Skalary.pdf

Skalary - wszystko o nich...

Skalary są gatunkiem ryb, który znają wszyscy akwaryści. Niektórzy nie wyobrażają sobie

nawet swojego akwarium bez tych wspaniałych rybek. Popularne są zarówno w

jednogatunkowych, profesjonalnych akwariach, jak i w wielogatunkowych zbiornikach

początkujących hodowców. Robią ogromne wrażenie na wszystkich, którzy chociaż przez

moment zapatrzą się na ich wspaniałe „żagle”. Zajmijmy się więc dokładniej tą ciekawą rybą.

Pochodzenie

Ryby te w swoim naturalnym środowisku tworzą grupy zamieszkujące Amerykę Południową,

a raczej jej środkową i północną część. Na tych terenach można spotkać ją praktycznie w

większości wód. Od spokojnych zarośniętych rzek po rwące potoki i wody Amazonki. Jak już

wspomniałem rybki te w warunkach tych pływają w większych lub mniejszych grupach, ale z

reguły nie zmieniają miejsca swojego żerowania i swoich kryjówek. Preferują płytkie wody

przybrzeżne, gdzie łatwiej jest im się schronić przed większymi zwierzętami. Wśród lokalnej

ludności niekiedy stanowią jeden ze składników ich diety.

Historia

W osiemnastym wieku gatunek ten został sprowadzony do Europy przez Marcusa Blocha,

jednak długo się nie utrzymał w warunkach daleko odbiegających od ich naturalnego

środowiska i zachowały się tylko nieliczne zakonserwowane egzemplarze w berlińskim

archiwum muzealnym. Okazy te zaciekawiły w 1823 roku Lichtensteina i zostały przez niego

skatalogowane i opisane jako gatunek Zeus scalaris. Około roku 1830 naukowcy Cuvier i

Valenciennes, doszukując się podobieństw Skalarów z morskimi rybami plataksami opisali

żaglowca jako Platax scalaris. Jednak dopiero dziesięć lat później Jacob Heckel wyprowadził

wszystkich z błędu i zanegował podobieństwa gatunków, zaliczając skalara do nowego

rodzaju Pterophyllum, który uznawany jest do dziś.

Niedługo potem, bo już w 1848 roku znany naukowiec A.R. Wallace po raz pierwszy

wprowadził wzmianki o nowej odmianie skalara, nieco różniącej się morfologicznie od

znanej dotychczas. Niestety nieszczęśliwy wypadek spowodował, że zachowały się tylko

wzmianki o tej rybie. Dopiero w 1909 roku owy gatunek został ponownie odkryty. Podczas

swojej podróży do Ameryki Bruno Sargatzki zdobył okazy tej ryby i sprowadził je do

Nieniec. Gatunek ten został skatalogowany jako Pterophyllum altum, jednak był on

wyjątkowo trudny w hodowli i do dziś nie wiadomo czy udało się go wtedy rozmnożyć przez

niemieckich akwarystów.

Pierwsze wzmianki o rozmnożeniu żaglowca w warunkach sztucznych pojawiły się w 1921

roku, kiedy to dwaj amerykańscy akwaryści niezależnie od siebie wyhodowali około setki

młodych osobników. Od tej pory skalary są coraz bardziej popularne i mają przed nami coraz

mniej tajemnic. Współczesna akwarystyka zna bardzo dużo odmian o różnych kolorach, które

nie są już takie trudne w hodowli jak przed laty, jednak dokonana w latach osiemdziesiątych

systematyka tej ryby wykazała, że tak naprawdę w akwariach mamy tylko trzy gatunki:

scalare, leopoldi i altum.

Systematyka

Królestwo – Zwierzęta

Typ – Strunowce

Podtyp – Kręgowce

Nadgromada – Szczękowce

Gromada – Ryby kościste

Podgromada – Kostnopromieniste

Nadrząd – Kostnoszkieletowe

Rząd – Okoniokształtne

Podrząd – Okoniowce

Rodzina – Pielęgnice

Rodzaj – Żaglowiec (Pterophyllum)

Gatunki: Żaglowiec skalar (Pterophyllum scalare)

Żaglowiec wysoki (Pterophyllum altum)

Żaglowiec Leopolda (Pterophyllum leopoldi)

Morfologia

Ryba ta osiąga do 20cm długości oraz do 30cm wysokości. Jest mocno spłaszczona bocznie.

Szczególna uwagę przykuwa swoimi uwydatnionymi w górę płetwą grzbietową i w dół

płetwą odbytową. W naturze skalar jest koloru srebrzysto-oliwkowego lub srebrzysto-

zielonego z pionowymi, ciemnymi pręgami. Odmiany o innych kolorach zostały wyhodowane

w warunkach sztucznych. Obecnie spotykane są żaglowce dymne (całe ciemne), marmurkowe

(z ciemnymi plamami), całe srebrne lub czarne, a także odmiany z długimi, weloniastymi

płetwami ogonowymi. Skalar może dożyć nawet kilkunastu lat. Słaby dymorfizm płciowy

sprawia, że tylko najbardziej doświadczeni akwaryści są w stanie rozpoznać od razu ich płeć

(po niewielkiej fałdzie tłuszczowej na głowie u samców). Z tego powodu ryby powinny same

dobierać się w pary. Poszczególne gatunki różnią się między innymi ilością łusek wzdłuż linii

bocznej altum – 46-48, leopoldi – 27-29, scalare – 30-39.

Hodowla

Decydując się na te rybki trzeba pamiętać, że jest to ryba dość wysoka i musi mieć

odpowiednio duży zbiornik. Akwarium powinno mieć przynajmniej 50cm wysokości i dość

duży litraż (od 100l w górę). Woda o odczynie obojętnym i dobrze natleniona. Gatunki

dostępne na dzisiejszym rynku dobrze czują się w wodzie o praktycznie każdej twardości

ogólnej i węglowej. Temperatura około 25-27 °C. Oświetlenie mocne, lecz akwarium musi

być obsadzone wysokimi roślinami rzucającymi cień i dającymi kryjówki. W zbiorniku musi

też być zamontowana dobra filtracja.

Nie należy tych ryb trzymać z gatunkami, które mogą podgryzać im płetwy oraz z rybami

małymi, które mogą stać się przypadkowym pożywieniem skalarów. Jeżeli akwarium jest za

małe żaglowce mogą sterroryzować inne gatunki. Stają się wtedy agresywne, broniąc swojego

terytorium. A podczas pilnowania ikry rybki te nie wykazują respektu nawet przed znacznie

większymi gatunkami.

Karmienie

Ryba ta je praktycznie wszystko. Wspaniale przyjmuje pokarm suszony i w płatkach. Lubi

także pokarmy żywe: rureczniki, ochotki, larwy komarów, oczliki, rozwielitki. Mając wybór

zawsze wybiera pokarm żywy. Często zjada plankton i małe rybki.

Rozmnażanie

Do rozmnażania potrzebna jest dobrana para i bynajmniej nie hodowca ma dobierać żaglowce

w pary, a same ryby muszą się dobrać. Pary tworzą się już wśród młodych osobników i w

miarę jak dorastają ich więzi są coraz silniejsze. Skalary dobierają się bardzo często na całe

życie i tylko dobre pary mogą przechodzić tarło wielokrotnie. Najlepszym sposobem na

otrzymanie dobrych par jest zakup kilku młodych okazów, a po kilku-kilkunastu miesiącach

ryby same się dobiorą. Dobrane parki potrafią składać ikrę nawet raz w miesiącu lub częściej.

Do złożenia ikry skalary wybierają pionowe powierzchnie o stonowanych kolorach.

Najczęściej są to duże liście roślin wodnych lub konary, a nawet powierzchnie urządzeń

akwarystycznych. Do akwarium z tarlakami można także włożyć specjalne gliniane donice,

na ściankach których ryby składają jajeczka i można je łatwo przenieść do innego zbiornika.

Przed tarłem para dokładnie oczyszcza miejsce złożenia ikry. Wielkość tarła zależy od wielu

czynników, takich jak wiek rybek, podawany pokarm, przebytych niedawno chorób lub stanu

fizycznego ryb. W akwarium tarliskowym nie powinno być innych ryb, które mogą zjeść ikrę.

Samica krążąc pozostawia jajeczka przyklejone do powierzchni lepkim śluzem. Co jakiś czas

samiec przepływa i zapładnia nowe partie ikry. Ryby te są bardzo opiekuńcze. Rodzice

wachlują małe, przeźroczyste jajeczka płetwami piersiowymi, zapewniając im w ten sposób

dopływ powietrza. W akwarium należy zamocować filtr podłączany do brzęczyka, gdyż filtry

wbudowane za mocno wdmuchują powietrze. Można dodać także odrobinę błękitu

metylenowego, aby zapobiec pleśnieniu ikry. Jajeczka nie powinny być też wystawione na

bezpośrednie światło.

Młode skalary wylęgają się po 48 – 72 godzinach od tarła, jednak przez jakiś czas są

przyklejone dalej w miejscu umieszczenia jajeczek. Przez pierwsze dni nie karmimy jeszcze

rybek. Odżywiają się one pokarmem ze swoich woreczków żółciowych. Można lekko

zwiększyć napowietrzanie i nie wolno w tym czasie podmieniać wody. Po siedmiu dniach od

złożenia ikry rybki zaczynają już pływać i pojawiają się u nich oczy. Już wtedy należy podać

im pierwszy raz pokarm. Najlepiej nich to będzie artemia. Przez kilka najbliższych dni rybki

trzeba karmić kilka razy dziennie, przy czym pokarm należy podawać delikatnie obok stadka

pływających larw skalarów. Po dwóch tygodniach od tarła ryby już swobodnie pływają i mają

około 1cm długości. Po miesiącu osiągają już 4cm długości i mogą przyjmować pokarmy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: