30,01 Slowo, które Pan skierowal do Jeremiasza: 30,02 To mówi Pan, Bóg Izraela: Napisz w ksiedze wszystkie slowa, jakie powiedzialem do ciebie. 30,03 Bo oto nadchodza dni - wyrocznia Pana - w których odmienie los mojego narodu, Izraela i Judy - mówi Pan. Przyprowadze ich znów do ziemi, jaka dalem ich przodkom, i wezma ja w posiadanie. 30,04 Nastepujace slowa wypowiedzial Pan do Izraela i do Judy: 30,05 To mówi Pan: Uslyszelismy krzyk bolesny trwogi, a nie pokoju. 30,06 Pytajcie sie i patrzcie: Czy mezczyzna moze rodzic? Dlaczego widze wszystkich mezczyzn z rekami na biodrach jak u rodzacej kobiety? Kazda twarz powlekla sie bladoscia. 30,07 Ach, jak wielki to dzien, nie ma on równego sobie! Bedzie on czasem ucisku Jakuba, a jednak on zostanie zen wybawiony! 30,08 W dniu tym - wyrocznia Pana Zastepów - skrusze jarzmo znad ich szyi, zerwe ich wiezy, tak ze nie beda wiecej sluzyc obcym. 30,09 Beda zas sluzyc Panu, swemu Bogu, i Dawidowi, swojemu królowi, którego im wzbudze. 30,10 Ty sie jednak nie bój, slugo mój Jakubie - wyrocznia Pana - i nie lekaj sie, Izraelu, bo Ja cie wybawie z dalekiej ziemi, twoje potomstwo z kraju jego wygnania. Powróci Jakub i bedzie zazywal nie zmaconego niczym pokoju, a nikt go nie bedzie trwozyl 30,11 Ja bowiem jestem z toba - wyrocznia Pana - by cie wybawic. Zgotuje zaglade wszystkim narodom, miedzy którymi cie rozproszylem, ciebie zas nie wyniszcze. Ukarze cie jednak sprawiedliwie i nie ujdziesz zupelnie bezkarnie. 30,12 To bowiem mówi Pan: Dotkliwa jest twoja kleska, nieuleczalna twoja rana. 30,13 Nikt sie nie troszczy o twoja sprawe, nie ma lekarstwa, by cie uzdrowic. 30,14 Wszyscy, co cie kochali, zapomnieli o tobie, nie szukaja juz ciebie, gdyz dotknalem ciebie, tak jak sie rani wroga, surowa kara. Przez wielka twa nieprawosc pomnozyly sie twoje grzechy. 30,15 Dlaczego krzyczysz z powodu twej rany, ze ból twój nie da sie usmierzyc? Przez wielka twoja nieprawosc i liczne twoje grzechy to ci uczynilem. 30,16 Wszyscy jednak, co cie chcieli pochlonac, sami ulegna pozarciu. Wszyscy, co ciebie uciskali, pójda w niewole. Ci, co grabili ciebie zostana ograbieni. Wszystkich tych, co lupili ciebie, wydam na lup. 30,17 Albowiem przywróce ci zdrowie i z ran ciebie ulecze - wyrocznia Pana - gdyz nazywaja cie Odrzucona, Syjonie, o która sie nikt nie troszczy. 30,18 To mówi Pan: Oto przywróce do poprzedniego stanu namioty Jakuba i okaze milosierdzie nad jego siedzibami. Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach, a palace stana na swoim miejscu. 30,19 Rozlegna sie stamtad hymny pochwalne i glosy pelne radosci. Pomnoze ich, i nie zmaleje ich liczba, przysporze im chwaly, by nimi nikt nie pogardzal. 30,20 Jego synowie beda tak jak dawniej i jego zgromadzenie powstanie wobec Mnie; ukarze natomiast wszystkich jego ciemiezców. 30,21 A jego wladca bedzie sposród niego, panujacy jego bedzie od niego pochodzil. Zapewnie mu dostep do Siebie, tak ze sie zblizy do Mnie. Bo kto inaczej mialby odwage zblizyc sie do Mnie? - wyrocznia Pana. 30,22 Wy bedziecie moim narodem, a Ja bede waszym Bogiem. 30,23 Oto wichura idzie od Pana, powstaje burza, spadnie ona na glowe niegodziwych. 30,24 Nie ustanie palacy gniew Pana, dopóki nie dokona On i nie urzeczywistni zamiarów swego serca. Przy koncu dni to zrozumiecie.
dorotarozalia