podstawy grafiki.doc

Piksel (ang. pixel - wyraz utworzony ze zbitki dwóch angielskich słów: picture+element) jest to najmniejszy element obrazu bitmapowego. Jeden piksel to bardzo mały kwadrat (rzadziej: prostokąt) wypełniony w całości jednolitym kolorem. Piksel stanowi także najmniejszy element obrazu wyświetlanego na monitorze komputera

Głębia kolorów - ilość bitów przypisana do każdego piksela obrazu (czasem określana ilością możliwych do wyświetlenia kolorów):

              1-bitowa, 2 kolory, np. kolor biały lub czarny w danym pikselu

              4-bitowa, 16 kolorów

              8-bitowa jednobarwna, 256 odcieni szarości (od białego do czarnego – wystarczająca ilość dla ludzkiego oka)
              8-bitowa, 256 kolorów

              16-bitowa, 65 tys. kolorów

              24-bitowa, 16.7 mln. kolorów. Wystarczająca dla ludzkiego oka.

Dla obrazu w szesnastobitowej głębi kolorów używamy nazwy High Color

Natomiast obraz w dwudziestoczterobitowej głębi kolorów to już tzw. True Color.

Tabela głębi kolorów

Ilość bitów  Ilość kolorów

1 bit        2 kolory

4 bity       16 kolorów

8 bitów      256 kolorów

16 bitów     65 536 kolorów

24 bity      16 777 216

32 bity      16 777 216

W tabelce znalazła się również 32-bitowa głębia kolorów. Przy czym w tym wypadku nie chodzi o zwiększenie liczby kolorów. Te dodatkowe 8 bitów nazywamy kanałem alfa Kanał alfa co nas głównie interesuje służy do umieszczania informacji, takich jak efekty specjalne, maski i selekcje (zaznaczenia).

Rozdzielczość ekranu - jeden z parametrów trybu wyświetlania, parametr określający ilość pikseli obrazu wyświetlanych na ekranie w bieżącym trybie pracy monitora komputerowego, telewizora a także każdego innego wyświetlacza, którego obraz budowany jest z pikseli. Rozdzielczość wyraża się w postaci ilości pikseli w poziomie i w pionie.

Pojęcie rozdzielczości ekranu jest dość mylące, gdyż tak naprawdę nie jest to rozdzielczość wyświetlacza, lecz rozdzielczość obrazu na tym wyświetlaczu, a w większości urządzeń bieżący tryb wyświetlania można regulować skokowo wewnątrz określonego zakresu, którego granice, jak i poszczególne dostępne rozdzielczości powiązane są z budową urządzenia wyświetlającego, budową karty graficznej, wielkością pamięci na tej karcie oraz oprogramowaniem (sterownik karty, system operacyjny).

Odczucie zmiany wielkości obrazu w miarę wzrostu rozdzielczości jest wywołane tym, że zazwyczaj stałe elementy interfejsu systemu operacyjnego, takie jak ramki, ikonki etc. mają stałą wielkość w pikselach.

Obecnie, standardowymi rozdzielczościami są 640×480 (VGA, Video Graphics Array), 800×600 (SVGA, Super VGA), oraz 1024×768 (XGA/XVGA, eXtended czyli rozszerzona). Niektórzy użytkownicy, szczególnie programów CAD oraz gracze, używają rozdzielczości 1600×1200 (UXGA, Ultra-eXtended) lub wyższych, jeżeli mają odpowiedni sprzęt. Kiedy rozdzielczość wyświetlania jest zbyt duża w stosunku do możliwości monitora lub wyświetlacza, niektóre systemy tworzą wirtualny ekran, który może być przewijany "pod" fizycznym ekranem.

Dla telewizji cyfrowej i HDTV, typowe rozdzielczości pionowe to 720 lub 1080 linii.

Rozdzielczość 640×480, wprowadzona przez IBM PS/2 VGA i MCGA (multi-color), zintegrowane karty graficzne, stała się standardem od 1990 do 1997 roku, częściowo dzięki swoim proporcjom 4:3. 800×600 była standardową rozdzielczością od roku 1998 do chwili obecnej, ale 1024×768 szybko staje się nowym standardem rozdzielczości, szczególnie że również zachowuje proporcje 4:3. Wiele stron internetowych i produktów multimedialnych jest zaprojektowanych dla rozdzielczości 1024×768. Większość współczesnych gier wypuszczonych w erze grafiki 128-bitowej, takich jak SimCity 4, w ogóle nie pozwala na używanie rozdzielczości 640×480. Windows XP zostało zaprojektowane do pracy w rozdzielczości co najmniej 800×600 (ale jest możliwa praca w trybie zgodności z 640×480).

Dla monitorów 15" i 17" (381 mm i 432 mm), rozdzielczość 1024×768 jest standardem, natomiast dla monitorów 19" zaleca się 1280×1024. Dobre monitory 21" (533 mm) zazwyczaj potrafią wyświetlać obraz w rozdzielczości 1600×1200. Są także szerokie monitory 24" (610 mm), które często będą w stanie pracować w rozdzielczości poziomej 1900 pikseli lub większej.

Standardowe rozdzielczości ekranowe

2. rozdzielczość monitora II – rozdzielczość z jaką monitor wyświetla piksele, tzn jak gęsto są one upakowane na jednostce długości. Monitory PC zazwyczaj pracują w rozdzielczości 72 dpi.

3. rozdzielczość obrazu – rozdzielczość obrazu określana jako ilość pikseli w poziomie i pionie (co daje nam informację o ogólnej ilości pikseli w obrazie). Nie określa nam to jednak wielkości obrazu w np. centymetrach bo to zależy od drugiego parametru określanego też mianem rozdzielczości – gęstości upakowania pikseli na jednostce długości, którą zwyczajowo jest cal. Dopiero te dwie wartości razem, z czego ilość pikseli zastępuje się często po prostu wymiarem liniowym, daje nam informację o rozmiarach zdjęcia i jego przeznaczeniu czy możliwości wykorzystania.

4. rozdzielczość druku drukarki – rozdzielczość z jaką drukarka jest w stanie tworzyć kropki, z których powstaje wydruk. Uwaga! na wydrukowanie jednego piksela może zostać zużytych do kilkudziesięciu kropel jednego koloru. Ta rozdzielczość nie ma nic wspólnego z rozdzielczością z jaką ma być przygotowane zdjęcie przeznaczone do wydruku.

5. rozdzielczość papieru – rozdzielczość papierów do wydruków fotograficznych określająca możliwość precyzyjnego odbioru atramentu z drukarki z taka samą rozdzielczością. Gdyby papier miał rozdzielczość niższą wydruk mógłby się rozmazać.

Rozdzielczość grafiki - ilość pikseli na cal (dots per inch - dpi). Od 72-75 dpi (monitory) do 300 dpi (drukarki) i więcej.

CMY - jest oparty na podstawowych kolorach trójkolorowej drukarki. Może być stosowany wówczas, gdy rysunek będzie odtwarzany za pomocą urządzenia posługującego się trzema kolorami (czerń jest uzyskiwana przez zsumowanie trzech kolorów składowych). Zapewnia on największą wierność odtworzenia tego, co widać na ekranie. Model wywodzi swą nazwę stąd, że dostępne w nim kolory są mieszaniną błękitnego, purpurowego i żółtego. Współczyn­niki udziału poszczególnych kolorów mogą przyjmować wartości z przedziału od O do 255.

CMYK - jest oparty na podstawowych kolorach drukarki. Powinien być stosowany wówczas, gdy odtwarzamy rysunek za pomocą urządzenia posługującego się czterema kolorami. Zapewnia on największą wierność odtworzenia tego, co widać na ekranie. Model wywodzi swą nazwę od kombinacji kolorów: błękitnego, purpurowego, żółtego i czarnego. Współczynniki udziału poszczególnych kolorów mogą przyjmować wartość z przedziału od O do 100.

CMYK - mieszanina 4 barw: niebieskiego (Cyan), czerwonego (Magenta), żółtego (Yellow) i czarnego (Black) - stworzona dla obrazów do drukowania

RGB - ten model został oparty na podstawowych kolorach światła widzialnego. Należy go stosować wówczas, gdy odtwarzasz rysunek za pomocą urządzeń, które są źródłem pro­mieniowania świetlnego, takich jak rzutnik przeźroczy czy monitor komputera. Zapewnia on największą wierność odtwarzania rzeczywistości na ekranie. Wywodzi swą nazwę stąd, że dostępne w nim barwy stanowią mieszaninę kolorów: czerwonego, zielonego i nie­bieskiego. Współczynniki udziału poszczególnych kolorów w obrazie mogą przyjmować wartość z przedziału od O (biel) do 255 (czerń).

HLS - model ten wywodzi swą nazwę od kompozycji kolorów: odcienia koloru, jego światła, czyli intensywności, i na...