Witam w świecie psychografologii.odt

Witam w świecie psychografologii.
 

... na pewno słyszeliście niejednokrotnie, że "pismo zdradza człowieka". Czy tak jest? Ten kto poznał tajniki grafologii nie bedzie zaprzeczał... Jednak aby poprawnie interpretować charakter pisma trzeba poświęcić trochę czasu na poznanie wszystkich reguł oceny.

Na mojej stronie znajduje się kilka podstawowych zasad inetrpretacji charakteru pisma. Nie wystarczą one do kompleksowej analizy, ale na pewno pozwolą stworzyć pewien obraz osoby piszącej w danym stylu. Aby się o tym przekonać, proponuję przeanalizować własny charakter pisma.

Marginesy
 

•        Margines lewy - odpowiada fasadowości, zachowaniom zewnętrznym. Jeżeli jest równy - osoba pisząca potrafi na zewnątrz zaprezentować się jako człowiek silny, stabilny, zdyscyplinowany, potrafiący utrzymać swój wizerunek na zewnątrz. Innymi słowy - osoba fasadowa. Jeżeli jest wąski - oznacza lęk, poczucie niepewności, chęć ukrycia swojego wnętrza przed światem, może również świadczyć o przesadnej oszczędności lub kłopotach finansowych. Natomiast szeroki jest typowy dla ludzi tolerancyjnych, dobrych obserwatarów, osób nieśmiałych. Falujący lewy margines może być interpretowany jako trudności z utrzymaniem wizerunku wewnętrznej siły i zdecydowania. Zwykle pisząca w ten sposób osoba jest wykorzystywana przez innych i nie potrafi odmówić wykonania przysługi, co powoduje zwiększone napięcie i nerwowość. Natomiast rozszerzający się ku dołowi lewy margines może być objawem trwonienia pieniędzy i kłopotów z oszczędzaniem, piszą tak zwykle ludzie impulsywni. Jeżeli margines lewy zwęża się ku dołowi oznaczać to może kłopoty finansowe lub lęk przed ludźmi; często lękliwość i pesymizm wywołane są niedawnymi problemami natury finansowej. Autor takiego rękopisu niechętnie podejmuje ryzyko.

•        Margines górny interpretuje się jako chęć pozostawienia miejsca dla kogoś ważniejszego, bezkrytyczne zgadzanie się z władzą i przełożonymi, silne zahamowani i niskie poczucie własnej wartości. Margines górny wąski (lub jego brak) to chęć podkreślenia własnej wartości i walka z autorytetami, żaden szef nie będzie dość dobry, aby został w pełni zaakceptowany. Tak piszący ludzie wybierają często wolne zawody lub są właścicielami firm, zwykle żyją w napięciu i są nerwowi. Należy jednak pamiętać, że górny margines może być podyktowany formą pisma (podanie, list) i wtedy jego wysokość nie powinna być podstawą do wyciągania wniosków na temat autora.

•        Margines prawy - jeżeli jest szeroki symbolizuje wewnętrzną niepewność i brak wiary we własne możliwości, zwykle piszą tak osoby nieśmiałe. Jeżeli natomiast jest wąski interpretowany być może jako skłonność autora do przemyśleń natury egzystencjalnej. Człowiek taki potrafi zapalić się do jakiegoś pomysłu czy dzieła, ale kiedy na drodze stanie przeszkoda, przychodzi zwątpienie i marazm; czeka aż kolejny pomysł przeszkodzi mu w rozpatrywaniu sensu życia. Opadające linie wiersza wzmacniają cechy przypisywane wąskiemu prawemu marginesowi, może również świadczyć o silnych stanach depresyjnych - ostry spadek jest typowy dla bardzo silnej depresji. Natomiast prawy margines równy świadczy o sile wewnętrznej autora rękopisu.

Nachylenie pisma
 

Pismo proste

Takie pismo wskazuje, w którym poszczególne litery nie gubią pionu wskazuje na człowieka patrzącego z dystansem na swoje otoczenie, trzeźwo myślącego, starającego się żyć w zgodzie z obowiązującym prawem i przepisami. Taka osoba ćwiczy samodyscypliną i wszystkie wiadomości przyjmuje ze stoickim spokojem. Nie chce się z nikim wiązać i często uchodzi za osobnika niestałego w uczuciach. Często pod maską kryje chłodną naturę i swoistą sztywność.
 

Pismo pochyłe

Wszyscy piszemy litery nieco pochylone w prawą stronę. Takie ich ułożenie ukazuje osobę gotową do uczestniczenia w życiu grupowym i przystosowania się do otaczającej rzeczywistości.
Człowiek piszący z lekkim nachylenie w prawo jest bardzo komunikatywny i zazwyczaj ma dobry charakter. Często wstawia się za innymi, jest uczuciowy i ma bogate życie wewnętrzne. Niekiedy jednak natura skłania go do postępowania w sposób nierozważny, ponieważ zazwyczaj brakuje mu odrobiny opanowania. Ktoś taki ma beztroskie podejście do życia i często zmienia swe zdanie.
 

Pismo bardziej pochylone

Oznacza ono kogoś namiętnego. Taki ktoś zawsze chciałby być pierwszy i najważniejszy w grupie, podejmując się każdego stawianego przed nim wyzwania. Jednak trzeba zaznaczyć, że taki osobnik nie ma zbyt silnego charakteru.
 

Pismo nachylone w lewo

Takiego pisma trudno się nauczyć. Jeżeli mamy do czynienia z osobą leworęczną to w tym przypadku możemy wobec niej zastosować tłumaczenie pkt. 2. Jeśli zaś osoba taka jest praworęczną a mimo to stawia litery odchylone w lewo oznacza, iż mamy do czynienia z kimś kto ciągle staje w opozycji i chętnie odcina się od swego otoczenia. Kto posługuje się takim pismem, chętnie okazuje swoje uczucia a zarazem stale czymś się trapi. Poirytowany staje się kimś przemądrzałym i nie do zniesienia.
 

Pisma mieszane

Bywają takie pisma, które część liter mają ułożone w różne strony. Tacy ludzie na ogół mają charakter chwiejny. Często sami ze sobą nie potrafią dojść do ładu - niekiedy wynika to z ich zbyt młodego wieku. Przyjdzie czas i się ustatkują. Jeśli zaś pismo takie występuje u ludzi dorosłych to mamy do czynienia z kimś kapryśnym, którego emocje stale wahają się między plusem a minusem. Często nie mają oni własnego zdania i co raz to przyznają rację jednej, to znów drugiej stronie.

Wielkość pisma

Symboliczna interpretacja wymiaru duże / małe.

"Duże" jest cechą męską. To również rozpychające się, zewnętrzne, niezgrabne, fasadowe, silne, dominujące i przytłaczające. "Małe" jest nierozerwalnie związane z kobiecością ale to także skromne, niepozorne, podatne, delikatne, wewnętrzne, ukryte i nieśmiałe.

•        Duże pismo znamionuje człowieka dynamicznego, który lubi być ważny, oznacza też zwykle większą namiętność, śmiałość, przebojowość. Może także wskazywać na przesadność, zadufanie i autorytarność. Jeżeli pismo duże jest pochylone w lewą stronę może to sugerować, że autor rękopisu jest ostrożny w działaniu i egocentryczny (posiada jednocześnie cechy łączone z dużym pismem). Jako pismo duże uważa się takie, które na poziomie wstęgi przekracza 4,5 - 5 mm, natomiast pismo małe - na poziomie wstęgi nie przekracza 2,5 mm.

Pismo małe w ten sposób piszą zwykle osoby skromne, niepewne siebie, introwertyczne i ostrożne. Zwykle są bardziej rozsądne, krytyczne i nieśmiałe. Potrafią znacznie lepiej koncentrować się na detalach i częściej interesują się techniką, architekturą czy matematyką.
 

Zmienna wielkość liter cechuje ludzi niespokojnych ale także z dużymi ambicjami i zakłóconą równowagą wewnętrzną. Często piszą w ten sposób ludzie poszukujący, twórczy i utalentowani artystycznie.
 

Pismo większe na początku strony oznacza zwykle śmiałość i przebojowość na początku znajomości. Przy bliższym poznaniu człowiek tak piszący okazuje się skromniejszy i mniej zdecydowany. Analogicznie interpretuje się pismo mniejsze na początku strony.
 

Kreślenie pierwszej litery większej od pozostałych interpretowana jest głównie jako chęć imponowania, robienia wrażenia na otoczeniu i skupiania uwagi otoczenia.
 

Pierwsza litera pisania oddzielnie to działanie po namyśle, być może z innym nastawieniem niż przy rozpoczynaniu działania.
 

Pismo szerokie jest typowe dla ludzi przebojowych i popędliwych. To również dynamiczne i optymistyczne nastawienie do życia, twórcze i zdecydowane działanie. Osoba tak pisząca posiada również szeroki gest i rozeznanie w życiu, chciałaby wpływać na szerokie audytorium.
 

Pismo wąskie to niechęć do wychylania się na zewnątrz, mały dynamizm, lęk przed działaniem i wewnętrzna niepewność.
 

Pismo szerokie na początku strony interpretowane jest jako zwiększony dynamizm, przebojowość i optymizm w działaniu, który zostaje poprzez doświadczenie życiowe poddany trudnej próbie. Człowiek tak piszący może żywo reagować na sugestie i pomysły, jednak po pewnym czasie staje się bardziej ostrożny i tłumi emocje.

Kropka nad "i"

Litera 'i' jest literą jednostopniową (tylko na poziomie wstęgi) posiada jednak kropkę na poziomie odpowiadającym nadświadomości. Podczas analizy pod uwagę bierze się nacisk, wielkość, kształt oraz miejsce postawienia.

•        Kropka nad 'i' wysoko w górze symbolizuje wyobraźnię, wrażliwość oraz (o ile inne cechy to potwierdzą) delikatność.

•        Kropka nad 'i' przesunięta w prawo podpowiada niecierpliwość, chęć szybkiego działania i nerwowość autora rękopisu.

•        Kropka nad 'i' przesunięta w lewo charakterystyczna jest dla ludzi, którzy często cofają się w przeszłość, analizują swoje postępowanie, ostrożnych i opieszałych w działaniu.

•        Osoba stawiająca kropkę nad 'i' blisko trzonka jest bardziej konkretna, witalna i obdarzona dobrą pamięcią.

Kropka nad 'i' w kształcie łuku.

•        łuk skierowany w prawo ('otwarty w prawo') to zwiększone zainteresowanie światem zewnętrznym, koncentracja uwagi na obserwacji ludzi i zdarzeń;

•        łuk skierowany w lewo to natomiast zainteresowanie światem wewnętrznym, obserwacja własnych odczuć i wyobrażeń;

•        łuk skierowany do góry to koncentracja na sprawach związanych mniej ze sferą materialistyczną a bardziej idealistyczną, może również podpowiadać, że piszący w ten sposób ma poczucie humoru;

•        łuk skierowany w dół sugeruje zwiększone zainteresowanie konkretem, materią, również zwiększona zmysłowość.

Kropka nad 'i' o okrągłym kształcie to symboliczne zainteresowanie się sobą i własnym wnętrzem. Dodatkowo człowiek tak piszący może mieć trudności z podejmowaniem decyzji w kwestiach istotnych dla niego (z powodu obserwacji, głównie swoich zachowań ma skłonność do wielokrotnego rozważania ewentualności). Może również sugerować zdolności aktorskie.

Kropka nad 'i' w kształcie pionowej kreski jest symbolicznym oddzieleniem świata zewnętrznego i wewnętrznego, zwykle sugeruje umiejętność krytycznego oddzielenia oraz określenia tego co jest dobre dla piszącego a co nie.

Brak kropki nad 'i' symbolizuje niedbalstwo, nie przywiązywanie wagi do szczegółów oraz lenistwo.

Kropka nad 'i' połączona z sąsiednią literą (mostek) oznacza umiejętność płynnego łączenia wyobraźni, twórczego podejścia, z działaniem praktycznym i uzdolnieniami organizacyjnymi.

Słaby nacisk przy stawianiu kropki nad 'i' wskazuje, że cechy opisane wcześniej są głębiej ukryte i w ten sposób piszący człowiek nie ma odwagi ich wyeksponować.
 

Łączenie liter
 

•        Pismo arkadowe- głównym jego wyróżnikiem jest łuk arkadowy. Tak pisze osoba działająca formalnie, zachowuje się uprzejmie i z dystansem, ceni formy towarzyskie i konwenanse, jest odporna na stres i naciski z zewnątrz. Natomiast znacznie gorzej radzi sobie z problemami wewnętrznymi, często choruje na choroby układu pokarmowego występujące na tle nerwowym.

•        Pismo girlandowe- litery łączą się we wzory przypominające girlandy. Osoba pisząca tak jest wrażliwa na wpływ środowiska zewnętrznego, jest życzliwa i serdeczna, zgodna i tolerancyjna. Jednak często również gadatliwa i łatwa w manipulacji, łatwowierna i miękka.

•        Pismo arkadowo-girlandowe - rozpoczynanie od liter arkadowych i kończenie wyrazów pismem girlandowym oznacza nieufne i zdystansowane zachowanie na początku znajomości, jednak potem okazuje się, że mamy do czynienia z człowiekiem serdecznym, pełnym ciepła i wrażliwym.

•        Pismo girlandowo-arkadowe - osoba towarzyska i spontaniczna, która jednak okazuje się przestrzegać pewnych ściśle wyznaczonych granic i nie dopuszczać nikogo zbyt blisko.

•        Pismo kątowe - człowiek piszący tak jest surowy i wymagający, przeświadczony o własnej racji i nieomylności. Posiada zdolności przywódcze oraz nie znosi sprzeciwu, w pracy jest w nieustannym konflikcie z innymi, o ile mu się nie podporządkują. Jako przełożony jest bardzo wymagający i nieustannie niezadowolony.

•        Pismo nitkowe to symbol fałszu, krętactwa, nielojalności i sprytu, ale jednocześnie inteligencji, zmysłu dyplomatycznego, giętkości i dużej pomysłowości w rozwiązywaniu problemów. Pisząca tak osoba nie należy do zbyt lojalnych, nie lubi dyscypliny i odpowiedzialności.

•        Pismo rozłączne to cecha pisma charakterystyczna dla ludzi obdarzonych intuicją, często działających nieracjonalnie, jednak okazuje się że mają rację, są nieprzewidywalni, bardziej skłonni do analizy niż syntezy zjawisk.

•        Pisma łączne charakteryzuje osoby myślące logicznie, konkretnie, z większymi zdolnościami do syntezy, potrafiące realizować punkt po punkcie postawione przez siebie lub przełożonych cele. Może jej jednak brakować spontaniczności i świeżego spojrzenia na sytuację, są przez to bardziej schematyczne i mniej innowacyjne.

•        Pismo o łączności sylabowej to umiejętność logicznego działania podporządkowanego rozumowi ale jednocześnie branie pod uwagę intuicji.

Podpis

Podpis jest czymś w rodzaju szyldu, oddaje charakterystyczne cechy, jakie pragnąłby posiadać autor rękopisu. Wadą analizy podpisu jest ograniczona ilość znaków graficznych do interpretacji. Szczególnie ważnych informacji dostarcza analiza różnic pomiędzy podpisem a tekstem właściwym. Jeżeli podpis różni się zasadniczo od tekstu oznacza to, że autor chce uchodzić za kogoś innego niż jest w rzeczywistości.
 

•        Podpis bardzo czytelny - właścicielem jest osoba szczera, otwarta, często przesadnie ufna i naiwna.

•        Podpis nieczytelny to chęć ukrycia swojej osobowości i przedstawienia się jako osoby mającej coś od ukrycia.

•        Pismo czytelne i podpisz czytelny charakteryzują osoby prostolinijne, nie potrafiące ukrywać swoich emocji i trosk, są czytelne w odbiorze dla obserwatora zewnętrznego.

•        Pismo czytelne, podpis nieczytelny sugerują osobę czytelną i otwartą, która jednak chce uchodzić za nieczytelną i trudną do przewidzenia w swoich zachowaniach, tajemniczą.

•        Pismo nieczytelne, podpis czytelny to chęć podkreślenia szczerości, można jednak domyślać się człowieka nieodgadnionego w swoich celach życiowych.

•        Pismo i podpis nieczytelne charakterystyczne są dla osób nieodgadnionych, które jednocześnie starają się ukryć swoją osobowość i swoje emocje.

•        Pismo pochylone w prawo, podpis prosty. Piszący tak człowiek jest dynamiczny, a stara się uchodzić za człowieka wyważonego i ostrożnego.

•        Pismo proste, podpis pochylony w prawo jest charakterystyczny dla osoby ostrożnej i spokojnej (zwłaszcza gdy wielkość liter jest średnia lub mała). Podpis będzie natomiast próbą zamanifestowania własnego dynamizmu i przebojowości.

•        Pismo mniejsze, podpis duży. Autor rękopisu chce być postrzegany jako znacznie większy, bardziej znaczący niż jest (podstawą porównania jest wielkość wstęgi podpisu i tekstu). Osoba podpisująca się przesadnie dużym podpisem łamie ogólnie przyjęte normy, nie zgadza się na pomijanie własnej osoby przez otocznie. Podpis musi być jednak wyrobiony, nieudolny duży podpis wskazuje raczej na brak wykształcenia lub zaburzenia chorobowe piszącego.

•        Podkreślenie podpisu to chęć zamanifestowania swojej siły, sygnał taki interpretowany być jednak powinien jako pragnienie i marzenie osoby piszącej a nie fakt.

•        Pismo tekstowe większe od podpisu wskazuje na człowieka pragnącego uchodzić za skromniejszego i mniej znaczącego niż jest w istocie ("wilk w owczej skórze"), może być kimś w rodzaju szarej eminencji.

•        Pismo girlandowe i arkadowe elementy w podpisie charakterystyczne są dla ludzi podatnych na wpływy środowiska ale chcących przedstawić siebie jako osobę chłodną, formalną i kierującą się rozumem.

•        Imię i nazwisko w podpisie. Generalnie uznaje się, że imię symbolicznie odnosi się do osoby, przedstawia piszącego prywatnie i indywidualnie natomiast nazwisko to ród, tradycja, działanie zawodowe i reprezentacyjne.

•        Imię i nazwisko pisane rozłącznie sugeruje umiejętność oddzielenia życia zawodowego od spraw prywatnych i rodzinnych.

•        Imię i nazwisko pisane łącznie. Pisząca tak osoba nie potrafi oddzielić spraw zawodowych od osobistych. Nawet w domu nie umie zachować dystansu i zachowuje się jak w pracy.

•        Jeżeli kobieta podpisuje się tylko nazwiskiem sugeruje, że umniejsza własną indywidualną wartość na rzecz męża, rodziny lub ojca. Podobnie jest, kiedy podpis zaczyna się nazwiskiem.

•        Mężczyźni mocno poddani wpływom ojca i potrzebujący silnego przywództwa wskazującego kierunek działań, również piszą zwykle nazwisko w pierwszej kolejności.

•        Podpis lub imię w podpisie pisane małą literą to symboliczne umniejszanie własnej wartości. Dodatkowo imię w porównaniu z pismem tekstowym jest bardziej pochylone w prawo co podpowiada pragnienie bycia postrzeganym przez otocznie jako osoba bardziej dynamiczna.

•        Podpis pisany pismem bardzo wąskim w porównaniu z tekstem wskazuje na ograniczenia i dyscyplinę w domu rodzinnym. Kontrolowanie swoich działań z powodu lęku przed osądem rodziców, męża, ojca lub struktur społecznych.