwera WWW słu Ň y certyfikat , który nale Ň y

sprawdza ę , aby mie ę pewno Ļę , Ň e poł Ģ czyli Ļ my si ħ na przykład ze swoim bankiem, a nie

udaj Ģ c Ģ go witryn Ģ .

Certyfikat bezpiecze ı stwa potwierdza poprawno Ļę szyfrowanego poł Ģ czenia. Do danych

certyfikatu mo Ň na dotrze ę klikaj Ģ c dwukrotnie na ikon ħ poł Ģ czenia szyfrowanego (kłódka). Je Ļ li

zauwa Ň ymy niezgodno Ļę z identyfikacj Ģ adresu, natychmiast nale Ň y opu Ļ ci ę stron ħ .

2.2. Płatno Ļ ci on-line

Zakupy przez Internet. Wybrana firma b ħ dzie od nas wymagała podania przez Internet danych

naszej karty. A zatem dokonuj Ģ c transakcji kart Ģ płatnicz Ģ w Internecie, musimy wykaza ę si ħ

ostro Ň no Ļ ci Ģ . Oto kilka podstawowych reguł bezpiecze ı stwa:

• Korzystamy ze sprawdzonych i pewnych komputerów – skanujmy je programami

antywirusowymi, stosujmy zapor ħ ogniow Ģ ze wzgl ħ du na mo Ň liwo Ļę zainstalowania np.

programu do zapami ħ tywania haseł. Uruchamiamy programy, które dostajemy poczt Ģ

elektroniczn Ģ od nieznanych osób i w ten sposób instalujemy sobie programy szpieguj Ģ ce

(ang. keyloger'y).

• Uaktualniamy swoje przegl Ģ darki. Nowsze wersje s Ģ bezpieczniejsze. Warto Ļ ci Ģ ga ę i

instalowa ę nakładki (ang. patche), które eliminuj Ģ wiele powa Ň nych „dziur" w

oprogramowaniu. Dotyczy to w szczególno Ļ ci Internet Explorera.

• Robimy zakupy w du Ň ych, znanych i renomowanych sklepach internetowych, a w przypadku

mniejszych serwisów sprawdzamy ich wiarygodno Ļę .

• Przed dokonaniem transakcji upewniamy si ħ , czy rzeczywi Ļ cie jeste Ļ my na oryginalnej stronie

sprawdzaj Ģ c dokładnie certyfikat.

• Upewniamy si ħ , Ň e transmisja danych odbywa si ħ w bezpiecznym poł Ģ czeniu (protokół SSL).

• Po zako ı czeniu czynno Ļ ci zwi Ģ zanych z obsług Ģ konta koniecznie wylogowujemy si ħ .

• Je Ļ li mamy jakiekolwiek w Ģ tpliwo Ļ ci lub gdy pojawi si ħ komunikat o wyga Ļ ni ħ ciu certyfikatu

albo braku mo Ň liwo Ļ ci jego weryfikacji, rezygnujemy z poł Ģ czenia.

2.3. Zapora ogniowa

Ang. firewall pełni podstawow Ģ funkcj ħ w zakresie ochrony przed dost ħ pem z zewn Ģ trz, na

przykład z sieci publicznych, w tym z Internetu. Firewall to system oprogramowania i sprz ħ tu,

najcz ħĻ ciej wydzielony komputer mi ħ dzy sieciami LAN i WAN lub LAN i Internet. Wyposa Ň ony w

system operacyjny (np. Linux) z odpowiednim oprogramowaniem. Do jego podstawowych zada ı

nale Ň y monitorowanie wszystkich wchodz Ģ cych i wychodz Ģ cych informacji i odmawianie ŇĢ da ı

dost ħ pu informacji uznanych za niebezpieczne (niezgodnych z regułami wewn ħ trznej polityki

bezpiecze ı stwa firmy).

Na firewall składa ę si ħ mo Ň e wiele ró Ň norodnych technik obronnych, z których najprostsze

obejmuj Ģ :

TECHNOLOGIA INFORMACYJNA - usługi w sieciach informatycznych.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: