Liber XV (Msza Gnostycka) Aleister Crowley.pdf

(91 KB) Pobierz
Liber XV (Msza Gnostycka) Aleister Crowley
L IBER XV
O. T. O
E CCLESIAE G NOSTICAE
C ATHOLICAE C ANON M ISSAE
I.
Wystrój Ś wi ą tyni
Wysoki Ołtarz znajduje si ę na Wschodzie, a wi ę c w kierunku Boleskine, które jest
poło Ŝ one na południowo-wschodnim brzegu jeziora Loch Ness w Szkocji, dwie mile na
wschód od Foyers. Mierzy 7 stóp długo ś ci, 3 stopy szeroko ś ci i 44 cali wysoko ś ci.
Pokrywa go karmazynowy obrus ko ś cielny z wyhaftowanym złot ą nici ą fleur-de-lys,
ś wiatłem sło ń ca, b ą d ź innym odpowiednim emblematem. Otaczaj ą go filary, obeliski, w
naprzemiennych barwach czerni i bieli.
Poni Ŝ ej znajduje si ę trzystopniowe podium pomalowane czarnobiałymi kwadratami.
Nad nim znajduje si ę super-ołtarz. Na samej jego górze jest reprodukcja Steli
Objawienia z czterema ś wiecami po ka Ŝ dej stronie. Pod stel ą jest miejsce na Ksi ę g ę
Prawa z sze ś cioma ś wiecami po ka Ŝ dej stronie. Pod ni ą z kolei znajduje si ę Ś wi ę ty Graal
z ró Ŝ ami po ka Ŝ dej stronie. Przed pucharem jest troch ę miejsca na Paten ę . Po obu
stronach za ró Ŝ ami znajduj ą si ę dwie wielkie ś wiece.
Wszystko zasłoni ę te jest wielk ą zasłon ą .
Na samym szczycie trójk ą ta równobocznego, którego podstaw ę stanowi linia
przebiegaj ą ca mi ę dzy dwoma filarami, znajduje si ę mały czarny ołtarz składaj ą cy si ę z
dwóch nało Ŝ onych na siebie sze ś cianów.
Traktuj ą c ten ołtarz jako ś rodek podstawy podobnego trójk ą ta równobocznego, na
szczycie tego drugiego trójk ą ta znajduje si ę drobna okr ą gła chrzcielnica.
Ponownie, na szczycie trzeciego trójk ą ta znajduje si ę pionowy grób.
II.
Oficerowie Mszy.
KAPŁAN. Nosi Ś wi ę t ą Lanc ę i jest ubrany z razu w prost ą , biał ą szat ę .
KAPŁANKA. Virgo Intacta. Powinna by ć szczególnie po ś wi ę cona słu Ŝ bie Wielkiemu
Zakonowi. Jest ubrana w biel, bł ę kit i złoto. Nosi miecz z czerwona obr ę cz ą , Paten ę i
Hostie lub Ciastka Ś wiatła.
DIAKON. Jest ubrany w biel i Ŝ ół ć . Nosi Ksi ę g ę Prawa.
Dwoje Dzieci. S ą ubrane w biel i czer ń . Jedno nosi dzban wody i solnic ę , drugie
kadzielnic ę i szkatułk ę z perfumami.
III.
Ceremonia Wprowadzenia.
DIAKON otwiera wrota Ś wi ą tyni, przyjmuje zgromadzenie i zajmuje miejsce mi ę dzy małym
ołtarzem a chrzcielnic ą . (Potrzebny jest odd Ŝ wierny, który wpuszcza przychodz ą cych.)
DIAKON posuwa si ę naprzód i schyla si ę przed otwart ą kaplic ą , w której jest wyniesiony
Graal. trzy razy całuje Ksi ę g ę Prawa, otwiera j ą i umieszcza na super-ołtarzu. Zwraca si ę
na Zachód.
DIAKON. Czy ń swoj ą wol ę niechaj b ę dzie całym Prawem. Ogłaszam Prawo Ś wiatła,
ś ycia, Miło ś ci i Swobody w imi ę IAO.
ZGROMADZENIE. Miło ść jest prawem, miło ść poddana woli.
DIAKON udaje si ę na swoje miejsce pomi ę dzy ołtarzem kadzidła a chrzcielnic ą , zwraca si ę
na Wschód i stawia krok oraz przedstawia znak Człowieka i Brata. Wszyscy go na ś laduj ą .
DIAKON i LUDZIE. Wierz ę w jednego tajemnego i niewypowiedzianego Pana; w jedn ą
Gwiazd ę w towarzystwie Gwiazd, z których ognia powstajemy i do których wrócimy; w
jednego Ojca ś ycia, Tajemnic ę Tajemnic, którego imi ę to CHAOS, jedynego nast ę pc ę
Sło ń ca na Ziemi; oraz w jedno Powietrze, który karmi ka Ŝ dy oddech. Wierz ę w jedn ą
Ziemi ę , Matk ę nas wszystkich, w jedno Łono, z którego si ę rodzimy i w którym
odnajdziemy spoczynek, Tajemnic ę Tajemnic, której na imi ę BABALON. Wierz ę w
W ęŜ a i Lwa, Tajemnic ę Tajemnic, któremu na imi ę BAFOMET. Wierz ę w Gnostycki
Katolicki Ko ś ciół Ś wiatła, Miło ś ci i Swobody, którego Słowem Prawa jest THELEMA.
Wierz ę w komuni ę Ś wi ę tych. Poniewa Ŝ za ś mi ę so i napoje codziennie przekształcaj ą si ę
w nas w substancj ę duchow ą , wierz ę w Tajemnic ę Mszy. Wyznaj ę Chrzest m ą dro ś ci,
dzi ę ki któremu dost ę pujemy Cudu Wcielenia. Wyznaj ę tylko swoje Ŝ ycie, jednostkowe i
wieczne, które było, jest i b ę dzie. AUMGN, AUMGN, AUMGN.
Rozbrzmiewa muzyka. Wchodzi dziecko z dzbanem i sol ą . Wchodzi DZIEWICA z Mieczem i
Paten ą . Wchodzi dziecko z kadzielnic ą i perfumami. Zwracaj ą si ę w kierunku DIAKONA,
tworz ą c jedn ą lini ę od miejsca pomi ę dzy dwoma ołtarzami.
DZIEWICA. Niech b ę d ą pozdrowione Ziemia i Niebo!
Wszyscy wykonuj ą znak pozdrowienia Maga. DIAKON prowadzi.
KAPŁANKA, po której lewej stronie znajduje si ę negatywne dziecko, a po prawej
pozytywne dziecko, wst ę puje na schody Wysokiego Ołtarza. Reszta czeka. Umieszcza Paten ę
przed Graalem. Po oddaniu jej czci, zst ę puje, a za ni ą krocz ę dzieci, najpierw pozytywne,
potem negatywne. Porusza si ę w okr ęŜ ny sposób, trzy i pół raza obchodz ą c Ś wi ą tyni ę .
(Zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara wokół ołtarza, w przeciwnym kierunku wokół
chrzcielnicy, zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara wokół ołtarza i frontu, w przeciwnym
kierunku wokół ołtarza i w ten sam sposób a Ŝ do Grobu na zachodzie.) Wyci ą ga miecz i
ś ci ą ga nim zasłon ę .
KAPŁANKA. Moc ą + ś elaza, powiadam, Powsta ń . W imi ę naszego Pana + Sło ń ca, w
imi ę naszego Pana +, oby ś mógł przeznacza ć swoje cnoty Braciom.
Chowa Miecz do pochwy.
KAPŁAN wychodzi z Grobu, dzier Ŝ y w dłoniach wyprostowan ą Lanc ę , przy czym prawa
r ę ka spoczywa na lewej na piersiach. Robi trzy miarowe kroki. Nast ę pnie, przekazuje Lanc ę
KAPŁANCE i wykonuje trzy znaki karne.
Potem, kl ę ka i oddaje cze ść Lancy obiema r ę kami.
Rozbrzmiewa muzyka pokutna.
KAPŁAN. Jestem jednym z ludzi
Bierze ponownie Lanc ę . Upuszcza. Podnosi.
KAPŁAN. Czy Ŝ jestem godzien oddawa ć cnoty swoje Braciom?
KAPŁANKA bierze od dziecka wod ę i sól, miesza je w chrzcielnicy.
KAPŁANKA. Niechaj sól Ziemi sprawi, Ŝ e Woda nabierze cnoty Wielkiego Morza.
(Pada na kolana). B ą d ź wielbiona, Matko!
Powraca na Zachód, rozpostart ą r ę k ą wykonuje znak + na czole, piersiach i ciele
KAPŁANA.
B ą d ź KAPŁANEM o czystym ciele i duszy!
KAPŁANKA przejmuje kadzielnic ę od dziecka i umieszcza j ą na małym ołtarzu. Wkłada
do niej kadzidło. Niechaj Ogie ń i Powietrze wypełni ą ś wiat słodycz ą ! Pada na kolana.
B ą d ź wielbiony, Ojcze!
Powraca na Zachód i wykonuje kadzielnic ą znak + przed KAPŁANEM, tak jak
poprzednio.
B ą d ź KAPŁANEM o płomiennym ciele i duszy!
(Dzieci przejmuj ą swoje bronie.)
DIAKON zdejmuje po ś wi ę con ą Szat ę z Wysokiego Ołtarza i podaje KAPŁANCE.
KAPŁANKA odziewa go w t ę Szat ę ze szkarłatu i złota.
Niechaj otaczaj ą ci ę słoneczne płomienie, KAPŁANIE SŁO Ń CA!
DIAKON zdejmuje koron ę z Wysokiego Ołtarza. (Korona mo Ŝ e by ć ze złota, platyny lub
złotka srebra, bez jakichkolwiek domieszek, które nie s ą potrzebne do wykonania stopu.
Mog ą j ą zdobi ć Ŝ ne klejnoty. Nade wszystko, musi j ą oplata ć w ąŜ Ureusz, a podtrzymuj ą cy
j ą kaszkiet musi pasowa ć do szkarłatu Szaty. Powinien by ć wykonany z aksamitu.)
Niechaj korona twoja b ę dzie W ęŜ em, KAPŁANIE PANA!
Na kl ę czkach podejmuje Lanc ę rozpostartymi dło ń mi i bardzo powoli podnosi j ą do góry i
zni Ŝ a do dołu jedena ś cie razy.
Niechaj PAN nam towarzyszy!
Wszyscy wykonuj ą Znak Powitania.
LUDZIE: Niechaj tak b ę dzie.
IV.
Ceremonia otwarcia Zasłony.
KAPŁAN. O uwielbiany, przywołujemy ciebie! Moc ą tej podniesionej Lancy!
Podnosi Lanc ę . Wszyscy powtarzaj ą Znak Powitania.
Rozbrzmiewa muzyka zwyci ę ska.
KAPŁAN bierze lew ą r ę k ą praw ą r ę k ę KAPŁANKI, trzymaj ą c podniesion ą Lanc ę .
Ja, KAPŁAN i KRÓL, bior ę ciebie, niepokalan ą Dziewic ę , podnosz ę ci ę , prowadz ę na
wschód, stawiam na wierzchołku Ziemi.
KAPŁAN osadza KAPŁANK Ę na tronie ołtarza. Podchodzi DIAKON oraz ustawione w
rz ę dzie za nim dzieci. KAPŁANKA bierze Ksi ę g ę Prawa, ponownie zajmuje miejsce na
tronie i dwiema r ę kami otwiera j ą na swojej piersi, wykonuj ą c znak odwróconego trójk ą ta
kciukami i palcami wskazuj ą cymi.
KAPŁAN przekazuje lanc ę DIAKONOWI. Bierze od dziecka wod ę i pokrapia ni ą
KAPŁANK Ę , wykonuj ą pi ęć razy znak krzy Ŝ a na jej czole, ramionach i udach Kciuk
KAPŁANA znajduje si ę zawsze, kiedy nie trzyma Lancy, mi ę dzy jego palcem wskazuj ą cym
a palcem ś rodkowym. KAPŁAN bierze kadzielnic ę od dziecka i wykonuje w ten sam sposób
pi ę ciokrotnie znak krzy Ŝ a.
Dzieci wymieniaj ą swoje bronie na swoich ołtarzach.
KAPŁAN trzykrotnie całuje Ksi ę g ę Prawa. Przez pewien czas kl ę czy z poł ą czonymi dło ń mi,
ze schowanymi kostkami i kciukiem trzymanym tak jak poprzednio. Powstaje i zakrywa cały
ołtarz. Wszyscy powstaj ą i ustawiaj ą si ę w rz ę dzie.
KAPŁAN bierze Lanc ę od DIAKONA i trzyma j ą tak jak poprzednio, jako Ozyrys lub
Phthah. Okr ąŜ a Ś wi ą tyni ę trzykrotnie. Za nimi kroczy DIAKON i dzieci. (Dzieci zawsze
wtedy, gdy nie korzystaj ą ze swoich r ą k, trzymaj ą je skrzy Ŝ owane na piersiach.) Podczas
ostatniego okr ąŜ enia opuszczaj ą go i udaj ą si ę do miejsca mi ę dzy chrzcielnic ą a małym
ołtarzem, gdzie kl ę kaj ą w uwielbieniu. Ich dłonie s ą poł ą czone i wzniesione nad głowami.
Wszyscy na ś laduj ą ich ruch.
KAPŁAN powraca na Wschód i wchodzi na pierwszy stopie ń Ołtarza.
KAPŁANKA. O orbito gwiazd, których młodszym bratem jest nasz Ojciec, cudzie
niepoj ę ty, duszo niesko ń czonej przestrzeni, która onie ś mielasz czas, oszałamiasz umysł i
czynisz wszystko niejasnym, nie dost ą pimy Ciebie, dopóki obrazem Twoim nie b ę dzie
Miło ść . Dlatego przywołujemy Ci ę nasieniem, korzeniem, łodyg ą , p ą czkiem, li ś ciem i
kwiatem. A wtedy kapłan otrzymał odpowied ź i przemówił do Królowej przestrzeni,
całuj ą c jej cudowne brwi, a kropla ś wiatła sk ą pała jego całe ciało słodko pachn ą cym
zapachem potu. O Nuit, zawsze w Niebiosach, niechaj b ę dzie tak zawsze, Ŝ e człowiek
mówi o Tobie nie jako o Czym ś , lecz jako o Niczym. Spraw zatem, Ŝ eby nie mówił o
tobie wcale, poniewa Ŝ ty trwasz.
Podczas tej przemowy KAPŁANKA całkowicie pozbywa si ę szat. Zob. CCXX.I.62.1
KAPŁANKA. Lecz kocha ć mnie jest lepszym ni Ŝ wszelkie rzeczy: gdy pod nocnymi
gwiazdami na pustyni wnet zapalisz kadzidło mnie po ś wi ę cone, przywołuj ą c mnie
czystym sercem i zwini ę tym w nim płomieniem W ęŜ a odpoczniesz na chwil ę w moim
łonie. Za jeden pocałunek gotów b ę dziesz odda ć wszystko; lecz ktokolwiek da jedno
ziarnko prochu, w ci ą gu godziny utraci wszystko. B ę dziecie gromadzi ć dobra,
wzbogaca ć si ę o kobiety i pachnidła; b ę dziecie nosi ć drogie bi Ŝ uterie; prze ś cigniecie
narody ziemi okazało ś ci ą i pych ą ; ale zawsze z miło ś ci do mnie, i tak dojdziecie do mej
rado ś ci. Nalegam na was, aby ś cie przybyli do mnie w prostej szacie i pi ę knie zdobionej
fryzurze. Kocham was! T ę skno mi do was! Blada lub p ą sowa, ubrana lub zmysłowa, ja,
która jestem wszelk ą przyjemno ś ci ą i szkarłatem, a tak Ŝ e upojeniem najskrytszego
zmysłu, po Ŝą dam was. Nałó Ŝ cie skrzydła i wznie ś cie zwini ę t ą w was sław ę : przyjd ź cie ku
mnie! Ku mnie! Ku mnie! Ś piewajcie dla mnie pie śń miłosn ą uniesienia! Palcie dla mnie
wonne olejki! No ś cie mi klejnoty! Pijcie za mnie, albowiem kocham was! Kocham was!
Ja jestem cór ą Zachodu Sło ń ca o niebieskim obliczu; ja jestem nieskrytym blaskiem
zmysłowo ś ci nocnego nieba. Ku mnie! Ku mnie!
KAPŁAN wst ę puje na drugi stopie ń .
KAPŁAN. O tajemnico tajemnic, która si ę skrywasz w istocie wszystkiego, co Ŝ yje, to nie
Ciebie wielbimy, albowiem to, co wielbimy, jest równie Ŝ Tob ą . Ty jeste ś Tym, a Tym
jestem ja. Jestem płomieniem, który płonie w ka Ŝ dym sercu człowieka i w rdzeniu
ka Ŝ dej gwiazdy. Jestem ś yciem i dawc ą ś ycia, a zatem wiedza o mnie jest wiedz ą o
ś mierci. Jestem samotny. Tam, gdzie jestem, nie ma Boga.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin