Zjawisko sumowania się cieni
Cechy charakteryzujące obraz rtg
• Najważniejszymi cechami charakteryzującymi jakość obrazu rentgenowskiego są:
• kontrastowość,
• ostrość
• zdolność rozdzielczą przestrzenną.
Pojęciem kontrastu określa się różnice w zaczernieniu (gęstości optycznej) naświetlonej i wywołanej błony rentgenowskiej spowodowane przez osłabienie promieniowania
Kontrastowość obrazu
• W celu obiektywnego pomiaru kontrastowości mierzy się natężenie światła przechodzącego przez 2 sąsiadujące obszary zdjęcia za pomocą przyrządu działającego na zasadzie fotokomórki. Wartość liczbową kontrastu określa się według wzoru:
K=I1 : I2
I1- natężenie światła przenikającego przez cień części miękkich
I2- natężenie światła przenikającego pole płucne
• Różnice w jasności szczegółów widocznych na zdjęciu rozróżnialne wzrokiem nazywa się kontrastem podmiotowym (subiektywnym). Między kontrastem przedmiotowym (obiektywnym) określanym za pomocą odpowiednich przyrządów a kontrastem podmiotowym nie zawsze istnieje pełna zgodność.
Kontrastowość obrazu zależy od wielu czynników:
• od twardości i natężenia promieniowania,
• budowy obiektu,
• czułości błony
• rodzaju folii wzmacniającej,
• od ilości promieniowania rozproszonego,
• stopnia zadymienia błony
• warunków obróbki chemicznej naświetlonej błony.
• W radiografii cyfrowej wprowadzono pojęcie zdolności rozdzielczości kontrastowej. Jest ono związane z liczbą stopni szarości, które może odzwierciedlić system. Liczba stopni szarości między czernią i bielą wynosi w nowoczesnych zestawach cyfrowych od 256 (8 bitów) do 4096 (12 bitów).
Ostrość obrazu
• Ostrość obrazu jest to zdolność do wyraźnego zarysowania granic badanych struktur anatomicznych. Jest to ważna cecha obrazu, gdyż każda postać nieostrości powoduje obniżenie poziomu technicznego zdjęcia i utrudnia rozpoznanie szczegółów.
Rodzaje nieostrości
• Odróżnia się 4 rodzaje nieostrości:
• geometryczną,
• fotograficzną,
• ruchową,
• od promieniowania rozproszonego.
Nieostrość geometryczna
• . Zależy od wielkości ogniska optycznego lampy rentgenowskiej oraz od odległości ogniska i badanego przedmiotu od błony
• Aby uniknąć tego rodzaju nieostrości, należy się zawsze posługiwać najmniejszym ogniskiem lampy, możliwym do obciążenia przy danym typie badania, a badany obiekt umieszczać możliwie blisko błony halogenosrebrowej lub innego detektora promieniowania.
Nieostrość z astygmatyzmu
• Przyczyną astygmatyzmu są różne wymiary ogniska optycznego na przykatodowych i przyanodowych brzegach wiązki promieniowania X. W praktyce wymieniony rodzaj nieostrości odgrywa niewielką rolę.
• Nieostrość fotograficzna
• Przyczyny nieostrości fotograficznej.Są to:
• wielkość ziarna luminoforu folii wzmacniającej,
• wielkość ziarna i grubość emulsji błony fotograficznej,
• zjawisko paralaksy,
• niewłaściwe przyleganie ekranu wzmacniającego do błony rentgenowskiej.
• Wielkość ziaren luminoforu folii wzmacniającej w zasadniczym stopniu wpływa na stopień nieostrości fotograficznej. Ich średnica wynosi 3-50µm i znacznie przewyższa wielkość kryształów bromku srebra w emulsji błony rentgenowskiej (0,2-1,5 µm )
• Zjawisko paralaksy ma miejsce przy skośnym padaniu promieni X na film o dwustronnej emulsji. Przyczyną nieostrości jest przesunięcie obrazów na bliższej i dalszej, w stosunku do źródła promieniowania, warstwie emulsji.
Sisi199