Historia Środków przekazu
Zamiast wstępu [historia poniżej]:
Powtarzając za Denisem McQuail’em można wyliczyć cztery zasadnicze podejścia teoretyczne do zagadnienia mediów, sprowadzających się w istocie do dwóch wymiarów: ujęcia mediocentrycznego wobec społecznocentrycznego, podejścia kulturowego wobec ujęcia materialistycznego (patrz: rys. 1.1). Ze schematu McQuail wywiódł kolejne cztery, pośrednie ujęcia teorii mediów. Są to następujące układy teorii:
1. Łączących analizę zawartości komunikatu z subiektywną ich recepcją oraz wpływem mediów na tworzenie się środowiska człowieka
2. Akcentujących technologiczne aspekty funkcjonowania mediów
3. Skupiających się na czynnikach społecznych jako zasadniczych do tworzenia i odbierania komunikatów oraz rozumieniu roli mediów w życiu społecznym.
4. Analizujących kulturę materialną poprzez refleksję nad konsekwencjami styku polityki i ekonomii oraz kondycji materialnej społeczeństwa jako czynnikach różnicujących[1].
Rys. 1.1 Cztery główne zakresy teorii mediów.Źródło: Denis McQuail, op. cit., s. 7.
Stosując innego rodzaju podział zainteresowań problematyką mediów, jako podstawowe, a przy tym najczęściej rozpatrywane obszary badań nad przepływem informacji, wskazać można na trzy płaszczyzny:
a) indywidualnego odbioru komunikatów
b) eksperymentu
c) pragmatycznego zastosowania wyników danych poznawczych[2].
Dwie wizje funkcjonowania mediów:
1. Wizja optymistyczna zakładająca integrację, solidarność, wolność oraz ubogacenie człowieka poprzez ukazanie różnorodności świata.
2. Wizja pesymistyczna wyrażająca obawy ci do zatracania norm społecznych, utraty poczucia tożsamości, uniformizacji jak i płaszczyzny dominacji.
1. Jako początek prasy można wskazać antyczne, wydawane w Rzymie, Acta diurna – ryte na desce gipsowej.[3]
2. wydrukowany w 1493 roku włoski przekład listu Krzysztofa Kolumba, donoszący o odkryciu nowej drogi do Indii,
3. Najstarszymi, okresowo wydawanymi drukami są między innymi: wydawany od 1609 roku „Aviso Relation oder Zeitung” w Niemczech, angielski „The Weekly News in London” (od 1622), francuska w okresie panowania Ludwika XIII Kardynał Richelieu „La Gazette” (1631)publiczne odczyty...
4. W połowie XIX wieku londyński „Times" uruchomił po raz pierwszy na świecie arkuszową prasę drukarską o napędzie parowym.
5. W 1844 r. miała miejsce pierwsza transmisja telegraficzna.
6. W 1851 r. położono kabel telegraficzny pod kanałem La Manche,
7. w 1866 roku kabel transatlantycki.
8. W 1875 r. Alexander Graham Bell zaprezentował własną wersję telefonu, a w rok później Thomas Edison usprawniając to urządzenie bezpośrednio wpłynął na tempo przepływu informacji.
9. Pierwsze fotografie ukazały się w prasie 1865 r. W 1880 r. zastosowano po raz pierwszy raster, a w piętnaście lat później pojawiła się rotacyjna maszyna światłodrukowa, umożliwiając wydawanie prasy ilustrowanej.
10. Do stymulujących rozwój prasy w końcu XX wieku, można wskazać przekaz satelitarny, internet, telefonię komórkową.
11. W wieku XIX zjawiska społeczne, jak ruchy wolnościowe, rodzenie się proletariatu, rozwój parlamentaryzmu.
12. W 1851 roku jako jeden z pierwszych, Julius Reuter zakłada agencję informacyjną. Pojawiają się osoby zajmujące się polityką zawodowo (W 1896 r. Partia Republikańska w USA zatrudniła w roli głównego organizatora kampanii wyborczej Marcusa Alonzo Hanna, na co dzień zajmującego się handlem i reklamą)[4].
13. pierwsze komercyjne ogłoszenie prasowe w USA, a dotyczyło ono sprzedaży posiadłości na Long Island, ukazało się w 1704 roku.[5]
Prasa w wieku XX stała się niemalże gałęzią przemysłu. Pierwszą połowę XX wieku często nazywa się epoką magazynów ilustrowanych. To wtedy powstały takie periodyki jak amerykański „Life”, założony w Nowym Jorku przez Henry R. Luce'a i B. Haddena magazyn „Time” (w 1923 roku), założony w 1949 roku w Paryżu przez Jeana Prouvosta francuski „Paris–Match”.
Pierwsze komercyjne ogłoszenie prasowe w USA, a dotyczyło ono sprzedaży posiadłości na Long Island, ukazało się w 1704 roku.[6] Jednym z pierwszych ludzi którzy wyraźnie wskazywali na manipulującą rolę prasy był Goethe - jak podaje Antonina Kłoskowska: „...jako głęboką pogardę opinii publicznej.”[7]
- cyklicznie bądź czasowo (ale nie rzadziej niż raz do roku) wydawane publikacje periodyczne, a więc dzienniki, czasopisma, biuletyny, informacje agencyjne określa się mianem prasy.
- Działalność prasy skupia się na przedstawianiu i relacjonowaniu aktualnych wydarzeń z różnych dziedzin życia społecznego, ponadto do prasy zalicza się czasopiśmiennictwo naukowe i fachowe.
„Według klasyfikacji UNESCO (1964), stosowanej obecnie w większości państw, prasa dzieli się na: 1) dzienniki treści ogólnej
2) inne gazety (zwłaszcza tygodniki) treści ogólnej,
3) pozostałe czasopisma.
Niezależnie od tej klasyfikacji wyodrębnia się poszczególne rodzaje prasy na podstawie różnych kryteriów: częstotliwości ukazywania się (dzienniki, tygodniki itd.), zasięgu (prasa międzynarodowa, ogólnokrajowa, regionalna, lokalna, zakładowa), wydawcy-dysponenta (rządowa, partyjna, niezależna itp.), ideologii (konserwatywna, liberalna, socjalistyczna, katolicka itp.), tematyki (ekonomiczna, kulturalno-społeczna, sportowa, filmowa itp.), adresata (kobieca, młodzieżowa itp.), poziomu (elitarna, popularna, bulwarowa itp.), funkcji społecznej (informacyjna, publicystyczna, rozrywkowa, ogłoszeniowa itp.).”[8]
- pierwszy pośrednik w informowaniu
- rola unifikująca [masowy odbiorca]
- założone w 1631 „La Gazette” służyło znanemu nam z public relations kreowaniu reputacji {odczyty}
- Jednym z pierwszych ludzi którzy wyraźnie wskazywali na manipulującą rolę prasy był Goethe. Prócz tego, iż wskazywał na prasę jako źródło zepsucia smaku publiczności (choćby poprzez swą powierzchowność w przekazywaniu treści – co skądinąd niewątpliwie zjednywało jej czytelników), to również bardzo wyraźnie określał wolność prasy, jak podaje Antonina Kłoskowska: „...jako głęboką pogardę opinii publicznej.”[9]
- segmentacja jej rynku.
- długofalowość oddziaływania zamieszczanych w niej komunikatów (czytelnik częstokroć wraca do tej samej, zwłaszcza magazynowej, publikacji),
- ponadto odbiorca, nawet jeśli nie jest prenumeratorem, rzadko zmienia tytuły czytanej prasy (czytelnik „Gazety Wyborczej” sporadycznie sięga po „Rzeczpospolitą” i odwrotnie)[choć 40% czytelników WPROST czyta POLITYKĘ]
- Kreacja skutecznego przekazu reklamowego w przypadku prasy polega na kompilacji takich elementów jak: slogan reklamowy, informacja, fotografia bądź rysunek. Dochodzi do tego wielkość ogłoszenia, dobór miejsca publikacji (określonego tytułu i wewnętrznej pozycji) oraz częstotliwość ukazywania się.
- Prasa, podobnie jak inne środki masowego przekazu, pozwala na zdobywanie informacji.[szerszej niż np. w TV]
- Wydawnictwa prasowe potrafią ponadto wykroczyć poza schemat przypisanych im funkcji i zaoferować klientowi próbkę towaru (sampling), albo np. jego zapach, czego na dzień dzisiejszy w bezpośredni sposób nie jest w stanie zaproponować żadne z pozostałych mediów masowych. Dlatego prasa będąc medium masowym stanowić może wsparcie dla kampanii BTL[10].
---------------------------------------------------------------------------------------------
1. Pierwsza publiczna audycja radiowa została nadana w 1914 r. w Belgii.
2. Pierwszą udaną próbę transmisji sygnałów dźwiękowych za pośrednictwem radia odbyto trzy lat wcześniej, w 1911 roku w Nowym Yorku.
3. W 1915 roku przesłano po raz pierwszy drogą radiową głos ludzki pomiędzy Europą a Stanami Zjednoczonymi.
4. W USA radio rozpoczęło działalność w 1920 roku w Pittsburghu, a już od 1922r. działało Krajowe Stowarzyszenie Nadawców (National Association of Broadcasters, NAB).
5. Na rok 1922 datuje się utworzenie pierwszego radia komercyjnego.
6. W 1926 roku zawiązana została pierwsza na świecie sieć radiowa NBC w Stanach Zjednoczonych (National Broadcasting Co, Inc.),
7. w 1927 r. powstała za sprawą J. Reith BBC (British Broadcasting Corporation), jako instytucja dysponująca wyłącznością na nadawanie programów drogą radiową.
8. w USA liczba 30 rozgłośni w 1922r. rozrosła się do 556 w roku 1924).
9. W połowie lat dwudziestych, oprócz Stanów Zjednoczonych, regularny program radiowy nadawany był w 19 krajach europejskich, w Argentynie, Japonii i Australii.
Ze względu na swe zalety propagandowe:
a. Za prekursora integracji polityki z radiem uznaje się amerykańskiego prezydenta Franklina Delano Roosvelta, który w 1933 wystąpił w cyklu spotkań pt.: „Rozmowy przy kominku”.
b. Europejskim mężem stanu który jako pierwszy sięgnął po radio, był prezydent Francji Gaston Doumergue wygłaszający za jego pośrednictwem kilka przemówień.
c. dokonania propagandy państw totalitarnych. Według dyrektyw Goebbelsa, radio miało dwa cele: rozrywkę i instruktaż[12].
d. Niemcy jako pierwsi, choć w krótkim czasie nie jedyni, użyli radia do propagandy skierowanej poza granice swego kraju. W 1942 roku niemieckie radio nadawało w 27 językach (najsłynniejsza tego rodzaju radiostacja to quasi francuska Ferdonneta).
Radio od swoich początków w swą istotę miało wpisaną ideę masowego audytorium. Zwracając uwagę na intensywną, pod naporem wpływów politycznych, radiofonizację w latach 30–tych i propagandę II wojny światowej, poprzez powszechność i ogólno dostępność tego środka przekazu, jawi się nam obraz wszechobecnego, głęboko zakorzenionego w kulturze medium.
1. Interesujące, ujmując w szczególności problem tekstów perswazyjnych, są dokonania propagandy państw totalitarnych. Według dyrektyw Goebbelsa, radio miało dwa cele: rozrywkę i instruktaż[14]. Jak zauważał (choć z perspektywy czasu wydaje się to i tak przesadnie optymistyczne): „Ludzie zazwyczaj są zbyt zmęczeni, by przyjąć więcej niż dwie godziny poważnego programu.” O nadawanej muzyce zaś: „...musi to być muzyka, która nie stawia nam żadnych wymagań.”[15]!!!!!!!!
2. Niemcy jako pierwsi, choć w krótkim czasie nie jedyni, użyli radia do propagandy skierowanej poza granice swego kraju. W 1942 roku niemieckie radio nadawało w 27 językach (najsłynniejsza tego rodzaju radiostacja to quasi francuska Ferdonneta).
- Od lat 30-tych dominuje w nim muzyka i informacja. Dodajmy bardzo szybka, reagująca na aktualne wydarzenia, często relacjonując na żywo. Pozwala na to sztywna z zewnątrz, jednocześnie płynna wewnątrz, formuła bloków programowych.
- Nastąpiła segmentacja rynku radiowego, o całą epokę wyprzedzając o kilka dziesięcioleci telewizyjne kanały te
- do pewnego stopnia jest to medium interaktywne, otwarte na opinie słuchaczy.[16]
- odwołuje się do sfery emocjonalnej słuchacza,
- uruchamia wyobraźnię,
- nie narzuca swej obecności
- Jest zarówno powszechne jak i intymne [dyskretnie towarzysząc „gdzieś obok”]
WADY:
- jw. Ostatnie ….„gdzieś obok”]
- trudność z zapamiętywaniem przekazu audytywnego. Przyjmuje się, iż w publicznych wystąpieniach „... o odbiorze decyduje w 60 procentach „język ciała”, czyli sposób mówienia, wygląd, gesty. Tylko w 20 procentach prezentacja rozpoznawalna jest przez treść. Również 20 procent pochłania emocjonalna zawartość naszych wystąpień.”[17] ...
Kathrinesss