Bajki - Adam Mickiewicz.pdf - Adam Mickiewicz - niunia102

The Project Gutenberg EBook of Bajki, by Adam Mickiewicz

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with

almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or

re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included

with this eBook or online at www.gutenberg.org

Title: Bajki

Author: Adam Mickiewicz

Release Date: January 7, 2009 [EBook #27729]

Language: Polish

Character set encoding: ISO-8859-1

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK BAJKI ***

Produced by Jimmy O'Regan (Produced from images generously

made available by CBN Polona http://www.polona.pl)

śABY I ICH KRÓLE.

KRÓL CHORY I LISY.

PRZYJACIELE.

ZAJĄC I śABA.

OSIOŁ I PIES.

LIS I KOZIOŁ.

PCHŁA I RABIN.

DZWON I DZWONKI.

TCHÓRZ NA WYBÓRACH.

ś ONA UPARTA.

GOLONO, STRZYśONO.

CHŁOP I śMIJA.

PIES I WILK.

KOZA, KÓZKA I WILK.

ADAM

MICKIEWICZ.

BAJKI.

Cena 5 kop.

Nakładem T. H. Nasierowskiego.

WARSZAWA.

Nakładem T. H. Nasierowskiego.

1893.

[2]

ДОЗВОЛЕНО

Варшава

ДОЗВОЛЕНО ЦЕНЗУРОЮ

Варшава—2 Декабря 1892 года.

W Drukarni F. Csernák, Krakowskie

W Drukarni F. Csernák, Krakowskie-Przedmieściu

w Warszawie.

[3] Są ludzie dla których rzeźba musi mie

obrazem, gdy liczy ze sześć łokci długo

utwór, który na setki stronic się liczy.

ba musi mieć gigantyczne rozmiary, obraz dopiero wtedy jest

łokci długości i ze cztery wysokości, a na miano poezyi zasługuje

ę liczy.

gigantyczne rozmiary, obraz dopiero wtedy jest

ci, a na miano poezyi zasługuje

Ludzie tacy, arcydzieło Celliniego uwa

Meissoniera uznają za podlejszy od du

dziecinną igraszką, niegodną imienia poezyi.

Ludzie tacy, arcydzieło Celliniego uwaŜać będą za jubilerską tylko robotę, obrazeczek

za podlejszy od duŜego oleodruku, a... bajka będzie dla nich pró

imienia poezyi.

, obrazeczek

dzie dla nich próŜną

Na szczęście, nie wszyscy są takimi znawcami sztuki

wszędzie gdzie się ono znajduje, wypuszczamy obecne wydanie „Bajek Adama Mickiewicza.”

takimi znawcami sztuki—i dla tych, którzy piękno odnajd

ono znajduje, wypuszczamy obecne wydanie „Bajek Adama Mickiewicza.”

kno odnajdą

ono znajduje, wypuszczamy obecne wydanie „Bajek Adama Mickiewicza.”

IleŜ tu prawdziwie oszlifowanych

za niezmierne panowanie nad językiem i naginanie go do wszystkich, najsubtelniejszych

odcieni myśli!

tu prawdziwie oszlifowanych [4] klejnocików w tych na pól Ŝartobliwych bajeczkach! Co

za niezmierne panowanie nad językiem i naginanie go do wszystkich, najsubtelniejszych

artobliwych bajeczkach! Co

zykiem i naginanie go do wszystkich, najsubtelniejszych

Niektóre z bajek tych są—jak je w tytułach nazwał arcymistrz poezyi tłómaczone. Jestto

skromność wielkiego poety. Gdyby nazwa

niesprawiedliwem. Pomysł wprawdzie jest w nich cudzy, ale cała skrz

jest juŜ niezaprzeczenie własnością

jak je w tytułach nazwał arcymistrz poezyi tłómaczone. Jestto

wielkiego poety. Gdyby nazwać je „naśladowanemi” i to moŜe byłoby

niesprawiedliwem. Pomysł wprawdzie jest w nich cudzy, ale cała skrząca dowcipem fo

ścią naszego poety.

jak je w tytułach nazwał arcymistrz poezyi tłómaczone. Jestto

e byłoby

ca dowcipem forma,

Dość jest porównać tylokrotnie dokonywane tłomaczenia bajek Lafontain'a, aby oceni

daleko odbiegł Mickiewicz, od wszystkich innych, cho

przekładów francuzkiego bajkopisarza.

tylokrotnie dokonywane tłomaczenia bajek Lafontain'a, aby oceni

daleko odbiegł Mickiewicz, od wszystkich innych, choćby, względnie biorąc, najlepszych

ajkopisarza.

tylokrotnie dokonywane tłomaczenia bajek Lafontain'a, aby ocenić jak

c, najlepszych

[5]

śABY I ICH KRÓLE.

ABY I ICH KRÓLE.

Rzeczpospolita Ŝabska wodami i lą

Szerzyła się od wieków, a stalą nierz

Tam kaŜda obywatelka,

Mała, czy wielka,

Gdzie chciała, mogła skakać,

Karmić się i ikrzyć

Ten zbytek swobód w końcu zaczynał si

ZauwaŜyły, Ŝe sąsiednie państwa

UŜywają pod królmi rządnego podda

śe lew panem czworonogów,

Orzeł nad ptaki,

U pszczół jest królowa ula;

[6] A więc w krzyk do Jowisza:

„Królu! ojcze Bogów,

DajŜe i nam króla—króla!”

abska wodami i lądem

ą nierządem.

cu zaczynał się przykrzyć.

stwa

dnego poddaństwa,

Powolny bóg wszechŜabstwu na króla u

Małego jako Łokiet Kija Kijowicza.

Spadł Kij i pluskiem wszemu obwie

Struchlały Ŝaby na ten majestat łoskotu.

Milczą, dzień i noc, ledwie śmieją

Nazajutrz jedna drugiej pytają: „Co słycha

Czy niema co od króla?” AŜ śmielsze i starsze

Ruszają przed oblicze stawić się monarsze.

Zrazu zdala, w bojaźni, by się nie narazi

Potem, przemógłszy te strachy,

Brat za brat z królem biorą się pod pachy

I zaczynają na kark mu włazić.

„ToŜ to taki ma być król?... Najjaś

Nie wiele z niego będziem mieć wesela;

Król, co po karku bezkarnie go gładzim,

[7] Niechaj nam abdykuje zaraz, niedoł

Potrzebna nam jest władza, ale władza t

abstwu na króla uŜycza

Małego jako Łokiet Kija Kijowicza.

Spadł Kij i pluskiem wszemu obwieścił się błotu.

jestat łoskotu.

miejąc dychać,

ą: „Co słychać?

śmielsze i starsze

się monarsze.

ę nie narazić;

ę pod pachy

król?... Najjaśniejszy Bela,

ć wesela;

Król, co po karku bezkarnie go gładzim,

Niechaj nam abdykuje zaraz, niedołęga!

Potrzebna nam jest władza, ale władza tęga!”

Bóg, gdy ta nowa skargaŜab, niebo przebija,

Zdegradował króla Kija,

ab, niebo przebija,

A zamianował węŜa królem Ŝabim.

Ten pełzacz, pływacz i biegacz,

Podsłuchiwacz i dostrzegacz,

Wszędzie wziera pod wodę, pod kamienie, pod pnie,

Wszędzie szuka naduŜyć i karze okropnie.

Arystokracja naprzód gryziona jest Ŝabia,

śe się nadyma i zbyt się utłuszcza;

Gryziony potom chudy lud, Ŝe nie zarabia

I Ŝe się na dno biedy opuszcza;

Gryzione są krzykacze, Ŝe wrzeszczą namiętnie,

Gryzieni cisi, Ŝe śmią siedzieć obojętnie.

Tak gryząc je swobodnie, wąŜ do dziś dnia hula,

[8] A rzeczpospolita Ŝab bolesnemi skwierki

Do dziś dnia woła o innego króla,

Lecz bóg niechce się więcej mieszać w jej rozterki.

KRÓL CHORY I LISY.

„Na ukaz jego lwiej mości,

Dany do nas (z Jaskiniewska

Zbójskiego, gdzie dla słabości

Zdrowia ma jego królewska

Mość pobyt) do gabinetu

Ministrów, my z ich kompletu

Zamianowani być przy nim

Na słuŜbie, wiadomo czynim:

Po pierwsze: Z obywatelstwa

DrapieŜnego, tudzieŜ stanu

Bydlego, wybrać poselstwa

Z tem, iŜby wskutek uchwały

[9] Powiatów, one udały

Się najjaśniejszemu panu

śyczyć, w najpoddańszy sposób,

CojaknajdłuŜszego Ŝycia.

Powtóre: posłów brać z osób

Zaszczytnie nam znanych z tycia,

Dan: rezydencya letnia

Jaskiniewsk pierwszego kwietnia,

Przyczem, ministra rozkazem,

Postanowiono zarazem

Posłom z ich towarzyszami,

W tej podróŜy nadzwyczajnej,

Kazać jechać z paszportami

Ze lwiej kancelaryi tajnej;

Zaczem niech się nikt nie waŜy,

Ani w policyjnej straŜy,

Ani nawet z dygnitarzy,

Posła ukąsić lub drapnąć,

A tem mniej w pół drogi capnąć.”

[10] Na ten rozkaz ode dworu,

Baraństwo, tudzieŜ stan ośli,

Pierwsi sejmikować pośli;

Pilnując się onych toru,

Wszyscy inni z pól i z borów

Zgromadzić się mają dzisia;

Tylko jedna giełda lisia

Wstrzymuje się od wyborów.

ZkądŜe im ta taktyka i co jej powodem?

Wydał to jeden stary urzędnik, lis rodem.

„UwaŜam, rzekł, juŜ dawno trop wszelkiego zwierza

Przed i za Jaskiniewskiem; upewniam was o tem,

śe pełno zewsząd śladów ku monarsze zmierza,

Ale Ŝadnego nie widać z powrotem.”

[11]

PRZYJACIELE.

Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;

Ostatni znam jej przykład w oszmianskim powiecie.

Tam Ŝył Mieszek, kum Leszka i kum Mieszka, Leszek,—

Z tych, co to: gdzie ty, tam ja, co moje, to twoje.

Mówiono o nich, Ŝe gdy znaleźli orzeszek,

Ziarnko dzielili na dwoje;

Słowem tacy przyjaciele,

Jakich i wtenczas liczono nie wiele,

Rzekłbyś dwójduch w jednem ciele.

O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy

Kiedy gadali, łącząc swoje czułe mowy

Do kukań zozul i krakań gawronich,—

Alić ryknęło raptem coś koło nich.

[12] Leszek na dąb; nuŜ po pniu skakać jak dzięciolek.

Mieszek tej sztuki nie umie,

Tylko wyciąga z dołu ręce i „Kumie!”

Kum juŜ wylazł na wierzchołek.

Ledwie Mieszkowi był czas zmróŜyć oczy,

Zbladnąć, paść na twarz, a juŜ niedźwiedź kroczy,

Trafia na czoło, maca, jak trup leŜy...

Wnosi, Ŝe to nieboszczyk i Ŝe juŜ nie świeŜy,

Więc, mruknąwszy ze wzgardą, odwraca się w knieje.

Bajki - Adam Mickiewicz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: