Czynność konwencjonalna - czynność psychofizyczna (gest) np. podanie dłoni, witanie się z komś. Bierze się z tradycji. Nie ma tych czynności zapisanych, ale one istnieją i są zgodne z prawem.
Norma kompetencyjna - Udziela pewnemu podmiotowi kompetencji do dokonania czynności konwencjonalnej z takim skutkiem, że przez jej dokonanie powstają albo aktualizują się obowiązki innych podmiotów.
Norma Sankcjonowana i sankcjonująca
Lex imperfecta - Norma, która adresatowi wyznacza w określonych okolicznościach obowiązek określanego postępowania, ale za nierealizowanie tego obowiązku pracodawca nie przewiduje wymuszenia sankcji.
Sankcjonowana - Norma postępowania wyznaczająca określonemu podmiotowi w określonych okolicznościach jakieś zachowania ale taka z którym jest związana sprężona inna norma - sankcjonująca.
Sankcjonująca - to norma, która określonym adresatom nakazuje wymierzyć sankcję za niezrealizowanie nakazów wyznaczonych w innej normie, jeżeli norma sankcjonowana znajduje zastosowanie.
Norma prawna (3 aspekty obowiązywania prawa)
* Aksjologiczne - wyraża wartość apsorbowana społecznie, obowiązuje bo jest sprawiedliwa, słuszna, dobra.
* Behawioralna - jeśli jest z dostatecznie wysokim prawdopodobieństwem realizowana w przypadkach gdy znajduje zastosowanie
* Tetyczna - ponieważ została ustanowiona przez uprawniony do tego podmiot
Vacatio Legis
Okres podstawowy - 14 dni.
Okres dłuższy niż 14 dni - może być określany w dniach, tygodniach, miesiącach i latach, w uzasadnionych przypadkach może być mniej niż 14 dni.
Zdolność do czynności prawnej - pełna, ograniczona, brak
* pełną zdolność do czynności prawnej nabywa każdy człowiek w chwili osiągnięcia pełnoletności, który wstąpił w związek małżeński jako osoba małoletnia i nie jest ubezwłasnowolniony.
* Ograniczoną zdolność do czynności prawnej posiadają małoletni którzy ukończyli 13 lat i osoby ubezwłasnowolnione częściowo.
*Brak zdolności do czynności prawnej dotyczy osób poniżej 13-tego roku życia oraz ubezwłasnowolnionego całkowicie.
Termin uznania za zmarłego i zdarzenia z nimi związane.
· Zaginiony może być uznany za zmarłego, jeżeli upłynęło lat dziesięć od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze żył; jednakże gdyby w chwili uznania za zmarłego zaginiony ukończył lat siedemdziesiąt, wystarcza upływ lat pięciu,
· Uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby lat dwadzieścia trzy,
· Kto zaginął w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku lub okrętu albo w związku z innym szczególnym zdarzeniem, ten może być uznany za zmarłego po upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym nastąpiła katastrofa albo inne szczególne zdarzenie,
· Jeżeli nie można stwierdzić katastrofy statku lub okrętu, bieg terminu sześciomiesięcznego rozpoczyna się z upływem roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przeznaczenia, a jeżeli nie miał portu przeznaczenia - z upływem lat dwóch od dnia, w którym była ostatnia o nim wiadomość,
· Kto zaginął w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia nie przewidzianym w paragrafach poprzedzających, ten może być uznany za zmarłego po upływie roku od dnia, w którym niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było ustać,
· Domniemywa się, że zaginiony zmarł w chwili oznaczonej w orzeczeniu o uznaniu za zmarłego,
atuza